2016.08.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-615/16-4/JK2
z 26 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 615, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2016 r. (data wpływu 16 maja 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 30 czerwca 2016 r. (data nadania 30 czerwca 2016 r., data wpływu 4 lipca 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 22 czerwca 2016 r. Nr IPPB4/4511-615/16-2/JK2 (data nadania 23 czerwca 2016 r., data doręczenia 22 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty wynagrodzenia z tytułu zakazu konkurencji oraz przedłużonego zakazu konkurencji i związanych z tym obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty wynagrodzenia z tytułu zakazu konkurencji oraz przedłużonego zakazu konkurencji i związanych z tym obowiązków płatnika.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 22 czerwca 2016 r. Nr IPPB4/4511-615/16-2/JK2 (data nadania 23 czerwca 2016 r., data doręczenia 22 czerwca 2016 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego oraz przedłożenie pełnomocnictwa.

Pismem z dnia 30 czerwca 2016 r. (data nadania 30 czerwca 2016 r., data wpływu 4 lipca 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. („Spółka” lub„Wnioskodawca”) to spółka prowadząca działalność gospodarczą w między innymi w zakresie handlu energią elektryczną oraz paliwami gazowymi. Podstawą współpracy Spółki S.A. z członkami zarządu („Zarządzający”) są umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania („Umowa” lub „Kontrakt Menadżerski”). Na podstawie ww. umów Zarządzający świadczą usługi na rzecz Wnioskodawcy, polegające w szczególności na zarządzaniu powierzonymi obszarami działalności Spółki, reprezentowaniu Spółki czy podejmowaniu czynności na rzecz realizacji przez Spółkę jej przedmiotu działalności.

Z dniem 31 marca 2016 r. dwóch członków zarządu zakończyło współpracę ze Spółką. Obaj współpracowali ze Spółką przez okres dłuższy niż 6 miesięcy przed ww. datą.

Zgodnie z umowami tych członków zarządu, z tytułu świadczenia usług oraz wykonywania wszelkich innych zobowiązań wynikających z Umowy, Zarządzającemu przysługiwało wynagrodzenie składające się z części stałej (tzw. wynagrodzenie podstawowe) i części zmiennej, (tzw. premia i premia dodatkowa).

Jednocześnie, w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania Umowy przez którąkolwiek ze stron, przez okres trzech miesięcy od daty jej wygaśnięcia lub rozwiązania, Zarządzający jest zobowiązany, do świadczenia za wynagrodzeniem usług na rzecz Spółki w zakresie umożliwiającym pełne przekazanie jego obowiązków innemu podmiotowi, w zakresie określonym przez Spółkę (na żądanie Spółki), w tym w szczególności do osobistego stawiennictwa w przypadku żądania Spółki oraz przekazania wszelkich posiadanych przez siebie informacji i materiałów umożliwiających niezakłócone kontynuowanie zarządzania Spółką.

Z tytułu świadczenia usług opisanych w ww. okresie trzech miesięcy, Zarządzającemu przysługuje stałe miesięczne wynagrodzenie podstawowe za każdy miesiąc świadczenia usług w tym okresie.

Zgodnie z Umową, Zakaz konkurencji, o którym mowa powyżej obowiązuje również w okresie 6 miesięcy po rozwiązaniu lub wygaśnięciu Umowy („Przedłużony zakaz konkurencji”).

Okres Przedłużonego zakazu konkurencji rozpoczyna się wraz z zakończeniem świadczenia usług na rzecz Spółki przez Zarządzającego w ramach ww. trzech miesięcy, w trakcie których Zarządzający ma przekazać obowiązki związane z zarządzaniem Spółką.

Z tytułu objęcia Zarządzającego Przedłużonym zakazem konkurencji Spółka zobowiązała się płacić Zarządzającemu 100% kwoty stałego miesięcznego wynagrodzenia podstawowego za każdy miesiąc objęcia Zarządzającego Przedłużonym zakazem konkurencji.

Wypłata z tytułu Przedłużonego zakazu konkurencji ma nastąpić po zakończeniu danego miesiąca kalendarzowego, w stosunku do którego Zarządzający przedstawi fakturę VAT.

Powyższe oznacza, że na podstawie Umowy Zarządzający świadczy na rzecz Spółki usługi zarządzania, a po rozwiązaniu Umowy dodatkowo świadczy na rzecz Spółki usługi w zakresie przekazywania obowiązków (w zakresie określonym przez Spółkę). Z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie. Przez cały wskazany wyżej okres jest objęty równolegle zakazem konkurencji. Po okresie, w którym Zarządzający aktywnie świadczy na rzecz Spółki usługi (zarządzania, a następnie przekazywania obowiązków), jest zobowiązany, za wynagrodzeniem, do powstrzymywania się od podejmowania działalności konkurencyjnej (Przedłużony zakaz konkurencji).

Z umowy nie wynika prawo do odszkodowania dla „Zarządzającego”. Z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania , „zarządzającym” nie jest i nie będzie wypłacane odszkodowanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wynagrodzenie z tytułu powstrzymywania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec Spółki (z tytułu zakazu konkurencji oraz przedłużonego zakazu konkurencji) wypłacane w związku z umową o świadczenie usług w zakresie zarządzania nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 15 Ustawy o PIT?
W przypadku przeczącej odpowiedzi na powyższe pytanie, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka - jako płatnik - nie będzie zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconego wynagrodzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wynagrodzenie z tytułu: powstrzymywania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec Spółki (z tytułu zakazu konkurencji oraz przedłużonego zakazu konkurencji) wypłacane w związku z umową o świadczenie usług w zakresie zarządzania nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 15 Ustawy o PIT.

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka - jako płatnik - nie będzie zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconego wynagrodzenia.

Uzasadnienie Stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 15 Ustawy o PIT opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlegają odszkodowania przyznane na podstawie przepisów o zakazie konkurencji w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania - w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powołanego powyżej przepisu wynika jednoznacznie, że zryczałtowany podatek dochodowy (stawka 70%) ma zastosowanie tylko do odszkodowań, które zostały przyznane na podstawie przepisów o zakazie konkurencji.

W konsekwencji, niezbędnym jest ustalenie znaczenia zwrotu „przepisy o zakazie konkurencji”.

Na gruncie prawa podatkowego powszechnie przyjmuje się, że przepisy należy w pierwszej kolejności poddać interpretacji językowej. Literalne brzmienie tekstu prawnego wyznacza bowiem granice jego dopuszczalnej wykładni. Dopiero gdyby w oparciu o wykładnię literalną nie można było zdekodować właściwie sensu przepisu można odwołać się do innego, kolejnego typu wykładni. Co istotne przez odwołanie się do celu przepisu można korygować wątpliwości wynikające z wykładni literalnej, ale nie można doprowadzić do osiągnięcia rezultatu sprzecznego z językowym znaczeniem przepisu (interpretacja contra legem). W wyroku z dnia 21 marca 2014 r., sygn. II FSK 827/12, NSA wskazał, że:

„Wyjaśnić zatem należy, iż ugruntowane już pozostaje w doktrynie prawa podatkowego i w orzecznictwie sądowoadministracyjnym stanowisko, że interpretacja przepisów prawa podatkowego winna odbywać się zgodnie z ich literalnym brzmieniem z wyłączeniem wykładni zawężającej i rozszerzającej. Klasyfikacja dyrektyw wykładni jest najpopularniejsza w trzech zasadniczych kategoriach (zaproponowanych przez prof. J. Wróblewskiego): językowa (kontekst językowy), systemowa (kontekst systemowy), funkcjonalna (kontekst funkcjonalny, tj. cele, funkcje, regulacji prawnej, przekonanie moralne, sytuacja społeczna).

Kolejność nie jest bez znaczenia. Oznacza bowiem, że interpretator powinien opierać się na rezultatach wykładni językowej i dopiero gdy ta doprowadzi do niedających się usunąć wątpliwości, korzystać z wykładni systemowej, a jeżeli i ta nie doprowadziła do usunięcia wątpliwości interpretacyjnych, to wolno posłużyć się wykładnią funkcjonalną (J. Wróblewski, Sądowe stosowanie prawa, Warszawa 1988, s. 124)."

Zbieżne stanowisko NSA przedstawił także w wyroku z dnia 17 lutego 2008 r., sygn. I OSK 1302/09; z dnia 30 września 2014 r., sygn. II FSK 2262/12; z dnia 8 stycznia 2016 r., sygn. II FSK 2876/13.

Należy wskazać, że przepis art. 30 ust. 1 pkt 15 Ustawy o PIT składa się z dwóch części. W pierwszej części przepisu ustawodawca zdefiniował rodzaj odszkodowania objęty przedmiotową regulacją, w drugiej zaś zdefiniowany został próg, po przekroczeniu którego nadwyżka odszkodowania podlega opodatkowaniu stawką 70%.Wskazany sposób konstrukcji przepisu nie budzi wątpliwości. Przepis jest w tym zakresie w warstwie językowej jasny, tj. w sposób jednoznaczny określa, iż podatek w wysokości 70% dotyczy wyłącznie odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji.

W ocenie Wnioskodawcy opodatkowaniu podlegać będą jedynie odszkodowania wypłacone zgodnie z przepisami o zakazie konkurencji. Słownikowe (słownik języka polskiego PWN, dostępny na stronie internetowej www.sjp.pwn.pl) znaczenie słowa „przepis” to „część aktu prawnego wyodrębnionego przez prawodawcę”. Oznacza to, że zgodnie z potocznym, powszechnym rozumieniem sformułowania „przepisy o zakazie konkurencji” przepis art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT odnosi się do aktu prawnego, który określa zasady przyznawania odszkodowań dotyczących zakazu konkurencji. W świetle konstytucyjnego katalogu źródeł prawa należy zatem dojść do przekonania, że przepisy o zakazie konkurencji winny być zawarte w akcie prawnym zdefiniowanym w art. 87 Konstytucji, tj. w Konstytucji, ustawie, ratyfikowanej umowie międzynarodowej, rozporządzeniu lub akcie prawa miejscowego.

Mając na uwadze powyższe Spółka wskazuje, że przepisy dotyczące odszkodowań z tytułu zakazu konkurencji znajdują się w art. 1011 - 1014 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, „Kodeks pracy”). Zgodnie z art. 1012 KP pracodawca oraz pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, mogą zawrzeć umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. W takim przypadku pracodawca ma obowiązek wypłacać byłemu pracownikowi odszkodowanie za cały okres trwania zakazu. Minimalne odszkodowanie należne w takim wypadku za powstrzymywanie się od działalności konkurencyjnej zostało przez ustawodawcę określone na 25% wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji.

Do umów o świadczenie usług, które nie są regulowane innymi przepisami, mają zastosowanie odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o zleceniu. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego w przypadku umowy zlecenia brak jest w ogóle przepisów dotyczących instytucji zakazu konkurencji, w tym przepisów dotyczących odszkodowań (wyrok SN z dnia 18 kwietnia 2012 r. sygn. aktVCSK215/11).

Z tego względu, w ocenie Spółki, „przepisy o zakazie konkurencji” mają zastosowanie wyłącznie do odszkodowań przyznanych z tytułu zakazu konkurencji po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy o pracę. Nie będą zatem podlegać opodatkowaniu stawką określoną w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji przyznane na innej podstawie niż przepisy o zakazie konkurencji, czyli np. na podstawie postanowień umów cywilnoprawnych ustanawiających obowiązek powstrzymywania się przedsiębiorcy (strony umowy) od działalności konkurencyjnej i zapłaty z tego tytułu na jego rzecz odszkodowania w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia działalności konkurencyjnej. W szczególności, nie są objęte ww. regulacją odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji wypłacane w trakcie trwania umowy o pracę (gdyż „przepisy o zakazie konkurencji” określone w Kodeksie pracy odnoszą się wyłącznie do odszkodowań przyznanych po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy o pracę).

Stanowisko ograniczające zastosowanie omawianego przepisu do odszkodowań wypłacanych z tytułu umów o zakazie konkurencji po ustaniu zatrudnienia zostało również zaprezentowane w pierwszym komentarzu do znowelizowanej Ustawy o PIT autorstwa J. Marciniuka, który wskazał, że: „Wypłata odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji po ustaniu zawartego stosunku umownego regulowana jest bowiem ustawowo tylko w przepadku zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy. Zgodnie z art. 101 [2] § 3 KP minimalne odszkodowanie powinno w takim przypadku wynosić 25% wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakaz j konkurencji. Natomiast umowy o zakazie konkurencji w związku z umową o świadczenie usług zawierane są na zasadzie swobody umów (por. wyr. SN z 11.9.2003 r., III CKN 579/01, OSNC 2004/10/167). Wydaje się zatem, że nie można uznać odszkodowań z tytułu zakazu konkurencji wynikających z umów o świadczenie usług za odszkodowania przyznane na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, objęte zryczałtowanym podatkiem w wysokości 70%.” (J. Marciniuk, komentarz do art. 30 ustawy o PIT [w] Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, Legalis 2016).

Powyższego wniosku nie zmienia okoliczność, ż w drugiej części przepisu art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT, na potrzeby określenia limitu, powyżej którego zastosowanie znajduje stawka podatku 70%, ustawodawca posłużył się zwrotem „z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług”. Należy bowiem zauważyć, że zwrot ten nie został użyty na potrzeby określenia źródła odszkodowania, ale dla ustalenia wysokości limitu, do którego nie stosuje się podwyższonej stawki podatku. W konsekwencji oznacza to, że jeśli podatnik otrzymujący odszkodowanie z tytułu umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy miałby uprzednio zawartą umowę o pracę i umowę o świadczenie usług (co jest dopuszczalne i nierzadko spotykane w praktyce gospodarczej), do obliczenia limitu, o którym mowa w przepisie an. 30 ust 1 pkt 15 Ustawy o PIT, należałoby wziąć pod uwagę wynagrodzenie wypłacane na podstawie obydwu ww. umów.

Chcąc potwierdzić powyższe wnioski (co do stosowania art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT wyłącznie w odniesieniu do odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji) wynikające z wykładni językowej, w dalszej kolejności warto posłużyć się wykładnią systemową. W odniesieniu do analizowanego stanu faktycznego, pomocnym będzie art. 21 Ustawy o PIT, określający zwolnienia przedmiotowe.

Na gruncie Ustawy o PIT pojęcie „przepisów o nakazie konkurencji" funkcjonowało już bowiem przed wejściem w życie art. 30 ust. 1 pkt 15 Ustawy o PIT. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. d) ww. Ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem - odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji.

NSA w uchwale z dnia 24 listopada 2003 r, sygn. FPS 9/03, odnosząc się do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT w jego ówczesnym brzmień u (Art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2000 r. stanowił, że „Wolne od podatku dochodowego są odszkodowania otrzymane na podstawie przepisów prawa administracyjnego, prawa cywilnego i na podstawie innych ustaw, z wyjątkiem:...”.) wskazał, że odszkodowanie wypłacane z tytułu umowy o zakazie konkurencji stanowiło odszkodowanie wypłacane na podstawie przepisów o zakazie konkurencji. NSA wskazał bowiem, że „W rozważanym przypadku stwierdzenia wymaga, czy odszkodowania z tytułu zawieranych umów o zakazie konkurencji mogą być zakwalifikowane jako wypłacane na podstawie innych ustaw. Należy podzielić pogląd, że wprawdzie źródłem wypłaty odszkodowania dia konkretnego pracownika jest umowa o zakazie konkurencji zawierana z nim przez pracodawcę, ale podstawą do zawarcia takiej umowy jest regulacja zamieszczona w rozdziale Ma Działu IV Kodeksu pracy, która /jak wyżej przedstawiono/ w istotny sposób ogranicza swobodę stron takiej umowy, zaś świadczenie należne pracownikowi od pracodawcy w przypadku zawarcia takiej umowy zostało przez ustawodawcę określone jako odszkodowanie i jest obligatoryjne.”

Teza powołanej uchwały pozostaje aktualna. Potwierdza to wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 lipca 2010 r., sygn. I SA/Kr 701/10, wydany na gruncie obecnie obowiązujących przepisów.

Także organy podatkowe odnosząc się do przepisów o zakazie konkurencji wskazują na przepisy Kodeksu pracy, a zatem na regulację ustawową, również wtedy gdy bezpośrednim tytułem wypłaty odszkodowania jest np. orzeczenie sądu. W tym zakresie warto przywołać:

interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 stycznia 2010 r. nr IBPBM/2/415-1000/09/NG czy
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 listopada 2010 r. nr IBPBII/1/415-706/10/BD.

Spółka wskazuje również na rozstrzygnięcie Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 stycznia 2014 r. nr IPPB1/415-1116/13-6/AM dotyczące odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji wypłaconego na podstawie kontraktu menedżerskiego. W powołanej interpretacji indywidualnej organ wskazał na umowę cywilnoprawną jako tytuł do wypłaty odszkodowania, a nie na „przepisy o zakazie konkurencji”.

Warto także przywołać interpretację indywidualną Dyrektora Oddziału ZUS w Gdańsku z dnia 23 kwietnia 2015 r. nr Dl/100000/43/176/2015, w której organ wskazał, że do odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji wypłaconego na podstawie kontraktu menedżerskiego nie znajdują zastosowania regulacje wyłączające z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie odszkodowania przyznane na podstawie przepisów o zakazie konkurencji (z uwagi na inną podstawę wypłaty odszkodowania, tj. umowę prawa cywilnego, a nie przepis Kodeksu pracy)

Podsumowując powyższe, w ocenie Spółki obciążeniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 70%, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT, podlegają wyłącznie odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji obowiązującego po ustaniu stosunku pracy, przy założeniu spełnienia warunków określonych w ustawie. A contrario zryczałtowany podatek nie znajdzie zastosowania do odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji, o którym mowa Kontrakcie Menadżerskim, ani też do odszkodowań z tytułu zakazu konkurencji wypłacanych w trakcie obowiązywania umów o pracę.

Przedmiotowy wniosek nie jest przy tym niezgodny z celem ustawy wprowadzającej do ustawy o PIT art. 30 ust. 1 pkt 15. Należy bowiem wskazać, że uzasadnienie do projektu ustawy z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w żaden sposób nie wskazuje na zamiar objęcia zakresem art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT tych członków zarządów spółek, którzy swoje zadania wypełniają w oparciu o umowy o świadczenie usług. Wręcz przeciwnie, w uzasadnieniu do projektu ustawy mowa jest o stosunku pracy łączącym członka zarządu, ze spółką wypłacającą odszkodowania z tytułu zakazu (konkurencji. W uzasadnieniu wskazano bowiem, że:

„Dłuższe okresy zakazu konkurencji uznać należy za nieefektywne zarówno do podmiotu, który zatrudniał osobę, na którą nałożono zakaz konkurencji, jak samego byłego członka zarządu.", a zatem wprost odwołano się do zatrudnienia członka zarządu.

Z uzasadnienia do projektu ustawy z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika jednocześnie, iż zryczałtowany podatek znajduje zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do odszkodowań z tytułu zakazu konkurencji, które są wypłacane po zakończeniu stosunku pracy z członkiem zarządu. W uzasadnieniu czytamy bowiem, iż „Za rozsądny próg w przypadku umów o zakazie konkurencji uznano okres 12 miesięcy, w czasie których spółka wypłaca byłemu członkowi zarządu odszkodowanie za niepodejmowanie zatrudnienia w podmiotach konkurencyjnych w wysokości pobranego przez ten sam okres wynagrodzenia. Dłuższe okresy zakazu konkurencji uznać należy za nieefektywne zarówno do podmiotu, który zatrudniał osobę, na którą nałożono zakaz konkurencji, jak samego byłego członka zarządu.”

A zatem uzasadnienie do ustawy wprost odnosi się do byłych członków zarządu, a zatem i odszkodowań wypłacanych po zakończeniu stosunku pracy. Potwierdza to zatem fakt, że zryczałtowany podatek nie znajduje zastosowania w odniesieniu do odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji wypłacanego w trakcie trwania umowy.

Podsumowując powyższe, zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wynagrodzenie z tytułu powstrzymywania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec Spółki (z tytułu zakazu konkurencji oraz przedłużonego zakazu konkurencji) wypłacane w związku z umową o świadczenie usług w zakresie zarządzania nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 15 Ustawy o PIT. Przedmiotowe stanowisko znajduje uzasadnienie w szczególności w:

wykładni językowej ww. przepisu,
wykładni systemowej ww. przepisu,
wykładni celowościowej ww. przepisu.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki prawidłowe jest także stanowisko, zgodnie z którym Spółka - jako płatnik - nie będzie zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconego odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji, gdyż nie zmaterializuje się obowiązek wynikający z art. 41 ust. 4 ustawy o PIT w zw. z art. 30 ust 1 pkt 15 ww. ustawy.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie, nawet gdyby przyjąć, że odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji wypłacane na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania (Kontraktu menadżerskiego) miało z jakichś względów być objęte regulacją art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT (co zdaniem Spółki nie znajduje uzasadnienia w treści przepisów), w odniesieniu do odszkodowań opisanych w stanie faktycznym Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku do właściwego urzędu skarbowego.

Powyższe wynika z faktu, że nie powstanie nadwyżka, o której mowa w przepisie art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT. Jak wskazano w stanie faktycznym, Przedłużony zakaz konkurencji ustanowiony został na 6 miesięcy po wygaśnięciu lub rozwiązaniu Umowy. Jednocześnie odszkodowanie to wynosić będzie 100% tzw. wynagrodzenia podstawowego. W konsekwencji, obydwaj członkowie zarządu przez okres 6 miesięcy otrzymają odszkodowania z tytułu Przedłużonego zakazu konkurencji w wysokości równej wynagrodzenia podstawowego otrzymanego w okresie 6 miesięcy poprzedzających rozwiązanie Umów. Oznacza to, że nie powstanie nadwyżka, która mogłaby podlegać opodatkowaniu stawką podatku 70% nawet gdyby w ww. okresie byli członkowie zarządu nie uzyskiwali wynagrodzenia z tytułu premii lub premii dodatkowych).

Odnosząc się do okresu trzech miesięcy następującego po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy o zarządzenie, w trakcie których (były) Zarządzający ma świadczyć usługi związane z przekazaniem obowiązków innemu podmiotowi, Spółka wskazuje, że w tym okresie wypłacać będzie wynagrodzenie (byłemu) Zarządzającemu z tytułu wykonywanych usług (przekazywania obowiązków). Wynagrodzenie to, zgodnie z Umową, jest zapłatą za wykonywane usługi (przekazywanie obowiązków), a nie odszkodowaniem z tytułu zakazu konkurencji.

Z Umowy wprost wynika, że w okresie trzech miesięcy po rozwiązaniu Umowy, Zarządzający ma obowiązek dokonywania wszelkich czynności umożliwiających przekazanie dotychczas pełnionych obowiązków na rzecz innego podmiotu. Na żądanie Spółki Zarządzający może być zobowiązany do osobistego stawiennictwa, a także przekazania Informacji i materiałów tak, aby zarządzanie Spółką mogło być kontynuowane w sposób niezakłócony przez nowy podmiot. Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze to, że obowiązki Zarządzającego po rozwiązaniu lub wygaśnięciu Umowy nie ograniczają się jedynie do powstrzymywania się od określonej kategorii zachowań, należy uznać, że działa on w granicach zlecenia Spółki. Na podstawie Umowy zachowanie Zarządzającego jest zatem aktywne (stanowi działanie, a nie zaniechanie), co charakterystyczne jest dla świadczenia usług. Wynagrodzenie wypłacane na rzecz Zarządzającego, jest zatem wprost związane z wykonywaniem zleconych zadań w zakresie przekazywania obowiązków, w tym wszelkich informacji i materiałów na rzecz następcy i nie ma związku ze szkodą w postaci ograniczenia możliwości świadczenia usług na rzecz innych podmiotów, a zatem w postaci ograniczenia możliwości uzyskiwania wynagrodzenia. Dopiero po zakończeniu trzymiesięcznego okresu świadczenia usług w zakresie przekazywania obowiązków Zarządzający uzyska wynagrodzenie z tytułu zaniechania, tj. powstrzymania się od wykonywania usług na rzecz innych konkurencyjnych podmiotów (Przedłużony zakaz konkurencji).

Spółka zauważa ponadto, że, jak wynika z przepisów Kodeksu pracy regulujących kwestie zakazu konkurencji (jakkolwiek odwoływanie się do ww. przepisów nie jest uzasadnione - co zostało wykazane we wcześniejszej części stanowiska Spółki), odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji i odnosi się wyłącznie do byłych pracowników, tj. takich, którzy nie wykonują pracy na rzecz i pracodawcy. Tym samym przepisy Kodeksu pracy nie przewidują odszkodowania z tytułu zakazu; konkurencji obowiązującego w okresie, w którym pracownik wykonuje usługi (świadczy pracę) na rzecz pracodawcy. Odnosząc powyższe do sytuacji wskazanej w stanie faktycznym (gdyby hipotetycznie przyjąć, umowy cywilnoprawne objęte są regulacją art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT, j co zdaniem Spółki nie znajduje uzasadnienia w treści przepisów), Spółka zauważa, że Zarządzający po rozwiązaniu Umowy nadal ma obowiązek świadczyć aktywnie usługi na rzecz Spółki, tj. usługi w zakresie przekazywania obowiązków. Oznacza to, że w okresie świadczenia ww. usług nie jest możliwe wypłacanie odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji. Dopiero bowiem po zakończeniu trzymiesięcznego okresu świadczenia usług w zakresie przekazywania obowiązków możliwe będzie rozpoczęcie okresu, który (poprzez zastosowania analogii do przepisów Kodeksu pracy) mógłby ; zostać uznany za okres, w którym możliwe jest wypłacanie odszkodowania z tytułu zakazu i konkurencji.

Podsumowując stanowisko Spółki zawarte w niniejszym wniosku, Wnioskodawca zauważa, że Minister Finansów zdążył już wydać pierwsze rozstrzygnięcie dotyczące stosowania regulacji, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. w art. 30 ustawy o PIT.

W interpretacji indywidualnej z dnia 6 kwietnia 2016 r. nr IPPB4/4511-103/16-2/JK2 Dyrektor Izby I Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów opowiedział się za literalnym rozumieniem przepisu art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT i wskazał, że:

„Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że Spółka nie jest zobowiązana do poboru 70% podatku dochodowego od wypłacanych odpraw, odszkodowań i rekompensat, gdyż nie jest spełniony podstawowy warunek, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym prawo do odprawy i odszkodowania musi być określone w umowie o pracę."

Zdaniem Ministra Finansów w ww. sprawie istotna była w szczególności okoliczność, że tytuł do wypłaty nie został określony w umowie o pracę, w sytuacji w której przepis art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT wprost wskazuje, że stawka podatku 70% może odnosić się do wypłat dokonywanych w kilku sytuacjach, ale wyłącznie takich, które są określone w umowie o pracę.

Odnosząc powyższą myśl do przepisu art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT, w ww. przepisie ustawodawca wskazał, że odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji musi być przyznane na podstawie przepisów o zakazie konkurencji. Tymczasem wynagrodzenie z tytułu zakazu konkurencji (Przedłużony zakaz konkurencji) nie wynika z przepisów prawa, ale z umowy cywilnoprawnej.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, także Minister Finansów w powołanej interpretacji indywidualnej potwierdził, że przepisy art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 ustawy o PIT należy interpretować w sposób literalny (zgodnie z językowym znaczeniem). Potwierdza to zatem stanowisko Spółki, zgodnie z którym:

prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wynagrodzenie z tytułu powstrzymywania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec Spółki (z tytułu zakazu konkurencji oraz przedłużonego zakazu konkurencji) wypłacane w związku z umową o świadczenie usług w zakresie zarządzania nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 15 Ustawy o PIT.
prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka - jako płatnik - nie będzie zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconego wynagrodzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Jednym ze źródeł przychodów, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jest działalność wykonywana osobiście. Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 (art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 41 ust. 4 updof płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania – w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a oraz 13-16, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 cytowanej ustawy).

Wskazać również należy, że stosownie do art. 2 ustawy z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Z 2015 r., poz. 1992, z późn. zm.) przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 2016 r.

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że w pkt 15 art. 30 ust. 1 ww. ustawy mowa jest o odszkodowaniach.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, z dniem 31 marca 2016 r. dwóch członków zarządu zakończyło współpracę ze Spółką. Obaj współpracowali ze Spółką przez okres dłuższy niż 6 miesięcy przed ww. datą. Zgodnie z umowami tych członków zarządu, z tytułu świadczenia usług oraz wykonywania wszelkich innych zobowiązań wynikających z Umowy, Zarządzającemu przysługiwało wynagrodzenie składające się z części stałej (tzw. wynagrodzenie podstawowe) i części zmiennej, (tzw. premia i premia dodatkowa). Jednocześnie, w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania Umowy przez którąkolwiek ze stron, przez okres trzech miesięcy od daty jej wygaśnięcia lub rozwiązania, Zarządzający jest zobowiązany, do świadczenia za wynagrodzeniem usług na rzecz Spółki w zakresie umożliwiającym pełne przekazanie jego obowiązków innemu podmiotowi, w zakresie określonym przez Spółkę (na żądanie Spółki), w tym w szczególności do osobistego stawiennictwa w przypadku żądania Spółki oraz przekazania wszelkich posiadanych przez siebie informacji i materiałów umożliwiających niezakłócone kontynuowanie zarządzania Spółką.

Zgodnie z Umową w okresie jej obowiązywania, a także w okresie trzech miesięcy w trakcie których Zarządzający ma świadczyć usługi związane z przekazaniem obowiązków, Zarządzający nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec Spółki lub podmiotów należących do Grupy Kapitałowej („Zakaz konkurencji”). Z tytułu świadczenia usług opisanych w ww. okresie trzech miesięcy, Zarządzającemu przysługuje stałe miesięczne wynagrodzenie podstawowe za każdy miesiąc świadczenia usług w tym okresie. Zgodnie z Umową, Zakaz konkurencji, o którym mowa powyżej obowiązuje również w okresie 6 miesięcy po rozwiązaniu lub wygaśnięciu Umowy („Przedłużony zakaz konkurencji”). Z tytułu objęcia Zarządzającego Przedłużonym zakazem konkurencji Spółka zobowiązała się płacić Zarządzającemu 100% kwoty stałego miesięcznego wynagrodzenia podstawowego za każdy miesiąc objęcia Zarządzającego Przedłużonym zakazem konkurencji. Wypłata z tytułu Przedłużonego zakazu konkurencji ma nastąpić po zakończeniu danego miesiąca kalendarzowego, w stosunku do którego Zarządzający przedstawi fakturę VAT. Z umowy nie wynika prawo do odszkodowania dla „Zarządzającego”. Z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania, „zarządzającym” nie jest i nie będzie wypłacane odszkodowanie.

Odnosząc się do kwoty przyznanej byłym członkom zarządu w związku z zakazem konkurencji oraz tzw. Przedłużonym Zakazem Konkurencji należy wskazać, że z literalnego brzmienia przepisu art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy wynika, że zryczałtowanym 70% podatkiem opodatkowane są odszkodowania przyznane podatnikom na podstawie przepisów o zakazie konkurencji. Zatem przepis ten ma zastosowanie nie tylko w przypadku zakazu konkurencji związanego ze stosunkiem pracy. Regulacja ta dotyczy również umów cywilnoprawnych, w których zawarte są przepisy o zakazie konkurencji.

Nie ulega wątpliwości, że w przypadku odszkodowań, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. wypłacanych na rzecz Menedżerów nie znajdują zastosowania przepisy Kodeksu pracy. Oznacza to, że w zakresie odpowiedzi na postawione powyżej pytania nie można wykorzystać treści przepisów, w szczególności art. 1012 Kodeksu pracy. Zawarte umowy nie miały charakteru umów o pracę, ale umowy cywilnoprawnej, tzw. kontraktu menedżerskiego. Umowa ta podlega zatem regulacjom zawartym w Kodeksie cywilnym, nie zaś Kodeksie pracy. W tej sytuacji odwoływanie się przy interpretacji przedmiotowej umowy do przepisów prawa pracy, nie zaś prawa cywilnego, jest niezasadne.

W przypadku umów o zakazie konkurencji, których podstawą prawną zawarcia nie jest Kodeks pracy a Kodeks cywilny – tak, jak w przedstawionym stanie faktycznym – należy wskazać, że wątpliwości prawne związane są zakresem pojęcia zawartego w treści art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. „przepisy o zakazie konkurencji”, w szczególności, czy to pojęcie ograniczone jest wyłącznie do przepisów Kodeksu pracy. Wskazać należy, że ze względu na całą treść powołanego przepisu, w szczególności wskazanie wprost, ze opodatkowaniu 70% stawką podatku podlegać będą odszkodowania w przypadku przekroczenia wysokości wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika także z tytułu umowy o świadczenie usług uzasadniony jest pogląd, zgodnie z którym „przepisy o zakazie konkurencji” nie ograniczają się tylko do przepisów Kodeksu pracy. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380) pozwala stronom zawrzeć umowę według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Zgodnie bowiem z art. 3531 Kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Powyższy przepis oznacza, że na podstawie zasady swobody umów oraz dowolnego kształtowania ich treści dopuszczalne jest wprowadzanie m.in. do umów o świadczenie usług klauzul o zakazie konkurencji. W związku z powyższym uznać należy, że zastosowanie w umowie cywilnoprawnej klauzuli o zakazie konkurencji zarówno na czas trwania umowy, jak i po jej ustaniu jest możliwe oraz zgodne z zasadą swobody umów przewidzianą w art. 3531 Kodeksu cywilnego. Jedynym ograniczeniem w tym wypadku jest kwestia zakazu konkurencji rozciągającego się na okres już po ustaniu stosunku umownego. Otóż zawarcie takiej klauzuli jest skuteczne, lecz jedynie w przypadku zagwarantowania stosownego wynagrodzenia za umowny okres. Nie jest natomiast dopuszczalne, zastrzeżenie zakazu konkurencji po ustaniu stosunku zlecenia, który nie przewiduje wypłaty stosownego odszkodowania za okres powstrzymywania się od wykonywania określonych czynności.

W przepisach ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030) zagadnienie działalności konkurencyjnej zawarte jest w art. 380 tej ustawy. Zgodnie z nim, członek zarządu nie może bez zgody spółki zajmować się interesami konkurencyjnymi ani też uczestniczyć w spółce konkurencyjnej jako wspólnik spółki cywilnej, spółki osobowej lub jako członek organu spółki kapitałowej bądź uczestniczyć w innej konkurencyjnej osobie prawnej jako członek organu. Zakaz ten obejmuje także udział w konkurencyjnej spółce kapitałowej, w przypadku posiadania w niej przez członka zarządu co najmniej 10% udziałów albo akcji bądź prawa do powołania co najmniej jednego członka zarządu. Jeżeli statut nie stanowi inaczej, zgody udziela organ uprawniony do powoływania zarządu.

W związku z powyższym, nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że w przypadku, gdy wynagrodzenie będzie wypłacane członkowi zarządu na podstawie zawartych w umowie cywilnoprawnej zapisów dotyczących zakazu konkurencji to wynagrodzenie związane z zakazem konkurencji nie będzie podlegało opodatkowaniu na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie można bowiem interpretować ww. przepisu w sposób zawężający wykładnię.

Przy czym, w świetle zacytowanych przepisów jakkolwiek art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy, znajduje zastosowanie do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 2016 r., to jednak limit określony w tym przepisie, od którego uzależniona jest zapłata podatku według nowej 70% stawki, odnieść należy do całego wynagrodzenia przyznanego członkom zarządu, z którymi zawarto umowę o zakazie konkurencji. Wynagrodzenie to stanowi bowiem jedno całościowe świadczenie.

W przypadku, gdy wysokość wypłaconego w 2016 r. Wynagrodzenia, w okresie sześciu miesięcy poprzedzających wypłatę wynagrodzenia przekroczy wartość określoną w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to od miesiąca, w którym limit ten zostanie przekroczony płatnik będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 70%.

Podsumowując, wynagrodzenie z tytułu powstrzymywania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec Spółki (z tytułu zakazu konkurencji oraz przedłużonego zakazu konkurencji) wypłacane w związku z umową o świadczenie usług w zakresie zarządzania w części, przekraczającej wysokość wynagrodzenia otrzymanego z tytułu umowy o świadczenie usług wiążącej członków zarządu ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty wynagrodzenia będzie podlegać opodatkowaniu stawką 70% zgodnie ze znowelizowanym art. 30 ust. 1 pkt 15 w zw. z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem Spółka jako płatnik będzie zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconego wynagrodzenia w sytuacji przekroczenia limitu wskazanego w art. 30 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego organu. Rozstrzygnięcia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osądzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej/każdym z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin