Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-374/15-2/MW
z 6 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2015 r. (złożonym osobiście w dniu 23 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla ulepszonych lokali mieszkalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla ulepszonych lokali mieszkalnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza prowadzić działalność gospodarczą polegającą na oddaniu w najem lokali mieszkalnych. Lokale zostaną nabyte przez Spółkę na rynku pierwotnym od dewelopera, który te lokale wybudował i przekaże Spółce po uzyskaniu ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie budynków. Będą to więc lokale kompletne i zdatne do użytku. Spółka po odebraniu lokali od dewelopera zamierza je ulepszyć poprzez dokonanie w nich prac wykończeniowych. Łączna suma wydatków poniesionych na ulepszenie lokali przekroczy 30% ich wartości początkowej (wartości zakupu ww lokali od dewelopera). Po dokonaniu ulepszeń lokale zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki i będą amortyzowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym, iż kwoty ulepszeń przekroczą 30% wskazanych powyżej wartości początkowych lokali, Spółka ma prawo do amortyzowania ww. lokali indywidualną stawką amortyzacyjną w wysokości 10% zgodnie z art. 16j updop?

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji budynków i lokali przewiduje art. 16j updop.

Stosownie do jego treści, z zastrzeżeniem art. 161, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

• dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:
  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
     
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych - dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata (pkt 3),
• dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat (pkt 4).
  
  

Powyższy zapis należy rozumieć w ten sposób, że indywidualne stawki amortyzacyjne mogą być ustalane jedynie dla takich środków trwałych, które - w rozumieniu ustawy - są albo używane albo ulepszone, a ponadto nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika.

W myśl ustawy, środki trwałe uznaje się za ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Wydatki na ulepszenie środka trwałego to nakłady poczynione na jego przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację (w tym wydatki na nabycie części składowych i peryferyjnych), których suma w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł, a których skutkiem jest wzrost wartości użytkowej mierzonej w szczególności, okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonego środka trwałego i kosztami jego eksploatacji.

Analizując przepisy dotyczące możliwości zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla ulepszonych środków trwałych, należy stwierdzić, iż nie mają one zastosowania do każdego ulepszonego składnika majątkowego, ale wyłącznie do składników majątku, które przed wprowadzeniem do ewidencji i przed dokonaniem ulepszenia spełniały ustawowe kryteria uznania je za środki trwałe. W ocenie Spółki lokale będą spełniały ten warunek ponieważ deweloper będzie posiadał decyzję o pozwoleniu na ich użytkowanie, co świadczy o tym, że lokale będą kompletne i zdatne do użytku. Lokale te zostaną przekazane Spółce w stanie surowym (deweloperskim) i będą wymagały wykończenia tak, aby były korzystniejsze do późniejszego wynajmu. Spółka mogłaby te lokale wynająć także bez ulepszania ich, jednak podjęła decyzję o poniesieniu wydatków na ulepszenie.

Reasumując, stwierdzić należy, że poczynione prace będą stanowiły ulepszenie środka trwałego. Z uwagi na fakt, że prace wykończeniowe przekroczą 30% wartości początkowej, Spółka może skorzystać z prawa do ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% do przedmiotowych lokali.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851; z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 15 ust. 6 powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a–16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku, o których mowa w art. 16a–16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 powołanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i–16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dla pewnej grupy środków trwałych możliwe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu indywidualnych stawek amortyzacyjnych, które umożliwiają szybszą amortyzację środka trwałego.

Indywidualną stawkę amortyzacyjną ustala sam podatnik, przy czym ustawodawca określił minimalne okresy dokonywania odpisów amortyzacyjnych, określając tym samym maksymalną roczną stawkę amortyzacyjną. Podatnik, który zdecyduje się na wybór amortyzacji liniowej według stawki indywidualnej, jest zobowiązany do stosowania tej metody przez cały okres amortyzacji środka trwałego, a ustalonej stawki amortyzacyjnej nie może ani obniżać, ani podwyższać.

Zasady indywidualnego ustalania stawek amortyzacyjnych określone są w art. 16j ust. 1-4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż – dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 – 10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych

– dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Na podstawie art. 16j ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem indywidualne stawki amortyzacji mogą być stosowane przez podatnika, gdy spełnione są określone warunki, tj.:

• środki trwałe muszą być po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji danego podatnika,
  
• środki te muszą spełniać kryteria używanych lub ulepszonych w rozumieniu art. 16j.
  
  

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą polegającą na oddaniu w najem lokali mieszkalnych. Lokale zostaną nabyte przez Spółkę na rynku pierwotnym od dewelopera, który te lokale wybudował i przekaże Spółce po uzyskaniu ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie budynków. Będą to więc lokale kompletne i zdatne do użytku. Spółka po odebraniu lokali od dewelopera zamierza je ulepszyć poprzez dokonanie w nich prac wykończeniowych. Łączna suma wydatków poniesionych na ulepszenie lokali przekroczy 30% ich wartości początkowej (wartości zakupu ww. lokali od dewelopera). Po dokonaniu ulepszeń lokale zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki i będą amortyzowane.

Wobec powyższego opisu należy stwierdzić, że w stosunku do zakupionych lokali mieszkalnych wyjątki co do okresu amortyzacji dokonane przez ustawodawcę w cytowanym wyżej art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będą miały zastosowania. Ponadto należy wskazać, że niniejsze lokale zostaną po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki. Jednocześnie przed tym wprowadzeniem nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej lokali.

Zatem w sytuacji, gdy kwoty ulepszeń przekroczą 30% wartości początkowych lokali, Spółka jest uprawniona do stosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla zakupionych lokali mieszkalnych przez okres nie krótszy niż 10 lat. W konsekwencji Spółka będzie mogła zastosować 10% stawkę amortyzacji dla niniejszych lokali.

Reasumując – ulepszenie nabytego lokalu mieszkalnego, stanowiące powyżej 30% wartości nabycia przed pierwszym wprowadzeniem lokalu do ewidencji, umożliwia zastosowanie dla tego lokalu indywidualnej stawki amortyzacji w wysokości 10% zgodnie z art. 16j ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.