2016.09.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-606/16-1/BW
z 29 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lipca 2016 r. (data wpływu 29 lipca 2016r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe - w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT w kraju opisanej we wniosku sprzedaży towarów na terytorium Norwegii,
nieprawidłowe - w zakresie braku wykazania przedmiotowej sprzedaży w deklaracji VAT-7
prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu transakcji sprzedaży towarów na rzecz kontrahentów norweskich.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2016r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT w kraju opisanej we wniosku sprzedaży towarów na terytorium Norwegii,
obowiązku wykazania przedmiotowej sprzedaży w deklaracji VAT-7 oraz
prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu transakcji sprzedaży towarów na rzecz kontrahentów norweskich.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) jest podmiotem wchodzącym w skład międzynarodowej grupy zajmującej się dostarczaniem systemów dla sektora handlu detalicznego w branży spożywczej i przemysłowej. Grupa jest również wiodącym dostawcą rozwiązań dla producentów wspomagających merchandising oraz procesy kategoryzacyjne na terenie sklepów. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce.

Wnioskodawca planuje dokonać transakcji, w ramach których oferowane przez niego towary będą sprzedawane do kontrahentów z siedzibą w Norwegii. Planowany przez Spółkę schemat sprzedaży ma na celu maksymalne odciążenie z obowiązków celno-podatkowych norweskich kontrahentów i jest uzasadniony biznesowo. Spółka zamierza najpierw przemieszczać na terytorium Norwegii własne towary, które zostaną poddane tam odprawie celnej (z przeznaczeniem dopuszczenia do obrotu) przez norweskie służby celne. W tym celu Wnioskodawca zarejestruje się dla celów VAT w Norwegii i będzie rozliczać w tym kraju VAT. W Norwegii Spółka będzie miała status Norwegian-registered foreign enterprise (NUF) czyli zagranicznego przedsiębiorstwa zarejestrowanego w Norwegii. Jest to specyficzna rejestracja dotycząca podmiotów zagranicznych (bez tworzenia osobnego podmiotu prawnego), inna niż pełna rejestracja podatkowa podmiotów lokalnych. Towary zostaną sprzedane (przeniesione zostanie prawo do rozporządzania towarem jak właściciel) na rzecz finalnych nabywców dopiero po odprawie celnej. Miejscem (krajem), w którym nastąpi dostawa będzie Norwegia. Do ceny towaru doliczony zostanie norweski podatek VAT właściwy dla dostawy towarów na terytorium tego kraju.

Gdyby sprzedaż miała miejsce na terytorium kraju, Spółce przysługiwałoby normalne prawo do odliczenia VAT naliczonego (sprzedaż nie byłaby przedmiotowo zwolniona ani poza VAT).

W celu sprzedaży Wnioskodawca będzie nabywać towary opodatkowane polskim VAT, które będą przedmiotem przemieszczenia i późniejszej sprzedaży na rzecz kontrahentów norweskich. Spółka będzie posiadać dokumenty, z których będzie wynikać związek VAT naliczonego ze sprzedażą towarów w Norwegii (będzie można powiązać dany zakup z późniejszą sprzedażą towarów w Norwegii).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jak dla celów polskiego podatku VAT potraktować przemieszczenie i późniejszą sprzedaż towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów z Norwegii?
W jaki sposób Wnioskodawca powinien ująć transakcję sprzedaży towarów na rzecz norweskich kontrahentów w deklaracji VAT-7?
Czy Wnioskodawcy z tytułu transakcji sprzedaży towarów na rzecz kontrahentów norweskich będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony w opisie stanu przyszłego schemat przemieszczenia i późniejszej sprzedaży towarów norweskim kontrahentom stanowi transakcję poza VAT w Polsce (jest to dostawa towarów poza terytorium kraju).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Powyższy katalog ma charakter zamknięty. Oznacza to, że czynności, które nie zostały w nim wymienione nie podlegają opodatkowaniu polskim podatkiem VAT (znajdują się poza VAT).

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się natomiast przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż opodatkowaniu polskim podatkiem VAT podlegać będzie wyłącznie taka dostawa, która spełnia łącznie następujące warunki:

przedmiotem dostawy są towary,
dostawa dokonywana jest na terytorium Polski (w rozumieniu przepisów o miejscu świadczenia),
dostawa jest odpłatna.

Z przedstawionego opisu stanu przyszłego wynika, iż przedmiotem planowanej transakcji Wnioskodawcy będą towary. Transakcja ta będzie również miała charakter odpłatny - Wnioskodawca otrzyma z tytułu jej realizacji wynagrodzenie. Jednakże, przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nastąpi na terenie Norwegii, już po dopuszczeniu towarów do obrotu oraz po ewentualnym rozliczeniu przez Wnioskodawcę podatku VAT importowego w tym kraju. W związku z tym, odpłatna dostawa towarów nie nastąpi na terytorium Polski. W konsekwencji, z przedstawionego w opisie stanu przyszłego zdarzenia wynika, iż transakcji dokonywanej przez Wnioskodawcę nie można uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT,

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Jak wynika z przedstawionej powyżej definicji, z eksportem w rozumieniu ustawy o VAT mamy do czynienia wyłącznie w sytuacji, gdy dojdzie do dostawy towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel), w wyniku której nastąpi transport (wysłanie) towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej. W związku z tym, musi istnieć obiektywne powiązanie dostawy z transportem (wysłaniem) towarów poza terytorium UE.

Samo przemieszczenie towarów do kraju pozaunijnego w celu dokonania późniejszej ich dostawy (sprzedaży) w tym kraju nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem VAT (w odróżnieniu od przemieszczenia towarów w celu późniejszej dostawy w ramach Unii Europejskiej, które stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów już w dacie przemieszczenia).

W związku z tym, czynność wywozu towarów, względem których Wnioskodawca cały czas posiada prawo do rozporządzania jak właściciel, na terytorium kraju znajdującego się poza UE i następująca dopiero na terenie tego kraju sprzedaż (po wcześniejszym dokonaniu przez Spółkę odprawy celnej i zapłacie podatku VAT importowego) nie może być uznana za eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT (mimo, że będzie eksportem w rozumieniu regulacji celnych).

Do takich samych wniosków doszedł Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 2 lutego 2016 r., sygn. IPPP3/4512-935/15-2/IG. Z jej treści wynika, iż przemieszczenie produktów poza UE przed ich ostateczną sprzedażą nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu przepisów VAT. W efekcie, nie może być ono uznane za eksport dla celów VAT bez względu na sposób kwalifikacji transakcji na gruncie regulacji celnych. Takie
przemieszczenie towarów jest wyłącznie przemieszczeniem wewnętrznym tj. dokonywanym w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, któremu nie towarzyszy (jeszcze) transakcja sprzedaży. Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 września 2014 r., sygn. IBPP4/443-278/14/PK.

Planowana czynność przemieszczenia towarów przez Wnioskodawcę nie może być również rozpoznana jako szczególny przypadek wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Za takie szczególne przypadki WDT ustawa uznaje przemieszczenie (wywóz) przez podatnika VAT czynnego lub na jego rzecz:

towarów należących do jego przedsiębiorstwa,
towarów, które w ramach prowadzonego przez podatnika VAT przedsiębiorstwa zostały wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów,

-jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy przepis nie znajdzie jednak zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym. Spowodowane to jest faktem, iż jego hipotezą objęte są wyłącznie sytuacje przemieszczenia towarów pomiędzy terytorium kraju (Polską), a innym krajem członkowskim UE. Norwegia nie jest natomiast państwem członkowskim UE.

Reasumując należy stwierdzić, iż przedstawione w opisie stanie przyszłego wniosku zdarzenie polegające na przemieszczeniu towarów do Norwegii wraz z dokonaniem przez Wnioskodawcę odprawy celnej i rozliczeniem podatku VAT importowego nie będzie w ogóle objęte polskim podatkiem VAT.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy czynność sprzedaży towarów do Norwegii, o której mowa w przedstawionym schemacie nie powinna być wykazywana w składanej przez Wnioskodawcę deklaracji VAT-7.

Jedyną rubryką, którą można brać pod uwagę w sprawie, jest pozycja 11, opisana w polu C.2 aktualnego wzoru deklaracji VAT-7(16) jako "Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju". Zgodnie z objaśnieniami do deklaracji dla podatku VAT (Załącznik nr 4 do Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług z dnia 18 czerwca 2015 r., Dz.U. z 2015 r. poz. 914), w pozycji 11 powinna zostać wykazana wyłącznie dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy o VAT. Jednakże, w pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Zgodnie ze stanowiskiem zawartym w pkt 3 wniosku (poniżej), Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże, zgodnie ze zdaniem drugim objaśnień do pozycji 11 na deklaracji VAT, w pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza granicami kraju.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w Norwegii Spółka będzie miała status Norwegian-registered foreign enterprise (NUF) czyli zagranicznego przedsiębiorstwa zarejestrowanego w Norwegii. Jest to specyficzna rejestracja dotycząca podmiotów zagranicznych (bez tworzenia osobnego podmiotu prawnego), inna niż pełna rejestracja podatkowa podmiotów lokalnych. Dodatkowo, rejestrację działalności gospodarczej w znaczeniu przedstawionym w treści objaśnień często utożsamia się z rejestracją podatnika za granicą dla celów VAT. Rejestracji takiej Wnioskodawca zamierza w Norwegii dokonać.

Mając na uwadze ten fakt, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż dokonywana przez niego sprzedaż na terenie Norwegii nie powinna być ujmowana w deklaracji VAT-7. Sprzedaż ta powinna być natomiast deklarowana zgodnie z regulacjami norweskimi, w tamtejszych deklaracjach VAT.

Ad 3

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż z tytułu przyszłej sprzedaży towarów kontrahentom norweskim w schemacie przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego będzie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium Polski, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

W związku z powyższym, podatnikom nabywającym towary opodatkowane polskim VAT, które następnie są przedmiotem dostawy poza terytorium Polski, przysługuje prawo do odliczenia, jeżeli dostawa ta byłaby opodatkowana na terytorium Polski (gdyby - hipotetycznie - miała miejsce na terytorium kraju). Dodatkowym warunkiem umożliwiającym skorzystanie z prawa do odliczenia jest posiadanie przez podatnika dokumentów, z których wynika związek odliczonego podatku z wykonywaną dostawą towarów.

Odnosząc powyższe przepisy do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, należy zauważyć, że Wnioskodawca będzie nabywać towary opodatkowane polskim VAT, które będą następnie przedmiotem sprzedaży do kontrahentów norweskich. Sprzedaż ta nie będzie stanowić czynności opodatkowanej polskim VAT. Jednakże, gdyby ta sama sprzedaż nastąpiła na terytorium Polski, to Wnioskodawca rozpoznałby ją jako dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, o VAT (zachowane zostałyby warunki odpłatności i dokonania dostawy na terytorium kraju). Sprzedaż ta nie byłaby podmiotowo zwolniona ani poza VAT. Wnioskodawca będzie również w posiadaniu dokumentów, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z planowaną sprzedażą. Będzie można powiązać dany zakup z późniejszą sprzedażą towarów w Norwegii.

W konsekwencji Wnioskodawca uważa, iż będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu sprzedaży towarów na rzecz kontrahentów norweskich na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT.

Prawo do odliczenia VAT w podobnych przypadkach (tzn. sprzedaży poza terytorium kraju, z którą były związane zakupy na terytorium Polski, obciążone VAT naliczonym) potwierdził przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 28 stycznia 2016 r., sygn. IPPP3/4512-906/15-2/KT, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 24 marca 2015 r., sygn. IBPP4/4512-49/15/LG.

Spółka wnosi o potwierdzenie tej prawidłowości w interpretacji indywidualnej, o którą występuje niniejszym wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe - w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT w kraju opisanej we wniosku sprzedaży towarów na terytorium Norwegii,
nieprawidłowe - w zakresie braku wykazania przedmiotowej sprzedaży w deklaracji VAT-7,
prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu transakcji sprzedaży towarów na rzecz kontrahentów norweskich.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) – zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy;
towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy).

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

-jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Stosownie do powyższego, należy stwierdzić, że aby daną czynność uznać za eksport towarów muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

ma miejsce dostawa towarów czyli czynność określona w art. 7 ustawy o VAT,
w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny w przepisach celnych.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, w którym wywóz towarów z kraju do Norwegii nie będzie związany z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem z Wnioskodawcy na kontrahentów z Norwegii stwierdzić należy, że wywóz własnych towarów do Norwegii i dopiero dokonanie z tego kraju dostawy towarów na rzecz klientów, nie stanowi eksportu towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazać także należy, że stosownie do art. 13 ust. 3 ustawy o VAT za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zatem zgodnie z ww. przepisem wewnątrzwspólnotową dostawę towarów stanowi przemieszczenie towarów pomiędzy terytorium kraju, a innym państwem członkowskim Unii Europejskiej. Jako, że Norwegia nie jest państwem członkowskim Unii Europejskiej, ww. przepis art. 13 ust. 3 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie dojdzie do dostawy towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy. Wobec powyższego, miejscem dostawy towarów, które będą sprzedawane przez Wnioskodawcę na terytorium Norwegii, stosownie do cyt. powyżej przepisu art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, będzie miejsce, w którym towary znajdą się w momencie dostawy, czyli terytorium Norwegii. Zatem do przedmiotowej sprzedaży na terytorium, Norwegii nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a sprzedaż ta podlegać będzie przepisom państwa, na terenie którego będzie ona miała miejsce. Tym samym, przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w kwestii określenia, w przedmiotowej sprawie miejsca opodatkowania dostawy towarów, należy uznać za prawidłowe (dotyczy pytania oznaczonego nr 1).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 8 pkt 1 ww. ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego wskazał, że gdyby sprzedaż miała miejsce na terytorium kraju, Spółce przysługiwałoby normalne prawo do odliczenia VAT naliczonego (sprzedaż nie byłaby przedmiotowo zwolniona ani poza VAT).

Spółka będzie posiadać dokumenty, z których będzie wynikać związek VAT naliczonego ze sprzedażą towarów w Norwegii (będzie można powiązać dany zakup z późniejszą sprzedażą towarów w Norwegii).

Zatem w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie mogła odliczyć podatek VAT naliczony w związku z zakupem towarów przeznaczonych do wywozu na terytorium Norwegii celem dokonania tam ich dalszej sprzedaży, zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Tym samym również prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dostaw na terytorium Norwegii (tj. w zakresie pytania oznaczonego nr 3).

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Minister Finansów, rozporządzeniem z dnia 25 lipca 2016r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016r. poz. 1136), określił m.in. wzór deklaracji podatkowej VAT-7, o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy, stanowiący załącznik nr 1 do tego rozporządzenia.

Zgodnie z objaśnieniami do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K, VAT-7D) stanowiącymi załącznik nr 4 do ww. rozporządzenia z dnia 25 lipca 2016 r. w części C. - Rozliczenie podatku należnego, w pozycji 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Należy ponownie wskazać, że Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że gdyby sprzedaż miała miejsce na terytorium kraju, Spółce przysługiwałoby prawo do odliczenia VAT naliczonego (sprzedaż nie byłaby przedmiotowo zwolniona ani poza VAT), oraz że Spółka będzie posiadać dokumenty, z których będzie wynikać związek VAT naliczonego ze sprzedażą towarów w Norwegii (będzie można powiązać dany zakup z późniejszą sprzedażą towarów w Norwegii).

Wnioskodawca wskazał także, że zarejestruje się dla celów VAT w Norwegii i będzie rozliczać w tym kraju VAT. W Norwegii będzie miał status Norwegian-registered foreign enterprise (NUF) czyli zagranicznego przedsiębiorstwa zarejestrowanego w Norwegii. Jak Wnioskodawca przyznał jest to specyficzna rejestracja dotycząca podmiotów zagranicznych (bez tworzenia osobnego podmiotu prawnego), inna niż pełna rejestracja podatkowa podmiotów lokalnych.

Zatem, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał zarejestrowanej działalności na terytorium Norwegii (będzie zarejestrowany tylko na potrzeby dokonywanej sprzedaży na terytorium Norwegii).

Biorąc pod uwagę powyższe opisane zdarzenie przyszłe i przedstawione uregulowania prawne stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od zakupu towarów przeznaczonych do wywozu na terytorium Norwegii celem dokonania tam ich dalszej sprzedaży i Wnioskodawca nie będzie miał zarejestrowanej działalności gospodarczej na terytorium Norwegii, to Wnioskodawca będzie miał obowiązek wykazać w deklaracji VAT-7 wartości z tytułu dostaw, których miejscem opodatkowania jest terytorium Norwegii.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że czynność sprzedaży towarów do Norwegii nie powinna być wykazywana w składanej przez niego deklaracji VAT-7 jest nieprawidłowe (dotyczy pytania oznaczonego nr 2).

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin