Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4512.684.2016.3.ES
z 5 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 września 2016 r. (data wpływu 8 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z 15 listopada 2016 r. (data wpływu 16 listopada 2016 r.), pismem z 24 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.), oraz pismem z 30 listopada 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT wydania działek zabudowanych drogami w ramach wywłaszczenia w zamian za odszkodowanie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT wydania działek zabudowanych drogami w ramach wywłaszczenia w zamian za odszkodowanie.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 listopada 2016 r. (data wpływu 16 listopada 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 4 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP1.4512.684.2016.1.ES oraz pismem z 24 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 21 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP1.4512.684.2016.2.ES oraz pismem z 30 listopada 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Powiat jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT i składa do właściwego urzędu skarbowego comiesięczne deklaracje VAT-7.

Powiat był właścicielem nieruchomości nr 2685/8 o pow. 0,0738 ha, 2685/9 o pow. 0,0304 ha położonych w S., działek nr 821/6 o pow. 0,0413 ha, 821/7 o pow. 0,0744 ha, 871/4 o pow. 0,0090 ha położonych w N. które to zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych stały się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa, z związku z faktem, iż zostały objęte decyzją Wojewody (…) z dnia 8 czerwca 2010 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. „B." która to decyzja została utrzymana w mocy decyzją Ministra Infrastruktury z dnia 30 listopada 2010 r. znak: (…) - ostateczną w toku instancji.

Natomiast działki nr 560/4 o pow. 0,1500 ha, 560/7 o pow. 0,0436 położone w B., działka nr 167/4 o pow. 0,1947 ha położona w P., działki nr 865/1 o pow. 0,2451 ha, 865/3 o pow. 0,0691 ha, 1938/1 o pow. 0,0500 ha, 1938/3 o pow. 0,0626 ha, 2330/1 o pow. 0,1600 ha, 2330/4 o pow. 0,0715 ha, 2330/6 o pow. 0,0893 ha położone w W. w myśl powołanego wyżej art. 12 ust. 4 stały się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa z chwilą gdy decyzja Wojewody (…) z dnia 5 września 2008 r. (…) o ustaleniu lokalizacji autostrady (…) , na odcinku S., utrzymana w mocy decyzją Ministra Infrastruktury z dnia 10 lutego 2009 r. znak: (…) stała się ostateczna (10 lutego 2009 r.).

W związku z przejęciem tych nieruchomości przez Skarb Państwa Wojewoda (…) decyzjami nr (…) z 8 września 2011 i (…) z 10 października 2011 r. a Wojewoda (…) decyzjami nr (…) z 25 stycznia 2013 r., (…) z 21 listopada 2013 r., (…) z 26 marca 2014 r. ustalili na rzecz Powiatu odszkodowania, zobowiązując jednocześnie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do wpłaty odszkodowań w terminach 14-sto dniowych od daty uprawomocnienia się decyzji.

• Decyzja Wojewody (…) z 8 września 2011 r. na kwotę … zł, za działki nr 2685/8 i 2685/9 uprawomocniona 29 września 2011 r. wpłata na konto 7 października 2011 r.
• Decyzja Wojewody (…) z 10 października 2011 r. na kwotę … zł za działki nr 821/6, 821/7, 871/4 uprawomocniona 28 października 2011 r. wpłata na konto10 listopada 2011 r.
• Decyzja Wojewody (…) z 25 stycznia 2013 r. na kwotę … zł, za działki nr 560/4, 560/7 uprawomocniona 15 lutego 2013 r. wpłata na konto 26 lutego 2013 r.
• Decyzja Wojewody (…) z 21 listopada 2013 r na kwotę … zł, za działkę nr 167/4, uprawomocniona 14 grudnia 2013 r. wpłata na konto l8 grudnia 2013 r.
• Decyzja Wojewody (…) z 26 marca 2014 r. na kwotę … zł, za działki nr 865/1, 865/2, 865/3, 1938/1, 1938/3, 2330/1, 2330/4, 2330/6, uprawomocniona 11 kwietnia 2014 r. wpłata na konto 22 kwietnia 2014 r.
  
  

Z treści operatów szacunkowych w których dokonano wyceny zarówno działek jak i składników budowlanych wynika, że przez działki nr 2685/8, 2685/9, 821/6, 821/7, 871/4 biegnie droga o nawierzchni utwardzonej bitumicznej, natomiast przez działki nr 560/4, 560/7, 167/4, 865/1, 865/3, 1938/1, 1938/3, 2330/1, 2330/4, 2330/6 droga o nawierzchni asfaltowej. Zgodnie z art. 3 pkt 3 i pkt 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane droga jako obiekt liniowy stanowi budowlę.

W związku z powyższym Powiat skorzystał ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku VAT w stosunku do lat 2011 i 2013 i art. 29a ust. 8 w stosunku do roku 2014, ponieważ w momencie przejęcia ww. działek nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jak również nie miał takiego prawa w stosunku do wydatków ponoszonych na ulepszenie dróg, w związku z powyższym zaliczono otrzymane kwoty odszkodowań na podstawie ww. decyzji do sprzedaży zwolnionej z VAT, wykazując ją w deklaracjach za miesiąc październik 2011 r. kwotę … zł, za miesiąc listopad 2011 r. kwotę … zł, za miesiąc marzec 2013 r. kwotę … zł, za miesiąc grudzień 2013 kwotę … zł, za miesiąc kwiecień 2014 r. kwotę … zł. Jednocześnie nie wystawiono w terminie 7 dni faktur dokumentujących otrzymane odszkodowania. Zrobiono to natomiast 25 sierpnia 2016 r. jeszcze raz analizując prawidłowość zastosowanego zwolnienia. Z tą samą datą dokonano korekt deklaracji VAT-7 za miesiąc luty i marzec 2013 r. w związku z tym iż mylnie przypisano otrzymane w miesiącu lutym odszkodowanie w kwocie … zł do miesiąca marca 2011. Dodatkowo dokonano korekty deklaracji za miesiąc grudzień 2013 r. gdyż po analizie decyzji Wojewody (…) znak (…) dostrzeżono że w kwocie odszkodowania zawarta jest kwota … zł, która stanowi odszkodowanie za składniki roślinne, które według oceny Wnioskodawcy powinny zostać opodatkowane stawką 23%. Zaległy podatek wraz z odsetkami odprowadzono na konto Urzędu Skarbowego 25 sierpnia 2016 r. Dokonano również korekty deklaracji za miesiąc kwiecień 2014 r. ponieważ spostrzeżono iż działka nr 865/2 wyceniona na kwotę … zł, ujęta w decyzji Wojewody (…) nie jest zajęta drogą - nie posiada składników budowlanych, w związku z powyższym kwotę odszkodowania z decyzji w tej części opodatkowano a zaległy podatek wraz z kwotą odsetek wpłacono 25 sierpnia 2016 r. na konto Urzędu Skarbowego (…) .

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że:

Wszystkie działki wymienione we wniosku Powiat nabył z dniem 1 stycznia 1999 r. na podstawie art. 103 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133 poz. 872 z późn. zm.).

Właścicielem poprzednim działek był Skarb Państwa, który dla tej czynności nie występował w charakterze podatnika.

Wszystkie działki Powiat nabył nieodpłatnie na podstawie zapisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, nie było to nabycie podlegające ustawie o podatku VAT w związku z tym nie była to dostawa udokumentowana fakturami.

Powiatowi w momencie nabycia działek nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przejęcie przez Powiat działek zajętych pod drogi powiatowe na własność nie nastąpiło w drodze czynności podlegającej opodatkowaniu. Było następstwem reformy administracyjnej w Polsce w 1999 r. Jednym z zadań Powiatu jakie określa ustawa o samorządzie powiatowym jest wykonywanie określonych ustawami zadań publicznych o charakterze ponadgminnym w zakresie m. in. transportu zbiorowego i dróg publicznych. Jest to zadanie wynikające z ustawy, w tym zakresie Powiat nie występuje jako podatnik podatku VAT.

Dostawa wymienionych we wniosku działek na rzecz Powiatu była czynnością niepodlegającą opodatkowaniu.

Wszystkie działki zostały przejęte razem z drogą.

Powiat nie dysponuje informacjami na temat tego kto i kiedy wybudował drogi usytuowane na przedmiotowych działkach. Powiat przejął drogi protokołem odbioru 1 stycznia 1999 r. od Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w (…).

Powiat nie budował żadnej z dróg.

Wszystkie drogi Powiat nabył 1 stycznia 1999 r.

Każda działka i drogi usytuowane na nich wykorzystywane były przez Powiat (w całym okresie posiadania) na potrzeby działalności publicznej, drogi powiatowe wchodziły w skład działek:

• droga 3K (działka 167/4 …),
• droga 5K (działka 560/4, 560/7 …),
• droga 4K (działka 865/1, 865/3 …),
• droga 8K (działka 1938/1, 1938/3 …),
• droga 6K (działka 2330/1, 2330/4, 2330/6 …),
• droga 1K (działka 2685/8, 2685/9… , działka 821/6, 821/7, 871/4 …).
  
  

Żadna z działek jak i dróg nie była wykorzystywana przez Powiat na potrzeby działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Powiat nie wykorzystywał żadnej z dróg i działek do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT. Każda działka i drogi wykorzystywane były przez Powiat na potrzeby działalności publicznej niepodlegającej ustawie o podatku VAT.

Żadna działka ani droga nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Powiat przejął drogi od Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w (…) protokołem odbioru z 1999 r. Otrzymany wykaz zawierał numer drogi, nazwę drogi tzn. miejscowości początkowe i końcowe, kilometraż, długość odcinka, natomiast nie zawierał wartości księgowej.

W związku z powyższym Powiat nie ma wiedzy o wartości początkowej żadnej z dróg. Ponoszone przez Powiat wydatki na ulepszenie dróg do czasu wywłaszczenia, kształtowały się następująco:

• droga 3K (asfaltowa) … zł (…. zł – 31 grudnia 2006 r., … zł – 31 lipca 2009 r.),
• droga 5K (asfaltowa) … zł (… zł – 31 grudnia 2006 r., … - 17 lipca 2008 r., … zł – 17 lipca 2009 r.),
• droga 4K (asfaltowa) … zł (… zł - 31 grudnia 2006 r., … zł – 15 czerwca 2009 r., … zł – 17 lipca 2009 r.),
• droga 8K (asfaltowa) … zł (… zł - 31 grudnia 2006 r., … zł – 31 sierpnia 2007 r.),
• droga 6K (asfaltowa) … zł. (… zł - 31 grudnia 2006 r., … zł -20 sierpnia 2009 r., …zł – 28 maja 2010 r.),
• droga 1K (bitumiczna) …zł (…zł - 31 grudnia 2006 r., …zł – 30 listopada 2009 r., …zł - 6 grudnia 2010 r.).
  
  

W stosunku do ponoszonych wydatków na ulepszenie dróg Powiatowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ zarządzanie drogami publicznymi jest jednym z zadań Powiatu wynikającymi wprost z ustawy o samorządzie powiatowym. W tym zakresie Powiat nie występuje jako podatnik podatku VAT. Drogi te nigdy nie były wykorzystywane przez Powiat do czynności opodatkowanych.

Wydatki przekraczające 30% wartości początkowej dróg Wnioskodawca poniósł dla drogi 1K. Według dokumentu OT droga została oddana do użytkowania po ulepszeniu z dniem 22 października 2009 r.

Dla pozostałych dróg tj. drogi nr 3K, 5K, 4K, 8K, 6K wartość poniesionych wydatków na ulepszenie każdej z dróg nie przekraczała 30% ich wartości początkowej.

Pismem z 30 listopada 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował, że dla dróg 3K, 1345K, 4K, 8K, 6K wartość poniesionych wydatków na ulepszenie każdej z tych dróg nie przekraczała jak też nie była równa 30% ich wartości początkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane przez Powiat w latach 2011 i 2013 odszkodowania za zabudowane drogami nieruchomości korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5, a w przypadku odszkodowania otrzymanego w 2014 r. na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10a w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie otrzymane z tytułu wywłaszczenia z przedmiotowych nieruchomości, zabudowanych drogami o nawierzchni utwardzonej bitumicznej czy też asfaltowej w opisanej sytuacji, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w stosunku do odszkodowań otrzymanych w 2011 i 2013 r. natomiast w 2014 r. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 8 ustawy o VAT.

Uzasadnienie.

Powiat nie ma wątpliwości, że przeniesienie prawa własności do nieruchomości gruntowej zabudowanej budowlami, w zamian za odszkodowanie stanowi odpłatną dostawę w rozumieniu ustawy o VAT (art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 pkt 1). Zgodnie z art. 29 a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub budowle trwale z gruntem związane albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że co do zasady grunt będący przedmiotem dostawy towarów podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części znajdujące się na tym gruncie, a w sytuacji kiedy budynek, budowla korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzystać będzie ze zwolnienia.

Ustawa o VAT nie wyjaśnia definicji budowli. W Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.), obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie sklasyfikowane jako budynki, tj. drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne itp. W sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej" można wyróżnić klasę 2112 - ulice i drogi pozostałe, do których zalicza się: Drogi na obszarach miejskich i zamiejskich, w tym: skrzyżowania, węzły komunikacyjne i parkingi, np. drogi, ulice, aleje, ronda, drogi gruntowe, drogi boczne, drogi dojazdowe, drogi wiejskie i leśne, ścieżki dla pieszych, ścieżki rowerowe, ścieżki do jazdy konnej, drogi i strefy dla pieszych, wraz z instalacjami do oświetlania dróg i sygnalizacji, nasypami, rowami, słupkami bezpieczeństwa, przepustami pod drogami i urządzeniami odwadniającymi drogi.

Natomiast w zgodnie art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 43, poz. 1623 ze zm.) budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składające się na całość użytkową.

Stosownie do art. 3 pkt 3a ustawy przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

Podsumowując powyższe, Powiat stoi na stanowisku, iż analiza przywołanych aktów prawnych pozwala stwierdzić, że drogi o nawierzchni utwardzonej bitumicznej, a także drogi asfaltowe, którymi zabudowane są wywłaszczone nieruchomości gruntowe stanowią budowle.

W każdym operacie szacunkowym, na podstawie którego ustalono wysokość odszkodowania odrębnie szacowana jest wartość gruntu i wartość naniesień budowlanych, przy czym wartość naniesień budowlanych stanowi dużo wyższą kwotę w stosunku do wartości działki.

Ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku.

Zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się dostawę budynków i budowli nieobjętych zwolnieniem o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

W ocenie Powiatu, przeniesienie własności przedmiotowej nieruchomości mieści się w dyspozycji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT przywołanego powyżej, ponieważ:

1. przy nabyciu nieruchomości, będącej przedmiotem wywłaszczenia, nie przysługiwało Powiatowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
2. Powiat nie ponosił wydatków na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż takiego prawa nawet nie miał.
   
   

Zatem dostawa budowli, będącej przedmiotem niniejszego wniosku, podlega zwolnieniu w myśl przepisów ustawy o VAT.

Jednocześnie, w świetle wyżej przywołanego przepisu art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, grunt, na którym posadowione są budynki, budowle lub ich części dzieli byt podatkowy budynków, budowli w zakresie opodatkowania podatkiem VAT. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Sprzedaż gruntu w takim przypadku nie ma charakteru samodzielnego, lecz jest związana z obiektem, który z tym gruntem jest trwale związany.

Podobne stanowisko przedstawił skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 10 sierpnia 2011 r., sygn. akt I FSK 1232/10, który wyjaśnia, że „zgodnie z treścią tego przepisu (art. 29 ust. 5 ustawy VAT) dostawa budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu”.

Podobnie sędziowie NSA argumentowali w wyroku z dnia 15 października 2010 r., sygn. akt I FSK 1698/2009: „zgodnie z nim (art. 29 ust, 5 ustawy VAT), w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przepis ten reguluje szczególną sytuację, gdy podatnik dokonuje dostawy dwóch różnych towarów: budynku (budowli lub ich części), oraz gruntu, z którym jest trwale związany. W takiej sytuacji grunt niejako przejmuje stawkę VAT właściwą dla budynku (budowli lub ich części), czyli podlega opodatkowaniu na tych samych zasadach, co budynek („budowla lub ich część)”.

Należy podkreślić, że w stanie faktycznym podobnym do zdarzenia, będącego przedmiotem niniejszego wniosku:

1. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 18 czerwca 2013 r. znak: IPPP2-443-214/13- 4/KW, w której przychylił się do stanowiska podatnika potwierdzając, że „dostawa przedmiotowych działek zabudowanych X i Y w zamian za odszkodowanie, na rzecz Skarbu Państwa, podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 10 a) ustawy, związku z art. 29 ust. 5 ustawy”.
2. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 10 czerwca 2016 r. znak: ILPP1/4512-1-161/16-4/AWa, w której przychylił się do stanowiska podatnika potwierdzając, że „przeniesienie z mocy prawa własności nieruchomości drogi dojazdowej pokrytej nawierzchnią z kostki brukowej położonej na działce X w zamian za odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Wskazanym wyżej zwolnieniem - na mocy art. 29 ust. 5 ustawy - objęta jest dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony”.
3. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 27 października 2015 r. znak: ILPPI/4512-1-570/15-4/AS, w której stwierdził: „Podsumowując, należy stwierdzić, że otrzymane odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość zabudowaną chodnikiem i jezdnią, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a, w związku z art. 29a ust. 8 ustawy”.
4. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 9 maja 2013 r. znak: BPP1/443-160/13/KJ w której przychylił się do stanowiska podatnika potwierdzając, że "w sprawie będącej przedmiotem zapytania zajdą przesłanki do objęcia dostawy wskazanych we wniosku budowli zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Powyższe wynika z faktu, że wnioskodawcy nie przysługiwało nigdy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od składników budowlanych (jezdnia asfaltowa, chodnik) znajdujących się na przedmiotowych działkach, jednocześnie wnioskodawca nie ponosił nigdy wydatków o wartości wyższej niż 30% wartości początkowej składników budowlanych znajdujących się na przedmiotowych nieruchomościach. W konsekwencji powyższego również wskazane przez wnioskodawcę działki gruntu, na których budowle te są posadowione będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy.
   
   

Wobec powyższego, Powiat stoi na stanowisku, że przy wywłaszczeniu w zamian za odszkodowanie ww. nieruchomości doszło do zbycia budowli (dróg), które korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Zatem, biorąc pod uwagę przedstawioną w art. 29a ust. 5 ustawy o VAT zasadę, iż z podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży gruntu wraz z m.in. budowlami na nimi posadowionymi nie wyodrębnia się wartości gruntu, zbycie gruntu również podlega zwolnieniu z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt, iż wniosek dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę, niniejszą interpretacje oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia tych zdarzeń w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień dotyczących zwolnienia od podatku VAT wydania działek zabudowanych drogami w ramach wywłaszczenia w zamian za odszkodowanie, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.) rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Z przywołanego powyżej przepisu art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną – objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

W świetle art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 2031 ze zm.), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Na podstawie art. 11f ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

-z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Na mocy art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa własności nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanej, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.

W przedmiotowej sprawie, opisane we wniosku działki będące własnością Wnioskodawcy (Powiatu), zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, stały się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa, z związku z faktem, iż zostały objęte:

• decyzją Wojewody (…) z dnia 8 czerwca 2010 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. B., która to decyzja została utrzymana w mocy decyzją Ministra Infrastruktury z dnia 30 listopada 2010 r. - ostateczną w toku instancji,
• decyzją Wojewody (…) z dnia 5 września 2008 r. o ustaleniu lokalizacji autostrady (…), na odcinku S., utrzymana w mocy decyzją Ministra Infrastruktury z dnia 10 lutego 2009 r. (stała się ostateczna 10 lutego 2009 r.).
  
  

W związku z przejęciem przedmiotowych nieruchomości przez Skarb Państwa Wnioskodawca w latach 2011, 2013 i 2014 otrzymał odszkodowanie.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów – przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1 ze zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku, budowli (po ich wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, budowli używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek, budowla zostały ulepszone, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku/budowli – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy stanie się bezzasadne.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r., w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków/budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nastąpiło pierwsze zasiedlenie budowli w postaci dróg tj. drogi nr 3K, 5K, 4K, 8K, 6K.

Jak wynika z okoliczności sprawy drogi wraz z działkami zostały nabyte przez Powiat z dniem 1 stycznia 1999 r. od Skarbu Państwa (Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w …) na podstawie art. 103 ustawy – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administracje publiczną. Wnioskodawca wykorzystywał (używał) drogi i działki do czynności niepodlegających opodatkowaniu, tj. na potrzeby własnej działalności publicznej. Wnioskodawca wprawdzie ponosił wydatki na ulepszenie tych budowli, jednak były one niższe niż 30% ich wartości początkowej.

Zatem należy uznać, że w przypadku, gdy Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie tych budowli, które nie były równe lub wyższe niż 30% ich wartości początkowej, dostawa drogi nr 3K, 5K, 4K, 8K, 6K nie była dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

Tym samym przeniesienie własności drogi nr 3K, 5K, 8K, 4K, 6K na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, skoro dostawa ww. budowli objęta była zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, również dostawa działek nr 560/4, 560/7, 167/4, 865/1, 865/3, 1938/1, 1938/3, 2330/1, 2330/4 i 2330/6, zabudowanych drogą nr 3K, 5K, 4K, 8K, 6K objęta była zwolnieniem od podatku VAT w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnośnie natomiast dostawy drogi 1K, dla której Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej drogi (droga została oddana do użytkowania po ulepszeniu z dniem 22 października 2009 r.) należy mieć na uwadze powołany art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

• w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
• dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
  
  

Aby dostawa mogła korzystać ze zwolnienia z ww. przepisu muszą być spełnione oba warunki określone tym przepisem łącznie.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia ww. budowli. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie zachodzi okoliczność wyłączająca zastosowanie zwolnienia od podatku VAT dla dostawy ww. budowli określona w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy o VAT.

Wnioskodawca poniósł wprawdzie wydatki na ulepszenie ww. budowli, które przekraczały 30% wartości początkowej budowli, jednakże Wnioskodawca wskazał, że w stosunku do tych wydatków nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Tym samym w przedmiotowej sprawie nie zachodzi również okoliczność wyłączająca zastosowanie zwolnienia od podatku VAT dla dostawy ww. budowli określona w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o VAT.

Wobec powyższego, dostawa ww. drogi 1K, dla której Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej drogi, była objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Tym samym skoro dla dostawy ww. budowli zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, również dostawa działek nr 2685/8, 2685/9, 821/6, 821/7 i 871/4 zabudowanych drogą nr 1K, była objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponieważ z opisu stanu faktycznego wynika, że nieruchomości o których mowa we wniosku stały się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa na podstawie decyzji:

• Wojewody (…) z dnia 8 czerwca 2010 r., która została utrzymana w mocy decyzją Ministra Infrastruktury z dnia 30 listopada 2010 r. – ostateczną w toku instancji,
• Wojewody (…) z dnia 5 września 2008 r., która została utrzymana w mocy decyzją Ministra Infrastruktury z dnia 10 lutego 2009 r.- ostateczna dnia 10 lutego 2009 r.,

natomiast jak już wcześniej wskazano, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów – przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania, tym samym istotą interpretacji nie była kwestia zwolnienia od podatku otrzymanego przez Powiat w latach 2011, 2013 i 2014 odszkodowania lecz zwolnienie od podatku wydania działek zabudowanych drogami w ramach wywłaszczenia w zamian za odszkodowanie, czyli dostawy mające miejsce w 2009 r. i 2010 r.

W świetle powyższego oceny w przedmiotowej sprawie dokonano w oparciu o przepisy ustawy o VAT obowiązujące w tych latach.

Podsumowując należy stwierdzić, że:

• dostawa budowli w postaci dróg nr 5K, 3K, 4K, 8K i 6K oraz działek na których są one posadowione, tj. nr 560/4, 560/7, 167/4, 865/1, 865/3, 1938/1, 1938/3, 2330/1, 2330/4 i 2330/6 objęta była zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, gdyż nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, bowiem budowle były używane przez Wnioskodawcę na potrzeby własnej działalności publicznej i nie poniesiono wydatków na ulepszenie stanowiących co najmniej 30% ich wartości początkowej;
• dostawa budowli w postaci drogi nr 1/K oraz działek na których jest ona posadowiona, tj. nr 2685/8, 2685/9, 821/6, 821/7 i 871/4 objęta była zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, gdyż została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ww. budowli po ulepszeniu wyższym niż 30% wartości początkowej tej budowli, przy czym przy jej nabyciu i ulepszeniach Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.
  
  

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że odszkodowanie otrzymane z tytułu wywłaszczenia z przedmiotowych nieruchomości, zabudowanych drogami o nawierzchni utwardzonej bitumicznej czy też asfaltowej w opisanej sytuacji, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w stosunku do odszkodowań otrzymanych w 2011 i 2013 r. natomiast w 2014 r. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 8 ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe, gdyż dostawa tylko jednej z budowli objęta była zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10a, natomiast przepis art. 29a ust. 8 nie ma w sprawie zastosowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.