Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-592/16-4/KS
z 26 sierpnia 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. 2015, poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2016 r. (data wpływu 6 czerwca 2016 r.) uzupełnionego pismem z dnia 29 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 2 sierpnia 2016 r. (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 25 lipca 2016 r. nr IPPB1/4511-592/16-2/KS o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie wygaśnięcia zobowiązania wspólnika z tytułu zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przez spółkę komandytową - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 6 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wygaśnięcia zobowiązania wspólnika z tytułu zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przez spółkę komandytową.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej i uzyskuje z uczestnictwa z niej dochód. Oprócz niego w tej spółce są jeszcze inni wspólnicy, w tym wspólnik będący osobą prawną. SPÓŁKA KOMANDYTOWA została wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Zaliczki na podatek dochodowy Wnioskodawcy uiszczane są w ten sposób, że spółka przekazuje comiesięcznie właściwemu urzędowi skarbowemu przeznaczone na ten cel środki pochodzące z uzyskiwanych przez nią dochodów z podziałem na poszczególnych wspólników.

Podatek jest obliczany na podstawie dochodu (przychód - koszt) przypadającego na każdego ze wspólników. Po zakończeniu każdego roku podejmowane są uchwały w przedmiocie podziału zysku, na podstawie których, ustalana jest wysokość osiągniętego dochodu przez poszczególnego wspólnika i w związku z tym przypadającego na niego należnego podatku.

Podsumowując kwota przypadającego na wspólnika zysku stanowi podstawę do obliczania przypadającego na niego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Spółka jednak w ciągu roku nie wypłaca w całości należnych wspólnikom zaliczek. Odprowadza jednak do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy obliczony od proporcji przypadającego zysku. Należy podkreślić, że zarówno przepisy Kodeksu spółek handlowych, jak i umowa spółki ogranicza możliwość wypłaty całego zysku w każdym okresie rozliczeniowym. Zaliczka na poczet zysku jest traktowana, jako wyjątek od reguły ostatecznego podziału zysku pomiędzy wspólnikami po zakończeniu roku.

Dopiero zgromadzenie wspólników zatwierdzając sprawozdanie finansowe spółki, działając w ramach umowy spółki, dokonuje ostatecznego podziału wypracowanego zysku. Na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników i odprowadzonych przez spółkę zaliczek na podatek należnych od każdego wspólnika, wspólnicy składają rozliczenie roczne.

Spółka dokonując zapłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przed ich podziałem rocznym jest zatem uprawniona do tych środków. Wspólnik do czasu podjęcia uchwały o zatwierdzeniu sprawozdania ma jedynie ograniczone prawa do wypracowanego zysku. Wysokość należnej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przekracza kwotę 1.000 zł.

Pismem z dnia 2 sierpnia 2016 r. (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 25 lipca 2016 r. nr IPPB1/4511-592/16-2/KS Wnioskodawca przeformułował pytanie oraz zajął własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie:


Czy we wskazanym w stanie faktycznym sposób odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych wspólnika spółki komandytowej za pośrednictwem tej spółki powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego wspólnika w zakresie zapłaconej zaliczki.


Zdaniem Wnioskodawcy, art. 62b § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa nie stoi na przeszkodzie, aby zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w imieniu Wnioskodawcy odprowadziła spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem. Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczki na jego podatek dochodowy opłacane w sposób wskazany w prezentowanym stanie faktycznym są opłacane z jego środków i spowodują wygaśnięcie zobowiązania podatkowego. Kluczowy w tym zakresie jest zwłaszcza fakt, że do dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego spółki i podziału zysku, wspólnicy mają ograniczone prawo do wypracowanego zysku. Obliczenie tego zysku przypadającego na wspólnika jest dokonywane przez Spółkę i tylko wstępnie na podstawie umowy spółki przydzielane na poszczególnych wspólników.

Dodatkowo Wnioskodawca uważa, że nie ma podstaw, aby kwestionować takie stanowisko, ponieważ przekazanie zaliczki na podatek dochodowy do właściwego urzędu skarbowego jest czynnością techniczną, co zgodnie z dotychczasowym orzecznictwem pozwala na przyznanie spółce statusu wyręczyciela. Dla przykładu warto powołać stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażone w wyroku z dnia 22 sierpnia 2008 r., sygnatura akt II FSK 981/08, gdzie wskazano: „spółka komandytowa, przelewając ze swojego rachunku bankowego pieniądze na zaliczki na podatek dochodowy wspólnika, może być uznana za posłańca tylko wtedy, gdy uprzednio wspólnik powierzył jej na to środki". Wprawdzie przytoczone orzeczenie zapadło przed nowelizacją art. 62b Ordynacji podatkowej, jednak zdaniem Wnioskodawcy zawarte w nim rozwiązania są uniwersalne i mogą być punktem odniesienia także do niniejszego stanu faktycznego, bowiem dotyczy ono samego problemu przelewu środków przez spółkę komandytową, nie zaś oceny prawnej. Należy zaznaczyć, iż w przedmiotowym wyroku Naczelny Sąd Administracyjny dostrzega wyraźną różnicę pomiędzy zwykłym przelewem pieniędzy, jako czynnością wyłącznie techniczno-faktyczną, a zobowiązaniem podatkowym, będącym zagadnieniem czysto prawnym.

Powyższe stanowisko wydaje się być trafne, biorąc pod uwagę fakt, iż środki finansowe odprowadzane tytułem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawcy są jego własnością (jednak jeszcze nie podzieloną) i spółka komandytowa nie może nimi samodzielnie rozporządzać. Z prawnego punktu widzenia zobowiązanie podatkowe powinno być wypełnione w sensie materialnym, co oznacza osobisty charakter podatku dochodowego. Cecha ta przejawia się w tym, że uiszczenie danej daniny publicznoprawnej ma powodować uszczuplenie aktywów po stronie podatnika, nieistotny jest przy tym zleceniodawca przelewu i przekazywanych środków, jeśli jego rola sprowadza się do pośrednictwa, wyręczycielstwa czy, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny, posłannictwa.


Dodatkowo warto podkreślić, że dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania - opodatkowaniu podlegają jedynie dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej.


Warto przeanalizować literalne brzmienie art. 62b § 1 Ordynacji podatkowej, który rozpoczyna się od słów: „Zapłata podatku może nastąpić przez...”. Nasuwa się pytanie, czy w przedmiotowym stanie faktycznym można mówić, że podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawcy jest płacony przez spółkę komandytową. W tym przypadku lepszym sformułowaniem byłoby „w imieniu” lub „za pośrednictwem” - wyrażenie „przez” może budzić liczne wątpliwości interpretacyjne cytowanego przepisu. Należy zatem uznać, że literalne brzmienie art. 62b Ordynacji podatkowej odnosi się tylko do przypadków, w których realizacja zobowiązania podatkowego przez osoby trzecie następuje w aspekcie materialnym, a zatem ze środków stanowiących własność tych osób trzecich poprzez obciążenie ich majątku. Jedynie w § 2 zawarto regulację stanowiącą, że w przypadkach, o których mowa w art. 62b § 1 pkt 1 i 3 Ordynacji podatkowej, jeżeli treść dowodu zapłaty nie budzi wątpliwości co do przeznaczenia zapłaty na zobowiązanie podatnika, uznaje się, że wpłata pochodzi ze środków podatnika. Jest to jednak tylko domniemanie, co pozwala osobom trzecim na wypełnianie zobowiązań podatkowych podatnika. Wysnute w tym miejscu wnioski korespondują z wyżej przedstawionym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Na podsumowanie powyższych wywodów należy przytoczyć wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 marca 2010 r., sygnatura akt III SA/Wa 2000/09: „nie można zapominać, że czym innym jest umowne przenoszenie zobowiązania (długu w zakresie obowiązku zapłaty), które w przypadku zobowiązań podatkowych jest niedopuszczalne, a czym innym dokonanie technicznych czynności wpłaty środków pieniężnych przez podmiot inny niż podatnik tzw. wyręczyciela (...). Działanie podatnika wyręczającego się w czynnościach zapłaty inną osobą, z punktu widzenia prawa podatkowego jest indyferentne, gdyż jest jedynie działaniem faktycznym, a żadna norma prawa podatkowego działania tego nie dotyczy. Obowiązek zapłaty podatku cały czas obciąża podatnika, a działania wyręczycieli są traktowane jak działanie samego podatnika. W sensie prawnym zapłaty dokonuje podatnik”.

Zdaniem Wnioskodawcy zapłata zaliczki przez Spółkę na podatek dochodowy wspólnika powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego tego wspólnika w wysokości wpłaconej zaliczki. Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że podtrzymuje argumentację z pierwotnie złożonego wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest nieprawidłowe.


Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z poźn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Podstawowym warunkiem wystąpienia u podatnika obowiązku zapłaty podatku dochodowego jest uzyskanie przez niego dochodu, rozumianego jako nadwyżka przychodu nad kosztami jego uzyskania w rozumieniu ww. ustawy podatkowej. Istotą powstania zobowiązania w tym podatku jest zatem uzyskanie przez osobę fizyczną (podatnika) korzyści (przysporzenia) ze zdarzenia, czy też czynności prawnej, z którymi ww. ustawa wiąże obowiązek podatkowy.


Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.


Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.


Zgodnie z art. 5a pkt 26 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.


Podmioty, które są podatnikami podatku dochodowego zostały wskazane odpowiednio w art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.). Z ich treści wynika, że w pojęciu spółki niebędącej osobą prawną mieszczą się m.in. spółki osobowe utworzone na gruncie polskiego prawa handlowego, z wyłączeniem spółek komandytowo-akcyjnych.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 z późn. zm.) określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 102 Kodeksu spółek handlowych spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Z powyższego wynika, że spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej. Z punktu widzenia prawa podatkowego, na gruncie podatków dochodowych podatnikiem nie jest spółka, lecz poszczególni jej wspólnicy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 ww. ustawy).

Na mocy art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

A zatem co do zasady podatnicy uzyskujący dochody z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (także w formie spółki osobowej), opodatkowują dochody z tej działalności poprzez uiszczanie w trakcie roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy, obliczonych w sposób wskazany w ustawie o podatku dochodowym do osób fizycznych. Natomiast kwestię sposobu regulowania tych zaliczek określają przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 5 Ordynacji podatkowej, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Natomiast obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach (art. 4 Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 6 Ordynacji podatkowej, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.


Stosownie natomiast do art. 3 pkt 3 lit. a Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o podatkach - rozumie się przez to również zaliczki na podatki.


Zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek zapłaty (art. 59 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.


Zapłata podatków przez podatników prowadzących działalność gospodarczą i obowiązanych do prowadzenia księgi rachunkowej lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów następuje w formie polecenia przelewu (art. 61 § 1 Ordynacji podatkowej).


Podkreślić należy, że ustawą z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 1649), dodany został art. 62b, na który powołuje się Wnioskodawca w uzasadnieniu zaprezentowanego stanowiska w sprawie. Przepis ten reguluje m.in. kwestię zapłaty podatku przez inny podmiot i obowiązujące od 1 stycznia 2016 r.


W myśl art. 62b Ordynacji podatkowej:


§ 1. Zapłata podatku może nastąpić także przez:

  1. małżonka podatnika, jego zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę;
  2. aktualnego właściciela przedmiotu hipoteki przymusowej lub zastawu skarbowego, jeżeli podatek zabezpieczony jest hipoteką przymusową lub zastawem skarbowym;
  3. inny podmiot, w przypadku gdy kwota podatku nie przekracza 1000 zł.

§ 2. W przypadkach, o których mowa w § 1 pkt 1 i 3, jeżeli treść dowodu zapłaty nie budzi wątpliwości co do przeznaczenia zapłaty na zobowiązanie podatnika uznaje się, że wpłata pochodzi ze środków podatnika.


§ 3. W przypadkach, o których mowa w § 1 pkt 1-3, przepisy dotyczące zapłaty podatku przez podatnika stosuje się odpowiednio.


A zatem zgodnie z art. 62b Ordynacji podatkowej, zapłata podatku może nastąpić również przez inny podmiot, jeżeli:

  • kwota podatku nie przekracza 1000 zł,
  • z treści dowodu zapłaty wynika przeznaczenie zapłaty na zobowiązanie podatnika, co zarazem uznaje się, że wpłata pochodzi ze środków podatnika,
  • zapłata podatku nastąpi z zachowaniem przepisów dotyczących zapłaty podatku przez podatnika.


Powyżej przytoczony przepis zawiera zamknięty katalog przypadków dopuszczających zapłatę podatku przez inny podmiot niż podatnik. W obecnym stanie prawnym, na podstawie art. 62b Ordynacji podatkowej, poza przypadkami wymienionymi w ww. regulacji, zapłata podatku z rachunku bankowego innego podmiotu nie jest w ogóle możliwa. Dla dopuszczalności zapłaty podatku przez inny podmiot niż podatnik nie ma żadnego znaczenia kwestia występowania w charakterze posłańca (wyręczyciela).

Zapłata podatku na rzecz wspólnika spółki komandytowej przez inny podmiot, jest możliwa (art. 62b § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej), ale tylko w kwocie nieprzekraczającej 1.000 zł. W takim przypadku, jeżeli treść dowodu zapłaty nie budzi wątpliwości co do przeznaczenia zapłaty na zobowiązanie podatnika uznaje się, że wpłata pochodzi ze środków podatnika. Jeżeli kwota podatku przekracza 1.000 zł, taka zapłata jest niedopuszczalna.

Zatem nie można podzielić poglądu Wnioskodawcy, że zapłata zaliczki przez Spółkę na podatek dochodowy wspólnika powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego tego wspólnika w wysokości wpłaconej zaliczki, skoro jak wynika z opisanego stanu faktycznego wysokość należnej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przekracza kwotę 1.000 zł.

Podsumowując, w świetle treści art. 44 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 62b Ordynacji podatkowej, zapłata zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przez spółkę komandytową, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, nie spowoduje skuteczne wygaśnięcie zobowiązania podatkowego Wnioskodawcy z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ponieważ kwota podatku (zaliczki) z tego tytułu przekracza 1.000 zł.


W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wygaśnięcia zobowiązania wspólnika z tytułu zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przez spółkę komandytową należało uznać za nieprawidłowe.


Krańcowo należy podkreślić, że powołane przez Wnioskodawcę wyroki sądów administracyjnych wydane został w indywidualnych sprawach i nie mogą być być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.


Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.


Z uwagi na powyższe przywołane rozstrzygnięcia sądów administracyjnych nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie. Powołane w treści wniosku wyroki sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem tut. Organu podatkowego teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcia zapadły bowiem w innych sprawach i nie mają mocy wiążącej w omawianym przypadku.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 10 maja 2016 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ,ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj