Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-673/15-3/DK
z 6 sierpnia 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2015 r. (data wpływu 29 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spotkania biznesowe - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 26 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spotkania biznesowe.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca jest komandytariuszem w G. spółka komandytowa z siedzibą w W. (dalej jako „Spółka Komandytowa”).

Spółka Komandytowa prowadzi działalność prawniczą. Spółka Komandytowa w ramach swojej działalności organizowała w przeszłości i zamierza organizować spotkania biznesowe z klientami lub potencjalnymi klientami, które odbywają się: i) w siedzibie (biurze) Spółki Komandytowej lub ii) poza tą siedzibą (biurem), np. w restauracjach (dalej jako „Spotkania Biznesowe").

Celem Spotkań Biznesowych jest nawiązywanie współpracy z nowymi klientami oraz podtrzymywanie współpracy z dotychczasowymi kontrahentami. W szczególności, Spotkania Biznesowe służą omówieniu spraw biznesowych, propozycji lub ofert współpracy, negocjowaniu warunków współpracy, zakończonych, trwających lub możliwych w przyszłości projektów lub transakcji itp. Podczas Spotkań Biznesowych zwyczajowo podawane są drobne przekąski oraz poczęstunek w formie lunchy, obiadów czy kolacji oraz napoje, w tym napoje alkoholowe. Spotkania Biznesowe nie mają charakteru szczególnie uroczystego, wytwornego czy okazałego, w szczególności ich celem nie jest okazanie przepychu czy imponowania kontrahentom wystawnością, lecz wyłącznie omówienie bieżących spraw biznesowych na neutralnym gruncie.

Tym samym, wyłącznym bądź dominującym celem Spotkań Biznesowych nie jest stworzenie pewnego wizerunku Spółki Komandytowej, stworzenie dobrego obrazu firmy czy działalności Spółki Komandytowej, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami Spotkań Biznesowych.

W związku z organizacją Spotkań Biznesowych, Spółka Komandytowa ponosi wydatki na ww. poczęstunek, napoje, w tym napoje alkoholowe, co jest w pełni zgodne z polskimi obyczajami handlowymi (dalej jako „Wydatki na Spotkania Biznesowe"). Wydatki na Spotkania Biznesowe są dokumentowane rachunkiem lub fakturą VAT wystawianym na Spółkę Komandytową oraz opisywanym przez Spółkę Komandytową w sposób umożliwiający ustalenie kontrahenta {partnera biznesowego) oraz celu spotkania. Tym samym, rachunki lub faktury VAT dokumentujące Wydatki na Spotkania Biznesowe w sposób jednoznaczny identyfikują przedmiot świadczenia.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu (jako komandytariusz - w związku z udziałem w Spółce Komandytowej, proporcjonalnie do udziału w kosztach określonego zgodnie z umową Spółki Komandytowej) Wydatki na Spotkania Biznesowe?


Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego w zakresie stanu faktycznego, natomiast interpretacja indywidualna w zakresie zdarzenia przyszłego zostanie wydana odrębnie.


Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu (jako komandytariusz - w związku z udziałem w Spółce Komandytowej, proporcjonalnie do udziału w kosztach określonego zgodnie z umową Spółki Komandytowej) Wydatki na Spotkania Biznesowe.


UZASADNIENIE


Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 UPDOF, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.


Jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny („NSA") w wyroku z dnia 13 maja 2014r. (sygn. IIFSK1391/2012); „Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod warunkiem, iż mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma - bądź może mieć - wpływ na wielkość osiągniętego przychodu".

Ponadto, jak zostało wskazane przez NSA w wyroku z dnia 6 stycznia 2010 r. (sygn. II FSK 1271/08), pomiędzy źródłem przychodów a wydatkami powinien istnieć związek przyczynowy, a zatem każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 23 ust. 1 UPDOF przypadkami, powinien być uznany za koszt uzyskania przychodu.

Jednocześnie należy zauważyć, że w art. 23 ust. 1 UPDOF wskazano określone rodzaje wydatków nieuznawanych za koszty k uzyskania przychodu. W szczególności, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 UPDOF, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodu kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza dostępnego orzecznictwa sądowoadministracyjnego oraz interpretacji indywidualnych wydanych przed dniem 25 listopada 2013 r. prowadzi do wniosku, że zarówno organy podatkowe, jak i sądy administracyjnie niejednolicie interpretowały wyżej wskazany przepis. Istota problemu sprowadzała się do interpretacji pojęcia „reprezentacja" użytego przez ustawodawcę. W tym zakresie wyróżnić można dwa główne nurty wykładni.

Zgodnie z pierwszym z nich, zdaniem niektórych sądów administracyjnych, skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia reprezentacji, należy się wobec tego posiłkować definicją słownikową, iż reprezentacja to „okazałość", „wystawność", „wytworność" (tak m.in. w wyrokach NSA z dnia 25 maja 2012 r., sygn. II FSK 2200/10 oraz z dnia 27 września 2012 r., sygn. I! FSK 392/11).

Natomiast zgodnie z odmiennym poglądem, termin „reprezentacja" należy rozumieć jako „przedstawicielstwo", a nie: „okazałość", „wystawność", „wytworność" (tak np. w wyrokach NSA z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. II FSK 1445/10 i dnia 29 czerwca 2012 r. o sygn. II FSK 2571/10 i II FSK 2572/10).


Wobec tak jaskrawych różnic w wykładni przedmiotowego przepisu. Minister Finansów wydał z dniem 25 listopada 2013 r. interpretację ogólną (nr DD6/003/127/SOH/2013/RD-120521), mającą na celu ujednolicenie interpretacji pojęcia kosztów reprezentacji. Minister Finansów w obszernym zakresie odwołał się do wyroku NSA wydanego w składzie 7 sędziów w dniu 17 czerwca 2013 r. (sygn. II FSK 702/11), w którym wskazano, że tylko wydatki na zakup tych usług gastronomicznych, których jedynym (głównym) celem jest stworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. W przedmiotowym wyroku NSA wskazał, że:

  1. wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających poniesienie tych wydatków;
  2. dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych etc., tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność czy okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych;
  3. za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2014 ) r. poz. 851 ze zm.; dalej jako „UPDOP") i art. 23 ust. 1 pkt 23 UPDOF należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

W oparciu o powyższe tezy wyrażone w wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., Minister Finansów podkreślił w interpretacji ogólnej, że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 UPDOP i art. 23 ust. 1 pkt 23 UPDOF (a contrario- mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów) ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczącymi zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

Z powyższym stanowiskiem zgodził się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 października 2013r. sygn. akt II FSK 2168/13: „Rozpatrujący niniejszą sprawę skład orzekający podziela pogląd zaprezentowany w wyroku poszerzonego, siedmioosobowego składu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK - 702/11 (dostępny: www.orzeczenia.nsa.gov.pl), który odwołując się do etymologicznego, a więc stosunkowo wąsko pojmowanego znaczenia terminu "reprezentacja" (od łac. "reprezentatio" - wizerunek) stwierdził, że reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów." Jak zostało wskazane przez Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku: „Tylko wydatki na zakup tych usług gastronomicznych stanowiących koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o. p., których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz, podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 23 ust. 1 pkt 23 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r."

Począwszy od daty wydania ww. interpretacji ogólnej przez Ministra Finansów, organy podatkowe zaakceptowały możliwość uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek, w tym zakup napojów alkoholowych, jeżeli zostały one poniesione dla celów organizacji spotkań biznesowych z kontrahentami podatników w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Stanowisko takie wyrażono m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Iżby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 grudnia 2014 r. (sygn. IBPBI/1/423-38/14/ESZ), interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 stycznia 2014 r. (sygn. IPPB1/415-12/10/14-5/S/ECJ, czy interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 stycznia 2014 r. (sygn. IBPBI/1/415-1033/13/ESZ).

Przenosząc powyższe ustalenia na grunt stanu faktycznego, którego dotyczy niniejszy wniosek, należy podkreślić iz Spotkania Biznesowe organizowane przez Spółkę Komandytową służą pozyskiwaniu nowych klientów, a także podtrzymywaniu relacji z dotychczasowymi klientami Spółki Komandytowej, a co za tym idzie mają one bezpośredni wpływ na prowadzoną przez Spółkę Komandytową działalność prawniczą. Dzięki Spotkaniom Biznesowym dochodzi bowiem do zawierania umów o współpracę, negocjowania warunków współpracy oraz omawiania innych kwestii biznesowych, co wprost przekłada się na wyższe przychody Wnioskodawcy osiągane z działalności Spółki Komandytowej.

Ponoszone przez Spółkę Komandytową Wydatki na Spotkania Biznesowe mają zatem bezpośredni związek z uzyskiwaniem przez Wnioskodawcę przychodów z działalności Spółki Komandytowej, a ponadto nie mają charakteru szczególnie uroczystego, wytwornego czy okazałego, w szczególności ich celem nie jest okazanie przepychu czy imponowania kontrahentom wystawnością, lecz wyłącznie omówienie bieżących spraw biznesowych na neutralnym gruncie.


Tym samym, wyłącznym bądź dominującym celem Spotkań Biznesowych nie jest stworzenie pewnego wizerunku Spółki Komandytowej, stworzenie dobrego obrazu firmy czy działalności Spółki Komandytowej, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami Spotkań Biznesowych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj