2016.11.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-625/16-3/ISZ
z 28 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 5 września 2016 r. (data wpływu 7 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

możliwości samodzielnego potrącania przysługującego Wnioskodawcy wynagrodzenia z tytułu terminowej realizacji zapłaty podatku tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (pytanie nr 1) - jest prawidłowe,

opodatkowania wynagrodzenia płatnika w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem paliw silnikowych (pytanie nr 2) - jest prawidłowe,

określenia terminu wpłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych w przypadku gdy termin ustawowy przypada w sobotę, niedzielę lub inny dzień wolny od pracy (pytanie nr 3) - jest prawidłowe,

określenia dnia dokonania płatności podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, jako dzień obciążenia rachunku bankowego Spółki (pytanie nr 4) - jest prawidłowe,

opodatkowania obciążeń podatnika z tytułu ponoszonych przez płatnika kosztów prowizji bankowych od przelewów związanych z realizacją funkcji płatnika podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (pytanie nr 5) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

możliwości samodzielnego potrącania przysługującego Wnioskodawcy wynagrodzenia z tytułu terminowej realizacji zapłaty podatku tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (pytanie nr 1),

opodatkowania wynagrodzenia płatnika w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem paliw silnikowych (pytanie nr 2),

określenia terminu wpłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych w przypadku gdy termin ustawowy przypada w sobotę, niedzielę lub inny dzień wolny od pracy (pytanie nr 3),

określenia dnia dokonania płatności podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, jako dzień obciążenia rachunku bankowego Spółki (pytanie nr 4),

opodatkowania obciążeń podatnika z tytułu ponoszonych przez płatnika kosztów prowizji bankowych od przelewów związanych z realizacją funkcji płatnika podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (pytanie nr 5).

Wniosek uzupełniony został w dniu 5 września 2016 r., (data wpływu 7 września 2016 r.) poprzez dokonanie wpłaty kwoty 80,00 zł.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

X S.A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od osiąganych przychodów. Przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług logistycznych dla branży paliw płynnych.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą jako skład podatkowy. Posiada ona pozwolenie na prowadzenie składu podatkowego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752, ze zm.; dalej: „ustawa o akcyzie”). W ramach prowadzonej działalności jako skład podatkowy Spółka świadczy na rzecz kontrahentów usługę polegającą na przyjmowaniu, magazynowaniu, przeładowywaniu i wydawaniu paliw silnikowych stanowiących własność kontrahentów (dalej: „usługa składu podatkowego”). Spółka świadczy tą usługę przy wykorzystaniu swojego składu podatkowego. Kontrahenci dokonują wprowadzenia paliw silnikowych na pojemności magazynowe Wnioskodawcy w wyniku dokonywanych wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT. Na gruncie podatku akcyzowego to Spółka, jako skład podatkowy, dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów akcyzowych.

Na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw. (Dz.U.2016 r., poz. 1052; dalej: „pakiet paliwowy”) wprowadzono szczególne regulacje w zakresie zasad opodatkowania i płatności podatku od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”) w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, które to zasady określone zostały m.in. w art. 103 ust. 5a-d oraz art. 17a ustawy o VAT.

Zgodnie z wprowadzonymi z dniem 1 sierpnia 2016 roku przepisem art. 17a ustawy o akcyzie płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, na rzecz podmiotu spełniającego warunki o których mowa w art. 48 ust. 9 ustawy o akcyzie.

W związku z nowo wprowadzonymi przepisami ustawy o VAT, Spółka pełnił rolę płatnika w związku z wewnątrzwspólnotowymi nabyciami paliw silnikowych dokonywanymi przez kontrahentów Spółki na rzecz których Wnioskodawca świadczy usługi składu podatkowego.

Spółka będzie pobierała należny podatek VAT od tych transakcji i przekazywała go na rachunek właściwego organu podatkowego, tj. na rachunek Izby Celnej.

Z tytułu terminowych wpłat podatku VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych Spółce będzie przysługiwało na podstawie ustawy o CIT wynagrodzenie w kwocie 0,3% pobranego podatku. Jednocześnie w związku z dokonywanymi płatnościami podatku VAT w imieniu kontrahentów Spółka będzie ponosiła koszty, gdyż bank będzie obciążał Wnioskodawcę kwotą prowizji z tytułu zrealizowanych przelewów oraz opłatami ze prowadzenie rachunku bankowego.

W związku z powyższym stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym Spółka powzięła wątpliwości na gruncie ustawy o CIT oraz ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczone we wniosku numerami 2-7):

Czy Spółka może samodzielnie potrącić wynagrodzenie, jakie przysługuje jej jako płatnikowi, z tytułu terminowego wpłacania podatku VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, w momencie wpłaty tego podatku na rachunek właściwego organy podatkowego?
Czy wynagrodzenie przysługujące Spółce jako płatnikowi podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
Czy w przypadku, gdy 5 dniowy termin płatności podatku VAT, o którym mowa w art. 103 ust. 5a w zw. z ust 5c, przypada na sobotę, niedzielę lub inny dzień wolny od pracy, wówczas termin ten przesuwa się na najbliższy, pierwszy dzień roboczy następujący bezpośrednio po dniu lub dniach ustawowo wolnych od pracy ?
Czy za dzień płatności podatku VAT, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, należy rozumieć dzień obciążenia rachunku bankowego Spółki, czy też dzień uznania rachunku bankowego organu podatkowego?
Czy w przypadku przerzucenia na kontrahentów kosztów prowizji bankowych od przelewów związanych z realizacją funkcji płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, kwoty te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Jeżeli przerzucane na kontrahenta koszty prowizji bankowych, od dokonywanych na jego rzecz przelewów podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, nie podlegają opodatkowaniu VAT, to czy Wnioskodawca może je udokumentować na podstawie noty obciążeniowej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy ma on prawo do samodzielnego potrącenia należnego mu wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji płatnika, o którym mowa w art. 28 § 1 O.p.

Jak już wskazywano wyżej wynagrodzenie to przysługuje z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa. Jednocześnie w § 2 przedmiotowego przepisu określono, że szczegółowe zasady w zakresie ustalania wynagrodzenia płatnika zostanie określone w drodze rozporządzenia Ministra Finansów.

Na podstawie przedmiotowego przepisu Minister Finansów wydał rozporządzenie w którym wskazał, że płatnikom przysługuje wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków, wynoszące 0,3% kwoty podatków pobranych przez płatników. Jednocześnie w § 2 rozporządzenia stwierdzono, że kwota należnego wynagrodzenia jest potrącana z kwoty podatków pobranych przez płatników.

W związku z powyższym Spółka, jako płatnik, ma obowiązek samodzielnie obliczyć przysługujące jej wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji płatnika i terminowej wpłaty podatków pobieranych na rzecz budżetu państwa. Kwota wynagrodzenia jej należnego wynosi 0,3% podatku pobranego przez Spółkę.

Jednocześnie na gruncie przedmiotowych przepisów należy stwierdzić, że wskazują one wprost, że Wnioskodawca jako płatnik ma obowiązek samodzielnego potrącenia kwoty przysługującego mu wynagrodzenia i wpłaty na rachunek właściwego organu podatkowego kwoty podatku pobranego od podatników pomniejszonego o przysługujące mu wynagrodzenie. Gdyby wynagrodzenie takie było wypłacane przez organ podatkowy, wówczas zostałoby to określone w przepisach. Takiego przepisu jest brak, a jednocześnie przepis rozporządzenia jest wyraźny i należy go interpretować w sposób wskazany przez Spółkę. Możliwość samodzielnego potrącania kwoty przysługującego płatnikowi wynagrodzenia potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 14 września 2012 roku (znak: IBPBII/1/415-597/12/BJ).

Spółka wskazuje dodatkowo, że sama konstrukcja formularza VAT-14/4 związanego z tą szczegółową procedurą płatności podatku przewiduje w części B pozycję w której wskazuje się kwotę należnego wynagrodzenia płatnika. Niewątpliwie zatem Wnioskodawca powinien samodzielnie obliczyć i potrącić kwotę przysługującego mu wynagrodzenia płatnika z kwoty pobranego podatku VAT i przekazać na rachunek Izby Celnej podatek VAT potrącony o kwotę jego wynagrodzenia.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki wynagrodzenie należne jej, jako płatnikowi, z tytułu terminowego przekazywania pobranego podatku na rzecz skarbu państwa, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy wskazać, że Spółka w przedmiotowym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym działa w roli płatnika na mocy art. 17 ustawy o VAT. Przepis ten zobowiązuje ją do pobrania i wpłacenia na rachunek właściwej Izby Celnej podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, o którym mowa w art. 103 ust. 5a.

Zdaniem Spółki czynność ta nie stanowi świadczenia usług na rzecz kontrahenta będącego podatnikiem z tytułu tego nabycia, w związku z czym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Wpłata podatku jako płatnik nie jest usługą na rzecz podatnika, ale realizacją obowiązku ustawowego.

Przedmiot opodatkowania podatkiem VAT został określony w art. 5 ustawy o VAT. W przepisie tym został wymieniony katalog czynności podlegających opodatkowaniu do których należą:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zdaniem Spółki czynność dokonywana przez Spółkę nie może zostać uznana za żadną z czynności podlegających VAT. Z całą pewnością nie może zostać uznana za świadczenie usługi na rzecz jej kontrahenta będącego podatnikiem z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, ani tym bardziej na rzecz organów podatkowych lub budżetu państwa.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Definicja świadczenia usług jest definicją niedookreśloną, która została określona w ten sposób, że świadczeniem usługi jest każde świadczenie nie będące dostawą towarów.

Z całą pewnością w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do dostawy towarów. Należy zatem przeanalizować, czy Spółka świadczy jakąkolwiek usługę na rzecz kontrahenta. Zdaniem Spółki przekazanie podatku VAT należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wprowadzanych do jej składu podatkowego nie stanowi usługi świadczonej na rzecz tego kontrahenta, ale jest realizacją obowiązku nałożonego na nią na podstawie art. 17a ustawy o VAT.

Pobranie i wpłata podatku na rzecz budżetu państwa stanowi obowiązek przedsiębiorcy będący wymogiem ustawowym, którego nierealizowanie grozi odpowiedzialnością kamą skarbową oraz odpowiedzialnością podatkową za zaległości podatkowe.

Za terminową realizację obowiązku przysługuje płatnikowi wynagrodzenie, mające charakter wynagrodzenia dobrowolnego z którego płatnik może skorzystać ale nie musi. Wynagrodzenie to należne jest również na podstawie ustawy i nie pochodzi od kontrahenta. Wynagrodzenie to nie jest wypłacane przez kontrahenta, ale stanowi pomniejszenie wpływów budżetowych.

Tym samym należy stwierdzić, że wynagrodzenie płatnika nie mieści się w art. 29a ustawy o VAT, zgodnie z którym podstawą opodatkowania VAT jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W związku z powyższym wynagrodzenie otrzymane przez Spółkę występującą w roli płatnika VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych nie podlega opodatkowaniu VAT.

Ad. 3.

Zdaniem Spółki w przypadku, gdy 5 dniowy termin płatności podatku VAT, o którym mowa w art. 103 ust. 5a w zw. z ust. 5c ustawy o VAT przypada na sobotę, niedzielę lub inny dzień ustawowo wolny od pracy, wówczas termin ten przesuwa się na następny dzień roboczy następujący bezpośrednio po dniu lub dniach wolnych od pracy.

Podstawą do takiego stanowiska jest brzmienie art. 103 ust. 5a w zw. z ust. 5c ustawy o VAT oraz art. 60 § 1 O.p.

Zgodnie z art. 103 ust. 5a pkt 2ustawy o VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o akcyzie, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego.

Jednocześnie w ust. 5c tego przepisu wskazano, że ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika.

W związku z powyższym, w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wprowadzanych do składu podatkowego prowadzonego przez Spółkę, to ona jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i wpłacenia na rachunek Izby Celnej podatku VAT od tych nabyć w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia do składu Spółki.

Wskazany wyżej przepis ustawy o VAT z całą pewnością określa, że początkiem 5 dniowego terminu jest zdarzenie polegające na wprowadzeniu paliw silnikowych do składu podatkowego. Co nie ulega również wątpliwości termin ten został wyznaczony w dniach. Przedmiotowy przepis nie wskazuje jednak wprost jak należy postąpić, gdy 5-ty dzień terminu przypada na sobotę, niedzielę lub dzień ustawowo wolny od pracy. W związku z powyższym należy w tym względzie stosować przepisy O.p.

Zasady obliczania terminów zostały uregulowane w art. 12 O.p. W § 1 przedmiotowego przepisu wskazano, że jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, w tym przypadku wprowadzenie paliw silnikowych do składu podatkowego Spółki, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu. Tym samym pierwszym dniem z 5 dniowego terminu jest dzień następujący po dniu wprowadzenia paliwa silnikowego do składu podatkowego Spółki, niezależnie od tego czy ten dzień jest dniem roboczym, sobotą, niedzielą czy innym dniem ustawowo wolnym od pracy.

Jednocześnie w § 5 rozstrzygnięto wątpliwości związane z końcem terminu wyrażonego w dniach, gdy ostatni dzień terminu przypada na sobotę, niedzielę lub inny dzień ustawowo wolny od pracy. Przedmiotowy przepis wskazuje bowiem, że jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę, niedzielę lub inny dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień roboczy następujący bezpośrednio po dniu lub dniach wolnych od pracy, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że co do zasady w przypadku, gdy ostatni dzień terminu przypada na sobotę, niedzielę lub inny dzień ustawowo wolny od pracy wówczas termin ten przesuwa się na następny dzień roboczy następujący bezpośrednio po dniu lub dniach wolnych. Istotne jest jednak zastrzeżenie zawarte na końcu przedmiotowego przepisu, wskazujące, że zasada ta nie znajduje zastosowania w przypadku, gdy przepis szczególny stanowi inaczej.

W odniesieniu do art. 103 ust. 5a należy stwierdzić, że przepis ten nie przewiduje reguł odmiennych od tych wyrażonych w art. 12 O.p. Gdyby bowiem przepis ten przewidywał, że zapłata podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych miała nastąpić w terminie 5 dni, niezależnie od tego czy ostatni dzień terminu jest sobotą, niedzielą lub innym dniem ustawowo wolnym od pracy, musiałoby to zostać wyrażone wprost w treści przepisu. Takiego zastrzeżenia jest jednak brak.

Stanowisko Spółki potwierdza również okoliczność, iż w ustawie o VAT znajduje się przepis art. 130c ustawy o VAT, który dotyczy szczególnej procedury rozliczania podatku VAT od usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych oraz usług elektronicznych. W art. 130c ust. 3 ustawy o VAT wskazano wprost, że termin na złożenie deklaracji upływa również, gdy ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy.

Takiego zastrzeżenia brak jest w przepisach art. 103 w związku z powyższym należy stwierdzić, że w odniesieniu do terminów płatności określonych w art. 103 ust. 5a stosuje się przepisy określone w art. 12 O.p.

Ad. 4.

Zdaniem Spółki za termin płatności podatku VAT, o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT, należy uznać dzień obciążenia rachunku bankowego Wnioskodawcy, a nie dzień uznania rachunku bankowego organu podatkowego.

Zgodnie z art. 61 § 1 O.p. podatnik prowadzący księgi rachunkowe jest zobowiązany do płatności podatku w formie polecenia przelewu. Wskazany przepis stosuje się również do płatników na gruncie art. 61 § 2 O.p., zgodnie z którym, formę rozliczeń, o której mowa w § 1, stosuje się również do wpłat kwot podatków pobranych przez płatników, jeżeli płatnicy spełniają warunki określone w § 1. W związku z powyższym kwoty podatku VAT pobranego na podstawie art. 17a ustawy o VAT muszą być przez Spółkę przekazywane na rachunek Izby Celnej w formie polecenia przelewu.

Kwestia uznania w którym momencie następuje zapłata podatku została uregulowana w art. 60 O.p.

Zgodnie z art. 60 § 1 Ordynacji podatkowej, w przypadku rozliczeń bezgotówkowych datą zapłaty podatku jest dzień obciążenia rachunku podatnika. W związku z tym ważny jest dzień, kiedy zostanie obciążony rachunek Spółki, a nie data uznania na rachunku Izby Celnej.

W związku z powyższym stanowisko Spółki powinno zostać uznane za prawidłowe.

Ad. 5.

Zdaniem Spółki koszty prowizji bankowych związanych z realizowaniem obowiązków płatnika polegających na przekazywaniu kwot podatku pobranego od podatnika, z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, jakimi Spółka obciąża swoich kontrahentów, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Spółki takie stanowisko wynika z tego, że Spółka nie dokonuje płatności we własnym imieniu i na własny rachunek, ale w imieniu i na rzecz podatnika. Wnioskodawca pełni w tym przypadku rolę płatnika i koszty prowizji bankowych związanych z przedmiotowymi przelewami podatku na rachunek Izby Celnej są związane z ustawowym obowiązkiem występowania jako płatnik podatku VAT. W tym miejscu należy stwierdzić, że Spółka nie ponosiłaby powyższych kosztów w sytuacji, gdyby nie była zobowiązana do występowania w roli płatnika.

W kontekście powyższego należy wskazać, m.in. na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 27 października 1998 r. (sygn. III SA 826/97), wskazał że „pod rządem ordynacji podatkowej nie było cienia wątpliwości co do tego, że płatnik przekazuje organowi podatkowemu cudze /podatnika/ pieniądze niejako „w imieniu” podatnika”. Z kolei zaś Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 października 2004 r. (sygn. III SA 1976/03) stwierdził, że „można powiedzieć, że płatnicy wykonują za podatników czynności dotyczące wywiązywania się przez nich z zobowiązań podatkowych”. Końcowo Spółka pragnie przywołać orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 września 2015 r. (sygn. I FSK 945/15), w której stwierdzono, że „płatnik jest podmiotem "pośredniczącym" między organem podatkowym a podatnikiem, "wyręczającym" ten ostatni podmiot w wykonaniu ciążącego na nim obowiązku zapłaty podatku”.

Podobnie jak działalność płatnika i wynagrodzenie otrzymywane przez płatnika są czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, tak samo przerzucane na podatników koszty związane z dokonywanymi na ich przecz płatnościami podatków również nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT. Dodatkowo należy wskazać, że czynności wykonywane w ramach funkcji płatnika polegające na obliczeniu, pobraniu i przekazaniu podatku nie stanowią działalności gospodarczej.

Jak już wskazywano wyżej, przedmiot opodatkowania podatkiem VAT został określony w art. 5 ustawy o VAT. W przepisie tym został wymieniony katalog czynności podlegających opodatkowaniu do których należą:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z całą pewnością nie można uznać, że w przypadku płatności VAT jako płatnik dochodzi do świadczenia usługi na rzecz podatnika, ani też do dokonywania na jego rzecz dostawy towarów. Przedmiotowe kwoty nie są również związane z wynagrodzeniem jakie Spółka pobiera od kontrahentów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie składu podatkowego.

Spółka za swoje usługi związane z prowadzeniem składu podatkowego pobiera odrębne wynagrodzenie, które jest opodatkowane VAT. Płatność podatku w imieniu podatnika nie jest jednak związana z usługą składu podatkowego polegającą na magazynowaniu paliw silnikowych. Płatność ta stanowi realizację ustawowego obowiązku, nałożonego na podstawie art. 17a ustawy o VAT, który to obowiązek objęty jest osobistą odpowiedzialnością finansową Spółki, a także obwarowany jest sankcjami karnymi skarbowymi.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że koszty prowizji bankowych związanych z przelewami podatku od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, dokonywanych w roli płatnika, przerzucane na kontrahenta będącego podatnikiem z tytułu przedmiotowych nabyć, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 6.

W związku z powyższym, że przedmiotowa czynność obciążenia kontrahentów kosztami prowizji bankowych od przelewów podatku VAT realizowanych przez Spółkę jako płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, Spółka może obciążać kontrahentów na podstawie noty obciążeniowej.

Nota obciążeniowa jest dokumentem księgowym na podstawie którego dokumentuje się określone obciążenia, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a więc nie stanowią czynności wymienionych w art. 5 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

możliwości samodzielnego potrącania przysługującego Wnioskodawcy wynagrodzenia z tytułu terminowej realizacji zapłaty podatku tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (pytanie nr 1) - jest prawidłowe,

opodatkowania wynagrodzenia płatnika w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem paliw silnikowych (pytanie nr 2) - jest prawidłowe,

określenia terminu wpłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych w przypadku gdy termin ustawowy przypada w sobotę, niedzielę lub inny dzień wolny od pracy (pytanie nr 3) - jest prawidłowe,

określenia dnia dokonania płatności podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, jako dzień obciążenia rachunku bankowego Spółki (pytanie nr 4) - jest prawidłowe,

opodatkowania oraz dokumentowania obciążeń podatnika z tytułu ponoszonych przez płatnika kosztów prowizji bankowych od przelewów związanych z realizacją funkcji płatnika podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (pytanie nr 5) - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Z dniem 1 sierpnia 2016 r. nastąpiły zmiany w rozliczaniu podatku od towarów i usług z tytułu dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.). Zmiany te wprowadzone zostały ustawą z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 1052) i są ukierunkowane na uszczelnienie poboru podatku VAT w zakresie obrotu paliwami z zagranicą.

I tak, od dnia 1 sierpnia 2016 r. obowiązuje art. 17a ustawy o VAT, zgodnie z którym płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 sierpnia 2016 r. art. 103 ust. 5a ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych - jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju - jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.

Stosownie do ust. 5b tego przepisu, w przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu celnego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika (art. 103 ust. 5c ustawy).

Zgodnie z art. 103 ust. 5d ustawy o VAT, organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania podatku akcyzowego.

W myśl art. 99 ust. 11a ustawy o VAT, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, podatnik jest obowiązany składać naczelnikowi urzędu celnego właściwemu w sprawie rozliczania podatku akcyzowego deklaracje o należnych kwotach podatku za okresy miesięczne, w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek ich zapłaty. W przypadku, o którym mowa w art. 17a, deklarację składa płatnik.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 99 ust. 14c ustawy o VAT, Minister Finansów w dniu 21 lipca 2016 r. wydał rozporządzenie w sprawie wzoru deklaracji o należnych kwotach podatku od towarów i usług w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1124), w którym określił wzór deklaracji, o której mowa w ust. 11a, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego jej wypełniania oraz terminu i miejsca jej składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, w tym również przez płatnika, uwzględniając specyfikę wykonywania czynności, których dotyczy ta deklaracja.

Ad. 1.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność gospodarczą jako skład podatkowy, posiada pozwolenie na prowadzenie składu podatkowego zgodnie z przepisami ustawy o podatku akcyzowym. Wnioskodawca świadczy na rzecz kontrahentów usługę polegającą na przyjmowaniu, magazynowaniu, przeładowywaniu i wydawaniu paliw silnikowych stanowiących własność kontrahentów (usługa składu podatkowego). Kontrahenci dokonują wprowadzenia paliw silnikowych na pojemności magazynowe Wnioskodawcy w wyniku dokonywanych wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT. Na gruncie podatku akcyzowego to Spółka, jako skład podatkowy, dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów akcyzowych. Spółka pełnił rolę płatnika w związku z wewnątrzwspólnotowymi nabyciami paliw silnikowych dokonywanymi przez kontrahentów Spółki na rzecz których Wnioskodawca świadczy usługi składu podatkowego. Spółka będzie pobierała należny podatek VAT od tych transakcji i przekazywała go na rachunek właściwego organu podatkowego, tj. na rachunek Izby Celnej. Z tytułu terminowych wpłat podatku VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych Spółce będzie przysługiwało wynagrodzenie w kwocie 0,3% pobranego podatku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy Spółka może samodzielnie potrącić wynagrodzenie, jakie przysługuje jej jako płatnikowi, z tytułu terminowego wpłacania podatku VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, w momencie wpłaty tego podatku na rachunek właściwego organy podatkowego.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 3 lit. a Ordynacji podatkowej, przez podatki rozumie się również zaliczki na podatki.

Pojęcie „płatnika” zostało zdefiniowane w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnikom i inkasentom przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa.

Z treści tego przepisu wynika, że uprawnienie płatnika do potrącenia przysługującego mu wynagrodzenia jest uzależnione od dokonania wpłaty pobranego podatku w terminie. Wynagrodzenie przewidziane w art. 28 ww. ustawy ma charakter fakultatywny. Płatnicy oraz inkasenci podatków stanowiących dochód budżetu państwa mogą, ale nie muszą, korzystać z tego uprawnienia.

Zgodnie z dyspozycją art. 28 § 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określił, w drodze rozporządzenia szczegółowe zasady ustalania wynagrodzenia płatników i inkasentów pobierających podatki na rzecz budżetu państwa, w relacji do kwoty pobranych podatków, oraz tryb pobrania wynagrodzenia.

I tak, stosownie do § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 2015 r. w sprawie wynagrodzenia płatników i inkasentów pobierających podatki na rzecz budżetu państwa (Dz. U. z 2015 r., poz. 2154), płatnikom i inkasentom przysługuje wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków, wynoszące:

0,3% kwoty podatków pobranych przez płatników,
0,1% kwoty podatków pobranych przez inkasentów

- na rzecz budżetu państwa.

W pkt 2 ww. przepisu wskazano, że kwota należnego wynagrodzenia jest potrącana z kwoty podatków pobranych przez płatników lub inkasentów.

Z powołanych wyżej przepisów Ordynacji podatkowej wynika, że płatnik jest zobowiązany do do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Natomiast kwota należnego wynagrodzenia dla płatnika jest potrącana z kwoty podatków pobranych od podatnika przez płatnika.

W świetle powyższego, płatnik ma prawo potrącić należne mu wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania zobowiązań z tytułu kwot podatku wpłacanych zgodnie z art. 103 ust. 5a ustawy o VAT (tj. zaliczek na podatek od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych), do organu podatkowego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego. Potrącenia tego podatnik ma prawo dokonać za okres istnienia zobowiązania, a więc do upływu terminu jego przedawnienia i może ono zostać potrącone wyłącznie od kwoty wpłaty dokonanej w terminie.

Jednocześnie Minister Finansów wskazał w jaki sposób „technicznie” to wynagrodzenie należy wykazywać. W rozporządzeniu Ministra Finansów w dniu 21 lipca 2016 r. w sprawie wzoru deklaracji o należnych kwotach podatku od towarów i usług w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1124), w objaśnieniach do Załącznika VAT-14/A „Rozliczenie wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych” wskazano, że kolumnę B (Nazwa podatnika , na rzecz którego płatnik dokonuje rozliczenia), kolumnę C (NIP podatnika) oraz kolumnę J (Kwota zryczałtowanego wynagrodzenia płatnika w zł), wypełnia się tylko wówczas jeżeli składający deklarację występuje w charakterze płatnika. W kolumnie J należy wpisać kwotę zryczałtowanego wynagrodzenia płatnika z tytułu terminowego wpłacania podatku zgodnie z art. 28 ustawy – Ordynacja podatkowa.

Wynagrodzenie płatnika, zgodnie z art. 28 Ordynacji podatkowej, przysługuje od całej kwoty pobranej i wpłaconej w terminie wpłaty podatku przez płatnika z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych. Kwota należnego Spółce jako płatnikowi wynagrodzenia, o którym mowa w art. 28 Ordynacji podatkowej, jest potrącana z kwoty podatków pobranych przez płatnika, a płatnik wykazuje pobrane ww. wynagrodzenie w składanej deklaracji podatkowej (VAT-14) za okres rozliczeniowy, w którym wynagrodzenie to faktycznie pobrano.

Wobec tego, w przedmiotowej sprawie w przypadku, gdy Spółka dokonuje w terminie wpłat należnego podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych do organu podatkowego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego, wówczas Spółka może samodzielnie potrącić wynagrodzenie, jakie przysługuje jej jako płatnikowi, z tytułu terminowego wpłacania podatku VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, w momencie wpłaty tego podatku na rachunek właściwego organu podatkowego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości samodzielnego potrącania przysługującego Jemu wynagrodzenia z tytułu terminowej realizacji zapłaty podatku tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (pytanie oznaczone nr 2 we wniosku), należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, również fakt czy wynagrodzenie przysługujące Spółce jako płatnikowi podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć zatem, każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, płatnik jest podmiotem stosunków podatkowoprawnych, wykonującym zadania z zakresu administracji publicznej. Jest zobowiązany do wykonywania czynności w interesie publicznoprawnym. Obowiązek wykonywania funkcji płatnika powstaje wyłącznie na skutek zaistnienia okoliczności, z którymi przepis prawa łączy powstanie takiego obowiązku. Tym samym nałożenie obowiązku obliczenia podatku, jego poboru i wpłacenia we właściwym terminie organowi podatkowemu oraz sprecyzowanie zakresu tego obowiązku nie może nastąpić w drodze umownej.

Należy ponadto wskazać, że wykonywanie czynności płatnika nakazane jest przepisem ustawy Ordynacja podatkowa i nosi znamiona czynności jednostronnie zleconej o charakterze władczym, a więc typowym do czynności publicznoprawnych. Dla uznania zaś danej czynności za usługę na gruncie podatku od towarów i usług, a w konsekwencji dla opodatkowania jej tym podatkiem, niezbędne jest natomiast istnienie węzła obligacyjnego wiążącego osobę wykonującą daną czynność z osobą będącą beneficjentem tej czynności. Powstanie takiego węzła ma charakter dobrowolny i nie jest możliwe uznanie za usługę przypadku, w którym zaistnienie relacji jest wymuszone przez normę o charakterze publicznoprawnym. Zatem, wynagrodzenie otrzymywane z tytułu pełnienia funkcji płatnika podatku, jest wynagrodzeniem za świadczenie o charakterze publicznoprawnym, niewypełniającym definicji usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym, wynagrodzenie przysługujące Spółce jako płatnikowi podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec tego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania wynagrodzenia płatnika w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem paliw silnikowych (pytanie oznaczone nr 3 we wniosku) należało uznać za prawidłowe.

Ad. 3.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą też tego, czy w przypadku, gdy 5 dniowy termin płatności podatku VAT, o którym mowa w art. 103 ust. 5a w zw. z ust 5c, przypada na sobotę, niedzielę lub inny dzień wolny od pracy, wówczas termin ten przesuwa się na najbliższy, pierwszy dzień roboczy następujący bezpośrednio po dniu lub dniach ustawowo wolnych od pracy.

Zgodnie z art. 12 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu.

Stosownie do art. 12 § 5 Ordynacji podatkowej, jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej.

W myśl art. 47 § 4 Ordynacji podatkowej, terminem płatności dla płatników jest ostatni dzień, w którym, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, powinna nastąpić wpłata należności z tytułu podatku.

Przepis art. 47 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa wskazuje, że wpłata podatku przez płatników powinna nastąpić w ostatnim dniu terminu jego płatności. Jednocześnie treść art. 12 § 5 ustawy Ordynacja podatkowa zapewnia możliwość przesunięcia tego terminu płatności na kolejny dzień roboczy, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej. Jeżeli bowiem termin płatności podatku, bądź zaliczki na podatek (w świetle art. 3 pkt 3 lit. a ustawy Ordynacja podatkowa przez podatek rozumie się również zaliczki na podatek), upływa w dzień ustawowo wolny od pracy albo w sobotę, to za ostatni dzień terminu uważa się dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy, co wynika z brzmienia art. 12 § 5 ustawy Ordynacja podatkowa. Powiązanie art. 47 ustawy Ordynacja podatkowa z art. 12 tej ustawy gwarantuje płatnikom możliwość zapłaty podatku, jak i zaliczek na podatek w następnym roboczym dniu po dniu/dniach wolnych od pracy, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej.

Jak wskazano w niniejszej interpretacji, zgodnie z art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego. Jednocześnie, w myśl art. 103 ust. 5c ustawy, przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika.

Zatem, w przypadku, gdy 5 dniowy termin płatności podatku VAT, o którym mowa w art. 103 ust. 5a w zw. z ust 5c, przypada na sobotę, niedzielę lub inny dzień wolny od pracy, wówczas termin ten przesuwa się na najbliższy, pierwszy dzień roboczy następujący bezpośrednio po dniu lub dniach ustawowo wolnych od pracy.

Wobec tego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia terminu wpłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych w przypadku gdy termin ustawowy przypada w sobotę, niedzielę lub inny dzień wolny od pracy (pytanie oznaczone nr 4 we wniosku), należało uznać za prawidłowe.

Ad. 4.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy za dzień płatności podatku VAT, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, należy rozumieć dzień obciążenia rachunku bankowego Spółki, czy też dzień uznania rachunku bankowego organu podatkowego.

Zgodnie z art. 60 § 1 Ordynacji podatkowej, za termin dokonania zapłaty podatku uważa się w obrocie bezgotówkowym - dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika, rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub rachunku płatniczego podatnika w instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza elektronicznego na podstawie polecenia przelewu lub zapłaty za pomocą innego niż polecenie przelewu instrumentu płatniczego, zwanego dalej "innym instrumentem płatniczym".

Stosownie do ust. § 1a tego przepisu, za termin dokonania zapłaty podatku uważa się w przypadku polecenia przelewu z rachunku bankowego podatnika w banku lub instytucji kredytowej lub rachunku płatniczego podatnika w unijnej instytucji płatniczej w rozumieniu art. 2 pkt 32 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. z 2014 r. poz. 873 i 1916) lub unijnej instytucji pieniądza elektronicznego, niemających siedziby lub oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się dzień złożenia zlecenia płatniczego przez podatnika, jeżeli wpłacana kwota zostanie uznana na rachunku bankowym organu podatkowego w terminie wskazanym w art. 54 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych. W razie przekroczenia tego terminu za termin zapłaty uważa się dzień uznania kwoty na rachunku bankowym organu podatkowego.

W myśl art. 60 § 2 Ordynacji podatkowej, przepisy § 1 i 1a stosuje się również do wpłat dokonywanych przez płatnika lub inkasenta.

Wobec tego, skoro Wnioskodawca jest płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT i będzie pobierał należny podatek VAT od tych transakcji i przekazywał go na rachunek właściwego organu podatkowego w formie przelewu z rachunku bankowego, to za termin dokonania zapłaty podatku uważa się dzień obciążenia rachunku bankowego Wnioskodawcy, zgodnie z art. 60 § 1 Ordynacji podatkowej, w powiązaniu z art. 60 § 2 tej ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie określenia dnia dokonania płatności podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, jako dzień obciążenia rachunku bankowego Spółki (pytanie oznaczone nr 5 we wniosku), należało uznać za prawidłowe.

Ad. 5-6.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy w przypadku przerzucenia na kontrahentów kosztów prowizji bankowych od przelewów związanych z realizacją funkcji płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, kwoty te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jeżeli przerzucane na kontrahenta koszty prowizji bankowych, od dokonywanych na jego rzecz przelewów podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, nie podlegają opodatkowaniu VAT, to czy Wnioskodawca może je udokumentować na podstawie noty obciążeniowej.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Na podstawie ust. 7 tegoż artykułu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 7 ustawy o VAT wymienia elementy, które nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania. Do elementów, które nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania, zgodnie z pkt 3 tego przepisu, należą kwoty otrzymane przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków, poniesionych w imieniu i na rachunek tego ostatniego i które są ujmowane przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Wnioskodawca pełni rolę płatnika w związku z wewnątrzwspólnotowymi nabyciami paliw silnikowych dokonywanymi przez kontrahentów Spółki, na rzecz których świadczy usługi składu podatkowego polegające na przyjmowaniu, magazynowaniu, przeładowywaniu i wydawaniu paliw silnikowych stanowiących własność kontrahentów, tj. paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne. Wnioskodawca jako podmiot świadczący usługę składu podatkowego, jest zobowiązany do obliczenia, pobrania i przekazania na rachunek bankowy właściwego organu podatkowego kwot pobranego od kontrahentów (podatników podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych). Wpłat podatku Wnioskodawca dokonuje, zgodnie z art. 61 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, w formie przelewów za pośrednictwem banku.

W analizowanej sytuacji nie można uznać, że Wnioskodawca, który nabywa usługę finansową od banku (realizację przelewów związanych z realizacją funkcji płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych), czyni to w imieniu i na rzecz swoich kontrahentów.

Zgodnie z art. 30 § 1 Ordynacja podatkowa, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Stosownie do art. 30 § 3 i § 5 Ordynacji podatkowej, płatnik odpowiada za należności wymienione w § 1 całym swoim majątkiem. Przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika. Odpowiedzialność podatnika można orzec w decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego.

Z przepisów tych wynika, że Wnioskodawca, jako płatnik dokonując wpłat obliczonego i pobranego od podatnika podatku na rachunek bankowy właściwego organu podatkowego czyni to we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Odpowiedzialność płatnika za pobrany podatek jest wyłączona jedynie w przypadku, gdy odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika.

Zaznaczyć również należy, że na gruncie art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy o podatku o podatku od towarów i usług, powstanie obowiązku zapłaty podatku uzależnione jest od samego faktu dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, przez podatnika prowadzącego skład podatkowy. Obowiązek obliczenia i wpłaty podatku jest realizowany przez podmiot prowadzący skład podatkowy.

W tym przypadku decydująca jest kwalifikacja towarów, które są przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego w momencie powstania obowiązku zapłaty podatku (wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego). Jednocześnie przepis ten w żaden sposób nie wiąże obowiązków podatnika z ostatecznym przeznaczeniem tego paliwa.

Zatem Wnioskodawca decydując się na realizację usług składu podatkowego polegających na przyjmowaniu, magazynowaniu, przeładowywaniu i wydawaniu paliw silnikowych stanowiących własność kontrahentów, tj. paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne - ponosi również koszty związane z obowiązkiem pełnienia funkcji płatnika podatku od nabycia wewnątrzwspólnotowego tych towarów. Ponoszone przez Spółkę wydatki w związku z obowiązkiem pełnienia funkcji płatnika obciążają Wnioskodawcę i są ponoszone w związku ze świadczeniem usługi składu podatkowego.

W przypadku gdy odbiorca dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym paliw silnikowych (wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne), nie spełnia warunków określonych w ustawie, tj. nie jest odpowiednio zarejestrowany, wówczas zgodnie z art. 17a ustawy o VAT, płatnikiem podatku jest podmiot prowadzący skład podatkowy. Jednocześnie wpłaty podatku płatnik dokonuje w formie przelewów za pośrednictwem banku.

Wobec tego, w opisanym zdarzeniu, bez ponoszenia wydatków związanych z pełnieniem funkcji płatnika przez Wnioskodawcę, nie jest możliwym prawidłowe wyświadczenie usługi składu podatkowego polegającej na przyjmowaniu, magazynowaniu, przeładowywaniu i wydawaniu paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne.

Zatem wydatki związane z przekazaniem przez Wnioskodawcę, jako płatnika podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, wpłat podatku na rachunek bankowy właściwego organu podatkowego, są bezpośrednio związane ze świadczeniem przez Spółkę usług składu podatkowego towarów wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne.

Tym samym kwoty pobierane od kontrahentów z tytułu ponoszonych przez Wnioskodawcę opłat (prowizji bankowych od przelewów związanych z realizacją funkcji płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych), zwiększają łączną kwotę należną z tytułu wyświadczenia usług składu podatkowego.

Należy zauważyć, że jak wynika z powołanych przepisów, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają określone zdarzenia wskazane przez ustawodawcę (m.in. dostawa towarów i świadczenie usług).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

W analizowanej sytuacji nie można uznać, że Wnioskodawca w toku świadczenia usług składu podatkowego, polegających na przyjmowaniu, magazynowaniu, przeładowywaniu i wydawaniu paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, ponosi koszty prowizji bankowych od przelewów związanych z realizacją funkcji płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, w imieniu i na rzecz kontrahenta.

Wnioskodawca, wprawdzie na podstawie odrębnych przepisów jest zobowiązany do obliczenia, pobrania i wpłaty podatku na rachunek bankowy właściwego organu podatkowego, jednakże odpowiedzialność za te czynności ponosi Wnioskodawca, a nie kontrahent będący podatnikiem z tego tytułu. Kontrahent jest zobowiązany jedynie do przekazania podatku Wnioskodawcy (płatnikowi). Przy tym, jak wskazano w niniejszej interpretacji, nie jest możliwym prawidłowe wyświadczenie usług składu podatkowego przez Wnioskodawcę bez ponoszenia kosztów prowizji bankowych od przelewów związanych z realizacją funkcji płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro wydatki na zakup usług finansowych (prowizji bankowych od przelewów związanych z realizacją funkcji płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych) – ponoszone są przez Wnioskodawcę we własnym imieniu i na rzecz kontrahentów oraz są ściśle związane z wykonywaną usługą składu podatkowego - to stanowią one jeden z elementów kalkulacyjnych otrzymanego wynagrodzenia (część odpłatności za usługę). Wobec tego koszty te składają się na całość zapłaty za świadczoną przez Wnioskodawcę usługę i zwiększają podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Poniesione wydatki stanowią element rachunku kosztów, zmierzających do ustalenia kwoty odpłatności za wykonywaną usługę. Stanowią więc one zapłatę, którą dokonujący świadczenia (usługodawca) otrzymał lub ma otrzymać od usługobiorcy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki właściwej dla usługi głównej (usługi składu podatkowego).

Tym samym w analizowanym przypadku, przerzucenie na kontrahentów kosztów prowizji bankowych od przelewów związanych z realizacją funkcji płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, kwoty te należy włączyć do podstawy opodatkowania świadczonej usługi składu podatkowego, a tym samym kwoty te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wg stawki właściwej dla usługi składu podatkowego.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania obciążeń podatnika z tytułu ponoszonych przez płatnika kosztów prowizji bankowych od przelewów związanych z realizacją funkcji płatnika podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (pytanie oznaczone nr 5 we wniosku) – należy uznać za nieprawidłowe.

W związku z rozstrzygnięciem, że przerzucane na kontrahenta koszty prowizji bankowych, od dokonywanych na jego rzecz przelewów podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych podlegają opodatkowaniu VAT, odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 7 (pytanie nr 6 w interpretacji indywidualnej) w zakresie dokumentowania obciążeń podatnika z tytułu ponoszonych przez płatnika kosztów prowizji bankowych od przelewów związanych z realizacją funkcji płatnika podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych na podstawie noty obciążeniowej - stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. ccxx

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin