Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.770.2016.2.AB
z 17 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 sierpnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 16 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 9 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną wydatków wymienionych w pkt 1-21 stanu faktycznego, w związku z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną wydatków wymienionych w pkt 1-21 stanu faktycznego, w związku z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 27 października 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.770.2016.1.AB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 9 listopada 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) otrzymała zezwolenie z 18 czerwca 2014 r. (dalej: „Zezwolenie”) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”), rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wskazanym w Zezwoleniu.

W Zezwoleniu ustalono następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

1. Poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. Nr 232 poz. 1548 ze zm., dalej: „Rozporządzenie) w wysokości co najmniej 80.000.000 zł w terminie do 31 marca 2017 r.
2. Zatrudnienie przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności na terenie strefy po dniu uzyskania Zezwolenia co najmniej 70 pracowników w terminie do 31 grudnia 2017 r. i utrzymanie zatrudnienia na poziomie 70 pracowników w okresie od 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2018 r.
   
   

Maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy.

1. W przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu kosztów nowej inwestycji maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji o których mowa w § 6 Rozporządzenia wyniesie 118.400.000 zł.
2. W przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, do obliczenia maksymalnej wysokości dwuletnich kosztów pracy przyjmuje się koszty pracy 70 nowo zatrudnionych pracowników.
   
   

Obecnie Spółka prowadzi działalność poza specjalną strefą ekonomiczną. Rozpoczęcie działalności w Strefie przez Spółkę związane jest z rozbudową istniejącego przedsiębiorstwa, a także dywersyfikacją produkcji przedsiębiorstwa poprzez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów (rozszerzeniu dotychczasowego asortymentu produktów).

Spółka zakupiła działkę inwestycyjną na terenie SSE. Na tej działce realizowana jest budowa budynku, który będzie podzielony na część produkcyjną, magazynową i socjalno-biurową. Spółka zakupi maszyny do produkcji nowego asortymentu produktów oraz nabędzie związane z transferem technologii wartości niematerialne i prawne, a dotychczasowa produkcja będzie kontynuowana przy wykorzystaniu maszyn przeniesionych z obecnego zakładu, który położony jest poza SSE. Po zakończeniu procesu inwestycyjnego cała działalność Spółki zostanie przeniesiona do nowej siedziby na terenie SSE, natomiast pozostające w dotychczasowej siedzibie poza SSE środki trwałe (działki gruntu, budynki i budowle) zostaną zagospodarowane w inny sposób, w tym sprzedane, wydzierżawione - nie będą one powiązane z działalnością w SSE.

Do momentu sporządzenia niniejszego wniosku Spółka poniosła część wydatków związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym na terenie SSE, których nie można na obecnym etapie procesu inwestycyjnego jednoznacznie przyporządkować do konkretnych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Są to wydatki, które po zakończeniu inwestycji, przed przekazaniem środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych do używania, zostaną uwzględnione w wartości początkowej nabytych i wytworzonych środków trwałych oraz nabytych wartości niematerialnych i prawnych.

Elementem ceny nabycia, bądź kosztu wytworzenia środków trwałych oraz ceny nabycia wartości niematerialnych i prawnych ustalanego przez Spółkę zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1047, dalej: „ustawa o rachunkowości), będą następujące poniesione dotychczas przez Spółkę wydatki związane z prowadzonym procesem inwestycyjnym na terenie SSE:

1. wydatki na wstępną koncepcję architektoniczno-urbanistyczną wraz z szacunkowym określeniem kosztów inwestycji,
   
2. wydatki na delegacje i przejazdy w sprawie rozpoczęcia realizacji inwestycji w SSE, w związku z wyborem i wdrożeniem systemu IT w nowym zakładzie produkcyjnym,
   
3. wydatki na zakup „Specyfikacji istotnych warunków przetargu”, stanowiącej podstawę zakupu działki w SSE,
   
4. wydatki na opłatę za umowę warunkową dot. zakupu działki inwestycyjnej,
   
5. wydatki na kosztorys inwestorski,
   
6. wydatki na ogłoszenia prasowe, np. na wykonawcę projektu, wybór inwestora zastępczego, itp.,
   
7. wydatki na tłumaczenia tekstów ustne i pisemne, z i na język angielski, m.in. zaproszenia, umowy, udział w spotkaniach z kontrahentami, itp.,
   
8. wydatki na doradztwo w branży budowlanej, technologii produkcji, obsługa prawna,
   
9. wydatki na wynagrodzenie za pełnienie funkcji Inżyniera Projektu,
   
10. wydatki na wynagrodzenie za wykonanie projektu nowego zakładu w SSE,
    
11. wydatki na opłaty skarbowe, za przyłącza do sieci X, za przesyłki listowe, za wydanie zaświadczeń, wizualizację budynku produkcyjnego,
    
12. wydatki na projektowanie nowych produktów, przejazd pracowników na rozmowy, wynagrodzenie za przygotowanie projektów wzorów nowych opakowań, przeniesienie majątkowych praw autorskich,
    
13. wydatki na usługi cateringowe - spotkania z projektantami, producentami maszyn, itp.,
    
14. wydatki na noclegi, bilety, przejazdy, paliwo, szkolenia dot. obsługi nowych urządzeń, diety pracowników wyjeżdżających na wizyty do firm - producentów maszyn i urządzeń do nowego zakładu produkcyjnego oraz wizyty referencyjne, na podpisanie umowy,
    
15. wydatki na zakup odzieży ochronnej na budowę, etykiet z logo, wykonanie kserokopii dokumentów,
    
16. wydatki na transport opakowań i próbek produktów, wykonanie prób laboratoryjnych,
    
17. wydatki na wynagrodzenia i ubezpieczenia społeczne pracowników działu inwestycyjnego,
    
18. wydatki na wynagrodzenia i ubezpieczenia społeczne pracowników Spółki oddelegowanych do pracy na terenie SSE do montażu maszyn i urządzeń nowych i dotychczas używanych poza SSE,
    
19. wydatki na pierwsze wyposażenie maszyn i urządzeń w surowce, niezbędne do uruchomienia i prawidłowej pracy urządzenia, np. mąka (wykorzystywana w obiegu zamkniętym),
    
20. wydatki za transport, wypożyczenie sprzętu (np. dźwigu) do ustawiania maszyn i urządzeń nowych,
    
21. wydatki na wykonanie nowych przyłączy do maszyn i urządzeń, wykorzystywanych dotychczas do produkcji oraz wszystkie wydatki związane z demontażem i montażem w SSE.
    
    

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, że wszystkie poniesione wydatki, o których mowa we wniosku stanowią element kosztu wytworzenia albo element ceny nabycia, zgodnie z ustawą o rachunkowości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy obliczaniu wysokości przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą o których mowa w § 6 Rozporządzenia, koszty inwestycji będące ceną nabycia, bądź kosztem wytworzenia środków trwałych oraz ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych, określonymi zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy o rachunkowości, które obejmować będą wydatki poniesione przez Spółkę wymienione w pkt 1- 21 stanu faktycznego?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy obliczaniu wysokości przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 6 Rozporządzenia, koszty inwestycji będące ceną nabycia, bądź kosztem wytworzenia środków trwałych oraz ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych, określonymi zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy o rachunkowości, które obejmować będą wydatki poniesione przez Spółkę wymienione w pkt 1-21 stanu faktycznego.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach,

a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282, dalej: „ustawa o sse”). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, które uprawnia do prowadzenia działalności na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej (art. 16 ustawy o sse).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Natomiast art. 17 ust. 4 updop, stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie specjalnej strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia.

Jak stanowi § 3 ust. 1 Rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 851, ze zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, ze zm.) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Przepis ust. 4 tego paragrafu stanowi, że przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe (§ 3 ust. 5 Rozporządzenia).

Natomiast § 5 ust. 1 Rozporządzenia stanowi, że zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Zgodnie z § 5 ust. 2 Rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.
   
   

Zakres kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną został określony w § 6 Rozporządzenia, który w ust. 1 wskazuje, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki t budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Przytoczone powyżej przepisy, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

1. musi to być koszt inwestycji,
2. musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.
   
   

Ad a) Koszt nowej inwestycji.

Odnosząc się do pojęcia „kosztów inwestycji” Spółka zwraca uwagę, że powszechnie przyjmuje się, że pojęcie to należy interpretować przez pryzmat projektu inwestycyjnego będącego podstawą udzielenia przedsiębiorcy zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE. Projekt taki zostaje szczegółowo opisany przez inwestora w dokumentach aplikacyjnych składanych w celu uzyskania zezwolenia strefowego i to właśnie zakres inwestycji wskazanej w tych dokumentach determinuje zakres przedmiotowy kosztów, które mogą być następnie uznane za kwalifikowane w ramach danego zezwolenia. Jak już wskazano, inwestycja Spółki polega na zakupie działki inwestycyjnej na terenie SSE. Na tej działce realizowana jest budowa budynku, który będzie podzielony na część produkcyjną, magazynową i socjalno-biurową. Spółka zakupi maszyny do produkcji nowego asortymentu produktów, a także wartości niematerialne i prawne. Zgodnie z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, bezsprzecznie istnieje związek między nabyciem oraz wytworzeniem wskazanych we wniosku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych a inwestycją na terenie SSE. Opisane we wniosku wydatki stanowią ponadto koszty nowej inwestycji, o której mowa w § 3 ust. 4 Rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą.

Ad b) Faktyczne poniesienie kosztu w trakcie obowiązywania Zezwolenia.

Poniesione przedstawione w stanie faktycznym wydatki związane z realizacją procesu inwestycyjnego zostały faktycznie poniesione po dniu uzyskania Zezwolenia. Ponadto wydatki te zostały poniesione w okresie realizacji inwestycji, czyli przed datą zakończenia inwestycji, która została wskazana w treści Zezwolenia.

Ad c) Związek z realizacją inwestycji na terenie Strefy.

Jak już wskazano, poniesienie opisanych we wniosku wydatków ma ścisły związek z realizacją inwestycji na terenie SSE, która polega na rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, a także wprowadzeniu nowych produktów (rozszerzeniu dotychczasowego asortymentu produktów).

Ad d) Przeznaczenie na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia.

Zdaniem Spółki, opisane wydatki stanowią element kategorii kosztów inwestycji określonych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia. Stanowią bowiem element ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych oraz ceny nabycia wartości niematerialnych i prawnych przy czym są one zaliczone, zgodnie z odrębnymi przepisami do składników majątku podatnika. Spełnione zostały zatem warunki zaliczenia tych wydatków do kosztów wskazanych w § 6 ust. 1 pkt 1, pkt 2, pkt 4 Rozporządzenia.

Ad e)

Wydatki poniesione przez Spółkę w postaci:

1. wstępnej koncepcji architektoniczno-urbanistycznej wraz z szacunkowym określeniem kosztów inwestycji,
   
2. delegacji i przejazdu w sprawie rozpoczęcia realizacji inwestycji w SSE, w związku z wyborem i wdrożeniem systemu IT w nowym zakładzie produkcyjnym,
   
3. zakupu „Specyfikacji istotnych warunków przetargu”, stanowiącej podstawę zakupu działki w SSE,
   
4. opłaty za umowę warunkową dot. zakupu działki inwestycyjnej,
   
5. wynagrodzenia za kosztorys inwestorski,
   
6. wynagrodzenia za ogłoszenia prasowe, np. na wykonawcę projektu, wybór inwestora zastępczego, itp.,
   
7. wynagrodzenia za tłumaczenia tekstów ustne i pisemne, z i na język angielski, m.in. zaproszenia, umowy, udział w spotkaniach z kontrahentami, itp.,
   
8. wynagrodzenia za doradztwo w branży budowlanej, technologii produkcji, obsługa prawna,
   
9. wynagrodzenia za pełnienie funkcji Inżyniera Projektu,
   
10. wynagrodzenia za wykonanie projektu nowego zakładu w SSE,
    
11. opłaty skarbowej, za przyłącza do sieci X, za przesyłki listowe, za wydanie zaświadczeń, wizualizację budynku produkcyjnego,
    
12. wynagrodzenia za projektowanie nowych produktów, przejazd pracowników na rozmowy, wynagrodzenie za przygotowanie projektów wzorów nowych opakowań, przeniesienie majątkowych praw autorskich,
    
13. wynagrodzenia za usługi cateringowej - spotkania z projektantami, producentami maszyn, itp.,
    
14. wynagrodzenia za noclegi, bilety, przejazdy, paliwo, szkolenia dot. obsługi nowych urządzeń, diety pracowników wyjeżdżających na wizyty do firm- producentów maszyn i urządzeń do nowego zakładu produkcyjnego oraz wizyty referencyjne, na podpisanie umowy,
    
15. wynagrodzenia za zakup odzieży ochronnej na budowę, etykiet z logo, wykonanie kserokopii dokumentów,
    
16. wynagrodzenia za transport opakowań i próbek produktów, wykonanie prób laboratoryjnych,
    
17. wynagrodzenia i ubezpieczenia społeczne pracowników działu inwestycyjnego,
    
18. wynagrodzenia i ubezpieczenia społeczne pracowników Spółki oddelegowanych do pracy na terenie SSE do montażu maszyn i urządzeń nowych i dotychczas używanych poza SSE,
    
19. wynagrodzenia za pierwsze wyposażenie maszyn i urządzeń w surowce, niezbędne do uruchomienia i prawidłowej pracy urządzenia, np. mąka (wykorzystywana w obiegu zamkniętym),
    
20. wynagrodzenia za transport, wypożyczenie sprzętu (np. dźwigu) do ustawiania maszyn i urządzeń nowych,
    
21. wynagrodzenia za wykonanie nowych przyłączy do maszyn i urządzeń, wykorzystywanych dotychczas do produkcji oraz wszystkie wydatki związane z demontażem i montażem w SSE
    

zaliczone powinny być do wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych stanowiąc ich cenę nabycia, bądź koszt wytworzenia określone zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z § 6 ust. 4 Rozporządzenia, cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Zatem na potrzeby ustalenia kwoty wydatków kwalifikowanych - wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w związku z realizacją inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia - stosuje się przepisy ustawy o rachunkowości. Oznacza to, że kwalifikacja opisanych wydatków powinna być zgodna z przepisami ustawy o rachunkowości.

W myśl art. 28 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości, aktywa i pasywa wycenia się nie rzadziej niż na dzień bilansowy w sposób następujący; środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne - według cen nabycia lub kosztów wytworzenia, lub wartości przeszacowanej (po aktualizacji wyceny środków trwałych), pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe, a także o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Z kolei zgodnie z art. 28 ust 2 ustawy o rachunkowości, cena nabycia, o której mowa w ust, 1, to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów, a w szczególności przyjętego nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny - jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu.

Koszt wytworzenia - stosownie do art. 28 ust. 3 ustawy o rachunkowości, obejmuje koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego produktu. Koszty bezpośrednie obejmują wartość zużytych materiałów bezpośrednich, koszty pozyskania i przetworzenia związane bezpośrednio z produkcją i inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje w dniu wyceny.

Do uzasadnionej, odpowiedniej do okresu wytwarzania produktu, części kosztów pośrednich zalicza się zmienne pośrednie koszty produkcji oraz tę część stałych, pośrednich kosztów produkcji, które odpowiadają poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Za normalny poziom wykorzystania zdolności produkcyjnych uznaje się przeciętną zgodną z oczekiwaniami w typowych warunkach, wielkość produkcji za daną liczbę okresów lub sezonów, przy uwzględnieniu planowych remontów. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie kosztu wytworzenia produktu, jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży netto takiego samego lub podobnego produktu, pomniejszonej o przeciętnie osiągany przy sprzedaży produktów zysk brutto ze sprzedaży, a w przypadku produktu w toku - także z uwzględnieniem stopnia jego przetworzenia.

Do kosztów wytworzenia produktu nie zalicza się kosztów:

1. będących konsekwencją niewykorzystanych zdolności produkcyjnych i strat produkcyjnych;
2. ogólnego zarządu, które nie są związane z doprowadzaniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje na dzień wyceny;
3. magazynowania wyrobów gotowych i półproduktów, chyba że poniesienie tych kosztów jest niezbędne w procesie produkcji;
4. kosztów sprzedaży produktów.
   
   

Koszty te wpływają na wynik finansowy okresu sprawozdawczego, w którym zostały poniesione. Ponadto, w myśl art. 28 ust, 8 ustawy, cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia do używania, w tym również:

1. niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy;
2. koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania i związane z nimi różnice kursowe, pomniejszony o przychody z tego tytułu.
   
   

W konsekwencji, do ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych oraz ceny nabycia wartości niematerialnych i prawnych należy zaliczyć wszystkie poniesione przez Spółkę wymienione w pkt 1-21 stanu faktycznego:

1. wydatki na wstępną koncepcję architektoniczno-urbanistyczną wraz z szacunkowym określeniem kosztów inwestycji,
   
2. wydatki na delegacje i przejazdy w sprawie rozpoczęcia realizacji inwestycji w SSE, w związku z wyborem i wdrożeniem systemu IT w nowym zakładzie produkcyjnym,
   
3. wydatki na zakup „Specyfikacji istotnych warunków przetargu”, stanowiącej podstawę zakupu działki w SSE,
   
4. wydatki na opłatę za umowę warunkową dot. zakupu działki inwestycyjnej,
   
5. wydatki na kosztorys inwestorski,
   
6. wydatki na ogłoszenia prasowe, np. na wykonawcę projektu, wybór inwestora zastępczego, itp.
   
7. wydatki na tłumaczenia tekstów ustne i pisemne, z i na język angielski, m.in. zaproszenia, umowy, udział w spotkaniach z kontrahentami, itp.,
   
8. wydatki na doradztwo w branży budowlanej, technologii produkcji, obsługa prawna,
   
9. wydatki na wynagrodzenie za pełnienie funkcji Inżyniera Projektu,
   
10. wydatki na wynagrodzenie za wykonanie projektu nowego zakładu w SSE,
    
11. wydatki na opłaty skarbowe, za przyłącza do sieci X, za przesyłki listowe, za wydanie zaświadczeń, wizualizację budynku produkcyjnego,
    
12. wydatki na projektowanie nowych produktów, przejazd pracowników na rozmowy, wynagrodzenie za przygotowanie projektów wzorów nowych opakowań, przeniesienie majątkowych praw autorskich,
    
13. wydatki na usługi cateringowe - spotkania z projektantami, producentami maszyn, itp.,
    
14. wydatki na noclegi, bilety, przejazdy, paliwo, szkolenia dot. obsługi nowych urządzeń, diety pracowników wyjeżdżających na wizyty do firm- producentów maszyn i urządzeń do nowego zakładu produkcyjnego oraz wizyty referencyjne, na podpisanie umowy,
    
15. wydatki na zakup odzieży ochronnej na budowę, etykiet z logo, wykonanie kserokopii dokumentów,
    
16. wydatki na transport opakowań i próbek produktów, wykonanie prób laboratoryjnych,
    
17. wydatki na wynagrodzenia i ubezpieczenia społeczne pracowników działu inwestycyjnego,
    
18. wydatki na wynagrodzenia i ubezpieczenia społeczne pracowników Spółki oddelegowanych do pracy na terenie SSE do montażu maszyn i urządzeń nowych i dotychczas używanych poza SSE,
    
19. wydatki na pierwsze wyposażenie maszyn i urządzeń w surowce, niezbędne do uruchomienia i prawidłowej pracy urządzenia, np. mąka (wykorzystywana w obiegu zamkniętym),
    
20. wydatki za transport, wypożyczenie sprzętu (np. dźwigu) do ustawiania maszyn i urządzeń nowych,
    
21. wydatki na wykonanie nowych przyłączy do maszyn i urządzeń, wykorzystywanych dotychczas do produkcji oraz wszystkie wydatki związane z demontażem i montażem w SSE.
    
    

W świetle powyższego, skoro wydatki poniesione przez Wnioskodawcę - wymienione powyżej - na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz na nabycie wartości niematerialnych i prawnych stanowiąc koszt inwestycji, zostały poniesione na terenie SSE w trakcie obowiązywania Zezwolenia, to w ocenie Wnioskodawcy ww. wydatki mogą zostać uznane za element ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych oraz ceny nabycia wartości niematerialnych i prawnych, a tym samym za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą jako koszty inwestycji.

Podsumowując, przy obliczaniu wysokości przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą o których mowa w § 6 Rozporządzenia, koszty inwestycji będące ceną nabycia, bądź kosztem wytworzenia środków trwałych oraz ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych, określonymi zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy o rachunkowości, które obejmować będą wydatki poniesione przez Spółkę wymienione w pkt 1-21 stanu faktycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 updop stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282 ze zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie danej strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot oraz warunki prowadzenia działalności.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465, dalej: „Rozporządzenie”).

Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona, jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Przy czym, jak wynika z § 3 ust. 4 Rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. (…)

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli – pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Ww. przepisy określają następujące warunki do uznawania wydatków za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą:

1. muszą to być koszty inwestycji,
2. muszą być poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. muszą być poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. muszą być przeznaczone na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia,
5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 Rozporządzenia.
   
   

Analizując powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że z cytowanego § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, wyraźnie wynika, że za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika. Z kolei cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (§ 6 ust. 4 Rozporządzenia).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka poniosła szereg wydatków związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, które to wydatki po zakończeniu inwestycji mają być uwzględnione w wartości początkowej nabytych i wytworzonych środków trwałych oraz nabytych wartości niematerialnych i prawnych. W uzupełnieniu wniosku, Spółka jednoznacznie wskazała, że wszystkie poniesione wydatki, o których mowa we wniosku stanowią element kosztu wytworzenia albo ceny nabycia, zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1047).

Mając na względzie powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że jeżeli w istocie, jak jednoznacznie wskazano w uzupełnieniu wniosku, wskazane we wniosku wydatki będą mieściły się w cenie nabycia lub koszcie wytworzenia środków trwałych i zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości będą stanowić element ich wartości początkowej (kwestia ta nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji, została uznana za element opisu stanu faktycznego i może zostać zweryfikowana przez uprawnione organy podatkowe lub kontrolne) oraz cenie nabycia wartości niematerialnych i prawnych, to poniesione wydatki będą stanowić koszty kwalifikowane do objęcia pomocą publiczną.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.