INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24.04.2012 r. (data wpływu 30.04.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępnienia materiałów ekspozycyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.04.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępnienia materiałów ekspozycyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Głównym obszarem działalności Spółki jest wyłączna dystrybucja wyrobów jubilerskich na rynku polskim. W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje szereg działań mających na celu wsparcie sprzedaży dystrybuowanych produktów poprzez właściwe przedstawienie kontrahentom oraz klientom oferowanej biżuterii, a tym samym zachęcanie ich do jej nabycia.

W celu zwiększenia sprzedaży Spółka udostępnia punktom sprzedaży (np. sklepom) różnego rodzaju materiały merchandisingowe (zwane dalej również materiałami ekspozycyjnymi lub materiałami POS), służące informowaniu klientów o asortymencie Spółki oraz przekazywaniu wszelkich treści dotyczących oferty, tj:

• standy,
• ekspozytory,
• prezentery,
• gabloty,
• inne.
  
  

Materiały przeznaczone do eksponowania oferowanych produktów przekazywane są punktom sprzedaży nieodpłatnie na podstawie umowy udostępnienia materiałów ekspozycyjnych.Zgodnie z treścią umowy wyłącznym właścicielem przekazywanych materiałów POS pozostaje Spółka. Punkt sprzedaży może je natomiast w określony sposób użytkować - przekazane materiały POS mają bowiem służyć wyłącznie sprzedaży, ekspozycji oraz informowaniu klientów o produktach dystrybuowanych przez Spółkę. Zgodnie z umową Spółka odpowiada za dostarczenie oraz stałą konserwację udostępnianych środków trwałych, materiałów POS oraz dostarczenie dodatkowych materiałów do ich dekoracji. Przedstawiciele handlowi Spółki 4-6 razy w roku obowiązani są do odwiedzenia punktu sprzedaży oraz przeszkolenia obsługi punktu sprzedaży z zakresu polityki merchandisingowej marki A, wiedzy o produkcie oraz technik sprzedaży. Punkt sprzedaży zobowiązany jest natomiast do kontaktu i współpracy z przedstawicielem handlowym Spółki w sprawie optymalnego zainstalowania i usytuowania udostępnionych materiałów POS; wykorzystywania ich do ekspozycji wyłącznie produktów marki…, dbania o ich nieprzerwaną ekspozycję oraz każdorazowego zamawiania najlepiej sprzedających się produktów celem optymalizacji sprzedaży.

Punkt sprzedaży zobowiązuje się ponadto w umowie do sprzedaży najnowszej kolekcji produktów marki A oraz do wyznaczenia członka obsługi punktu sprzedaży jako ambasadora marki A. W razie wygaśnięcia zawartej z punktem sprzedaży umowy materiały POS podlegają zwrotowi, zaś w przypadku ich zniszczenia punkt sprzedaży obowiązany jest do wypłacenia Spółce kwoty równej ich cenie zakupu. Wartość początkowa większości z w/w materiałów POS nie przekracza kwoty 3.500 zł netto. Na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej POOP) spółka traktuje przekazane materiały POS jako własne środki trwałe i dokonuje ich amortyzacji zgodnie z Wykazem Rocznych Stawek Amortyzacyjnych zawartym w załączniku nr 1 do PDOP

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonywane przez Wnioskodawcę nieodpłatne udostępnianie materiałów POS nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 pkt 2 Ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011 r. Nr 177 poz. 1054) oraz czy Wnioskodawca jest zobowiązany dokumentować udostępnienie materiałów POS fakturą...

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdaniem Spółki przedstawione w stanie faktycznym nieodpłatne udostępnienie punktom sprzedaży materiałów POS stanowi nieodpłatne świadczenie usług związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 uptu.

Zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 uptu opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium RP.Zgodnie z art. 7 ust. 1 uptu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 2 uptu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części! prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przez odpłatne świadczenie usług zaś, zgodnie z art. 8 ust. 1 uptu, rozumie każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 uptu.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 uptu za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zdaniem Spółki udostępnienie punktom sprzedaży materiałów POS nie będzie stanowiło dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 uptu, gdyż nie dochodzi przy tym do faktycznego przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Wydanie materiałów POS nie powoduje „przeniesienia prawa rozporządzania towarem jak właściciel”. Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel oznacza bowiem, że odbiorca tego towaru musi uzyskać możliwość nieograniczonego rozporządzania tym towarem. Zgodnie z opisanym stanem faktycznym punkty sprzedaży zobowiązane są natomiast do określonego w umowie używania otrzymanych materiałów, tj. do eksponowania produktów marki A w celu ich dalszej sprzedaży. Umowa zawiera zastrzeżenie zwrotu materiałów POS w razie ich niewłaściwego i niezgodnego z umową wykorzystania. Ponieważ w czynności udostępnienia materiałów POS nie dochodzi do faktycznego przekazania prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel Spółka uznaje, iż czynność ta nie stanowi dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 2 uptu.Stanowisko to potwierdzają interpretacje Ministra Finansów z dn. 06.06.2010 r., sygn. ILPP1/443-541/1 0-2/AI oraz z dn. 21. 09. 2007 r,, sygn. IPPP1-443-185/07-2/RK.

Mając na uwadze powyższe należy zweryfikować, czy w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 uptu. Kluczowe jest więc ustalenie czy wykonywane świadczenie jest związane z działalnością gospodarczą podatnika. Zdaniem Spółki związek pomiędzy udostępnianiem materiałów POS a działalnością Spółki jest bezsprzeczny. Spółka udostępnia materiały POS w ramach prowadzonych działań marketingowych, które nakierowane są bezpośrednio na promowanie dystrybuowanych przez Spółkę produktów marki A. W konsekwencji ma ono prowadzić do zwiększania ich sprzedaży, czyli realizacji kluczowego elementu działalności gospodarczej Spółki i jako świadczenie do celów działalności gospodarczej podatnika nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko spółki jest spójne z linią orzeczniczą organów skarbowych. Potwierdzają je m. in. interpretacje indywidualne Ministra Finansów z dn. 24.02.2011 r., sygn. IPPP1/443-2/11-2/JL oraz z dn. 02.09.2011 r., sygn. IPPP1-443-979/11-4/EK.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny oraz treść obowiązujących przepisów uptu, udostępnienie punktom sprzedaży materiałów POS, służących wspieraniu sprzedaży dystrybuowanych przez Spółkę produktów marki A, oraz fakt wykorzystywania materiałów POS przez punkty sprzedaży do eksponowania wyłącznie tych produktów uznać należy, iż wydanie rzeczy bez przeniesienia na odbiorcę prawa do rozporządzania nimi jak właściciel będzie stanowiło świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 uptu, jednakże z uwagi na fakt, iż przekazanie punktom sprzedaży materiałów POS jest związane stricte z działalnością gospodarczą Spółki, nie będzie podlegało ono opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie bowiem z art. 8 ust. 2 pkt 2 uptu nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wówczas, jeżeli jest dokonywane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie jest również zobowiązany do dokumentowania tego udostępnienia fakturą co wynika a contrario z treści art. 106 ust. 7 uptu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia jeżeli podatnikowi przysługiwało , w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników,. wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza.
   
   

Powołany przepis art. 8 ust. 1 wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane. Przez świadczenie usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Ustawodawca przyjął zatem generalną zasadę, że usługami są wszelkie świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o VAT objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń nie ujętych w tych klasyfikacjach.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT wynika natomiast, że również nieodpłatne świadczenie usług jest traktowane jak odpłatne świadczenie i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz ma to miejsce tylko w określonych przez ustawodawcę okolicznościach. Aby bowiem nieodpłatne świadczenie usługi podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 8 ust. 2, spełnione muszą być łącznie dwa warunki:

1. usługa nie ma związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa,
2. świadczącemu usługę przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tą usługą, w całości lub w części.
   
   

Tylko łączne spełnienie powyższych warunków powoduje, że nieodpłatne świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, tak jak świadczenie odpłatne.Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wyłącznej dystrybucji wyrobów jubilerskich marki A na rynku polskim. W celu zwiększenia sprzedaży Spółka udostępnia punktom sprzedaży (np. sklepom) różnego rodzaju materiały merchandisingowe (zwane dalej również materiałami ekspozycyjnymi lub materiałami POS), służące informowaniu klientów o asortymencie Spółki oraz przekazywaniu wszelkich treści dotyczących oferty, tj: standy, ekspozytory, prezentery, gabloty i inne.

Materiały przeznaczone do eksponowania oferowanych produktów przekazywane są punktom sprzedaży nieodpłatnie na podstawie umowy udostępnienia materiałów ekspozycyjnych. Materiały te mają służyć wyłącznie sprzedaży, ekspozycji oraz informowaniu klientów o produktach dystrybuowanych przez Spółkę. Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii przekazania materiałów opisanych we wniosku w odniesieniu do przepisów ustawy o podatku od towarów. Zdaniem Wnioskodawcy czynność taka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 8 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy. Ponadto, jak wskazuje Spółka przy przekazaniu materiałów punktom sprzedaży, nie nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a zatem również nie będzie miał zastosowania art. 7 ustawy.

Odnosząc cytowane wcześniej przepisy do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z dostawą towarów, gdyż Spółka w dalszym ciągu pozostaje właścicielem przekazywanych do używania materiałów ekspozycyjnych. Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W wyżej powołanym przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT mowa jest o czynności, która daje otrzymującemu towar, prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel (prawo do wyzbycia się, obciążania, zmiany). Natomiast w przedstawionym stanie faktycznym, wraz z udostępnieniem materiałów nie dochodzi do przeniesienia na klientów prawa do rozporządzania materiałami jak właściciel. Zatem nie mamy tu do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu powyższego przepisu.

W myśl powołanej powyżej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definicji świadczenia usług, wydanie rzeczy do użytkowania bez przeniesienia na odbiorcę prawa do rozporządzania nimi – stanowi natomiast świadczenie usług.

Nieodpłatne przekazanie wymienionych we wniosku urządzeń ma jednak związek z działalnością przedsiębiorstwa bowiem jego celem jest wsparcie sprzedaży towarów Spółki. Jest to zatem nieodpłatna usługa, wykonywana w związku z działalnością przedsiębiorstwa i jako taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc zatem pod uwagę przestawiony opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że przekazanie przez Spółkę materiałów ekspozycyjnych punktom sprzedaży nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie wywołuje dla Wnioskodawcy skutków w tym podatku. W konsekwencji Spółka nie ma obowiązku naliczania podatku VAT z tytułu przekazania materiałów do używania.

Zatem stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.