Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-184/16-1/DP
z 14 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2016 r. (data wpływu do Organu – 14 czerwca 2016 r.), uzupełnionym 27 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia ze wstępnym umowy darowizny – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia ze wstępnym umowy darowizny.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 11 lipca 2016 r. znak: IBPB-2-1/4515-184/16/DP wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 27 lipca 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z drugim wspólnikiem zawarła w styczniu 2008 r. umowę spółki jawnej. Wspólnicy posiadają różne udziały w zysku, Wnioskodawczyni jest wspólnikiem mniejszościowym, uczestniczy ona w zysku spółki w udziale wynoszącym 30%. Wnioskodawczyni rozważa skutki, jakie wystąpią w przyszłości w przypadku rozwiązania spółki jawnej bez przeprowadzania likwidacji, która w świetle ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, może nastąpić w konsekwencji podjęcia jednomyślnej uchwały wspólników w sprawie zakończenia działalności spółki, tj. w drodze jej rozwiązania.

W przypadku zakończenia jej działalności, podziałowi między wspólników ulegnie majątek spółki składający się m.in. ze środków pieniężnych, działek, samochodów, które to środki zostały uprzednio wniesione przez wspólników tytułem wkładu do spółki jawnej. Składniki te stanowią od początku przedsiębiorstwo spółki w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego.

Podział majątku zostanie przeprowadzony zgodnie z postanowieniami umowy spółki jawnej oraz zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych. Wnioskodawczyni przewiduje, że na Wnioskodawczynię (tj. na jej działalność gospodarczą), w wyniku zgodnej uchwały wspólników w sprawie rozwiązania spółki bez przeprowadzania likwidacji, na mocy zawartej między Wnioskodawczynią a spółką umowy, przeniesiony zostałby cały majątek rozwiązywanej spółki jawnej stanowiący przedsiębiorstwo spółki w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego wraz ze wszystkimi zobowiązaniami.

Przed tą czynnością Wnioskodawczyni zawrze ze wspólnikiem w formie aktu notarialnego umowę darowizny, na mocy której wspólnik przekaże Wnioskodawczyni tytułem darowizny wszystkie przyszłe wierzytelności z tytułu rozwiązania spółki i przejęcia przez Wnioskodawczynię całego przedsiębiorstwa spółki na swoją działalność gospodarczą. Pod pojęciem „przyszłych wierzytelności z tytułu rozwiązania spółki i przejęcia przez Wnioskodawczynię całego przedsiębiorstwa spółki” Wnioskodawczyni i drugi wspólnik rozumieją roszczenie, które przysługiwałoby drugiemu wspólnikowi z tytułu nabycia przez Wnioskodawczynię całego przedsiębiorstwa spółki jawnej w części przypadającemu drugiemu wspólnikowi udziałowi w zysku spółki jawnej i nie zwróconych mu wkładów do tej spółki.

Drugi wspólnik jest wstępnym Wnioskodawczyni.

W uzupełnieniu wniosku z 27 lipca 2016 r. (data wpływu do Biura) Wnioskodawczyni wskazała, że:

• W związku z planowaną umową darowizny Wnioskodawczyni przejmie również ewentualne długi i ciężary albo zobowiązania darczyńcy.
• Wskutek przeniesienia, na mocy zgodnej uchwały wspólników, całego przedsiębiorstwa na Wnioskodawczynię, otrzyma ona pewnego rodzaju przysporzenie kosztem drugiego wspólnika. Nastąpi bowiem obniżenie prawa drugiego wspólnika do udziału w majątku rozwiązywanej spółki jawnej. W związku z powyższym Wnioskodawczyni wraz z drugim wspólnikiem zawrze umowę darowizny, na mocy której darczyńca przekaże Wnioskodawczyni owe przyszłe „przysporzenie”, będące jednocześnie jego możliwym roszczeniem do udziału w likwidowanym majątku spółki jawnej. Czynność darowizny nastąpi przed uchwałą o rozwiązaniu spółki. Dlatego też, wspomniane roszczenie określone zostanie mianem „przyszłych wierzytelności z tytułu rozwiązania spółki jawnej i przejęcia przez Wnioskodawczynię całego przedsiębiorstwa spółki”. Wspomniana wierzytelność powstanie dopiero w wyniku podjęcia uchwały o rozwiązaniu spółki jawnej.
• Wnioskodawczyni nabędzie przedsiębiorstwo spółki jawnej wskutek zgodnej uchwały wspólników o rozwiązaniu spółki jawnej (zgodnie z Kodeksem spółek handlowych) i przeniesienia całego przedsiębiorstwa na Wnioskodawczynię. Nabycie całego majątku spółki jawnej, nie nastąpi żadnym z tytułów wymienionych w ustawie o podatku od spadków i darowizn.
• Opisana darowizna jest możliwa, bowiem przedmiotem darowizny będzie przyszła wierzytelność, która powstanie dopiero na moment podjęcia zgodnej uchwały wspólników o rozwiązaniu spółki jawnej. Wskutek zawarcia umowy darowizny nie nastąpi przekazanie udziałów. W analizowanej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 66 Kodeksu spółek handlowych.
  
  

W związku z powyższym, po przeformułowaniu, zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymanie przyszłych wierzytelności związanych z rozwiązaniem spółki jawnej będzie skutkowało u Wnioskodawczyni nabyciem rzeczy lub praw majątkowych lub udziału w nich od drugiego wspólnika podlegającym opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn?
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, co stanowić będzie podstawę opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn w związku z otrzymaniem tytułem darowizny przyszłych wierzytelności związanych z rozwiązaniem spółki jawnej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymanie przez nią przyszłych wierzytelności związanych z rozwiązaniem spółki jawnej, będzie wiązało się z powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w przypadku otrzymania przyszłych wierzytelności związanych z rozwiązaniem spółki jawnej, podstawą opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn będzie wartość proporcjonalna do wysokości udziału w zyskach drugiego wspólnika w rozwiązywanej spółce.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

W ww. ustawie ściśle określono granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog ujęty w art. 1 cyt. ustawy ma charakter zamknięty. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało wymienione w ustawie.

Wnioskodawczyni podkreśliła, że jako, iż przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie natomiast z art. 888 ww. Kodeksu przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego, świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Do zawarcia umowy darowizny niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Niewątpliwie zatem zawarcie ze wspólnikiem umowy darowizny, na mocy której wspólnik przekaże Wnioskodawczyni tytułem darowizny wszystkie przyszłe wierzytelności z tytułu rozwiązania spółki jawnej, w wyniku przejęcia przez Wnioskodawczynię na mocy zgodnej uchwały wspólników całego przedsiębiorstwa spółki jawnej na swoją działalność gospodarczą, stanowić będzie po stronie Wnioskodawczyni przysporzenie o charakterze majątkowym. Będzie miało ono charakter nieodpłatny oraz związane będzie z obniżeniem prawa darczyńcy do udziału w majątku likwidowanej spółki jawnej, a więc dokonane zostanie kosztem majątku darczyńcy.

W opinii Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę charakter świadczenia, a więc jego:

1. bezpłatność,
2. skutek w postaci zwiększenia majątku Wnioskodawczyni kosztem majątku darczyńcy (drugiego wspólnika),

-przysporzenie po stronie Wnioskodawczyni, które wystąpi na skutek zgodnej uchwały wspólników, w zakresie wskazanym w opisie zdarzenia przyszłego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Do praw majątkowych zaliczają się także przyszłe wierzytelności (nawet nieoznaczone w momencie darowizny), m.in. roszczenia jakie przysługiwałyby drugiemu wspólnikowi z tytułu nabycia przez Wnioskodawczynię całego przedsiębiorstwa spółki jawnej w części przypadającemu drugiemu wspólnikowi udziałowi w zysku spółki jawnej i nie zwróconych mu wkładów do tej spółki.

Wnioskodawczyni wskazała, że w przypadku nabycia majątku tytułem darowizny obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy – dla oświadczenia obu stron obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń – art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy.

Natomiast stosownie do przepisu art. 4a ust. 1 cyt. ustawy zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

Wnioskodawczyni zauważyła, iż w myśl art. 4a ust. 4 powołanej ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymana przez nią darowizna przyszłych wierzytelności z tytułu rozwiązania spółki jawnej, będzie podlegała obowiązkowi jej zgłoszenia przez Wnioskodawczynię pomimo zawarcia aktu notarialnego, ze względu na późniejszy fakt realizacji przedmiotu darowizny niż moment zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Dopiero bowiem w wyniku wykonania zgodnej uchwały wspólników o przekazaniu całego przedsiębiorstwa rozwiązywanej spółki jawnej Wnioskodawczyni na mocy odrębnej umowy między wspólnikami zrealizuje się przysporzenie majątkowe po stronie Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że skoro dojdzie do przysporzenia majątkowego po stronie Wnioskodawczyni, to należy uznać, iż jego wartość należy ustalić jako iloczyn następujących wartości: procentu odpowiadającego wielkości udziału w zyskach drugiego wspólnika i wartości rynkowej przedsiębiorstwa (jako sumy wartości poszczególnych rzeczy i praw majątkowych pomniejszonych o wartość przejmowanych zobowiązań) na dzień dokonania rozwiązania spółki jawnej. Przysporzenie Wnioskodawczyni stanowią bowiem wszystkie przyszłe wierzytelności z tytułu rozwiązania spółki jawnej, darowane przez drugiego wspólnika, który poprzez tę darowiznę dokonał: przekazania całego swojego udziału w majątku, zyskach (oraz w stratach) spółki jawnej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W myśl art. 14 ust. 2 powołanej ustawy, zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Natomiast stosownie do przepisu art. 4a ust. 1 ustawy o podatku do spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (Dz.U., poz. 2060).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Stosownie do art. 4a ust. 4 ww. ustawy, obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.
   
   

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 cyt. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z drugim wspólnikiem zawarła w styczniu 2008 r. umowę spółki jawnej. Wspólnicy posiadają różne udziały w zysku, Wnioskodawczyni jest wspólnikiem mniejszościowym, uczestniczy ona w zysku spółki w udziale wynoszącym 30%. Wnioskodawczyni rozważa skutki, jakie wystąpią w przyszłości w przypadku rozwiązania spółki jawnej bez przeprowadzania likwidacji, które w świetle ustawy Kodeks spółek handlowych, może nastąpić w konsekwencji podjęcia jednomyślnej uchwały wspólników w sprawie zakończenia działalności spółki, tj. w drodze jej rozwiązania. Przed tą czynnością Wnioskodawczyni zawrze ze wspólnikiem w formie aktu notarialnego umowę darowizny, na mocy której wspólnik przekaże Wnioskodawczyni tytułem darowizny wszystkie przyszłe wierzytelności z tytułu rozwiązania spółki i przejęcia przez Wnioskodawczynię całego przedsiębiorstwa spółki na swoją działalność gospodarczą. Drugi wspólnik jest wstępnym Wnioskodawczyni. Wskutek przeniesienia, na mocy zgodnej uchwały wspólników, całego przedsiębiorstwa na Wnioskodawczynię, otrzyma ona pewnego rodzaju przysporzenie kosztem drugiego wspólnika. Nastąpi bowiem obniżenie prawa drugiego wspólnika do udziału w majątku rozwiązywanej spółki jawnej. W związku z powyższym Wnioskodawczyni wraz z drugim wspólnikiem zawrze umowę darowizny, na mocy której darczyńca przekaże Wnioskodawczyni owe przyszłe „przysporzenie”, będące jednocześnie jego możliwym roszczeniem do udziału w likwidowanym majątku spółki jawnej. Czynność darowizny nastąpi przed uchwałą o rozwiązaniu spółki. Dlatego też, wspomniane roszczenie określone zostanie mianem „przyszłych wierzytelności z tytułu rozwiązania spółki jawnej i przejęcia przez Wnioskodawczynię całego przedsiębiorstwa spółki”. Wspomniana wierzytelność powstanie dopiero w wyniku podjęcia uchwały o rozwiązaniu spółki jawnej. W związku z planowaną umową darowizny Wnioskodawczyni przejmie również ewentualne długi i ciężary albo zobowiązania darczyńcy.

W wyniku analizy przywołanych przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że dokonanie darowizny przyszłych wierzytelności na rzecz Wnioskodawczyni przez jej wstępnego będzie, co do zasady podlegało regulacjom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymana przez nią darowizna przyszłych wierzytelności z tytułu rozwiązania spółki jawnej, będzie podlegała obowiązkowi jej zgłoszenia przez Wnioskodawczynię pomimo zawarcia aktu notarialnego, ze względu na późniejszy fakt realizacji przedmiotu darowizny niż moment zawarcia umowy w formie aktu notarialnego.

Z powyższym stanowiskiem Organ podatkowy nie może się zgodzić.

Opisana we wniosku darowizna zostanie zawarta pomiędzy osobami wymienionymi w zamkniętym katalogu określonym w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (tj. pomiędzy Wnioskodawczynią i jej wstępnym), tym samym będzie ona korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 4a powołanej ustawy o podatku od spadków i darowizn, o ile w chwili nabycia ww. przyszłych wierzytelności Wnioskodawczyni będzie spełniała warunki wymienione w powołanym wyżej art. 4 ust. 4 cyt. ustawy, tj. Wnioskodawczyni będzie posiadała obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowa umowa darowizny przyszłych wierzytelności zostanie zawarta, jak wskazała Wnioskodawczyni, w formie aktu notarialnego – dla spełnienia warunku do zwolnienia podatkowego Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku zgłoszenia jej do właściwego urzędu skarbowego. Jak wskazuje bowiem treść powołanej powyżej art. 4a ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron. Bez znaczenia pozostaje w tym wypadku fakt późniejszej realizacji przedmiotu darowizny.

Tym samym, skoro wskazana we wniosku darowizna przyszłych wierzytelności, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn na mocy art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, bezprzedmiotowym stała się analiza zagadnienia dotyczącego ustalenia podstawy opodatkowania w związku z otrzymaniem w drodze darowizny przyszłych wierzytelności (poruszonego w pytaniu oznaczonym nr 2). W tym zakresie zatem odstąpiono od oceny stanowiska.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy wyjaśnić, że przedmiotem interpretacji nie jest prawna dopuszczalność zawarcia umowy darowizny w opisanym zdarzeniu przyszłym.

Organ interpretacyjny pragnie dodatkowo nadmienić, że ze złożonego wniosku wynika, iż zawarcie planowanej umowy darowizny przyszłych wierzytelności będzie wiązało się z przejęciem przez Wnioskodawczynię długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy, tym samym zaznaczyć należy, że do zawieranej umowy darowizny będą miały zastosowanie regulacje ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.