Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-248/16-6/JG
z 3 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 lipca 2016 r. (data wpływu 25 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu uzyskania przychodu oraz ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku z nabyciem wierzytelności od podmiotu z siedzibą na terytorium Republiki Estońskiej oraz pełnienia funkcji płatnika w stosunku do należności wypłacanej za nabycie tych wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu uzyskania przychodu oraz ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku z nabyciem wierzytelności od podmiotu z siedzibą na terytorium Republiki Estońskiej oraz pełnienia funkcji płatnika w stosunku do należności wypłacanej za nabycie tych wierzytelności

Z uwagi na stwierdzone we wniosku i jego uzupełnieniu braki formalne, pismem z dnia 13 lipca 2016 r. nr ITPB3/4511-248/16-2/JG wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniony został pismem w dniu 25 lipca 2016 r.

W ww. wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. jest spółką prawa handlowego z siedzibą w Polsce, gdzie podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”). W ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się m.in. windykacją wierzytelności pożyczkowych udzielonych poza systemem bankowym.

Jednym z wariantów prowadzenia działalności Spółki jest nabywanie pakietów wierzytelności od kontrahentów z terytorium Unii Europejskiej, celem samodzielnej windykacji tych wierzytelności, na własny rachunek oraz ryzyko. W szczególności, Spółka nabywa i zamierza nabywać pakiety wierzytelności od podmiotu z siedzibą na terytorium Republiki Estońskiej (dalej: „Kontrahent”). Kontrahent nie prowadzi działalności gospodarczej poprzez zakład położony na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Cena nabycia wierzytelności będzie odpowiadała wartości rynkowej tych wierzytelności, jednocześnie zawsze będzie ona niższa od ich wartości nominalnej.

Istotą działalności Spółki jest uzyskiwanie w wyniku prowadzonych działań windykacyjnych kwoty spłat przewyższającej cenę nabycia danej wierzytelności. W praktyce brak jest jednak możliwości przewidzenia dokładnego stopnia „odzyskiwalności” wierzytelności składających się na nabywany pakiet, a w związku z tym niemożliwe jest określenie, jaka będzie rzeczywista korzyść wynikająca z faktu nabycia wierzytelności.

W związku z tym, że Wnioskodawca zamierza nabywać wierzytelności pożyczkowe („Wierzytelności”), windykowane kwoty mogą składać się nie tylko z wartości, które zostały pierwotnie nabyte, ale również z odsetek lub opłat powstałych w okresie po nabyciu wierzytelności przez Spółkę.

W konsekwencji prowadzonej działalności Spółka będzie otrzymywać spłaty nabytych uprzednio Wierzytelności. Wnioskodawca przyjmuje założenie, że dłużnicy będą dokonywali spłat w wysokości kwoty całości zadłużenia albo jedynie jej części.

Kontrahent Spółki mający siedzibę na terytorium Republiki Estońskiej jest osobą prawną i prowadzi działalność gospodarczą w Estonii. Zgodnie z wiedzą Spółki, Kontrahent prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wierzytelności.

Kontrahent nie posiada udziałów w Spółce, nie są to podmioty powiązane.

Wnioskodawca nie uiszcza na rzecz Kontrahenta kwot wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1, 2 lub 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż przekazuje na rzecz Kontrahenta cenę za nabyte prawa majątkowe. Spółka zaznacza przy tym, że kwestia ta jest przedmiotem wniosku o interpretację (zapytanie nr 3).

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego postawiono następujące pytania.

1. Czy otrzymywane przez Wnioskodawcę spłaty nabytych uprzednio Wierzytelności będą stanowiły dla Spółki przychód podatkowy w momencie ich otrzymania?
2. W jaki sposób należy ustalić kwotę kosztów uzyskania przychodu z tytułu otrzymywanych przez Wnioskodawcę spłat nabytych uprzednio Wierzytelności?
3. Czy w związku z uiszczeniem przez Wnioskodawcę ceny za Wierzytelności nabyte od Kontrahenta Wnioskodawca zobowiązany będzie do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego?

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Spółki w części dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku numerem 3. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 i 2, zostaną Wnioskodawcy wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z uiszczeniem przez Wnioskodawcę ceny za Wierzytelności nabyte od Kontrahenta, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego.

W omawianym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Tallinie dnia 9 maja 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. nr 77, poz. 388; dalej: „Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania”). Zgodnie z art. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, umowa dotyczy osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach. Z art. 3 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wynika natomiast, że spółka jest „osobą” w rozumieniu ww. Umowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, cena za nabycie wierzytelności ponoszona przez Spółkę na rzecz Kontrahenta stanowi dochód Kontrahenta podlegający opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Estonii w myśl art. 13 ust. 4 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 w związku z art. 26 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych.

W opinii Wnioskodawcy do nabycia Wierzytelności przez Spółkę nie znajdą zastosowania przepisy art. 21 ust. 1 pkt 2-4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przeanalizowania wymaga natomiast art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepisy ust. 1 art. 21 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 11 ust. 4 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie są uważane za odsetki w rozumieniu tego artykułu.

Podobnie rozumiany jest termin „odsetki” na gruncie prawa polskiego, choć w ustawodawstwie polskim nie ma legalnej definicji „odsetek”. W oparciu o ustawę z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) i ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665) w zakresie umowy pożyczki i umowy kredytu bankowego można zdefiniować odsetki jako wynagrodzenie za korzystanie z pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Innymi słowy jest to uboczne i okresowe świadczenie, spełniane w takich samych przedmiotach co świadczenie główne (z reguły w formie pieniężnej), w wysokości obliczonej stosownie do stopy procentowej i czasu korzystania z przedmiotu głównego (tj. pożyczki, kredytu, obligacji).

Tymczasem, cena nabycia Wierzytelności przez Spółkę od Kontrahenta stanowi wynagrodzenie za nabycie określonych praw majątkowych (wierzytelności), a nie wynagrodzenie za korzystanie z pieniędzy lub innych rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie zastosowania do ceny nabycia Wierzytelności ponoszonej przez Spółkę.

Z kolei zgodnie z art. 13 ust. 4 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zysk z tytułu przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku innego niż wymienionego w art. 13 ust. 1-3 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Dochód ze zbycia Wierzytelności przez Kontrahenta nie może zostać zaliczony do dochodu ze zbycia składników wymienionych w art. 13 ust. 1-3 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj. nie jest zyskiem z przeniesienia tytułu własności:

• nieruchomości lub własności udziałów w spółce, której mienie składa się głównie z nieruchomości (ust. 1),
• majątku zakładu (ust. 2),
• statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów transportu drogowego eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej oraz majątku ruchomego związanego z eksploatacją statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów transportu drogowego (ust. 3).

W konsekwencji, na mocy art. 13 ust. 4 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochód ze zbycia wierzytelności podlega opodatkowaniu wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Zysk z tytułu przeniesienia Wierzytelności przez Kontrahenta na rzecz Spółki będzie zatem opodatkowany wyłącznie w Estonii, gdyż w tym państwie Kontrahent ma swoją siedzibę.

W związku z tym, że cena ponoszona przez Spółkę nie stanowi jakiegokolwiek przychodu wymienionego w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zysk przeniesienia Wierzytelności powinien zostać opodatkowany wyłącznie w Estonii (na mocy art. 13 ust. 4 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania), Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w związku z uiszczeniem przez Wnioskodawcę ceny za Wierzytelności nabyte od Kontrahenta, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.