Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-748/15-2/AK
z 10 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2015 r. (data wpływu 18 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, potrącalnych w dacie ich poniesienia, wydatków na zakup drobnych produktów spożywczych udostępnianych kontrahentom i pracownikom w siedzibie Wnioskodawcy, a także kosztów usług związanych z tymi produktami, w tym kosztów utrzymania i serwisu urządzeń do ich dystrybucji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, potrącalnych w dacie ich poniesienia, wydatków na zakup drobnych produktów spożywczych udostępnianych kontrahentom i pracownikom w siedzibie Wnioskodawcy, a także kosztów usług związanych z tymi produktami, w tym kosztów utrzymania i serwisu urządzeń do ich dystrybucji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w RP, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, prowadzącym działalność z zakresu usług finansowych.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności dokonuje zakupów drobnych produktów spożywczych takich jak kawa, herbata, mleko, cukier, lód, przekąski, słone paluszki, orzeszki, prażona kukurydza, cukierki, ciastka i inne drobne słodycze, owoce, soki owocowe, woda mineralna i inne napoje bezalkoholowe.

Artykuły te udostępniane są w siedzibie Wnioskodawcy do swobodnej konsumpcji kontrahentom Wnioskodawcy podczas oczekiwania na spotkanie biznesowe, a także są podawane w trakcie samego spotkania. Artykuły te są udostępnione do swobodnej konsumpcji także wszystkim pracownikom Wnioskodawcy pracującym w jego siedzibie, którzy mogą korzystać z nich bez żadnych ograniczeń i bez jakiejkolwiek reglamentacji, czy rozliczania faktu korzystania/niekorzystania z tych artykułów. Artykuły wystawione są w ogólnodostępnych koszach, niezamkniętych szafkach, lodówkach, dystrybutorach, ekspresach do kawy itp., z których każdy pracownik, kontrahent, czy inny gość Wnioskodawcy może swobodnie wziąć produkty do konsumpcji na miejscu wedle własnego uznania i potrzeb. Nie jest prowadzona jakakolwiek ewidencja wydań tych artykułów, albowiem nie jest to technicznie i praktycznie wykonalne. W rozumieniu ustawy o VAT część produktów nabywanych jest przez Wnioskodawcę jako towary (np. ciastka), a niektóre w ramach usługi (np. woda, owoce i inne produkty, które mają krótki termin przydatności do spożycia i dlatego wymagają obsługi, tj. częstej wymiany na świeże lub serwisu dystrybutora).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatek z tytułu zakupu drobnych produktów spożywczych udostępnianych kontrahentom i pracownikom w siedzibie Wnioskodawcy, a także koszty usług związanych z tymi produktami, w tym koszty utrzymania i serwisu urządzeń do ich dystrybucji stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, potrącalne w dacie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek z tytułu zakupu drobnych produktów spożywczych udostępnianych kontrahentom i pracownikom w siedzibie Wnioskodawcy, a także koszty usług związanych z tymi produktami, w tym koszty utrzymania i serwisu urządzeń do ich dystrybucji stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, potrącalne w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 udpop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższą definicją, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki związane z zatrudnieniem pracowników i to zarówno wydatki bezpośrednio wynikające z zatrudnienia jak i pośrednio związane z zatrudnieniem, ponoszone przez pracodawców na rzecz swoich pracowników. Te tzw. koszty pracownicze obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, ale mogą obejmować również inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, w tym także wydatki przeznaczone na zakup napojów i produktów spożywczych, które poprawiają samopoczucie pracowników, a przez to poprawiają atmosferę w pracy i w konsekwencji zwiększają wydajność pracy, co pośrednio przełoży się na uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody.

Kosztami uzyskania przychodów innymi niż bezpośrednio związane z przychodami, będą również te wydatki związane z nabyciem napojów i produktów spożywczych wykorzystywanych w celu poczęstowania kontrahentów Wnioskodawcy, podczas spotkań w siedzibie Wnioskodawcy. Wydatki takie, nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, bowiem celem tego typu wydatków nie jest stworzenie dobrego wizerunku firmy, czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Częstowanie gości słodyczami, czy słonymi przekąskami, a także napojami bezalkoholowymi należy do panujących powszechnie kanonów kultury, dobrych praktyk oraz powszechnie stosowanych w kontaktach biznesowych zachowań, stanowiących obecnie nieodłączny element prowadzonej działalności gospodarczej. Są to więc koszty pośrednio związane z przychodami Wnioskodawcy.

Powyższego nie zmienia fakt, że do artykułów tych dostęp mają także pracownicy Wnioskodawcy. Udostępnienie im dostępu do napojów i drobnych przekąsek należy do standardów współczesnych zakładów pracy. Wydatek z tego tytułu przyczynia się również pośrednio do powstania przychodów Wnioskodawcy w ten sposób, iż poprawia atmosferę w pracy i samopoczucie poszczególnych pracowników. Buduje także ich pozytywne nastawienie do zakładu pracy i samego pracodawcy.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że organy podatkowe w wielu wydanych interpretacjach indywidualnych potwierdziły, że wydatki ponoszone na kawę, herbatę, cukier, mleko, wodę oraz drobne artykuły spożywcze, cukierki, ciastka przeznaczone jako poczęstunek na spotkaniach z kontrahentami oraz jako poczęstunek dla pracowników w siedzibie pracodawcy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Tytułem przykładu można wskazać interpretacje: DIS w Warszawie z dnia 29 maja 2012 r. (sygn. IPPB5/423-165/12-2/JC), DIS w Katowicach z dnia 4 listopada 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-1089/14/IZ), DIS w Łodzi z dnia 28 listopada 2014 r. (sygn. IPTPB3/423-307/14-2/KC).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.; dalej: updop).

Art. 15 ust. 1 updop stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  
• został właściwie udokumentowany,
  
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

W myśl art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy również wskazać, że kosztami mogą być zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim, tzw. koszty pośrednie) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 updop. Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Dla uznania wydatków za koszty poniesione na reprezentację nie jest koniecznie, by posiadały one takie cechy jak wystawność, wytworność, czy okazałość. Nie są to bowiem wartości wymierne, nie ma możliwości stworzenia jednakowego miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości, czy przepychu dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Ponadto NSA uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 updop (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z powyższym stanowiskiem NSA koreluje treść interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r., nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której wskazano m.in., że: „wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. (…) Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi przepisów art. 15 ust. 1 updop lub art. 22 ust. 1 updof, czyli być poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów”.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup drobnych produktów spożywczych udostępnianych kontrahentom i pracownikom w siedzibie Wnioskodawcy, a także na usług związane z tymi produktami, w tym koszty utrzymania i serwisu urządzeń do ich dystrybucji.

Wydatki na rzecz pracowników ponoszone ze środków obrotowych Spółki, co do zasady są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jako mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i uzyskanymi przychodami i nie są wymienione w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. W ramach wydatków na rzecz pracowników potrącanych w kosztach podatkowych mieszczą się nie tylko „standardowe” wydatki ponoszone przez pracodawcę (takie jak koszty wynagrodzeń zasadniczych, dodatki z tytułu godzin nadliczbowych, różnego rodzaju nagrody, itp.), ale stosowne zachowania i świadczenia związane z istniejącym aktualnie lub uprzednio stosunkiem pracy.

Koszty poniesione na produkty spożywcze i ich obsługę pokryte ze środków obrotowych Spółki nie stanowią wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i które z woli ustawodawcy są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 16 ust. 1 pkt 45 updop.

Poczęstunek pracowników w siedzibie Pracodawcy (taki jak: kawa, herbata, woda mineralna, napoje, ciastka, kanapki, usługi cateringowe podawane podczas szkoleń, narad pracowniczych, czy pozostawione do dyspozycji pracowników w dowolnej chwili) stanowi ogólny koszt poniesiony w celu zachowania i zabezpieczenia źródeł przychodów i może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto wydatki przedstawione w opisie stanu faktycznego nie noszą znamion reprezentacji, gdyż nie mają na celu stworzenia pozytywnego wizerunku Spółki. Nie należą zatem do katalogu wydatków, które zgodnie z art. 16 ust.1 pkt 28 updop nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wydatki na drobne poczęstunki dla kontrahentów podczas prowadzenia rozmów biznesowych, tzn. dotyczących zakresu prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej oraz w okresie poprzedzającym rozmowę (okresie oczekiwania na rozmowę) w siedzibie Spółki mogą zatem zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop.

Tym samym koszty poniesione na zapewnienie utrzymania i serwis urządzeń niezbędnych do przygotowania oraz dystrybucji zakupionych produktów spożywczych dla pracowników i kontrahentów należy uznać za kosztu uzyskani przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Powyższych wydatków nie można powiązać z konkretnym przychodem osiągniętym w konkretnym roku podatkowym, dlatego też stanowią one koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem, których moment potrącenia został uregulowany w art. 15 ust. 4d updop. Stosownie do treści art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e updop).

Podsumowując, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 updop, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodem, wydatki poniesione ze środków obrotowych Spółki na na zakup drobnych produktów spożywczych udostępnianych kontrahentom i pracownikom w siedzibie Wnioskodawcy, a także wydatki na usługi związane z tymi produktami, w tym koszty utrzymania i serwisu urządzeń do ich dystrybucji. Koszty te są potrącalne w dacie ich poniesienia w rozumieniu powołanego wcześniej art. 15 ust. 4e updop.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.