Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-169/15-2/AM
z 25 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia (brak daty) (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania obowiązku podatkowego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu utworzenia oddziału przez podmiot z siedzibą w Hong Kongu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania obowiązku podatkowego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu utworzenia oddziału przez podmiot z siedzibą w Hong Kongu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zagraniczną osobą prawną (działającą w formie public company limited by shares), zarejestrowaną w zagranicznym rejestrze przedsiębiorców, posiadającą siedzibę w Hongkongu (dalej: „Wnioskodawca” lub „Centrala”). Wnioskodawca posiada szereg oddziałów zlokalizowanych w krajach europejskich. Wnioskodawca utworzył w Polsce oddział na podstawie przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r. poz. 584), dalej: „Oddział”. Profil działalności Oddziału będzie oparty o świadczenie usług cali center. Usługi i czynności wykonywane przez Oddział będą świadczone wyłącznie na rzecz Centrali (w tym innych jednostek wewnętrznych Centrali).

Oddział dokonywał będzie odbioru połączeń telefonicznych od klientów Wnioskodawcy (głównie z krajów europejskich) i podawał dostępność oraz cenę biletów lotniczych. Po otrzymaniu tych informacji klienci będą mogli albo dokonać rezerwacji biletów (w tym przypadku klient nie dokonuje zapłaty za bilet i nie otrzymuje biletu drogą elektroniczną) albo zdecydować się na zakup biletu (klient dokonuje płatności kartą kredytową i po rozmowie telefonicznej otrzymuje bilet drogą elektroniczną). Pracownicy Oddziału przeprowadzą czynności związane ze sprzedażą biletów w imieniu odpowiednich biur Wnioskodawcy (oddziałów zlokalizowanych w innych krajach europejskich). Odpowiednie biuro Wnioskodawcy zostanie wskazane na bilecie jako strona transakcji.

Dla przykładu, jeżeli dzwoniącym jest klient z Niemiec, wówczas transakcja będzie dokonywana pomiędzy klientem a biurem Wnioskodawcy w Niemczech w oparciu o umowę sprzedaży rządzoną niemieckim prawem. Połączenia telefoniczne będą wykonywane przez klientów - będą to połączenia przychodzące. Oddział nie będzie świadczył usług ani dokonywał czynności innych niż wskazanych powyżej. Centrala będzie zwracała Oddziałowi koszty świadczenia powyższych usług i wykonywania określonych czynności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z działalnością Oddziału, powstanie dla Wnioskodawcy obowiązek podatkowy związany z koniecznością przypisania do Oddziału przychodu, który mógłby on osiągnąć gdyby działał jak niezależny gospodarczo podmiot, a więc określonego na podstawie wartości usług świadczonych wyłącznie na rzecz Centrali i jej jednostek wewnętrznych?
2. Czy Odział będzie uprawniony do rozpoznawania jako koszty uzyskania przychodu wydatków poniesionych przez Oddział lub Centralę w związku z działalnością Oddziału w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Oddziału (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji są zagadnienia przedstawione we wniosku dotyczące powstania ograniczonego obowiązku podatkowego w związku z utworzeniem oddziału Spółki na terytorium Polski w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W kwestiach dotyczących sposobu i trybu alokacji odpowiedniej części przychodów i kosztów do zakładu zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on zobowiązany opodatkować w Polsce przychód, który należy przypisać Oddziałowi, a więc w wysokości, którą osiągnąłby gdyby działał jak niezależny podmiot (ustalony na podstawie wartości usług świadczonych na rzecz Centrali i jej jednostek wewnętrznych). Odpowiednio, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania jako koszty uzyskania przychodu wydatków poniesionych przez Oddział lub Centralę w związku z działalnością Oddziału w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Oddziału.

Zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 ustawy o CIT, zakresem opodatkowania podatkiem dochodowym (dalej: „podatek CIT”) objęte są m.in. osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji. Wnioskodawca wpisuje się w ten katalog będąc osobą prawną. Ze względu na posiadanie siedziby oraz zarządu poza terytorium RP, Wnioskodawca będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, tj. tylko od dochodów, które osiągnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą na terytorium RP poprzez Oddział, zasadna jest ocena czy jednostka ta stanowi zakład Wnioskodawcy. Pomiędzy Hongkongiem (na terytorium którego posiada siedzibę Wnioskodawca), a RP nie została podpisana umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Pomimo tego, że Hongkong stanowi region administracyjny Chińskiej Republiki Ludowej, to umowa zawarta pomiędzy ChRL a RP nie znajdzie w tym wypadku zastosowania (stanowisko to zostało potwierdzone w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 14 lutego 2008 r. DD7/0682/68/ZDA/08/1464/07). Powyższe ma istotne znaczenie, jako że wyłączne zastosowanie mają w tym wypadku przepisy ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 4a pkt 11 ustawy o CIT zagraniczny zakład oznacza:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje.

Powyższa definicja może być modyfikowana przez postanowienia właściwej umowy w sprawie unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska - w omawianym przypadku umowa taka nie została jednak zawarta.

Oceniając działalność Oddziału na tle artykułu 4a pkt 11 ustawy o CIT, należy uznać że stanowi on zakład Wnioskodawcy na terytorium RP. Stanowić będzie bowiem stałą placówkę, poprzez którą podmiot zagraniczny (Wnioskodawca) wykonywać będzie częściowo działalność. Art. 4a pkt 11 lit. a) ustawy o CIT wskazuje przy tym, że zakładem jest w szczególności oddział.

Definicja zakładu zawarta w ustawie o CIT oraz związane z nią przepisy oparte są w głównej mierze na regulacjach Konwencji Modelowej OECD. Celem ich wprowadzenia jest stworzenie fikcji prawnej, polegającej na nadaniu ograniczonej podmiotowości podatkowej jednostce wewnętrznej (zakładowi). Umożliwia to odpowiednie przypisanie przychodów i kosztów podatkowych, zapobiegając transferowaniu zysków do korzystniejszych jurysdykcji podatkowych. Pomimo braku możliwości bezpośredniego zastosowania postanowień właściwej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, a więc również dorobku komentatorskiego do Konwencji Modelowej OECD, należy mieć na uwagę funkcjonalną wykładnią przepisów ustawy o CIT dotyczących zakładu, tj. właściwy rozdział dochodu pomiędzy zakładem a jego jednostką macierzystą.

Wyrazem zasady dotyczącym konieczności alokacji odpowiedniej części przychodów i kosztów do zakładu są również regulacje dotyczące obowiązku dokumentowania cen transferowych z tytułu określonych transakcji (art. 9a ustawy o CIT). Na podstawie art. 9a pkt 5a ustawy o CIT przepisy związane z dokumentacją cen transferowych stosuje się odpowiednio do podatników prowadzących działalność przez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, w tym także w zakresie transakcji pomiędzy jednostką macierzystą a zakładem, przypisanych do tego zagranicznego zakładu.

Podstawę prawną do szacowania dochodu zakładu stanowi art. 11 ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią art. 11 ustawy o CIT, jeżeli pomiędzy określonymi podmiotami powiązanymi zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Na podstawie art. 11 ust. 8c ustawy o CIT, przepisy ust l-3a, 8b i 8c ustawy o CIT stosuje się odpowiednio przy określaniu dochodu podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2 (w tym przypadku Wnioskodawcy), prowadzącego działalność przez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, w zakresie dochodów podlegających przypisaniu do tego zagranicznego zakładu.

Powyższe normy stanowią podstawę do kontroli warunków funkcjonujących pomiędzy zakładem zagranicznego przedsiębiorcy położnym na terytorium RP, a zagranicznym przedsiębiorcą. Regulacje te odwołują się do zasady arms lenght, tj. do postulatu by relacje pomiędzy podmiotami powiązanymi odpowiadały warunkom, jakie stosowałyby pomiędzy sobą podmioty niezależne od siebie gospodarczo.

Szczegółowe zasady dotyczące sposobu i trybu określania dochodów w drodze oszacowania zawarte zostały w Rozporządzeniu (na podstawie art. 11 ust. 9 ustawy o CIT). Zgodnie z § 1 ust. 2 Rozporządzenia, przepisy tego aktu stosuje się odpowiednio przy określaniu części dochodu podatnika niemającego miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, oraz podatnika posiadającego miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącego działalność poprzez zagraniczny zakład położony na terytorium innego państwa, podlegającej przypisaniu temu zakładowi. Paragraf 1 ust. 3 Rozporządzenia wskazuje przy tym, że stosowanie uregulowań zawartych w przepisach Rozporządzenia ma na celu określenie oraz opodatkowanie dochodów, które mogą być racjonalnie uznane za uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku podmiotów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, również dochodów uzyskanych za granicą, jeżeli racjonalnie mogą być przypisane tym podmiotom.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyżej przedstawione zasady rozciągają się również na przypisywanie zysków (zysków nie tyle ekonomicznych, co podlegających przypisaniu zakładowi), jakie należy przypisać zakładowi z tytułu transakcji z innymi zakładami przedsiębiorstwa lub jednostką macierzystą (stanowisko wyrażone w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 16 maja 2007 r., nr DD4/033-01967/JG/06/11122 wydanym przez Ministra Finansów, które choć związane jest z postanowieniami odpowiedniej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, określa też znaczenie generalnej zasady przypisywania zysków zakładowi).

Oddział będzie świadczył usługi wyłącznie na rzecz Centrali i jej jednostek wewnętrznych. Zdaniem Wnioskodawcy, działalność Oddziału należy oceniać na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych jako działalność niezależnego podmiotu, tj. przyjąć, że Wnioskodawca powinien opodatkować na terytorium RP dochód, który można racjonalnie przypisać Oddziałowi. Zdaniem Wnioskodawcy, jego obowiązek podatkowy w Polsce obejmuje przychód, który można przypisać Oddziałowi, a więc wartość usług świadczonych na rzecz Centrali. Zasady ustalania tej wartości (ceny usług) powinny być ustalone przy założeniu, że pomiędzy Centralą a Oddziałem nie występują powiązania gospodarcze. Świadcząc usługi wskazane we wniosku jako niezależny gospodarczo podmiot, Oddział osiągnąłby bowiem przychód oparty na wartości świadczonych usług.

Zdaniem Wnioskodawcy Oddział będzie uprawniony do rozpoznania wydatków poniesionych przez Oddział lub Centralę w związku z działalnością Oddziału jako koszty podatkowe (w szczególności w postaci wynagrodzeń pracowników, kosztów wynajmu oraz bieżącego funkcjonowania). Zaliczenie powyższych wydatków poniesionych przez Oddział lub Centralę do kosztów podatkowych Oddziału będzie możliwe pod warunkiem poniesienia ich w związku z funkcjonowaniem tego podmiotu. Należy wskazać, że Oddział i Centrala stanowią w istocie jeden podmiot w znaczeniu prawnym, zatem wszelkie wydatki ponoszone w jego ramach, ponoszone są na rzecz przedsiębiorstwa Centrali, a wszelkie przychody ostatecznie sumują się z pozostałymi przychodami Wnioskodawcy. Przychody te mogą być jednak opodatkowane w jurysdykcji innej niż siedziba Wnioskodawcy jeżeli zostały osiągnięte na terytorium innej jurysdykcji lub podlegają tam opodatkowaniu. W celu wyliczenia dochodów podlegających opodatkowaniu na terytoriach poszczególnych jurysdykcji najczęściej zastosowanie znajduje zasada alokowania przychodów i kosztów do tej części przedsiębiorstwa z którymi są związane. Realizując tą zasadę Spółka zamierza dokonać alokacji ponoszonych przychodów i kosztów w zależności od tego czy dotyczą działalności Oddziału, czy działalności Centrali.

W konsekwencji, w przypadku gdy określone wydatki dotyczyć będą działalności Oddziału, zostaną one uwzględnione w wyliczeniu przychodu podatkowego Oddziału, stanowiąc koszt jego uzyskania na zasadach określonych w przepisach podatkowych obowiązujących w Polsce. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zdaniem Wnioskodawcy Oddział będzie więc uprawniony do rozpoznania jako koszty wydatków poniesionych przez Oddział lub Centralę w związku z działalnością Oddziału i w celach określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (o ile nie zostały wskazane jako wydatki, które nie mogą stanowić kosztów).

Powyższe oznacza, że obowiązek podatkowy Wnioskodawcy z tytułu działalności w Polsce obejmie wyłącznie przychód przypisany Oddziałowi (wartość usług świadczonych na rzecz Centrali).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, będzie on posiadał ograniczony obowiązek podatkowy w zakresie przychodu, który można przypisać zakładowi (Oddziałowi). Według Wnioskodawcy przychód podatkowy stanowić będzie wartość usług świadczonych przez Oddział na rzecz Centrali, która to wartość powinna zostać ustalona przy założeniu, że Oddział i Centrala stanowią niezależne gospodarczo podmioty. Odpowiednio, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania jako koszty uzyskania przychodu wydatków poniesionych przez Oddział lub Centralę w związku z działalnością Oddziału w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Oddziału.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie powstania obowiązku podatkowego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu utworzenia oddziału przez podmiot z siedzibą w Hong Kongu uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.) reguluje, w myśl art. 1 ust. 1, opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. Wnioskodawca jest zagraniczną osobą prawną (działającą w formie public company limited by shares), zarejestrowaną w zagranicznym rejestrze przedsiębiorców, posiadającą siedzibę w Hong Kongu. Wnioskodawca utworzył w Polsce oddział.

Zasady prowadzenia w Polsce działalności przez przedsiębiorców zagranicznych określa ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584 z późn. zm.). Status cywilno-prawny oddziału zagranicznej osoby prawnej w Polsce normuje przepis art. 85 powołanej ustawy. Zgodnie z ww. przepisem dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 5 pkt 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, oddział stanowi wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Powyższy przepis dotyczy w szczególności przedsiębiorcy prowadzącego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność w formie tzw. zakładu.

W świetle art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez zakład zagraniczny należy rozumieć:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całościowo lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
   
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
   
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje
   • chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.
   
   
   

Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Hong Kongiem. Ponadto, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem do transakcji zawieranych z Hong Kongiem nie ma zastosowania umowa z dnia 7 czerwca 1988 r. zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1989 r., Nr 13, poz. 65). Hong Kong bowiem stanowi Specjalny Region Administracyjny Chińskiej Republiki Ludowej, który zachował swoją niezależną jurysdykcję prawno-podatkową i system egzekucji prawa w sprawach podatkowych. Jednocześnie między Polską a Hong Kongiem nie została zawarta odrębna umowa o unikania podwójnego opodatkowania.

Tym samym, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą wyłącznie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Utworzony w Polsce, na podstawie przepisów ustawy o swobodzie działalności Oddział, stanowiący stałą placówkę, poprzez którą Wnioskodawca wykonywać będzie działalność w zakresie usług call center, spełnia przesłanki wynikające z art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

A zatem opisany we wniosku Oddział stanowi zakład Wnioskodawcy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Pomimo, że w rozpatrywanej sprawie nie jest możliwe zastosowanie postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zwrócić uwagę należy, że definicja zakładu zagranicznego w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oparta jest na definicji zakładu zawartej w Konwencji Modelowej OECD.

Oparcie definicji zagranicznego zakładu na definicji zakładu z Konwencji Modelowej, jak to ma miejsce w rozpatrywanym przepisie art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma ten skutek, że mają do niej zastosowanie dorobek doktryny, orzecznictwo oraz stanowiska Ministerstwa Finansów, dotyczące instytucji zakładu, w tej części, w jakiej instytucja zagranicznego zakładu oparta jest na instytucji zakładu w rozumieniu Konwencji Modelowej OECD.

Stosownie do art. 7 ust. 1 powołanej Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi. Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie wydatków ponoszonych na rzecz tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej – art. 7 ust. 2 i 3 Konwencji.

W rozumieniu Konwencji „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie to obejmuje w szczególności: siedzibę zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat, kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych, jak również plac budowy, prace konstrukcyjne, prace montażowe lub instalacyjne (ale tylko wówczas, gdy trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy).

Postanowienie to określa zasadę rozgraniczenia zysków pomiędzy poszczególne części przedsiębiorstwa osoby zagranicznej to jest centralę i zakład oraz formułuje normę, że w państwie źródła (położenia zakładu) opodatkowaniu podlegają wyłącznie zyski powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład. Podział ten opiera się na zasadach stosowanych przez podmioty niezależne, w warunkach wolnego rynku. Z przyjęcia tej zasady wynika, że zakładowi należy przypisać czynności (świadczenia), które mógłby wykonywać i wykonywałby podmiot niezależny, oraz część zysków, którą w porównywalnych warunkach osiągnąłby podmiot niezależny.

Innymi słowy, zakładowi należy przypisać takie zyski, które osiągnąłby gdyby zamiast prowadzenia działalności na rzecz siedziby głównej swojego przedsiębiorstwa, prowadził transakcje z całkowicie odrębnym przedsiębiorstwem na normalnych warunkach i według cen przeważających na wolnym rynku. Zazwyczaj ustalone w ten sposób zyski, co do zasady będą odpowiadać zyskom, jakie można ustalić na podstawie właściwie prowadzonej księgowości handlowej. Zasada cen rynkowych rozciąga się również na przypisywanie zysków, jakie zakład może osiągać z transakcji z innymi zakładami przedsiębiorstwa.

Każda natomiast transakcja wymaga indywidualnej oceny, uwzględniającej całokształt okoliczności faktycznych, a w szczególności analizy wykonywanych funkcji i ponoszonego ryzyka.

W konsekwencji, w świetle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że działanie Spółki poprzez utworzony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakład rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych.

Analiza opisanego przez Wnioskodawcę funkcjonowania Oddziału i podejmowanych czynności prowadzi do wniosku, że Oddziałowi temu należy przypisać odpowiednie przychody i koszty uzyskania przychodów związane z działalnością tego Oddziału, a w konsekwencji dochodu jaki Wnioskodawca osiąga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W kwestii sposobu i trybu alokacji przychodów i kosztów do zakładu zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.