Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4514.574.2016.1.JKu
z 17 listopada 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 27 września 2016 r. (data wpływu do Biura – 30 września 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2016 r. do Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

G. S.A. (dalej jako: „Wnioskodawca”) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca planuje zawrzeć ze spółką z siedzibą poza terytorium Polski (dalej jako: „Spółka”) umowę pożyczki. Przedmiotowa umowa pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Jednocześnie, w momencie zawarcia tej umowy, środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem tej umowy będą się znajdowały poza terytorium Polski, tj. na rachunku bankowym Spółki prowadzonym przez bank z siedzibą poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zawarcie przez Wnioskodawcę umowy pożyczki w okolicznościach, w których tj.:

  1. umowa pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz
  2. w momencie zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem tej umowy będą się znajdowały poza terytorium Polski,

– stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie przez Wnioskodawcę umowy pożyczki w okolicznościach, w których umowa ta zawarta zostanie poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz w momencie zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem tej umowy będą się znajdowały poza terytorium Polski, nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Jak wskazał Wnioskodawca, przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ustawodawca wprowadził zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu. Wśród tych czynności w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) cyt. ustawy wskazano umowę pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie definiuje w sposób autonomiczny pojęcia „pożyczki”, w konsekwencji, należy w tym zakresie odwołać się do stosownej definicji cywilistycznej. Zgodnie z przepisem art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zdaniem Wnioskodawcy, co do zasady umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych według stawki 2% wartości pożyczki zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Stosownie do przepisu art. 4 pkt 7 przedmiotowej ustawy obowiązek podatkowy z tytułu zawarcia umowy pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę. Jednocześnie, na gruncie przepisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek ten powstaje co do zasady z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Jednocześnie, przepis art. 1 ust. 4 omawianej ustawy ogranicza zastosowanie ustawy poprzez unormowanie zakresu terytorialnego. Zgodnie z przywołanym przepisem czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

  1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
  2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak zauważył Wnioskodawca, pod pojęciem rzeczy, w rozumieniu powyższego przepisu, należy rozumieć również pieniądze będące przedmiotem umowy pożyczki, co potwierdza jednolita praktyka organów podatkowych i sądów administracyjnych.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce:

  • jeżeli w chwili zawarcia tej umowy jej przedmiot – a więc pieniądze – znajdują się na terytorium RP – niezależnie od miejsca jej zawarcia czy też siedziby stron umowy;
  • jeżeli w chwili jej zawarcia pieniądze znajdują się poza terytorium RP a pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski i czynność została dokonana na terytorium RP.

Jak wskazał Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym, środki pieniężne w chwili zawarcia umowy nie będą znajdowały się na terytorium Polski – będą znajdować się na zagranicznym rachunku bankowym Spółki. Co za tym idzie, aby umowa pożyczki mogła podlegać opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych niezbędne jest dodatkowo łączne spełnienie następujących dwóch warunków:

  • nabywca (pożyczkobiorca) posiada miejsce zamieszkania w Rzeczpospolitej Polskiej oraz
  • czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium RP.

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony w treści wniosku Wnioskodawca twierdzi, że o ile pierwszy z wyżej wskazanych warunków zostanie spełniony to drugi już nie – do zawarcia umowy pożyczki dojdzie bowiem poza granicami Polski. Nie zostaną zatem spełnione kumulatywnie przesłanki opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych wskazane w przepisie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż pożyczka udzielona przez Spółkę nie spełni kryteriów wskazanych w przepisie art. 1 ust. 4 ww. ustawy nie stanowi ona czynności podlegającej opodatkowaniu w myśl tej ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu udzielenia przedmiotowej pożyczki.

Na uzasadnienie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał się na interpretacje indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. W zakresie zaistniałego stanu faktycznego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

  1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
  2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
  3. (uchylona)
  4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
  5. umowy dożywocia,
  6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
  7. (uchylona)
  8. ustanowienie hipoteki,
  9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
  10. umowy depozytu nieprawidłowego,
  11. umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają także zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

  • rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
  • rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje zawrzeć ze spółką z siedzibą poza terytorium Polski (dalej jako: „Spółka”) umowę pożyczki. Przedmiotowa umowa pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Jednocześnie, w momencie zawarcia tej umowy, środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem tej umowy będą się znajdowały poza terytorium Polski, tj. na rachunku bankowym Spółki prowadzonym przez bank z siedzibą poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że umowa pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj