Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-237/16/MD
z 11 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 kwietnia 2016 r. (data wpływu do Biura – 19 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawierania umów pożyczek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawierania umów pożyczek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek w sektorze pozabankowym, która to działalność jest zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38. Działalność ta finansowana jest m.in. z wkładów wspólników, jak również pożyczek uzyskanych w sektorze pozabankowym. Podatnik korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług.

Aby zwiększyć skalę prowadzonej działalności i uzyskać finansowanie zewnętrzne oraz zapewnić płynność finansową, podatnik zamierza pożyczać środki pieniężne również od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pożyczka otrzymana przez Wnioskodawcę od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkami niedotyczącymi umowy pożyczki (art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).
   
   

Ponieważ pożyczkobiorcą, tj. stroną w umowie pożyczki, będzie podmiot gospodarczy zwolniony z podatku od towarów i usług, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że otrzymane przez niego pożyczki w sektorze pozabankowym od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Z treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, czyli z chwilą zawarcia umowy pożyczki. Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki – stanowi kwota lub wartość pożyczki, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych. Stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2% (art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), prowadzący działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek w sektorze pozabankowym, otrzymuje pożyczki od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawcy, z racji tego, że jest on podmiotem zwolnionym z opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu świadczenia usług w postaci udzielania pożyczek, gdyż prowadzi działalność gospodarczą zwolnioną z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, to zawierane przez niego – jako pożyczkobiorcę – umowy pożyczki z osobami, które nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, są wyłączone z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić.

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jednoznacznie wynika, iż wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych ma miejsce wówczas, gdy z tytułu danej czynności cywilnoprawnej jedna ze stron czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona. W opisanym zdarzeniu przyszłym ani Wnioskodawca ani pożyczkodawcy (osoby fizyczne) nie są z tytułu zawierania umowy pożyczki ani podatnikami podatku od towarów i usług ani zwolnieni z opodatkowania tym podatkiem. Pożyczkodawcy nie są bowiem czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, natomiast Wnioskodawca jest podmiotem zwolnionym z opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu udzielania pożyczek (świadczenia usług w tym zakresie), a nie z tytułu zaciągania pożyczek.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że umowy pożyczki, na podstawie których Wnioskodawca otrzymuje pożyczki od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i niebędących z tytułu tych umów podatnikami podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.