Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-755/10/12-6/S/AJ
z 4 czerwca 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. Z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1285/11 z dnia 31.01.2012 r. (data wpływu 25.05.2012 r.), stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26.10.2010 r. (data wpływu 08.11.2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16.12.2010 r. (data wpływu 20.12.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika związanych z opodatkowaniem „u źródła” przychodów z tytułu zbycia „prawa do zawodnika” - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 08.11.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika związanych z opodatkowaniem „u źródła” przychodów z tytułu zbycia „prawa do zawodnika”.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca (zwany także dalej: „Spółka” lub „Klub”) jest klubem sportowym występującym w rozgrywkach piłkarskich X. (najwyższej klasy rozgrywkowej w Polsce). Same rozgrywki piłkarskie (liga piłkarska) są prowadzone przez Spółkę X. S.A., w której K. jest jednym z akcjonariuszy (akcjonariuszami są wszystkie zespoły grające aktualnie w X. oraz Y., czyli 17 podmiotów).


Chcąc występować w rozgrywkach X. Spółka musi dysponować kadrą zawodników. Zawodnicy grający w Spółce to zawodnicy krajowi i zagraniczni. Pozyskanie danego zawodnika do rozgrywek odbywa się w dwojaki sposób:

  1. Wnioskodawca dysponuje pełnią praw do danego zawodnika w określonym czasie, który to czas pokrywa się z okresem na jaki zawodnik związany jest ze Spółką kontraktem o profesjonalne uprawianie piłki nożnej lub inną umową; w tym wariancie Spółka nabywa pełnię praw majątkowych do danego zawodnika (jest to nabycie praw od innego klubu piłkarskiego -transfer definitywny lub pozyskanie zawodnika, którego kontrakt z innym klubem wygasł).
  2. Spółka nabywa prawa do danego zawodnika na określony czas - na okres uzgodniony z klubem macierzystym zawodnika, na taki sam okres zawierana jest z zawodnikiem umowa cywilnoprawna lub umowa o pracę. Takie nabycie praw jest określane mianem transferu czasowego.

Zarówno w przypadku transferu definitywnego, jak i transferu czasowego Spółka musi zapłacić właścicielowi praw do danego zawodnika stosowne wynagrodzenie za zakup pełni praw do zawodnika (w przypadku transferu definitywnego) lub pewnej wiązki praw do zawodnika (w przypadku transferu czasowego).

Gracze zagraniczni do których prawa K. nabywa pochodzą z rożnych krajów. Są to np. kraje Unii Europejskiej, Brazylia, kraje Afrykańskie, itd. Z większością krajów, z których K. sprowadza zawodników Polska ma podpisane umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Jednakże z niektórymi krajami, np. wspomnianą Brazylią, takowe umowy przez Polskę nie zostały podpisane.

Pod pojęciem praw majątkowych nabywanych od innego klubu piłkarskiego rozumie się głównie prawo o charakterze federacyjnym (karta zawodnicza, karta zawodnika). Biorąc pod uwagę przepisy FIFA, UEFA, Y., X. SA regulujące zasady prowadzenia rozgrywek, prawo to umożliwia rejestrację danego zawodnika w federacji krajowej (w tym przypadku w federacji polskiej), co z kolei umożliwia udział zawodnika w oficjalnych rozgrywkach piłkarskich w barwach Klubu. Innymi słowy, prawo federacyjne to prawo umożliwiające, po spełnieniu określonych czynności formalnych (takich jak na przykład wniesienie stosownych opłat, uzyskanie przez zawodnika pozwolenia na pracę w przypadkach wymaganych prawem, przesłanie dokumentów do Y. lub X. SA), grę zawodnika w Klubie. Prawo federacyjne jest elementem zarówno transferu czasowego jak i definitywnego. Elementem transferu definitywnego jest również prawo do dalszego transferowania zawodnika w przyszłości tj. do uzyskiwania korzyści majątkowych w zamian za umożliwienie zawodnikowi zmiany barw klubowych na inne niż barwy Klubu.

Opisane powyżej prawo do dalszego transferowania zawodnika w przyszłości nie jest natomiast elementem składowym transferu czasowego do Klubu, który jest klubem pozyskującym. To prawo pozostaje w klubie macierzystym zawodnika. W uproszczeniu można przyjąć, iż przy transferze czasowym dochodzi jedynie do wypożyczenia karty zawodniczej na z góry umówiony okres. Wynagrodzenie, które płatne jest przez Klub do klubu odstępującego (dotychczasowego właściciela karty zawodniczej) jest wartością umowną określaną poprzez negocjacje stron (Klubów). Niezależenie od nazwy, wynagrodzenie transferowe, jest zapłatą za opisane powyżej prawo lub prawa.


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


  1. Czy w związku z zapłatą przez Spółkę zagranicznemu właścicielowi praw do danego zawodnika wynagrodzenia opisanego w stanie faktycznym - w związku z transferem definitywnym danego zawodnika - Spółka winna, jako płatnik, pobrać od tego wynagrodzenia podatek dochodowy od osób prawnych - jako tzw. podatek u źródła, biorąc pod uwagę okoliczność, że zawodnik jest z kraju, z którym Polska nie ma podpisanej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu ?
  2. Czy w związku z zapłatą przez Spółkę zagranicznemu właścicielowi praw do danego zawodnika wynagrodzenia opisanego w stanie taktycznym - w związku z transferem definitywnym danego zawodnika - Spółka winna, jako płatnik, pobrać od tego wynagrodzenia podatek dochodowy od osób prawnych - jako tzw. podatek u źródła, biorąc pod uwagę okoliczność, że zawodnik jest z kraju, z którym Polska ma podpisaną umowę w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu ?
  3. Czy w związku z zapłatą przez Spółkę zagranicznemu właścicielowi praw do danego zawodnika wynagrodzenia opisanego w stanie faktycznym - w związku z transferem czasowym danego zawodnika - Spółka winna, jako płatnik, pobrać od tego wynagrodzenia podatek dochodowy od osób prawnych - jako tzw. podatek u źródła, biorąc pod uwagę okoliczność, że zawodnik jest z kraju, z którym Polska nie ma podpisanej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu ?
  4. Czy w związku z zapłatą przez Spółkę zagranicznemu właścicielowi praw do danego zawodnika wynagrodzenia opisanego wstanie faktycznym - w związku z transferem czasowym danego zawodnika - Spółka winna, jako płatnik, pobrać od tego wynagrodzenia podatek dochodowy od osób prawnych - jako tzw. podatek u źródła, biorąc pod uwagę okoliczność, że zawodnik jest z kraju, z którym Polska ma podpisaną umowę w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu ?

Zdaniem Wnioskodawcy:


Ad. 1


Zdaniem Spółki, w sytuacji dokonywania przez nią płatności związanych z transferem definitywnym danego zawodnika (do którego Spółka nabyła pełnię praw majątkowych), Spółka nie występuje w roli płatnika tzw. podatku u źródła, czyli nie powinna od takich płatności pobierać podatku dochodowego od osób prawnych (zwanego dalej podatkiem CIT). Fakt, że płatność jest dokonywana dla podmiotu z kraju, z którym Polska nie ma podpisanej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu jest tutaj bez znaczenia.


Spółka wskazała następujące argumenty na tę okoliczność:


Spółka nie jest tutaj płatnikiem, ponieważ ustawa o CIT jej tym płatnikiem nie czyni – w stosunku do omawianych płatności. Zgodnie z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa „płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu”. Jasno wynika z zacytowanej definicji, że płatnik ma wykonać swoje obowiązki (obliczyć, pobrać i wpłacić podatek pobrany od płatnika), ale w sytuacji, kiedy nakazują mu to przepisy prawa podatkowego (przepisami prawa podatkowego są zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja, ustawy, rozporządzenia i umowy międzynarodowe).

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT „osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji”. Rzeczony przepis wymienia grupy płatników, które winny pobrać podatek od dokonywanych wypłat. W niniejszej sprawie, ponieważ dotyczy ona wypłat na rzecz podmiotów zagranicznych, może wchodzić w grę pobór podatku od wypłat z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT (tam są wymienione właśnie płatności na rzecz podmiotów zagranicznych). Te płatności, skutkujące powinnością pobrania podatku przez płatnika, to płatności z tytułu:

  1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
  2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  3. a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
  4. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
  5. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej.

Zdaniem Spółki, już na pierwszy rzut oka widać, że w rozpatrywanym przypadku Wnioskodawcy, można rozważać co najwyżej przypadek wskazany w pkt 1 i pkt 2 ust. 1 art. 21 ustawy o CIT (reszta odpada z oczywistych powodów). Innymi słowy, gdyby uznać, że dokonywane przez Spółkę płatności na rzecz właścicieli praw majątkowych do zagranicznego zawodnika, który transferem definitywnym przechodzi do Wnioskodawcy, są objęte dyspozycją wskazanych wyżej punktów, to Spółka winna jako płatnik pobrać od tych wypłat podatek. Jednakże uważna analiza tych punktów wskazuje, że nie dotyczą one analizowanych płatności dokonywanych przez Spółkę, bo:

  • wypłaty wskazane w pkt 1, zwane opłatami licencyjnymi sensu largo, nie dotyczą rozpatrywanego przypadku Legii. Mówi się tam, co prawda, o sprzedaży praw, ale chodzi o prawa autorskie, prawa pokrewne, prawo do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych. Prawa majątkowe do zawodnika na pewno się w tych kategoriach nie znajdują, jest to odrębna kategoria, innego rodzaju prawo. Przepis ten przewiduje także pobór podatku od wypłat za prawo do używania, ale używania maszyn, urządzeń itd. Znowu w tym katalogu nie ma prawa do używania (korzystania z) zawodnika, czy praw do zawodnika. Podsumowując swoje stanowisko, Spółka stwierdziła, że opłaty dokonywane przez Wnioskodawcę z omawianego tytułu nie są wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
  • wypłaty wskazane w pkt 2 także nie dotyczą rozpatrywanego przypadku Spółki. Jest w nim, co prawda, mowa o opłatach za świadczone usługi w zakresie działalności sportowej (co może na pierwszy rzut oka nasuwać podobieństwo do przypadku Legii, ale znowu kompleksowa analiza prawna sprawy prowadzi do wniosku, że ten przepis nie ma zastosowania do stanu faktycznego niniejszej sprawy. K. nie płaci na rzecz właścicieli praw majątkowych do zagranicznego zawodnika za to, że w Polsce wykonują oni (ci zawodnicy, albo ich dotychczasowi właściciele) usługi w zakresie działalności sportowej, ale płaci za to, że prawa do tych zawodników będą w dyspozycji Legii. Jest to duża różnica. Czym innym jest odpłatność za usługę sportową (np. odpłatność za mecz danej drużyny zagranicznej w Polsce lub zapłata samemu zawodnikowi za wykonywane usługi w zakresie działalności sportowej), a czym innym odpłatność za możliwość dysponowania danym zawodnikiem, który być może będzie w Klubie grał (gdy będzie miał słabszą formę to w ogóle nie będzie grał, a wtedy jeszcze trudniej mówić o działalności usługowej w zakresie sportu). Spółka jeszcze raz podkreśliła, że w przypadku Spółki jest to odpłatność za pewne prawo majątkowe (prawa majątkowe do danego zawodnika), a nie odpłatność za wykonywanie usługi w zakresie działalności sportowej (najczęściej beneficjentem odpłatności za usługi w zakresie działalności sportowej jest zawodnik, niemniej jednak sytuacja ta nie jest przedmiotem wniosku o interpretację). Podsumowując swoje stanowisko, Spółka stwierdziła, ze opłaty dokonywane przez Legie z omawianego tytułu nie są wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.
  • skoro udowodniono w punktach powyższych, że dokonywane przez Spółkę płatności nie są płatnościami, o których mówi art. 21 ustawy o CIT, a tylko takie płatności na rzecz podmiotów zagranicznych czyniłyby z Wnioskodawcy płatnika, to Spółka nie powinna od tych wypłat pobierać podatku CIT. Dotyczy to zarówno opłaty za sam transfer zawodnika, jaki opłaty z tytułu określonego procentu od kwoty, która Spółka uzyskałaby, gdyby dokonała transferu praw do zawodnika do innego (kolejnego) klubu piłkarskiego.
  • wobec powyższego fakt, że płatność jest dokonywana dla podmiotu z kraju, z którym Polska nie ma podpisanej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu nie ma żadnego znaczenia prawnego.

Ad. 2


Zdaniem Spółki, w sytuacji dokonywania przez nią płatności związanych z transferem definitywnym danego zawodnika (do którego Spółka nabyła pełnię praw majątkowych), Wnioskodawca nie występuje w roli płatnika tzw. podatku u źródła, czyli nie powinien od takich płatności pobierać podatki CIT. Argumentacja przytoczona w Ad. 1 ma tutaj w całości zastosowanie.

Wnioskodawca dodał, że w umowach w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, które Polska podpisała, omawiane wypłaty uznawane są za dochód z zysków przedsiębiorstw (ponieważ dochód ten nie jest w tych umowach gdzie indziej wymieniony jako rodzaj innego dochodu), co wyklucza pobór podatku przez Spółkę (na mocy art. 21 ust. 2 ustawy o CIT). Jest to jednakże bez znaczenia, ponieważ i tak podatek nie powinien być pobierany, bo to nie jest tego rodzaju należność, która skutkuje obowiązkiem poboru podatku przez Spółkę (nie ma jej wymienionej w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT). Spółka nie może pobrać podatku w sytuacji przez prawo nie przewidzianej.


Ad. 3


Zdaniem Spółki, w sytuacji dokonywania przez nią płatności związanych z transferem czasowym danego zawodnika, Spółka nie występuje w roli płatnika tzw. podatku u źródła, czyli nie powinna od takich płatności pobierać podatku CIT. Argumentacja przytoczona w Ad. 1 ma tutaj w całości zastosowanie.


Spółka podkreśliła, że czym innym jest odpłatność za usługę sportową (co implikuje obowiązki płatnika), a czym innym odpłatność za prawo majątkowe do danego zawodnika (co jest przypadkiem Spółki, który nie implikuje obowiązków płatnika.


Ad. 4


Zdaniem Spółki, w sytuacji dokonywania przez nią płatności związanych z transferem czasowym danego zawodnika, Spółka nie występuje w roli płatnika tzw. podatku u źródła, czyli nie powinna od takich płatności pobierać podatku CIT. Argumentacja przytoczona w Ad. 1, drugim akapicie Ad. 2 i drugim akapicie Ad. 3 ma tutaj w całości zastosowanie.

W dniu 18 stycznia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB5/423-755/10-3/AJ stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26.10.2010 r. (data wpływu 08.11.2010 r.) w odniesieniu pytań oznaczonych nr 1-4 jest nieprawidłowe.

Tut. Organ podatkowy wskazał, iż umowę o odpłatny transfer zawodnika należy potraktować jako umowę o świadczenie usług w zakresie działalności sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż jej podstawowym przedmiotem i celem jest zapewnienie świadczenia tychże usług.

W konsekwencji Tut. Organ podatkowy uznał, iż przedmiotowe wynagrodzenie mieści się w kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Strona na mocy art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) pismem z dnia 04.02.2011 r. (data stempla pocztowego 07.02.2011 r.) wezwała organ podatkowy (data wpływu do Izby Skarbowej 09.02.2011 r.) do usunięcia naruszenia prawa polegającego na mylnym, zdaniem Strony, przyjęciu, iż K. dokonując zapłat z tytułu definitywnego/czasowego transferu zawodnika do gry w swoim zespole winna od takich płatności pobierać podatek dochodowy od osób prawnych.


Strona wniosła o zmianę interpretacji indywidualnej poprzez uznanie stanowiska zawartego w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej za prawidłowe.


Po przeanalizowaniu wszystkich zarzutów Strony, w odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa tutejszy Organ podatkowy pismem z dnia 04 marca 2011 r. Nr IPPB5/423-755/10-5/AJ stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej.


W powołanym piśmie Organ podatkowy podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej interpretacji indywidualnej.


Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa doręczono w dniu 08.03.2011 r.


Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 18 stycznia 2011 r. Nr IPPB5/423-755/10-3/AJ Strona złożyła pismem z dnia 06.04.2011 r. (data stempla pocztowego 06.04.2011 r., data wpływu do Izby Skarbowej 08.04.2011 r.) skargę z powodu jej niezgodności z prawem.


Zaskarżonej interpretacji indywidualnej Nr IPPB5/423-755/10-3/AJ zarzucono naruszenie art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. - dalej updop) poprzez jego błędną interpretację. W uzasadnieniu swojego stanowiska Strona wskazała, iż zdaniem Spółki w sytuacji dokonywania przez nią płatności związanych z transferem definitywnym i czasowym danego zawodnika (do którego K. nabyła prawa majątkowe), K. nie występuje w roli płatnika tzw. podatku u źródła, czyli nie powinna od takich płatności pobierać podatku CIT.


W odpowiedzi na skargę udzielonej pismem z dnia 20.04.2010 r. Nr IPPB5/4240-10/11-2/AJ tut. Organ podatkowy podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej interpretacji i wniósł o oddalenie skargi.


Wyrokiem z dnia 31.01.2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1285/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z uwagi na naruszenie art. 21 ust.1 pkt 2 updop oraz 14c § 1 Ordynacji podatkowej.


W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd wskazał, iż postawione przez Klub Piłkarski K. S.A. zagadnienie, sprecyzowane w czterech pytaniach o interpretację przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., zakładało w podstawie, prawo Klubu do dysponowania, na czas nieograniczony lub czas oznaczony, kartą zawodniczą piłkarza, otrzymane od zagranicznego klubu piłkarskiego, którego był on graczem, w zamian za wypłacone zagranicznemu klubowi stosowne wynagrodzenie.

Zdaniem Sądu Interpretacja indywidualna zawiera podstawowy błąd jakim jest przypisanie Klubowi K. różnego stanu faktycznego od opisanego przez ten Klub we wniosku o interpretację. Sąd wskazał, iż w ocenie Ministra Finansów dostępne na stronach internetowych przepisy FIFA wskazują, że wynagrodzenie jakie ma zapłacić Klub K., to co do zasady w szczególności wkład solidarny. Wartość wkładu solidarnego uzależniona jest od wysokości odszkodowania za rozwiązanie kontraktu o profesjonalne uprawianie piłki nożnej, jakie zostało uzgodnione pomiędzy klubem odstępującym, a Spółką. Metodologię obliczania wartości wkładu solidarnego, należnego każdemu z klubów szkolących zawodnika, zostały uregulowane szczegółowo w przepisach FIFA. „Na mocy art. 10 ww. przepisów regulujących status i transfery zawodników te same zasady mają zastosowanie (w tym min. dotyczące wkładu solidarnego) w przypadku wypożyczania zawodników (transferu czasowego)”. Przez wkład solidarny należy rozumieć świadczenie pieniężne płacone przez klub pozyskujący na rzecz innych klubów piłkarskich, które uczestniczyły w całym procesie szkolenia młodego zawodnika tj. od 12 roku życia do 23 roku życia” Oznacza to zdaniem Ministra Finansów, „… że wkład solidarny to wynagrodzenie, które Wnioskodawca płaci za usługę szkoleniową świadczoną przez kluby piłkarskie na rzecz zawodnika i przyszłych klubów piłkarskich, zatrudniających „ukształtowanego sportowo” zawodnika, które poprzez swoje działania podniosły umiejętności piłkarskie zawodnika”. W ten sposób Minister Finansów doszedł do wniosku, że umowa o transfer zawodniczy to umowa o świadczenie usług sportowych.


W złożonej skardze Klub K. zaprzeczył, aby wniosek o interpretację miał dotyczyć jedynie zawodników do 23-ciego roku życia oraz wkładu solidarnego.


Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Oznacza to, co zresztą podkreśla ugruntowane orzecznictwo sądowe, że niedopuszczalne jest rozszerzenie czy zmiana stanu faktycznego, wskazanego przez wnioskodawcę, gdyż wówczas oceniany jest inny stan prawny zagadnienia. Nie jest też dopuszczalne przytaczanie elementów stanu faktycznego czy prawnego uzyskanych poza treścią wniosku.

Jeżeli Klub K. w stanie faktycznym nie wskazał wkładu solidarnego jak też odpłatności za szkolenie młodych piłkarzy jako elementów wynagrodzenia za transfer, a siłą rzeczy nie zawarł tych elementów w pytaniach o interpretację przepisu, Minister Finansów nie mógł takich składników wynagrodzenia, płatnego klubowi zagranicznemu, oceniać, nawet z powołaniem się na źródło w postaci stron internetowych międzynarodowych organizacji piłkarskich. Zmieniając stan faktyczny wniosku, Minister Finansów ograniczył zagadnienie do wskazanego przez siebie, a nie przez Klub K..

Zdaniem Sądu, Minister Finansów ponownie winien ocenić stanowisko wnioskodawcy, nie udoskonalając, ani nie zawężając stanu faktycznego, wskazanego przez Klub K. A jeżeli Minister Finansów uważa, że stan faktyczny posiada braki, nie pozwalające ocenić, jego zdaniem, stanowiska Klubu w zakresie niezbędnym do wydania interpretacji indywidualnej, może zażądać, stosownie do art. 169 Ordynacji podatkowej, uzupełnienia wniosku.


W ocenie Sądu, Minister Finansów również niewłaściwie, zakwalifikował przepis art. 21 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. do opisanego stanu faktycznego, a więc dokonał błędnej subsumcji stanu faktycznego do badanej normy prawnej.


Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 20% pobiera się z tytułu wypłacanych rezydentom zagranicznym opłat za świadczone usługi między innymi w zakresie działalności sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą organizowanej ża pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium RP. Z przepisu jasno więc wynika, że opodatkowanie ryczałtowe ma miejsce, jeśli występuje w danym stanie faktycznym, zagraniczna osoba prawna oraz pośrednik, zajmujący się organizowaniem na terytorium Polski działalnością artystyczną, rozrywkową lub sportową. Opodatkowanie będzie więc miało miejsce, tylko wówczas gdy działalność wykonywana jest przez osobę prawną mającą siedzibę za granicą, a organizator pobierze ryczałtowy podatek dochodowy u źródła tylko wówczas, gdy faktycznym wykonawcą usługi będzie zagraniczna osoba prawna. Jeśli zaś zagraniczna osoba prawna będzie kolejnym pośrednikiem, który zleci wykonywanie usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej - polskim podmiotom, to podatek nie będzie pobrany. (Por. Paweł Małecki, Małgorzata Mazurkiewicz CIT, podatki i rachunkowość. Komentarz Lex 2011).

Klub Piłkarski „K.” jak wynika z wniosku, samodzielnie organizuje imprezy sportowe lub bierze udział w meczach organizowanych przez spółkę, której jest akcjonariuszem, X. S.A. i nie wskazał, aby działał na zlecenia zagranicznego klubu ani też innej zagranicznej ani też polskiej osoby prawnej czy fizycznej. Piłkarski klub zagraniczny również nie deleguje zawodnika do pracy w Klubie K., rozliczając jego uczestnictwo w grach Klubu K. z Klubem K. W ocenie Sądu, rozliczenia pomiędzy klubami mają raczej charakter odszkodowawczy za utracone zyski związane z przekazaniem karty zawodniczej, a co za tym idzie, określonego zawodnika, przed końcem zawartej z nim umowy. Są to jednak niewiążące uwagi Sądu, również nie mające oparcia we wniosku o interpretację.


W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygniecie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31.01.2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1285/11 - stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku z dnia 26.10.2010 r. w sprawie oceny prawnej przedstawionego w nim stanu faktycznego uznaje się w całości za prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj