Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-155/16-1/HK
z 19 sierpnia 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 maja 2016 r. (data wpływu do Biura – 20 maja 2016 r.), uzupełnionym 18 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania nabycia spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania nabycia spadku.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z 30 czerwca 2016 r. znak: IBPB-2-1/4515-155/16/HK, wezwano o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 18 lipca 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 1 sierpnia 2007 r. nastąpiła śmierć Pani K. (dalej: spadkodawczyni), w stosunku do której Wnioskodawca nie pozostawał w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa (tzw. III grupa podatkowa). Spadkodawczyni uczyniła Wnioskodawcę spadkobiercą testamentowym, przepisując mu m.in. nieruchomość położoną w Wielkiej Brytanii oraz określoną kwotę pieniędzy.

W dniu 31 lipca 2008 r. wydany został Grant of Probate dokument potwierdzający nabycie spadku przez Wnioskodawcę i przyznający mu jednocześnie rolę wykonawcy spadku tzw. executora. Wyznaczeni wcześniej wykonawcy zrzekli się tej roli, stąd Wnioskodawca zobowiązany został do wykonywania tej roli. W praktyce spadkobierca – Wnioskodawca wyznaczył do działań faktycznych w Wielkiej Brytanii kancelarię prawną, która przyjęła na siebie prowadzenia czynności w imieniu i na rzecz executora-administratora i wykonawcy spadku. Do roli executora należało m.in. spłacenie obciążeń spadkodawczyni, wykonanie poleceń testamentowych, zapłata podatku od spadku w Wielkiej Brytanii. Ze względu na niedostateczną dla spełnienia swych obowiązków wartość środków pieniężnych, stanowiących element masy spadkowej, executor dokonał sprzedaży nieruchomości zaliczonej do masy spadkowej. Uzyskane ze sprzedaży środki pieniężne po spłaceniu pozostałych zobowiązań, zostały przekazane Wnioskodawcy.

W dniu 4 grudnia 2009 r. Wnioskodawca złożył w polskim urzędzie skarbowym wniosek o odroczenie zapłaty zaległości podatkowej. W uzasadnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał: „W dniu 1 sierpnia 2007 r. zmarła (…) spadkodawczyni. W testamencie uczyniła Wnioskodawcę spadkobiercą. Spadkodawczyni oraz przedmiot spadku znajdują się w Wielkiej Brytanii. W sierpniu 2008 r. Wnioskodawca otrzymał z Wielkiej Brytanii informację o otrzymaniu spadku oraz tzw. Grant of Probate, który jest potwierdzeniem nabycia przez Wnioskodawcę spadku w tym kraju. W związku z tym, że dokument potwierdzający nabycie spadku datowany jest na lipiec 2008 r., Wnioskodawca zobowiązany był do zapłaty podatku od spadków i darowizn w Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca chciałby rozliczyć się z fiskusem, ale z przyczyn obiektywnych nie może tego uczynić (brak środków). W celu uzyskania odpowiednich do zapłacenia podatku środków zmuszony jest sprzedać nieruchomość. Ze względów prawnych nie jest w stanie sprzedać domu i jednocześnie nie jest jeszcze w stanie oszacować wartości spadku”.

W dniu 21 grudnia 2009 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego umorzył, jako bezprzedmiotowe, postępowanie w powyższej sprawie. W uzasadnieniu wskazał m.in., że warunkiem wszczęcia postępowania podatkowego w sprawie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, w tym także odroczenia terminu płatności zaległości w podatku od spadków i darowizn, jest istnienie przedmiotu postępowania, tj. zobowiązania podatkowego: podatku bądź zaległości podatkowej. Wobec braku zaległości podatkowej postępowanie jest bezprzedmiotowe i dlatego jest umorzone, zgodnie z treścią art. 208 § 1 Ordynacji podatkowej. Z przytoczonych wyżej względów nie są też naliczane odsetki za zwłokę.

W latach 2009-2015 następowały sukcesywnie działania faktyczne executora, w tym m.in. spłata zobowiązań spadkodawczyni, działania celem sprzedaży nieruchomości i spłaty zapisów spadkowych, rozliczenie zobowiązań podatkowych w stosunku do brytyjskiego organu skarbowego wynikłych z zaległości spadkodawczyni jak i rozliczenia spadku, działania mające na celu utrzymanie nieruchomości w stanie wymaganym przez brytyjskie przepisy prawa itd. Ostatecznie w 2014 r. nieruchomość została sprzedana, a administrator w 2015 r. wypłacił po rozliczeniu innych roszczeń pozostałą kwotę spadkobiercy – Wnioskodawcy. Od tego momentu Wnioskodawca mógł swobodnie dysponować przekazanym mu przez executora, pozostałym po spłacie wszystkich wierzycieli, majątkiem spadkowym.

W dniu 13 kwietnia 2015 r. wydana została interpretacja indywidualna Ministra Finansów na rzecz Wnioskodawcy w jego indywidualnej sprawie wskazująca m.in., że obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn w stosunku do Wnioskodawcy powstał 4 grudnia 2009 r., czyli w dniu złożenia wniosku o odroczenie zapłaty zaległości podatkowej w podatku od spadków i darowizn. Interpretacja potwierdziła także możliwość pomniejszenia podstawy opodatkowania w podatku od spadków i darowizn o część wydatków poniesionych z masy spadkowej.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy zobowiązany jest on złożyć obecnie deklarację podatkową i rozliczyć podatek od spadków i darowizn, czy też nastąpiło przedawnienie i zobowiązanie podatkowe nie powstanie w ogóle lub nastąpiło już przedawnienie istniejącej zaległości podatkowej.

W uzupełnieniu wniosku z 15 lipca 2016 r. (wpływ do Biura – 18 lipca 2016 r.) Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny wskazując, że:

  • oprócz czynności wskazanych już we wniosku o wydanie interpretacji prawa podatkowego, Wnioskodawca nie powołał się i na chwilę obecną nie zamierza się powołać przed organem skarbowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia spadku po Pani K.;
  • po dacie 31 lipca 2008 r. nie wystąpiło dodatkowe pismo rangi Grant of Probate wydane przez brytyjski lub polski sąd; Grant of Probate stało się ostateczną formą upoważniającą Wnioskodawcę, a w jego imieniu – wynajętą przez Wnioskodawcę – brytyjską kancelarię prawną, do dysponowania spadkiem, w tym do rozporządzania majątkiem, zbycia go, spłaty długów i ciężarów spadkowych i pozostawienia sobie (jako spadkobiercy), pozostałej po tych czynnościach części majątku spadkowego;
  • rolę egzekutora Wnioskodawca pełnił samodzielnie, ponieważ inne podmioty wyznaczone do pełnienia roli egzekutora, zrzekły się prowadzenia tych czynności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku Wnioskodawcy doszło do sytuacji, w której zobowiązanie podatkowe nie może powstać ze względu na upływ czasu oraz w konsekwencji nie ma podstaw do rozliczania podatku od spadków i darowizn?

Wnioskodawca uważa, że zobowiązanie podatkowe nie może już powstać w związku z czym nie ma już możliwości rozliczenia się z tytułu brytyjskiego spadku w Rzeczypospolitej. Wynika to z zastosowania poniższej wykładni przepisów.

Obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn przy nabyciu w drodze dziedziczenia powstaje z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Moment przyjęcia spadku nie jest jedyną okolicznością skutkującą powstaniem obowiązku podatkowego w tym podatku. Wystąpić mogą przypadki, w których obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstaje ponownie, już po przyjęciu spadku. Okoliczność taka powoduje także, że ponownie od początku liczyć należy termin przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Po powstaniu obowiązku podatkowego podatnik zobowiązany jest zgłosić fakt nabycia poprzez złożenie deklaracji podatkowej (art. 17a ww. ustawy).

Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku, gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia (art. 6 ust. 4 ww. ustawy).

Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie precyzują, o jakie pismo stwierdzające niezgłoszenie do opodatkowania chodzi. Piśmiennictwo i doktryna uznają, że takim dokumentem może być jakiekolwiek pismo, w którym ujawniony zostanie spadek niezgłoszony do opodatkowania, najczęściej bywa to postanowienie o dokonaniu podziału spadku, bądź stwierdzenie o nabyciu go. Wystarczy również, że podatnik sam się powoła na otrzymanie spadku przed organami kontroli skarbowej, czy to podatkowymi (np. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 31 stycznia 2014 r., znak: IPTPB2/436-187/12-8/14-S/KK).

Wskazany w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy powstaje wyłącznie raz, tzn. że powołanie się po raz kolejny przed organem podatkowym na fakt nabycia nie spowoduje przerwania biegu przedawnienia biegnącego od daty pierwszego powołania się pismem na fakt otrzymania spadku.

W konsekwencji od dnia 4 grudnia 2009 r. (daty uznanej przez organy skarbowe w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego na rzecz podatnika, za datę powstania obowiązku podatkowego ze względu na przekazane pismo w sprawie) ustalać należy ewentualne konsekwencje w zakresie:

  • braku możliwości powstania zobowiązania podatkowego po stronie podatnika (art. 68 ust. 2 Ordynacji podatkowej),
  • upływu terminów, a w konsekwencji przedawnienia zaległości podatkowej, jeżeli w ogóle można mówić o powstaniu zobowiązania podatkowego (art. 70 ust. 1 Ordynacji podatkowej).

Skoro obowiązek podatkowy powstaje w terminach wskazanych powyżej (art. 6 ust. 1, art. 6 ust. 4 ww. ustawy) i zostało to potwierdzone w indywidualnie wydanej podatnikowi interpretacji prawa podatkowego, to – zgodnie z art. 17a ust. 1 ww. ustawy – podatnik podatku od spadków i darowizn jest obowiązany, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Odmiennym jest przedawnienie zobowiązania podatkowego, które powstało oraz brak możliwości powstania tego zobowiązania. Jeżeli zobowiązanie podatkowe nie może już powstać ze względu na upływ czasu, to podatnik nie ma obowiązku rozliczać podatku i składać zeznania podatkowego. Uznane w interpretacji indywidulanej Ministra Finansów wydanej na rzecz podatnika zostało, że 4 grudnia 2009 r. powstał obowiązek podatkowy. Nie powstało w sprawie natomiast zobowiązanie podatkowe.

O ile obowiązkiem podatkowym (który zgodnie z ustawą o podatku od spadków i darowizn powstał w związku z pismem 4 grudnia 2009 r.) jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach (art. 4 Ordynacji podatkowej), to zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego (art. 5 Ordynacji podatkowej).

W efekcie doszło do powstania obowiązku podatkowego, natomiast nie wystąpiło zobowiązanie podatkowe po stronie podatnika. Wynika to z faktu upływu wskazanych poniżej terminów.

Zobowiązanie podatkowe, które powstaje w związku doręczeniem decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy (art. 68 ust. 1 Ordynacji podatkowej). Taka sytuacja ma miejsce w typowym postępowaniu spadkowym, gdy organ – na podstawie złożonej deklaracji – wydaje decyzję ustalającą wysokość podatku do zapłaty. W sytuacji podatnika deklaracja nie została złożona.

Zgodnie z art. 68 ust. 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik:

  • nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,
  • w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego,

to zobowiązanie podatkowe wskazane powyżej nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

U podatnika w przedmiotowej sprawie:

  • powstał obowiązek podatkowy w 2009 r.,
  • podatnik nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym.

A zatem ponieważ zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn powstaje dopiero w związku z wydaniem przez organ skarbowy decyzji ustalającej jego wartość, a zobowiązanie nie może powstać pod warunkiem, że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy (art. 68 ust. 2 Ordynacji podatkowej), to skoro obowiązek ten powstał 4 grudnia 2009 r., to termin od którego zobowiązanie podatkowe nie może być ustalone minął z dniem 31 grudnia 2014 r. (po pięciu latach licząc od końca roku, w którym powstał obowiązek podatkowy).

W związku z powyższym zobowiązanie podatkowe nie może powstać ze względu na upływ czasu wskazany w powyższych przepisach prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r., Nr 92, poz. 768), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego.

Stosownie do art. 2 ww. ustawy, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 5 powyższej ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Obowiązek podatkowy w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia powstaje z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy).

Natomiast stosownie do treści art. 6 ust. 4 powołanej ustawy, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

Z przepisów tych wynika, że przewidziane w nich rozwiązania nawzajem się uzupełniają, z tym, że z analizy poszczególnych uregulowań wynika, że różne są stany faktyczne, w jakim przepisy te znajdują zastosowanie. Pismem stwierdzającym nabycie własności rzeczy i praw majątkowych w rozumieniu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest dokument ujawniający nie zgłoszenie do opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu przeniesienia prawa własności rzeczy lub obrotu prawem majątkowym między oznaczonymi osobami, jak również fakt nabycia w drodze dziedziczenia rzeczy lub prawa majątkowego po określonym spadkodawcy w przeszłości, potwierdzony pismem – wyrok Sądu Najwyższego z 7 marca 1995 r. sygn. akt III ARN 3/95.

W myśl art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 21 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

  1. zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
  2. doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.

Na podstawie art. 68 § 1 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast, stosownie do treści art. 68 § 2 cyt. ustawy, jeżeli podatnik:

  1. nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,
  2. w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego,

zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Jak z powyższego wynika, zgodnie z art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania. Organ podatkowy wydaje w przypadku podatku od spadków i darowizn decyzję ustalającą wysokość zobowiązania. Co do zasady powinna ona być poprzedzona złożeniem zeznania podatkowego. Okres przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość podatku od spadków i darowizn liczy się od końca roku, w którym powstał obowiązek podatkowy. Zobowiązanie z tytułu tego podatku nie powstanie, jeżeli przed upływem 3 lat licząc od końca roku, w którym postanowienie to stało się prawomocne – a w przypadku gdy nie złożono deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego bądź w złożonej deklaracji nie ujawniono wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego przed upływem 5 lat – nie zostanie doręczona decyzja ustalająca podatek należny z tytułu nabycia spadku.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż obowiązek podatkowy w związku z nabyciem spadku po Pani K. powstał 4 grudnia 2009 r., a zatem w dacie powołania się na fakt nabycia przed organem podatkowym. Tym samym upłynął już przewidziany w powołanym powyżej art. 68 § 2 Ordynacji podatkowej, 5-letni termin. Oznacza to, iż zobowiązanie podatkowe z tytułu nabycia spadku po Pani K. nie powstało, przedawnieniu uległo bowiem prawo do jego ustalenia.

W opisanej sytuacji nie będzie miało także miejsca tzw. odnowienie obowiązku podatkowego, gdyż – jak wynika z treści wniosku – Wnioskodawca po dacie 4 grudnia 2009 r. nie powołał się i już nie zamierza się powołać przed organem skarbowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia spadku po Pani K.

Jeżeli jednak Wnioskodawca w przyszłości powołałby się przed właściwym organem na fakt nabycia spadku po Pani K., obowiązek podatkowy odnowi się.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj