Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4511-42/15/MJ
z 25 czerwca 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2015 r. (data wpływu 16 kwietnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowości zastosowanej stawki amortyzacji do pobudowanej na potrzeby działalności gospodarczej wiaty do składowania materiałów budowlanych - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 16 kwietnia 2015 r. wpłynął (uzupełniony 21 maja 2015 r.) ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie prawidłowości zastosowanej stawki amortyzacji w wysokości 10 % do pobudowanej na potrzeby działalności gospodarczej wiaty do składowania materiałów budowlanych.


We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawczyni prowadzi działalność pozarolniczą (w ramach spółki jawnej) polegającą na sprzedaży materiałów budowlanych, nawozów oraz innych artykułów przemysłowych.

Na działce w obrębie miasta S. pobudowano wiatę do składowania materiałów budowlanych . Jest to konstrukcja stalowa. Głównym elementem nośnym konstrukcji stalowej wiaty są dźwigary stalowe w rozstawie osiowym 550,0 cm podparte na stalowych słupach. Na dźwigarach opierają się stalowe płatwie, do których umocowano płyty faliste. Fundamenty posadowiono bezpośrednio na stopach fundamentowych wysokości 50 cm wylewanych z betonu klasy C16/20, zbrojonych stalą. Fundamenty wykonano w warstwie chudego betonu grubości 10 cm.

Konstrukcja nośna:

  • główne dźwigary wykonano ze stali, kratownice z profili, skratowane z rur kwadratowych
  • płatwie stalowe wykonano z profili zimno giętych, mocowane do dźwigarów za pomocą łączników z blachy i skręcane śrubami.

Pobudowana wiata magazynowa na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przeznaczona jest na składowanie materiałów budowlanych. Wiata magazynowa jest z trzech stron osłonięta blachą, czwarta ściana podłużna otwarta ( bez ściany) .


Wiata magazynowa w przeważającej części nie jest na trwale związana z gruntem, a tylko w niewielkiej części, niezbędnej dla utrzymania całej konstrukcji wiaty, ma elementy trwale związane z gruntem, a mianowicie zgodnie z uzyskaną opinią techniczną:


  1. części trwale związane z gruntem obejmują:
    1. żelbetonowe stopy fundamentowe
    2. ławy żelbetowe
    3. żelbetowe belki podwalinowe - mury oporowe
    4. posadzka betonowa zacierana
  2. części nie związane trwale z gruntem obejmują:
    1. słupy stalowe przymocowane śrubami do stóp żelbetonowych
    2. dźwigary stalowe- kratownicowe oparte na słupach stalowych przymocowane śrubami
    3. do słupów stalowych
    4. do dźwigarów przykręcono dachowe płatwie stalowe
    5. pokrycie dachu z płyt przymocowane wkrętami do płatwi
    6. stalowe rygle ścienne przykręcone śrubami do słupów stalowych
    7. stężenia stalowe ścienne i dachowe przykręcone śrubami do konstrukcji stalowej wiaty
    8. z trzech stron do rygli ściennych przykręcono blachę trapezową jako osłonę składowanych
    9. towarów.


Całość elementów stalowych dostarczona została na miejsce montażu przez wytwórcę konstrukcji, a następnie została skręcona i zmontowana w całość.

Konstrukcję stalową można w razie potrzeby rozebrać poprzez odkręcenie śrub oraz wkrętów i zmontować w innym miejscu bez utraty właściwości technicznej demontowanych i powtórnie montowanych elementów.


Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazał, że:


  • Przedmiotowy składnik majątku trwałego, tj. wiata do składowania materiałów budowlanych jest wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej zgodnie z jej pierwotnym założeniem, tj. do magazynowania materiałów budowlanych
  • Wiata do składowania materiałów budowlanych stanowi własność Spółki Jawnej jednocześnie współwłasność wspólników Spółki
  • Wiata do składowania materiałów budowlanych została wytworzona we własnym zakresie
  • Okres użytkowania wiaty będzie dłuższy niż rok
  • Wiata do składowania materiałów budowlanych jest już użytkowana. W dniu przekazania do użytkowania obiekt był kompletny i zdatny do użytkowania.
  • Wiata do składowania materiałów budowlanych powstała zgodnie z projektem wykonanym przez (…) z przeznaczeniem na składowanie materiałów budowlanych.
  • Wiata wymagała pozwolenia na budowę. Otrzymano decyzję nr (…) ze wskazaniem: budowa wiaty do składowania materiałów budowlanych.
  • Wiata do składowania materiałów budowlanych nie była klasyfikowana w ramach PKOB
  • Działka, na której została pobudowana wiata do składowania materiałów budowlanych jest własnością Spółki Jawnej czyli współwłasnością Wnioskodawczyni.
  • Wiata do składowania materiałów budowlanych nie ma drzwi ani bramy, ma otwartą przestrzeń frontową jest osłonięta z trzech stron.
  • Na działce, na której została pobudowana wiata do składowania materiałów budowlanych nie ma podobnego obiektu.
  • Konstrukcja stalowa wiaty przykręcona jest śrubami do żelbetowych wylewanych fundamentów. Po odkręceniu konstrukcji stalowej wiaty pozostaje płaska posadzka betonowa zlicowana z powierzchnią otaczającego ją parkingu.
  • Wiata w całości przeznaczona jest do składowania materiałów budowlanych. Nie posiada żadnej części wydzielonej na inne cele użytkowe.
  • Wiata jest samodzielnym obiektem w sensie odrębnym obiektem, nie łączącym się bezpośrednio z innymi budynkami.
  • Cała stalowa konstrukcja wiaty przykręcona jest do fundamentów za pomocą śrub. Fundamenty tej wiaty zagłębione są w gruncie do wysokości wylanej posadzki betonowej zlicowanej z poziomem parkingu. Wiata nie posiada żadnych przegród budowlanych jak również żadnych wydzielonych pomieszczeń socjalno-technicznych. Stalowa konstrukcja dachu pokryta jest płytą.
  • Wiata do składowania materiałów budowlanych nie posiada żadnych instalacji i urządzeń technicznych.
  • Wiata do składowania materiałów budowlanych nie posiada obiektów pomocniczych.
  • Wiata służy wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej - handlowej. Nie służy produkcji rolnej.
  • Wiata jest obiektem na tyle stabilnym, że w naszych warunkach klimatycznych powinna oprzeć się przesunięciu, czy przemieszczeniu w inne miejsce. Natomiast nie ma możliwości przeciwdziałania czynnikom zewnętrznym mogącym go zniszczyć tzn. przeciwdziałania siłom wyższym typu huragan, pożar, w tzw. sytuacjach nadzwyczajnych. Jest lekką konstrukcją stalową skręcona w całości śrubami.
  • Konstrukcję stalową można rozebrać i zmontować w innym miejscu, ale aby ją posadowić należy ponownie przygotować na tyle stabilne podłoże, które zapewni odpowiednią stabilizację dla konstrukcji stalowej wiaty - mogą to być też między innymi prefabrykowane-żelbetowe płyty drogowe.
  • Wiata nie ma prześwitów przy przyziemiu.


Wiata do składowania materiałów budowlanych ma: powierzchnię zabudowy 530 m², powierzchnię użytkową 527,46 m², kubaturę 3002,80 m³; powierzchnia trwale związana z gruntem to: żelbetowe stopy fundamentowe 34,24 m² i ławy - mur oporowy o powierzchni 50,16 m².


W związku z powyższym zadano następujące pytanie:


Czy stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe stosując dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych stawkę amortyzacyjną w wysokości 10 % do pobudowanej na potrzeby działalności gospodarczej wiaty do składowania materiałów budowlanych ?


Wnioskodawczyni przedstawiła następujące stanowisko:

Wiata do składowania materiałów budowlanych została pobudowana przez Spółkę na działce będącej jej własnością, zgodnie z projektem, z przeznaczeniem na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczo-handlową, tj. do składowania materiałów budowlanych. Jest to obiekt wytworzony we własnym zakresie. Wiata to bardzo prosta konstrukcja, bez żadnych instalacji i urządzeń technicznych. Jest osłonięta z trzech stron, tj. do rygli ściennych przykręcono blachę trapezową jako osłonę składowanych materiałów, czwarta strona-frontowa jest przestrzenią otwartą. Wiata nie posiada żadnych przegród budowlanych, ani żadnych wydzielonych pomieszczeń. Wiata do składowania materiałów budowlanych jest konstrukcją stalową, przywiezioną na miejsce budowy i zmontowaną przez wykonawcę poprzez przykręcenie śrubami do żelbetowych wylewanych stop fundamentowych, a do konstrukcji stalowej dachu przykręcone są płyty. Można więc całą stalową konstrukcję również łatwo zdemontować i zmontować w innym miejscu, bez utraty właściwości technicznych demontowanych elementów. Jest to więc obiekt, który nie jest związany trwale z gruntem, a jedynie tylko w części niezbędnej do bezpiecznego utrzymania całej konstrukcji stalowej związany jest trwale z gruntem.

Pobudowana wiata do składowania materiałów budowlanych spełnia definicję środka trwałego. Stanowi własność podatnika, wytworzona (nabyta) została we własnym zakresie, kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania, okres użytkowania będzie dłuższy niż rok.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania m.in. budynki, budowle, o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt l, zwane środkami trwałymi.

Natomiast art. 22i ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Dla celów ustalenia stawki amortyzacyjnej niezbędne jest więc zakwalifikowanie wiaty do składowania materiałów budowlanych do odpowiedniej grupy środków trwałych zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych. O zaliczeniu danego środka trwałego do właściwej grupy, podgrupy, rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym jego konstrukcja.

Wnioskodawca posiłkując się Klasyfikacją Środków Trwałych zakwalifikował wiatę do składowania materiałów budowlanych do grupy 8 rodzaj 806, dla których stawka amortyzacji wynosi 10%.

Zgodnie z zawartym w Klasyfikacji Środków Trwałych opisem, rodzaj 806 obejmuje różnego typu obiekty wolno stojące, takie jak np.: kioski, budki, domki campingowe, zadaszenia ochronne itp. nie związane w sposób trwały z gruntem zaliczone do środków trwałych.

Wprawdzie z rodzaju 806 wyłączone zostały zadaszenia ochronne wraz z konstrukcjami wsporczymi o powierzchni powyżej 100 m², ale tylko te, które zostały ujęte w podgrupie 29.

Jak wynika z Klasyfikacji Środków Trwałych w podgrupie 29 nie mieści się przedmiotowy środek trwały, bowiem podgrupa 29 obejmuje obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe z rodzaju 290 - budowle sportowe i rekreacyjne oraz 291- obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane.


Biorąc powyższe pod uwagę decyzja Wnioskodawczyni o zakwalifikowaniu wiaty do składowania materiałów budowlanych do grupy 8 rodzaj 806 oparta została mając na względzie następujące fakty:


  1. wiata do składowania materiałów budowlanych jest obiektem wolno stojącym
  2. wiata do składowania materiałów budowlanych nie jest w sposób trwały związana z gruntem, wykonana została z gotowych elementów stalowych, zarówno ściany jak i dach nie jest trwale związany z gruntem, można je łatwo zdemontować poprzez rozkręcenie śrub i wkrętów i przenieść całą konstrukcję stalową w inne miejsce bez utraty właściwości zdemontowanych elementów
  3. wiata do składowania materiałów budowlanych została pobudowana w sposób przypominający zadaszenia ochronne, a które są klasyfikowane w grupie 8 KŚT, ponieważ przedmiotowa wiata jest osłonięta jedynie z trzech stron tj. do stalowych rygli ściennych przykręcona blachą trapezową, a czwarta strona frontowa jest otwartą przestrzenią, nie ma żadnych przegród budowlanych, żadnych instalacji i urządzeń, a jedynie dach w postaci stalowej konstrukcji pokrytej płytą.


W świetle art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych tzw. odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 22k ww. ustawy.

Wnioskodawczyni dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych pobudowaną wiatę do składowania materiałów budowlanych jako środek trwały zakwalifikowała do rodzaju 806 i zastosował stawkę przypisaną dla tego typu obiektów w wysokości 10 %.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że dokonując kwalifikacji wiaty magazynowej jako środka trwałego do grupy 8 posiłkowała się interpretacją z dnia 5 marca 2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygnatura akt: ITPB1/415-954/09/PSZ oraz stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w sprawie związanej ze stosowaniem stawki amortyzacyjnej dla hali magazynowej.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a wiec bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.


Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowania gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
    - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.


Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.


Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:


  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty
    o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzona przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Stosownie do przepisu art. 22h ust. 2 ustawy, podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji przed rozpoczęciem amortyzacji środka trwałego, wybraną metodę należy stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jak stanowi przepis art. 22i ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Stawki amortyzacyjne ustalone w wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ww. ustawy są przyporządkowane do określonych symboli Klasyfikacji Środków Trwałych. W związku z tym aby ustalić stawkę amortyzacyjną konieczne jest określenie do jakiej grupy (podgrupy, rodzaju) Klasyfikacji Środków Trwałych dany środek trwały należy. Jest to konieczne dla właściwego ustalenia stawki amortyzacyjnej.

Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w Klasyfikacji Środków Trwałych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242 poz. 1622 z późn. zm) do grupy 1 "Budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego" obejmuje wszystkie budynki oraz znajdujące się w nich lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego i spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego.

Ponadto wskazano, że przez budynek należy rozumieć obiekt budowlany trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, z późn. zm.). Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych, które stanowią podgrupę „10” – „Budynki niemieszkalne”. W podgrupie tej wydzielono rodzaj „104” – „Zbiorniki, silosy i budynki magazynowe”. O zaliczeniu budynku (lub lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie.


Natomiast grupa „8” –„Narzędzia, przyrządy, ruchomości, gdzie indziej niesklasyfikowane” obejmuje:


  • poszczególne obiekty środków trwałych, które stanowią pojedyncze narzędzia i sprawdziany, aparaty, przyrządy kontrolno-pomiarowe oraz różnego typu wyposażenie i sprzęt specjalistyczny, jak np. laboratoryjny, medyczny, biurowy i inny w placówkach i zakładach produkcyjnych i usługowych, instytucjach i jednostkach naukowo-badawczych, służbie zdrowia, oświacie, placówkach kulturalno-oświatowych, rozrywkowych itp.,
  • budki, kioski, domki campingowe i inne obiekty wolnostojące niezwiązane w sposób trwały z gruntem, z wyłączeniem sklasyfikowanych w grupach 1 i 2.


Grupa ta nie obejmuje: - urządzeń, aparatów i aparatury oraz innych obiektów, sklasyfikowanych w grupach 3-7.

W grupie tej wydzielono rodzaj „806” „Kioski, budki, baraki, domki campingowe itp.”


Rodzaj ten obejmuje:


  • kioski, budki, domki campingowe, zadaszenia ochronne itp. różne obiekty wolnostojące, niezwiązane w sposób trwały z gruntem.


Rodzaj ten nie obejmuje:


  • kiosków, sklasyfikowanych w rodzaju 103,
  • budynków transformatorni, sklasyfikowanych w rodzaju 210, 211 i 613,
  • budynków portierni, wagowni, dyspozytorni itp., sklasyfikowanych w rodzaju 109,
  • baraków składanych, sklasyfikowanych w rodzaju 109,
  • przybudówek wchodzących w skład budynków lub obiektów inżynierii lądowej, sklasyfikowanych w grupie 1 i 2,
  • zadaszeń ochronnych wraz z konstrukcjami wsporczymi o powierzchni powyżej 100m2, sklasyfikowanych w podgrupie 29,
  • szklarni i inspektów, sklasyfikowanych w grupie 1.


Z przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego wynika, że wybudowanie wiaty wymagało pozwolenia na budowę, które otrzymano decyzją nr (…) ze wskazaniem: budowa wiaty do składowania materiałów budowlanych. Ponadto wyjaśniono, że przedmiotowa wiata do składowania materiałów budowlanych jest wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej zgodnie z jej pierwotnym założeniem, tj. do magazynowania materiałów budowlanych.

Ponadto podkreślenia wymaga fakt, przedstawiony w złożonym wniosku, że do bezpiecznego utrzymania całej konstrukcji stalowej wiaty jest ona przykręcona śrubami do żelbetowych wylewanych fundamentów, fundamenty te zagłębione są w gruncie do wysokości wylanej posadzki betonowej zlicowanej z poziomem parkingu. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że konstrukcję stalową można rozebrać i zmontować w innym miejscu, ale aby ją posadowić należy ponownie przygotować stabilne podłoże, które zapewni odpowiednią stabilizację dla konstrukcji stalowej wiaty. Z powyższych okoliczności jednoznacznie wynika, że przedmiotowa wiata jest trwale związana z gruntem a związanie to, jak wskazuje Wnioskodawczyni, jest niezbędne dla utrzymania całej konstrukcji. Elementy trwale związane z gruntem wskazane we wniosku to: żelbetonowe stopy fundamentowe, ławy żelbetowe, żelbetowe belki podwalinowe, mury oporowe, posadzka betonowa zacierana.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przedmiotowej wiaty nie można zakwalifikować, opierając się na KŚT, do grupy 8 rodzaj 806, który obejmuje kioski, budki, domki campingowe, zadaszenia ochronne itp. różne obiekty wolnostojące, niezwiązane w sposób trwały z gruntem, gdyż konstrukcja ta jest, i w celu bezpiecznego z niej korzystania musi być trwale związana z gruntem.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia dotyczące związania wiaty z gruntem oraz jej przeznaczenia, wynikające wyłącznie z informacji zawartych we wniosku, należy uznać ją za budynek niemieszkalny zaliczany do podgrupy „10” budynki niemieszkalne, rodzaj „104” budynki magazynowe, które zgodnie z załącznikiem nr 1 do ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają rocznej stawce amortyzacyjnej w wysokości 2,5 % (poz. 01, symbol KŚT 10).

Dodać należy, że w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Innymi słowy, podane przez wnioskodawcę fakty nie podlegają weryfikacji ani konfrontacji z dokumentami źródłowymi, ponieważ w oparciu o wydaną w indywidualnej sprawie interpretację, wnioskodawca uzyskuje jedynie informację o poglądzie organu w konkretnej, przedstawionej we wniosku sprawie.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj