Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-272/15-4/MC
z 22 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2015 r. (data wpływu 23 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zatorów płatniczych – jest prawidłowe,
• kwestii związanych z amortyzacją znaków towarowych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 27 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zatorów płatniczych,
• kwestii związanych z amortyzacją znaków towarowych.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającą opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów niezależnie od miejsca ich osiągania (dalej: „Wnioskodawca).

Wnioskodawca, wraz z innym podmiotem, zamierza założyć spółkę komandytową lub jawną z siedzibą w Polsce (dalej „Spółka”).

Spółka zamierza nabyć od innego podmiotu (dalej „Zbywający”) prawa do znaków towarowych. W tym celu pomiędzy Spółką a Zbywającym zostanie zawarta umowa sprzedaży znaków towarowych, a możliwe, że także innych podlegających amortyzacji podatkowej wartości niematerialnych i prawnych (dalej łącznie: „Znaki towarowe”). W celu sfinansowania ceny zakupu Znaków towarowych rozważany jest scenariusz, w którym Zbywający udzieli Spółce pożyczki (dalej: „Pożyczka”) w wysokości nie niższej niż cena zakupu Znaków towarowych. Na podstawie zawartej umowy Pożyczki Zbywający zobowiązany będzie do przelania na rachunek Spółki kwoty Pożyczki. W konsekwencji Spółce przysługiwać będzie wierzytelność wobec Zbywającego o wydanie przedmiotu pożyczki, tj. środków pieniężnych. Zbywającemu natomiast przysługiwać będzie wierzytelność wobec Spółki o zapłatę ceny sprzedaży Znaków towarowych.

Powyższe wzajemne wierzytelności Spółki i Zbywającego będą miały charakter pieniężny, będą wymagalne, nieprzedawnione oraz będą mogły być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Strony w/w transakcji rozważają potrącenie tychże wzajemnych wierzytelności, tj. wierzytelności Wnioskodawcy o wydanie przedmiotu Pożyczki oraz wierzytelności Zbywającego o zapłatę ceny sprzedaży Znaków towarowych. W konsekwencji planowanego potrącenia dojdzie do wzajemnego uregulowania należności stron.

Znaki towarowe zostaną, w ramach działalności gospodarczej Spółki, przekazane do korzystania Wnioskodawcy na podstawie stosownej umowy (licencji) zawartej między Wnioskodawcą a Spółką zawartej na okres nie krótszy niż 60 miesięcy. W związku z powyższym Znaki towarowe będą podlegały amortyzacji podatkowej przez wspólników Spółki, w tym także przez Wnioskodawcę.

Pismem z 27 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że:

• Spółka wprowadzi Znaki towarowe do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz przekaże je do używania niezwłocznie po ich nabyciu, nie później jednak niż do końca miesiąca, w którym nastąpi ich przeniesienie na Spółkę;
• Faktura oraz umowa sprzedaży dokumentujące transakcję sprzedaży Znaków towarowych będą przewidywały termin płatności nie dłuższy niż 7 dni;
• Potrącenie wzajemnych wierzytelności i zobowiązań Spółki nastąpi z upływem ww. terminu płatności, nie później jednak niż w ciągu 3 dni od upływu terminu.
  
  

Niezależnie od powyższych odpowiedzi na pytania Organu w uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego z wniosku z dnia 19 czerwca 2015 r. Wnioskodawca doprecyzował, że założy on Spółkę lub nabędzie ogół praw i obowiązków wspólnika Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zapłata ceny sprzedaży Znaków towarowych w drodze opisanego w zdarzeniu przyszłym potrącenia wzajemnych wierzytelności pieniężnych stanowi uregulowanie tej ceny w rozumieniu art. 15b UCIT i czy tym samym Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej nabytych przez Spółkę Znaków towarowych, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) Spółki?
2. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) Spółki, odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej nabytych przez Spółkę Znaków towarowych przez ustalony okres amortyzacji, nie krótszy jednak niż 60 miesięcy?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

W ocenie Wnioskodawcy zapłata ceny sprzedaży Znaków towarowych w drodze opisanego w zdarzeniu przyszłym potrącenia wzajemnych wierzytelności pieniężnych stanowi uregulowanie tej ceny w rozumieniu art. 15b UCIT i tym samym Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej nabytych przez Spółkę Znaków towarowych, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) Spółki.

Uzasadnienie:

1. Zgodnie z art. 5 ust. 1 UCIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 2 UCIT tę samą zasadę stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Spółka osobowa (m.in. spółka komandytowa czy jawna) jest transparentna na gruncie podatku dochodowego, a przychody i koszty jej działalności rozliczane są przez wspólników tej spółki. O ile zatem transakcja wskazana w powyższym opisie zdarzenia przyszłego odbędzie się z udziałem Spółki, a sam Wnioskodawca nie będzie jej stroną, to jej skutki nastąpią w sferze praw i obowiązków podatkowych Wnioskodawcy. W szczególności Wnioskodawca jako wspólnik Spółki będzie zatem rozliczał koszty uzyskania przychodów w ramach działalności Spółki, w tym koszty związane z amortyzacją Znaków towarowych nabytych przez Spółkę, stosownie do przysługującego mu prawa do udziału w zysku (udziału) Spółki.
2. Zgodnie z art. 15 ust. 6 UCIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16. Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 UCIT odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w szczególności od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji. W myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 w zw. z ust. 3 UCIT za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia. Natomiast za cenę nabycia uważa się w szczególności kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, który stanowi podatek naliczony, w części, w której podatnikowi przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy VAT.
3. Zgodnie z art. 15b ust. 1 UCIT w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) – kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów. Zgodnie z ust. 2 powyższego przepisu jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie. Stosownie do art. 15b ust. 3 UCIT zmniejszenia, o których mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach. Z kolei w myśl art. 15b ust. 6-7 UCIT przepisy ust. 1-5 tego artykułu stosuje się odpowiednio, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów. Wreszcie, na podstawie art. 15b ust. 7 UCIT, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli termin, o którym mowa w ust. 1 lub 2, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia wynikający z dokumentów, o których mowa w ust. 1, zostały uregulowane w terminie określonym w ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania pierwszego.
4. Mając na uwadze powyższe regulacje Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej nabytych przez Spółkę Znaków towarowych (proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) Spółki). Za takim stanowiskiem przemawiają w szczególności następujące względy:
   1. W opisanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do uregulowania ceny nabycia Znaków towarowych przez Spółkę w rozumieniu art. 15b ust. 1 UCIT. Używane przez ustawodawcę pojęcie „uregulowanie” nie zostało zdefiniowane w przepisach UCIT. W związku z tym w pierwszej kolejności należy odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia. Zdaniem Wnioskodawcy termin „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, w tym takie jak gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin „uregulowanie”, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach, należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia.
   2. Na szerokie rozumienie terminu „uregulowanie” wskazuje jego także jego słownikowe znaczenie. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN „uregulować” znaczy m.in. „uiścić jakąś należność”. Z kolei „uiścić – uiszczać” oznacza „uregulować należność za coś”. Natomiast „uiszczać”, zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza „wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego”. W konsekwencji należy uznać, że „uregulować” oznacza spełnić świadczenie skutkującego wywiązaniem się z zobowiązania finansowego. W wyniku potrącenia wzajemnych wierzytelności dochodzi natomiast do wykonania zobowiązania.
   3. Na powyższe rozumienie pojęcia „uregulowanie” wskazuje też wykładnia systemowa przepisów UCIT. Przykładowo, zgodnie z art. 15a ust. 7 UCIT, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3 niniejszego przepisu, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Również art. 26 ust. 7 UCIT, odnoszący się do wypłat należności, w szczególności z tytułu dywidendy, odsetek, należności licencyjnych, wskazuje na możliwość wykonania zobowiązania w jakiejkolwiek formie. Zgodnie bowiem z powyższym przepisem, wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c i 1d tego przepisu oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek. Z przepisów tych wynika zatem, że pojęcie „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca obejmuje każdą prawnie dopuszczalną formę wykonania zobowiązania przez podatnika, w tym również potrącenie.
   4. Zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego w sytuacji gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia, obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. W konsekwencji dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania na skutek spełnienia świadczenia. W przedmiotowej sprawie należy więc uznać, że Spółka poprzez potrącenie ceny nabycia Znaków towarowych z wierzytelnością o wydanie przedmiotu Pożyczki dokona uregulowania tej ceny w rozumieniu art. 15b UCIT, ponieważ:
      • Spółka oraz Zbywający będą jednocześnie względem siebie wierzycielem i dłużnikiem,
      • przedmiotem obu wierzytelności będą pieniądze,
      • obie wierzytelności na moment potrącenia będą wymagalne oraz nieprzedawnione,
      • obie wierzytelności będą mogły być dochodzone przez sądem lub innym organem państwowym,
      • wskutek potrącenia dojdzie do rozliczenia wzajemnych wierzytelności i w konsekwencji do zapłaty ceny sprzedaży praw do znaków towarowych.
   5. Orzecznictwo sądowo-administracyjne potwierdza powyższy sposób wykładni pojęcia „uregulowania” zobowiązania na gruncie przepisów podatkowych. Przykładowo NSA w wyroku z 15 marca 2012 r. (sygn. akt II FSK 3024/11), powołując się również na inne orzeczenia wydane przez ten Sąd wskazał, że „Ubocznie Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje na mnogość form zapłaty funkcjonujących chociażby w prawie bankowym (nie wspominając już o innych sferach życia gospodarczego), w obrocie prawnym gotówkowym (gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy) i bezgotówkowym (polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza). W obrocie gospodarczym częstą i uznaną formą zapłaty w orzecznictwie sądowoadministracyjnym jest kompensata wzajemnych należności i zobowiązań, która może być dokonana na podstawie potrącenia zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego, jeśli kontrahenci nie zawarli umowy dotyczącej kompensaty wzajemnych rozrachunków (tzw. potrącenie umowne). Za dopuszczeniem różnorodności dopuszczalnych form zapłaty opowiedział się NSA w wyroku z 8 lipca 2010 r. II FSK 359/09, w którym stwierdził, że „Swobodne przeniesienie prawa do dysponowania przychodem, to jest odsetkami z tytułu korzystania z pożyczonego kapitału należy traktować jako formę zapłaty odsetek w momencie ich kapitalizacji.” Podobnie w wyroku z 9 czerwca 2009 r. II FSK 256/08 LEX nr 563452 NSA uznał, że dokonywanie rozliczeń wzajemnych należności z kontrahentami zagranicznymi w formie kompensat (potrąceń) jest formą zapłaty (otrzymaniem przychodu) dokonywanej z pominięciem banku, o jakiej mowa w art. 12 ust. 3 i art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. i nie wiąże się z operacjami, dla których możliwe byłoby zastosowanie faktycznego kursu wymiany walut. (...) W innym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny twierdził, że potrącenie jest formą zapłaty (wyrok NSA z 18 grudnia 2009 r. li FSK 1183/08 LEX nr 603691)”.
   6. Powyższy pogląd potwierdzają także organy podatkowe w publikowanych interpretacjach przepisów prawa podatkowego. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z 3 kwietnia 2014 r. sygn. ITPB3/423-11b/14/PS Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, że „termin »uregulowanie«, którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin »uregulowanie«, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującym wygaśnięciem zobowiązania”.
      Analogiczny pogląd został przedstawiony w interpretacji indywidualnej z 14 sierpnia 2014 r. sygn. IPPB5/423-564/14-2/MW, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził poniższe stanowisko podatnika przedstawione we wniosku: „w ocenie Wnioskodawcy, termin »uregulowanie zobowiązania« użyty w treści przepisu art. 15b ust. 1 Ustawy CIT powinien być rozumiany, jako każda dopuszczalna prawnie forma efektywnego spełnienia świadczenia skutkująca wygaśnięciem zobowiązania. Do takich form należy z całą pewnością potrącenie, co wynika z przytoczonych powyżej regulacji Kodeksu cywilnego. Tym samym, jeśli potrącenie wierzytelności dokonane zostanie z zachowaniem terminów określonych w art. 15b Ustawy CIT, powinno być ono traktowane na równi z uregulowaniem zobowiązania”.
      W interpretacji indywidualnej z 5 lipca 2013 r. znak IPTPB3/423-109/13-5/MF Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wskazał, że „również wykładnia systemowa wewnętrzna wskazuje, że pojęcie »uregulowanie«, którym posługuje się ustawodawca, w szczególności w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno być interpretowane szeroko, w konsekwencji powinno obejmować każdą prawnie dopuszczalną formę wykonania zobowiązania przez podatnika. (...) Wobec powyższego, uregulowanie przez wnioskodawcę kwoty wynikającej z faktury nabycia usług wystawionej przez kontrahenta w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności stanowi uregulowanie zobowiązania w rozumieniu przepisu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.
      Ponadto w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 27 września 2013 r. (IPTPB3/423-252/13-4/IR) organ stwierdził, że potrącenie stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.
      W interpretacji indywidualnej z 24 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPB3/423-323/12-2/AG), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że „W sytuacji przedstawionej we wniosku (tj. w sytuacji, w której podatnik dokonał zapłaty wkładu pieniężnego poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności – przyp. Wnioskodawcy), polegającej na objęciu udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym i zapasowym (ewentualnie) Spółki w wyniku wniesienia na te kapitały wierzytelności pożyczkowych D oraz T dojdzie do uregulowania istniejącego zobowiązania Spółki z tytułu tychże wierzytelności pożyczkowych wobec D oraz T wraz z przysługującymi odsetkami. Tak więc sformułowanie »poniesione wydatki« będzie odnosiło się do wydatków zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych bezpośrednio poniesionych na wypełnienie istniejącego zobowiązania podatnika”.
      Z kolei w interpretacji indywidualnej z 6 marca 2012 r. (sygn. IPPB3/423-1069/11-2/GJ), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził stanowisko podatnika, że zapłata należności poprzez potrącenie będzie stanowić koszt uzyskania przychodu. We wniosku o wydanie powyższej interpretacji podatnik wskazał, że „W ocenie Wnioskodawcy koszty poniesione na zapłacenie kar umownych mieszczą się w dyspozycji art. 15 ust. 1 UPDOP, tzn. odpowiadają one wszystkim wskazanym wyżej pozytywnym przesłankom uznania określonego kosztu za koszt uzyskania przychodów (warunek pozytywny uznania kosztu za koszt uzyskania przychodów). Nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca poniesie ciężar kosztu zapłaty za kary umowne w momencie potrącenia wierzytelności. Potrącenie wierzytelności będące zapłatą kar umownych będzie dokonane wyłącznie przez Wnioskodawcę, bez zwrotu całości lub części kary przez jakikolwiek inny podmiot (osobę trzecią), zatem będzie to również koszt poniesiony definitywnie”.
5. Reasumując z momentem potrącenia wzajemnych wierzytelności, tj. wierzytelności Sprzedającego względem Spółki o zapłatę wynagrodzenia z tytułu sprzedaży Znaków towarowych oraz wierzytelności Spółki względem Sprzedającego o wydanie przedmiotu Pożyczki, dojdzie do uregulowania wzajemnych zobowiązań Spółki i Sprzedającego w rozumieniu przepisów art. 15b UCIT. W konsekwencji, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej Znaków towarowych nabytych przez Spółkę, proporcjonalnie do przysługującego mu prawa do udziału w jej zysku (udziału).
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) Spółki, odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej nabytych przez Spółkę Znaków towarowych przez ustalony przez Spółkę okres amortyzacji, nie krótszy jednak niż 60 miesięcy.

Uzasadnienie:

1. Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 UCIT amortyzacji jako wartości niematerialne i prawne („WNiP”) podlegają prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej, jeżeli prawa te są nabyte, nadają się do gospodarczego wykorzystania, ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok oraz są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
2. W świetle art. 16m ust. 1 pkt 1-4 UCIT, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 16ł ust. 1-3 UCIT, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:
   1. od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich – 24 miesiące;
   2. od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych – 24 miesiące;
   3. od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych – 12 miesięcy;
   4. od pozostałych WNIP – 60 miesięcy.
3. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Znaków towarowych nabytych przez Spółkę przez cały ustalony przez Spółkę okres amortyzacji, jednak nie krótszy niż 60 miesięcy, ponieważ:
   1. Znaki towarowe stanowią pozostałe WNIP w rozumieniu art. 16m ust. 1 pkt 1-4 UCIT. Nie stanowią bowiem one licencji (sublicencji) na programy komputerowe, praw autorskich, licencji na wyświetlanie filmów ani na emisję programów radiowych i telewizyjnych, ani także poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych. W związku z powyższym Wnioskodawca jako podatnik w odniesieniu do przychodów/kosztów podatkowych Spółki ma prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych przez Spółkę Znaków towarowych przez dowolny okres, nie krótszy jednak niż 60 miesięcy.
   2. Znaki towarowe zostaną nabyte przez Spółkę w drodze umowy sprzedaży. W konsekwencji do Wnioskodawcy nie znajdą zastosowania przepisy art. 16ł ust. 1-3 UCIT dotyczycące WNiP otrzymanych do odpłatnego korzystania, zgodnie z umowami zawartymi na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji.
   3. Przepis art. 16m ust. 1 pkt 4 UCIT wprowadza ograniczenie wyłącznie w zakresie minimalnego okresu amortyzacji pozostałych WNiP, w tym znaków towarowych. W związku z tym każdy okres amortyzacji Znaków towarowych przyjęty przez Spółkę, który jest równy lub dłuższy niż 60 miesięcy pozostaje w zgodzie ze wskazaną regulacją.
   4. Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe w wydanych interpretacjach podatkowych. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 listopada 2011 r. (sygn. IPPB3/423-703/11-2/MS) organ uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe w następującej kwestii: ,,(...) W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Znaków (wprowadzonych do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych do dnia 31 grudnia 2011 r.), ustalonej według wartości rynkowej z dnia wniesienia aportu przez okres nie krótszy niż 5 lat”.
   5. Tożsame stanowisko zostało wyrażone w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 13 listopada 2014 r. (sygn. IPTPB3/423-299/145/PM): „Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że Spółka będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ustalonej na podstawie art. 16g ust. 10a w zw. z ust. 9 ww. ustawy, tj. od wartości określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu (tu: Wspólnika) wnoszącego aport, przez okres nie krótszy niż 60 miesięcy”.
   6. Również doktryna prawa podatkowego wskazuje, że ustawodawca przewidział wyłącznie dolną granicę okresu amortyzacji w przypadku pozostałych WNiP. Zgodnie z komentarzem P. Małeckiego oraz M. Mazurkiewicz (CIT. Komentarz. Podatki i rachunkowość, LEX, 2015 r.): „Artykuł 16m u.p.d.o.p. określa zasady amortyzowania wartości niematerialnych i prawnych. (...) Podobnie jak w przypadku indywidualnych stawek amortyzacji określonych w art. 16j u.p.d.o.p., przepisy art. 16m informują o minimalnych czasach amortyzowania poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych. (...) Pozostałe wartości niematerialne niewymienione wyżej powinny być amortyzowane przez okres nie krótszy niż 5 lat”.
4. Reasumując Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów (proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) Spółki) odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej nabytych przez Spółkę Znaków towarowych przez ustalony przez Spółkę okres amortyzacji, nie krótszy jednak niż 60 miesięcy.
   
   

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zatorów płatniczych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie kwestii związanych z amortyzacją znaków towarowych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że – zdaniem Organu podatkowego – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w niniejszym postępowaniu. Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację. Również odwołanie się do publikacji podatkowej, jako że co do zasady nie stanowi ona źródła prawa, także nie jest wiążące dla organu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.