Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-495/16/BK
z 10 sierpnia 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm. ) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2016 r. (data wpływu 18 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizacją imprezy integracyjnej - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 18 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizacją imprezy integracyjnej.


We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo - Kredytowa (dalej jako: „Wnioskodawca" lub „Kasa") jest spółdzielnią, działającą w oparciu o przepisy ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1450 ze zm., dalej: „Ustawa SKOK"). Celem kasy jest gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielanie im pożyczek i kredytów, przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz.U. Nr 124, poz. 1154 ze zm.) - art. 3 ust. 1 ustawy SKOK.

Wnioskodawca planuje zorganizować dla swoich pracowników wyjazdowe imprezy integracyjne. Impreza przeznaczona jest wyłącznie dla pracowników, co oznacza że nie mogą w niej brać udziału inne osoby, czyli członkowie rodzin pracowników, kontrahenci Wnioskodawcy. Pracownicy uczestniczą w imprezie dobrowolnie, poprzez dokonanie zgłoszenia przez stronę internetową. W czasie imprezy integracyjnej pracownicy będą mieli zapewnione różne atrakcje związane z miejscem organizowania imprezy m.in.: spacery, wycieczki itp., oraz dostęp do oferty usług dodatkowych podmiotu zapewniającego zakwaterowanie, np. basen, spa, centrum fitness, czy inne. Dla pracowników w czasie trwania imprezy integracyjnej organizowane będą spotkania i zawody mające na celu zintegrowanie pracowników.

Podczas wyjazdu integracyjnego organizowane będą spotkania pracowników z Zarządem Wnioskodawcy, które dotyczą jego działalności. Spotkania te poświęcone będą prezentacji dotyczącej działalności Wnioskodawcy, omawiane będą wyniki finansowe, realizacje planów, oraz przedstawiane perspektywy dalszego rozwoju i wyznaczane plany i założenia na następny rok. W ramach imprezy integracyjnej pracownicy w niej uczestniczący będą mieli zapewniony przejazd do miejsca, gdzie odbywa się impreza i z powrotem, zakwaterowanie w obiekcie hotelowym/pensjonacie, pełne wyżywienie oraz inne świadczenia opisane powyżej. Pracownicy nie będą ponosić żadnych kosztów uczestnictwa w imprezie. Koszty organizacji imprezy integracyjnej pokrywane będą w całości przez Wnioskodawcę i obejmują zwykle: zakwaterowanie, wyżywienie, transport, oraz inne atrakcje z których pracownicy mogą korzystać w czasie wyjazdu. Koszty poszczególnych usług wynikać będą z faktur wystawionych na Wnioskodawcę przez usługodawców. Koszt wyjazdu integracyjnego pokrywany będzie częściowo z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych częściowo ze środków obrotowych Wnioskodawcy.

Ze środków ZFŚS pracownicy otrzymują w trakcie trwania roku także inne świadczenia, przyznawane zgodnie z regulaminem funduszu oraz przepisami odrębnymi regulującymi tworzenie ZFŚS.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  1. Czy udział pracownika w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę prowadzi do powstania u niego przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, czy Wnioskodawca pobierając zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, stosownie do art. 31 ww. ustawy, powinien obliczyć ją na podstawie przychodu pracownika powiększonego o wartość świadczenia związanego z udziałem w imprezie integracyjnej?
  2. Czy sfinansowanie przez Wnioskodawcę kosztów imprezy integracyjnej częściowo lub w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pozostaje bez wpływu na wysokość rocznego limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla innych świadczeń otrzymanych przez pracowników Wnioskodawcy finansowanych z tego funduszu?


Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy, udział pracownika w imprezie integracyjnej nie prowadzi do powstania po stronie pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do obliczenia, poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów z nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ustawy dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przepis art. 11 ust. 1 ustawy znajduje zastosowanie m.in. w przypadku ustalenia przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


W przepisie tym zróżnicowano, zależnie od rodzaju świadczenia, możliwość zaliczenia tego świadczenia do przychodu podatnika wskazując, że:


  1. pieniądze i wartości pieniężne są przychodem w momencie ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika;
  2. świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia stają się przychodem podatnika dopiero w chwili ich faktycznego otrzymania.


Z powyższego wynika, iż ustawodawca rozróżnia w art. 11 ust. 1 ustawy, dwa znaczenia słów „otrzymać” i „postawić do dyspozycji”. A zatem oznacza to, że pojęcia te nie mogą być utożsamiane, gdyż zbędne okazałoby się ich rozróżnianie w ustawie podatkowej. Dokonując wykładni językowej pojęcia "postawienia do dyspozycji" - zdaniem Wnioskodawcy - należy uznać, iż po stronie odbiorcy nie musi zaistnieć rzeczywiste odebranie świadczenia, aby powstał przychód podlegający opodatkowaniu, dokonując wnioskowania a contrario, aby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód wystarczy, by były postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych nieodpłatnych świadczeń przez podatnika.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku organizacji imprezy integracyjnej, nabywa On określone usługi, ale - nawet przy założeniu, iż zna liczbę jej uczestników - nie jest w stanie wskazać, w jakim wymiarze pracownicy skorzystali z poszczególnych świadczeń ani też, jaka jest wartość świadczenia przypadająca na poszczególne osoby. Dotyczy to zarówno kosztów wyżywienia jak i zakwaterowania. Uczestnicy imprezy będą mieli możliwość wyboru posiłków i artykułów spożywczych, napojów oraz oferowanych atrakcji. Nie będzie prowadzona żadna ewidencja pozwalająca na ustalenie, z czego i w jakim zakresie w czasie wyjazdu poszczególne osoby skorzystają. Wnioskodawca zwraca uwagę, iż co do zasady każdy pracownik korzysta ze świadczeń w różnym stopniu, niewykluczone, iż pracownicy biorący udział w imprezie integracyjnej z różnych przyczyn nie skorzystają z postawionych do dyspozycji świadczeń - a zatem - posługując się pojęciami zawartymi w ustawie podatkowej - nie każdy pracownik świadczenie to otrzyma. Jedynie w przypadku usługi transportowej, znana jest lista osób, które skorzystały z transportu zapewnionego przez pracodawcę.

W konsekwencji, skoro pracodawca nie jest w stanie ustalić wartości świadczeń przypadających na poszczególnych pracowników biorących udział w imprezie integracyjnej, brak jest podstaw do ustalenia u pracowników przychodu z tego tytułu.

W ocenie Wnioskodawcy, o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby skorzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia wg metod określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w przypadku usług - według ceny zakupu usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niedopuszczalne jest ustalenie przychodu poszczególnych pracowników w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu poszczególnych kosztów organizacji imprezy integracyjnej przez liczbę uczestników. Osiągnięty przez pracownika przychód powinien mieć charakter realny i skonkretyzowany, a potencjalna możliwość uzyskania przez pracownika świadczenia o niemożliwej do określenia wartości, nie może stanowić podstawy do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Do kwestii powstania przychodu u pracownika biorących udział w imprezach integracyjnych odniósł się także Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. (K 7/13), który dotyczył zgodności przepisów art. 12 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z Konstytucją, a więc przepisów dotyczących opodatkowania przychodów uzyskanych z tyt. nieodpłatnych świadczeń.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Trybunał Konstytucyjny zwrócił uwagę, iż aby przychód podlegał u pracownika opodatkowaniu, musi przejawiać się poprzez uzyskanie przez niego korzyści majątkowej, a ta może powstać w dwojaki sposób: albo poprzez powiększenie aktywów (zwykle poprzez wypłatę pieniędzy) albo, jako zaoszczędzenie wydatków, co może nastąpić na skutek świadczenia rzeczowego lub świadczenia usługi.

Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, rozpoznanie u pracownika uczestniczącego w imprezie integracyjnej przychodu z nieodpłatnych świadczeń może nastąpić tylko wówczas, gdy udział w takim wydarzeniu rzeczywiście pozwoli mu na uniknięcie wydatków, które w przeciwnym razie musiałby ponieść sam. Jedynie w takiej sytuacji zasadne byłoby rozpoznanie u pracownika przychodu rozumianego, jako brak uszczuplenia majątku, kosztem majątku pracodawcy. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, w przypadku imprez integracyjnych, warunek ten nie jest spełniony, bowiem jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu integracyjnym w pełni dobrowolnie, trudno przyjąć, iż po jego stronie dochodzi do zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób, bowiem zakładać, że gdyby nie impreza integracyjna organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu.

W ocenie Wnioskodawcy powyższa argumentacja jest szczególnie trafna, jeżeli wziąć pod uwagę okoliczności organizacji przez niego imprez integracyjnych będących przedmiotem wniosku. Imprezy integracyjne organizowane przez Wnioskodawcę przeznaczone są wyłącznie dla pracowników, co oznacza, iż w wydarzeniu tym nie mogą brać udziału członkowie rodzin. Dodatkowo w czasie wyjazdu odbywać się mają spotkania pracowników z Zarządem dotyczące spraw Wnioskodawcy. Okoliczności te świadczą o tym, że przyjęta konwencja wyjazdów integracyjnych służy przede wszystkim celom pracodawcy, organizowane są z jego inicjatywy i przez niego finansowane. Wnioskodawca zwraca uwagę, iż imprezy integracyjne stanowią narzędzie motywacji pozafinansowej, które odwołują się do bardziej złożonych potrzeb pracowników, takich jak potrzeba przynależności, akceptacji, komunikacji, tworzą również dobrą atmosferę w miejscu pracy. Udział w imprezie integracyjnej nie jest dla pracownika formą nagrody i nie jest efektem wykonania określonego zadania, jest zaś ofertą, z której korzysta sam pracodawca, mając na względzie integrację pracownika z przedsiębiorstwem, dbanie o dobre kontakty interpersonalne między pracownikami a przełożonymi, a także w zespole. W tym przypadku nie dochodzi, zatem do realnego przysporzenia po stronie pracowników w postaci braku uszczuplenia ich majątku, bowiem gdyby nie zaproszenie na wyjazd integracyjny, pracownik nie poniósłby takiego wydatku. Trudno byłoby w szczególności uznać, że pracownicy uczestnicząc w imprezie integracyjnej uzyskują świadczenie rekreacyjne analogiczne do tych, jakie musieliby sfinansować kosztem własnego majątku Nie sposób jest, bowiem zakładać, że pracownicy (każdy z osobna) zorganizowaliby z własnej inicjatywy wyjazd rekreacyjny w towarzystwie wyłącznie innych pracowników Wnioskodawcy oraz przedstawicieli jego Zarządu. Zamiast tego pracownik odpoczywałby raczej w gronie rodzinnym, którego to świadczenia jednak od Wnioskodawcy nie otrzymał związku z udziałem w imprezie integracyjnej.

Tym samym udział w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę nie stanowi w żadnym stopniu odpowiednika wyjazdu indywidualnego wyjazdu rekreacyjnego.

Wnioskodawca nadmienia, iż Trybunał Konstytucyjny wskazał także na argumenty przemawiające za brakiem opodatkowania uczestnictwa pracowników w imprezie integracyjnej a dotyczące konieczności ustalenia przychodu w indywidualnie określonej wysokości przypadającej na poszczególnych pracowników. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, w przypadku imprez integracyjnych, brak jest podstaw, aby przypisać je indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść. Zaprezentowane orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego stało się podstawą do zmiany dotychczasowego podejścia Ministra Finansów, o czym świadczy szereg pozytywnych interpretacji indywidulanych wydawanych w tym zakresie.

Mając na względzie powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, uczestnictwo w imprezie integracyjnej nie prowadzi do powstania przychodu po stronie pracowników, a zatem pracodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest zobowiązany do zwiększenia przychodów pracowników z tyt. umowy o pracę i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.


Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że uczestnictwo w imprezie integracyjnej nie prowadzi do powstania u pracowników przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, fakt finansowania przez Wnioskodawcę części bądź całości kosztów organizacji imprezy ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pozostaje bez wpływu na limit zwolnienia dla innych świadczeń finansowych z funduszu przysługującego pracownikowi na podstawie art. 21 ust.1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwocie 380 zł rocznie.

Skoro, bowiem, jak wynika z uzasadnienia stanowiska odnośnie pierwszego pytania, uczestnictwo w imprezie integracyjnej nie prowadzi do powstania jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego mogącego spełnić definicje przychodów podatkowych, nie występuje świadczenie, do którego mogłoby mieć zastosowanie zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy. W efekcie, w przypadku pokrycia przez Wnioskodawcę kosztów imprezy integracyjnej dla pracowników w całości lub części ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy zwolnienie - może zostać w danym roku w całości wykorzystane dla pozostałych świadczeń otrzymywanych przez pracowników Wnioskodawcy, które finansuje On z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych zgodnie z obowiązującym regulaminem funduszu oraz przepisami odrębnych ustaw.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.


Z kolei zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:


  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
  4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.


Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „nieodpłatne świadczenie”. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu „nieodpłatne świadczenie” na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał, iż „ma ono szerszy zakres, niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie również do podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje zorganizować dla swoich pracowników wyjazdowe imprezy integracyjne. Impreza przeznaczona jest wyłącznie dla pracowników, co oznacza że nie mogą w niej brać udziału inne osoby, czyli członkowie rodzin pracowników, kontrahenci Wnioskodawcy. Pracownicy uczestniczą w imprezie dobrowolnie, poprzez dokonanie zgłoszenia przez stronę internetową. W czasie imprezy integracyjnej pracownicy będą mieli zapewnione różne atrakcje związane z miejscem organizowania imprezy m.in.: spacery, wycieczki itp., oraz dostęp do oferty usług dodatkowych podmiotu zapewniającego zakwaterowanie, np. basen, spa, centrum fitness, czy inne. Dla pracowników w czasie trwania imprezy integracyjnej organizowane będą spotkania i zawody mające na celu zintegrowanie pracowników.

Podczas wyjazdu integracyjnego organizowane będą spotkania pracowników z Zarządem Wnioskodawcy, które dotyczą jego działalności. Spotkania te poświęcone będą prezentacji dotyczącej działalności Wnioskodawcy, omawiane będą wyniki finansowe, realizacje planów, oraz przedstawiane perspektywy dalszego rozwoju i wyznaczane plany i założenia na następny rok. W ramach imprezy integracyjnej pracownicy w niej uczestniczący będą mieli zapewniony przejazd do miejsca, gdzie odbywa się impreza i z powrotem, zakwaterowanie w obiekcie hotelowym/pensjonacie, pełne wyżywienie oraz inne świadczenia opisane powyżej. Pracownicy nie będą ponosić żadnych kosztów uczestnictwa w imprezie. Koszty organizacji imprezy integracyjnej pokrywane będą w całości przez Wnioskodawcę i obejmują zwykle: zakwaterowanie, wyżywienie, transport, oraz inne atrakcje z których pracownicy mogą korzystać w czasie wyjazdu. Koszty poszczególnych usług wynikać będą z faktur wystawionych na Wnioskodawcę przez usługodawców. Koszt wyjazdu integracyjnego pokrywany będzie częściowo z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych częściowo ze środków obrotowych Wnioskodawcy.

Ze środków ZFŚS pracownicy otrzymują w trakcie trwania roku także inne świadczenia, przyznawane zgodnie z regulaminem funduszu oraz przepisami odrębnymi regulującymi tworzenie ZFŚS.


Mając na uwadze powyższe wyjaśnić należy, że dokonując oceny czy udział w imprezach integracyjnych prowadzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:


  • po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
  • po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
  • po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).


W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu integracyjnym zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż (…) nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego uznać zatem należy, że udział pracowników w imprezie zorganizowanej przez Wnioskodawcę która stanowi narzędzie motywacji pozafinansowej mającej na celu integrację pracowników z przedsiębiorstwem, dbanie o dobre kontakty interpersonalne między pracownikami a przełożonymi, a także w zespole nie stanowi dla pracowników przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji po stronie pracownika nie powstaje przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawca przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z art. 31 ww. ustawy nie będzie miał obowiązku, wartości świadczenia związanego z udziałem w ww. imprezie integracyjnej doliczać do pozostałych przychodów pracowników.

Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W związku z tym, że udział pracowników w imprezie integracyjnej nie będzie stanowił dla nich przychodu ze stosunku pracy to należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że fakt finansowanie przez Wnioskodawcę kosztów ww. imprez częściowo lub w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pozostaje bez wpływu na wysokość limitu kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 788). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj