2016.06.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-219/16-4/JO
z 9 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2016 r. (data wpływu 14 marca 2016 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 23 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 5 maja 2016 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 17 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty błędnie zarejestrowanych na kasie rejestrującej kwot podatku należnego przez podatnika zwolnionego z podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty błędnie zarejestrowanych na kasie rejestrującej kwot podatku należnego przez podatnika zwolnionego z podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 23 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 5 maja 2016 r. znak nr IPPP2/4512-219/16-2/JO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 23 maja 2016 r.):

Wnioskodawczyni jest podatnikiem, który w roku 2015 nie przekroczył limitu zwolnienia podmiotowego VAT w wysokości 150 000 zł. Dodatkowo nie planuje przekroczyć limitu 150 000 zł w roku 2016.
Z dniem 1 marca 2015 r. Wnioskodawczyni miała obowiązek, jako osoba prowadząca działalność z zakresu wykonywania usług kosmetycznych, zainstalować kasę fiskalną. Kasa została zainstalowana przez upoważnionego serwisanta do fiskalizacji w dniu 27 lutego 2015 r.

Kasa fiskalna, u Wnioskodawczyni jako podatnika, została zainstalowana pod numerem ewidencyjnym nadanym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego. Przyjechał serwisant i dokonał fiskalizacji kasy rejestrującej w dniu 27 lutego 2015 r., ale przez omyłkę zainstalował błędne stawki, w tym stawkę 23%. Wnioskodawczyni nie zwróciła uwagi na błąd od dnia 27 lutego 2015 r. Dopiero w dniach 28-29 lutego 2016 r. Wnioskodawczyni zauważyła, że powinna mieć stawkę „zw”.

Jako osoba odpowiadająca za swoją działalność, Wnioskodawczyni nie zwróciła uwagi, że paragony które nabijała na kasę fiskalną zawierają VAT należny ze stawką 23%. O omyłce Wnioskodawczyni zorientowała się dość niedawno, tj. około 28-29 lutego 2016 r. Wnioskodawczyni zgłosiła serwisantowi telefonicznie, że na kasie fiskalnej od momentu fiskalizacji jest błąd. W dniu 1 marca 2016 r. przyjechał serwisant i dokonał zmiany stawki na „zw” i dokonał stosownej adnotacji w książce serwisowej kasy w dniu 1 marca 2016 r. Więc od dnia 2 marca 2016 r. kasa fiskalizująca drukuje paragony ze stawką „zw”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku od towarów i usług (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 23 maja 2016 r.):

Czy na kasie fiskalizującej Wnioskodawczyni powinna mieć wyłącznie stawkę VAT zw (zwolniony) za usługi kosmetyczne ze względu na zwolnienie podmiotowe? Czy w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawczyni winna jest rozliczyć podatek VAT za miesiące od dnia 27 lutego 2015 r. do dnia 1 marca 2016 r. i złożyć deklarację VAT-7 za wyżej wymienione miesiące oraz czy Wnioskodawczyni ma możliwość stosowania stawki 23%, pomimo iż przysługuje jej limit podmiotowy 150 000 zł zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT? Czy korekta, której Wnioskodawczyni dokonała w dniu 1 marca 2016 r. jest skuteczna? Czy jako podatnik, który nie składał deklaracji VAT-R, Wnioskodawczyni powinna dokonać rozliczenia podatku VAT za miesiące od lutego 2015 r. do 1 marca 2016 r.?

Stanowisko Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 23 maja 2016 r.):

Wnioskodawczyni jest osobą odpowiedzialną za poprawne rozliczenia z Urzędem Skarbowym oraz jest świadoma, iż zwolnienie podmiotowe od podatku z tytułu podatku od towaru i usług nie zwalnia jej jako podatnika z rejestracji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności za pomocą kasy fiskalnej. Więc takową kasę Wnioskodawczyni posiada i ewidencjonuje sprzedaż swoich usług w swoim gabinecie kosmetycznym.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2011 r. (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Więc zgodnie do tego przepisu powinno mieć to zastosowanie do jej działalności.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 powołanej ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, Wnioskodawczyni musi dokonywać sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Z przepisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT wynika, iż Wnioskodawczyni jako osoba prowadząca działalność w postaci sprzedaży usług kosmetycznych, wobec których powstał obowiązek zakresie stosowania kas rejestrujących, jest zobowiązana za pośrednictwem kasy ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Jednak Wnioskodawczyni zauważyła, iż kryterium decydującym o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń, a nie opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik taki, jak Wnioskodawczyni, czyli zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy o VAT. Skoro Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, nie ma obowiązku rozliczenia tego podatku, tym bardziej, że wyżej opisana sytuacja wystąpiła z powodu błędu serwisanta i nie ma tutaj zastosowanie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawczyni informuje, że przy popełnieniu ewentualnego błędu przy fiskalizacji kasy fiskalnej nie dokonała samodzielnie i nie współdziałała z innymi osobami.

Wnioskodawczyni jako osoba odpowiedzialna za prawidłowe rozliczenia z Urzędem Skarbowym, nie jest zobligowana do składania deklaracji za okres od lutego 2015 r. do marca 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytoriom kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez pojęcie sprzedaży należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z powyższych przepisów wynika więc, że warunkiem powstania obowiązku ewidencjonowania danego zdarzenia (sprzedaży) przy zastosowaniu kasy rejestrującej jest powstanie obrotu.

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a pkt 1 i 8 ustawy, zgodnie z którym podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy,

dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363) zwanym dalej „rozporządzeniem”.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia, podatnicy, prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy. Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną sprzedaż (§ 2 pkt 12 rozporządzenia).

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 11 rozporządzenia, przez pamięć fiskalną rozumie się urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych.

Ww. cecha pamięci fiskalnej powoduje brak możliwości zarejestrowania na kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów, co zostało również potwierdzone zapisem § 3 ust. 3 rozporządzenia, który mówi, że nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

W myśl § 3 ust. 5 rozporządzenia, w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznie jej korekty przez ujęcie w odrębnej ewidencji:

błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży (wartość sprzedaży brutto i wartość podatku należnego);
krótkiego opisu przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki oraz dołączenie oryginału paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, przy której nastąpiła oczywista pomyłka.

Zgodnie z § 3 ust. 6 rozporządzenia, w przypadku, o którym mowa w ust. 5, podatnik ewidencjonuje przy zastosowaniu kasy sprzedaż w prawidłowej wielkości.

W świetle przedstawionych unormowań prawnych, kasa rejestrująca, a w szczególności pamięć fiskalna kasy, zostały skonstruowane w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ingerencję podatnika (również podmiotów wykonujących serwis techniczny kas rejestrujących), co oznacza, że dane raz wprowadzone do kasy (transakcja zakończona wydrukowaniem paragonu) nie podlegają już modyfikacji. Korekta danej transakcji (treści paragonu fiskalnego) jest możliwa jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli zapisaniem danych w pamięci fiskalnej. Jednakże zakaz ingerencji w pamięć fiskalną nie oznacza zakazu korekty samej transakcji sprzedaży, gdyż to dokumentacja kasowa transakcji nie podlega korekcie, a nie sama transakcja sprzedaży (w istocie obowiązuje jedynie zakaz zmiany treści paragonu).

Wcześniej powołany § 3 ust. 5 rozporządzenia określa, w jaki sposób należy dokonać korekty ewidencji w sytuacji wystąpienia oczywistej pomyłki. Przez oczywistą pomyłkę należy rozumieć taką pomyłkę, która ma miejsce w momencie sprzedaży, bądź niezwłocznie po niej. Przykładem takiej pomyłki może być np. pomyłka w ilości towaru - sprzedawca wydając np. 1,5 kg jabłek zaewidencjonuje na kasie 15 kg owoców lub pomyłka w cenie towaru – sprzedawca wydając p. chleb, zamiast ceny brutto 2 zł naliczy na kasie 20 zł. O oczywistej pomyłce można mówić również w sytuacji, gdy sprzedawca zaewidencjonuje na kasie sprzedaż towarów, której nie było - np. klient kupuje pomidory, gruszki, i ziemniaki, a sprzedawca zaewidencjonuje dodatkowo także cebulę. Za oczywistą pomyłkę należy uznać również przypadek, w którym sprzedawca zamiast zaewidencjonować na kasie stawkę podatku w wysokości 8% naliczy stawkę 80%, a zatem stawkę, która nie jest przewidziana w obowiązujących przepisach, stawkę nieistniejącą.

Oczywista omyłka jest to więc pomyłka, która jest łatwa do zauważenia, a „oczywistość” omyłki, rozumianej jako określenie niedokładności, nasuwa się każdemu bez potrzeby dodatkowych ustaleń, dokumentów.

Należy zauważyć, że w sytuacji, gdy błędna informacja w ewidencji prowadzonej przy użyciu kas rejestrujących nie zostanie ujawniona w momencie sprzedaży, lecz po upływie pewnego czasu od sprzedaży, to nie można mówić o wystąpieniu oczywistej omyłki. Po upływie jakiegoś czasu od sprzedaży nie jest możliwe stwierdzenie błędów w ewidencji prowadzonej przy użyciu kas rejestrujących (np. dotyczących rodzaju towaru, jego ilości, kwoty sprzedaży brutto, stawki podatku) bez konieczności odwołania się, przeanalizowania innych dokumentów będących w posiadaniu Wnioskodawczyni, bądź przepisów obowiązujących w dacie sprzedaży.

Tym samym, w sytuacji będącej przedmiotem wniosku nie można mówić o oczywistej omyłce.

Obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej w sytuacji, gdy powstałe błędy nie są efektem oczywistej pomyłki, jednakże brak regulacji prawnych w tym zakresie, nie może pozbawić podatnika możliwości dokonania korekty, jeżeli możliwe jest wykazanie, że obrót z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie, bądź też paragon nie odzwierciedla zaistniałego stanu faktycznego.

Skoro kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należałoby prowadzić tzw. ewidencję korekt, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest podatnikiem, który w roku 2015 nie przekroczył limitu zwolnienia podmiotowego VAT w wysokości 150 000 zł. Dodatkowo nie planuje przekroczyć limitu 150 000 zł w roku 2016.

Z dniem 1 marca 2015 r. Wnioskodawczyni miała obowiązek, jako osoba prowadząca działalność z zakresu wykonywania usług kosmetycznych, zainstalować kasę fiskalną. Kasa została zainstalowana przez upoważnionego serwisanta do fiskalizacji w dniu 27 lutego 2015 r.

W przedstawionej sytuacji, gdy Wnioskodawczyni zaewidencjonowała na kasie rejestrującej sprzedaż swoich usług kosmetycznych jako sprzedaż opodatkowaną stawką 23% zamiast stawki zwolnionej, Wnioskodawczyni powinna dokonać korekty wszystkich błędnie wystawionych paragonów na kasie rejestrującej w specjalnie w tym celu prowadzonej ewidencji korekt.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Zgodnie z art. 99 ust. 7 pkt 1 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113, oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 3.

W myśl art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego.

Przepisy te mają charakter sankcyjny i stosowane są w przypadku wystawienia przez podmiot faktury VAT, mimo że dana czynność była zwolniona lub niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Obowiązek zapłaty wykazanego podatku dotyczy jednak tylko tych przypadków, w których kwota podatku wykazana została na fakturze VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zatem w przypadku wystawienia innego dokumentu sprzedaży niż faktura VAT, w przedmiotowej sprawie paragonu fiskalnego, w którym wykazano kwotę podatku należnego, pomimo, że sprzedaż podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług, wystawca nie ma obowiązku zapłaty wykazanej na tym dokumencie (tj. paragonie) kwoty podatku VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie przekroczyła kwoty sprzedaży w wysokości 150 000 zł w poprzednim roku podatkowym (tj. w roku 2015), więc może Ona korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, z uwagi na to, że Wnioskodawczyni korzystała ze zwolnienia podmiotowego i nie dokonała rejestracji jako podatnik podatku od towarów i usług, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do składania deklaracji podatkowych za okres od lutego 2015 r do marca 2016 r. oraz zapłaty błędnie zaewidencjonowanej kwoty podatku należnego na kasie rejestrującej, gdyż Wnioskodawczyni jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Przy czym, jak już wskazano wcześniej, Wnioskodawczyni musi dokonać właściwej korekty w prowadzonej ewidencji korekt.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin