Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-1020/15-2/IGo
z 22 października 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2015 r. (data wpływu 1 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych transakcji na instrumentach pochodnych (podatnik VAT, podstawa opodatkowania, zwolnienie z VAT) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 1 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych transakcji na instrumentach pochodnych (podatnik VAT, podstawa opodatkowania, zwolnienie z VAT).


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


X SA (dalej: Wnioskodawca, Bank) jest spółką bankową, która w swojej ofercie posiada szereg różnych produktów bankowych świadczonych klientom detalicznym, przedsiębiorcom oraz jednostkom sektora publicznego. Bank zgodnie z przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 655 ze zm., dalej jako Prawo Bankowe) świadczy za wynagrodzeniem na rzecz klientów indywidualnych oraz instytucjonalnych szereg usług finansowych, o których mowa w art. 5 ust 1 i ust. 2 oraz art. 6 ust. 1 Prawa Bankowego (dalej jako: czynności bankowe).

Podkreślenia wymaga fakt, że Komisja Nadzoru Finansowego sprawuje nadzór nad sektorem bankowym, rynkiem kapitałowym, ubezpieczeniowym, emerytalnym, nadzór nad instytucjami płatniczymi i biurami usług płatniczych, instytucjami pieniądza elektronicznego oraz nad sektorem kas spółdzielczych. Jej celem jest nadzór nad rynkiem finansowym, zapewnienie prawidłowego funkcjonowania tego rynku, jego stabilności, bezpieczeństwo oraz przejrzystość, zaufania do rynku finansowego, a także zapewnienie ochrony interesów uczestników tego rynku.

Powyższe rekomendacje zaprezentowane przez KNF wymagały od Banku wprowadzenia formalnych wymogów w zakresie rachunkowości zabezpieczeń i znalazły odzwierciedlenie w dokumentach Banku dotyczących Zasad i reguł zarządzania ryzykiem rynkowym dla Księgi Bankowej w Banku.

W związku z realizowanymi czynnościami bankowymi Bank niejednokrotnie narażony jest na ryzyko kursowe i/lub ryzyko stopy procentowej. W celu ograniczenia tych ryzyk, Bank zawierał i zawiera kontrakty terminowe IRS (instrumenty pochodne typu SWAP). W myśl definicji, IRS jest umową pomiędzy dwiema stronami, na podstawie której strony wypłacają sobie wzajemnie (w określonych odstępach czasu w trakcie trwania kontraktu) odsetki od umownego nominału kontraktu, naliczane według zmiennej stopy procentowej. Transakcja IRS może być traktowana jako seria kontraktów FRA (Forward rate agreement) albo jako wymiana odsetek od dwóch kuponowych obligacji. W charakterze stopy zmiennej występuje zazwyczaj stopa „rynkowa” (LIBOR, EURIBOR, WIBOR lub inna, zależnie od rynku). Wysokość stopy stałej dla standardowych kontraktów jest kwotowana przez banki i zwana stopą swapową (swap rate). Jest ona dobrana w taki sposób, aby początkowa wartość kontraktu była zerowa. Należy też wyjaśnić, że wysokość stopy zmiennej płaconej w danym okresie odsetkowym standardowo ustalana jest z góry na początku tego okresu (tak jak dla lokat bankowych).

W praktyce rozliczenie w zakresie kontraktów IRS wygląda następująco: wynagrodzeniem Banku w odniesieniu do poszczególnych rodzajów instrumentów pochodnych jest wartość otrzymanych przez Bank przepływów finansowych pomniejszona o wartość przepływów finansowych zapłaconych przez Bank na rzecz drugiej strony transakcji. W przypadku, gdy w odniesieniu do danej kategorii Kontraktów (np. IRS) przepływy na rzecz drugiej strony transakcji byłyby wyższe w danym okresie rozliczeniowym, Bank nie otrzyma wynagrodzenia (poniesie stratę).

Jednocześnie Bank pragnie zauważyć, że kontrakty IRS stanowią istotny instrument usprawniający zarządzanie aktywami i pasywami określonych uczestników obrotu gospodarczego. Wykorzystanie kontraktów tego rodzaju umożliwia dokonywanie inwestycji lub zaciąganie pożyczek na rynkach, które w wielu wypadkach, ze względu na ich charakter, specyfikę byłyby niedostępne dla określonego przedsiębiorcy.

W związku z takim stanem faktycznym, Bank powziął wątpliwość co do pewnych kwestii związanych z rozliczeniem tych kontraktów na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


  1. Czy w przypadku zawierania transakcji terminowych IRS (instrumentów pochodnych) zabezpieczających własne ryzyko (kursowe lub ryzyko stopy procentowej), w związku z którymi Bankowi będzie należne wynagrodzenie, Bank będzie występował w charakterze podatnika VAT?
  2. Czy w takiej sytuacji, podstawę opodatkowania dla celów VAT będzie różnica pomiędzy ceną zakupu określonego pochodnego instrumentu finansowego a ceną jego sprzedaży (czyli zysku dodatniego zrealizowanego na określonych instrumentach)?
  3. Czy, w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 2, wynagrodzenie powinno być liczone dla każdego kontraktu?
  4. Czy, w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, czynności wykonywane przez Bank są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. l pkt 41 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej jako: ustawa o VAT)?
  5. Czy w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 4, konieczne będzie uwzględnianie obrotu z tytułu tych transakcji przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy


Ad. l.


Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług jest m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast przez świadczenie usług, rozumie się w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Czynności są opodatkowane podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy wykonywane są przez podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, w myśl ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy o VAT i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Ponadto, aby czynność uznać za czynność podlegającą opodatkowaniu, to musi być ona wykonana odpłatnie. W myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku transakcji na instrumentach pochodnych dochodzi do działania profesjonalnego podmiotu, polegającego na zabezpieczeniu danej jednostki gospodarczej przed ryzykiem niekorzystnych zmian cen określonego instrumentu bazowego. Przedmiotem świadczenia jest więc zabezpieczenie danego podmiotu przed wspomnianym ryzykiem gospodarczym.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wskazać należy, że z uwagi na istotę transakcji IRS, w ocenie Banku obydwie strony dokonują na rzecz siebie wzajemnych świadczeń, obydwie strony mogą zostać uznane za usługodawców i podatników VAT z tytułu świadczeń dokonywanych na rzecz drugiej strony tej transakcji. W przypadku zawarcia przez Wnioskodawcę transakcji IRS z innym podmiotem, podatnikiem podatku VAT w odniesieniu do świadczeń dokonywanych w ramach tej transakcji będzie zatem zarówno Wnioskodawca jak i inny podmiot (obydwie strony dokonują na rzecz siebie wzajemnych świadczeń, wobec czego obydwie strony mogą zostać uznane za usługodawców i podatników VAT z tytułu świadczeń dokonywanych na rzecz drugiej strony tej transakcji). Wynika to z faktu, że zarówno Wnioskodawca jak i kontrahent świadczą wobec siebie te same usługi pośrednictwa finansowego, które jednocześnie stanowią dla stron umowy zapłatę. Tym samym, spełniona zostaje przesłanka istnienia wynagrodzenia, która jest elementem uznania danej czynności za usługę. Aby bowiem dane świadczenie było uznane za świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ustawy o VAT muszą wystąpić zasadniczo dwa elementy: świadczenie jednej strony na rzecz drugiej oraz odpłatność - czyli wynagrodzenie za to świadczenie.

Jednocześnie Wnioskodawca zauważa, że w przypadku transakcji na instrumentach pochodnych takich jak IRS (kiedy zasadniczo oba podmioty świadczą na rzecz drugiej określoną usługę w określonym czasie) wynagrodzenie wystąpi tylko u tej strony, która odrębnie dla każdej transakcji tego rodzaju faktycznie otrzyma - po porównaniu wzajemnych świadczeń - wynagrodzenie. W związku z tym, tylko ta strona w przypadku danej transakcji będzie uznana za podatnika VAT, gdyż tylko u niej wystąpi w rzeczywistości wypłata wynagrodzenia związanego z świadczeniem wzajemnym. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, w zależności od okoliczności faktycznych danej transakcji i ostatecznego jej wyniku, obie strony transakcji mogą być uznane za usługodawców bądź usługobiorców.

W związku z tym w przypadku świadczenia na rzecz drugiej strony transakcji terminowych (instrumentów pochodnych) takich jak IRS Wnioskodawca będzie występował jako podatnik VAT tylko wówczas, gdy to jemu będzie należne wynagrodzenie, liczone odrębnie dla każdej transakcji.

Ad. 2 i 3.


Jak stanowi art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. W myśl przywołanej w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT zasady ogólnej, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej.

Należy zauważyć, że ustawa o VAT nie zawiera szczegółowego przepisu, który określałby wprost podstawę opodatkowania dla usług polegających na obrocie instrumentami finansowymi. Powyższa kwestia nie została również uregulowana w przepisach Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.; dalej: Dyrektywa VAT).

Zgodnie z art. 73 Dyrektywy VAT w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia. Powyższy przepis Dyrektywy VAT jak i przepis ustawy o VAT wskazuje, że jako podstawę opodatkowania przyjąć należy otrzymaną przez usługodawcę zapłatę, wynagrodzenie, za świadczone usługi.

Zatem w przypadku operacji na instrumentach finansowych podstawę opodatkowania określa się według zasad ogólnych i stanowi ją kwota należna z tytułu danej czynności pośrednictwa finansowego. W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku rozliczenia kontaktu IRS podstawa opodatkowania powinna być ustalana na bazie dodatniego wyniku (zysku) zrealizowanego przez Bank w danym okresie rozliczeniowym (miesięcznym) z tytułu konkretnego kontraktu. Jeśli w danym okresie rozliczeniowym dany kontrakt przyniesie zysk (dodatni obrót) to kwota tego osiągniętego zysku będzie stanowiła podstawę opodatkowania dla celów VAT. Wynagrodzeniem Banku (tym, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą usługodawca otrzyma w zamian za świadczenie usług od usługobiorcy) z tytułu realizacji transakcji typu IRS jest zysk osiągnięty na danym kontrakcie - zysk ten stanowi odzwierciedlenie zarobku, który realizuje Bank w związku z zawieraniem tego typu transakcji. Natomiast w stosunku do kontraktów, dla których w danym okresie rozliczeniowym (miesięcznym) Bank poniesie stratę (ujemny obrót), Bank nie będzie podatnikiem VAT w związku z czym nie będzie ustalał podstawy opodatkowania.

Taki sposób ustalania wynagrodzenia potwierdza orzecznictwo krajowych sądów administracyjnych. W wyroku z 14 grudnia 2012 r., I FSK 278/12 NSA podzielił pogląd organów podatkowych, że przy rozliczeniu wynagrodzenia banku z tytułu kontraktów IRS należy uwzględniać każdy kontrakt oddzielnie. W ocenie sądu dopiero suma dodatnich wyników z danego okresu stanowi właściwą podstawę opodatkowania dla celów VAT. Analogiczny pogląd wyraził NSA w wyroku z 23 października 2014 r., I FSK 1486/13 stwierdzając, że w odniesieniu do transakcji, które dają się wydzielić, a wynagrodzenie może być ustalone konkretnie w odniesieniu do każdej z nich, opodatkowaniu podlega to wynagrodzenie, a nie dodatnia różnica pomiędzy zyskami i stratami w danym okresie rozliczeniowym.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania dla celów VAT będzie różnica pomiędzy ceną zakupu określonego pochodnego instrumentu finansowego a ceną jego sprzedaży czyli zysk dodatni zrealizowany, który musi być liczony dla każdego kontraktu. Jednocześnie w ocenie Banku w przypadku zawieranych kontraktów IRS, nie będzie miał zastosowania wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago, gdyż został wydany w innym stanie faktycznym. Transakcje walutowe, o których mowa w wyroku TSUE, są transakcjami na pieniądzach, czyli rzeczach oznaczonych co do gatunku, i to realizowanych z wieloma podmiotami jednocześnie. Oznacza to, że jeżeli w danym okresie dokonywane są setki podobnych transakcji, nie sposób ustalić po jakiej cenie został zakupiony dany pieniądz i czy jego sprzedaż przyniosła zysk czy stratę. Inaczej natomiast jest w przypadku transakcji dotyczących pochodnych instrumentów finansowych (takich jak IRS), kiedy nie jest problematyczne ustalanie wartości transakcji, a tym samym możliwe jest określenie wysokości osiągniętego zysku lub straty.

Ad. 4.


Zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku VAT usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1324 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763; dalej jako: ustawa o obrocie instrumentami finansowymi), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usług pośrednictwa w tym zakresie. Jednocześnie art. 43 ust. 16 pkt 5 ww. ustawy stanowi, iż zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, instrumentami finansowymi są niebędące papierami wartościowymi opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne. Niewątpliwie kontrakty typu IRS, które zawierał i zawiera Bank, opisane w stanie faktycznym wypełniają definicję instrumentu pochodnego, o którym mowa w wyżej wymienionej ustawie, gdyż ich cena zależy od poziomu stóp procentowych.

Jednocześnie z uwagi na fakt, że transakcje nie mogą zostać zrealizowane poprzez świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku VAT, to nie podlegają dyspozycji art. 43 ust. 16 pkt 5 ustawy VAT. W konsekwencji, w odniesieniu do opisanych transakcji, w ocenie Banku, jest on uprawniony do zastosowania zwolnienia z VAT w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT.

Ad. 5.


Jak stanowią przepisy art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika VAT do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia VAT, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik VAT jest obowiązany do odrębnego określenia kwot VAT naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części tych kwot, podatnik VAT może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT.

Oznacza to, iż podatnik VAT nabywający towary bądź usługi związane zarówno z czynnościami dającymi prawo do odliczenia VAT oraz czynnościami niedającymi prawa do odliczenia VAT, czyli od tzw. wydatków mieszanych, powinien odliczać VAT od takich wydatków w oparciu o określoną proporcję. Jedyną jednoznacznie zdefiniowaną w przepisach proporcją odliczania VAT od tzw. wydatków mieszanych jest współczynnik VAT, którego sposób ustalania został wskazany w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. Jak stanowi ten przepis, proporcję (współczynnik VAT) ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia VAT, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi VAT przysługuje oraz nie przysługuje prawo do odliczenia VAT.

Niemniej jednak, celem wyeliminowania sytuacji, w których dla celów kalkulacji współczynnika VAT uwzględnia się obrót osiągnięty przy realizacji czynności mających charakter pomocniczy (aby najpełniej odwzorować proporcję VAT naliczonego od wydatków mieszanych związanego z czynnościami, które standardowo dają prawo do odliczenia VAT) wprowadzono pewne odstępstwa i wyłączenia dla specyficznych rodzajów sprzedaży, z których obrót osiągnięty na których nie powinien być uwzględniany przy kalkulacji współczynnika VAT.

Zgodnie bowiem z art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, do obrotu uwzględnianego w kalkulacji współczynnika VAT nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy o VAT w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy. Przepis ten stanowi implementację art. 174 ust. 2 lit. c) Dyrektywy VAT, zgodnie z którym przy obliczaniu proporcji podlegającej odliczeniu nie uwzględnia się wysokości obrotu uzyskanego z transakcji, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)-g) Dyrektywy VAT (przepisy dotyczące zwolnień z VAT dla usług finansowych, których przedmiotem są instrumenty finansowe), jeżeli są to transakcje pomocnicze. Co prawda ustawa o VAT jak i Dyrektywa VAT nie zawiera definicji pojęcia „pomocnicze”, jednakże mając na uwadze wykładnię TSUE należy przyjąć, że transakcje pomocnicze to takie, które występują rzadko i nieregularnie, nie powodują istotnego zaangażowania aktywów firmy oraz nie stanowią bezpośrednich, stałych i koniecznych konsekwencji zasadniczej działalności podatnika. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość jej wykonywania, ale także to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności jednostki. Jeżeli działalność finansowa stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.

W ocenie Wnioskodawcy, obrót uzyskiwany z kontraktów typu IRS (ustalony w odniesieniu do poszczególnych kontraktów) winien być uwzględniany przy obliczaniu współczynnika. Zawieranie kontraktów typu IRS jest bowiem ściśle powiązane z zrealizowanymi czynnościami bankowymi; Bank będąc narażony na ryzyko kursowe i/lub ryzyko stopy procentowej w celu ograniczenia tych ryzyk, zawierał i zawiera kontrakty terminowe IRS. Tak więc ma to ścisły związek z prowadzoną działalnością jako instytucji bankowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj