Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-251/16/AW
z 14 lipca 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 marca 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 17 czerwca 2016 r. (data wpływu 21 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu eksploatacji samochodu, którym świadczone będą przez Wnioskodawcę usługi turystyczne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu eksploatacji samochodu, którym świadczone będą przez Wnioskodawcę usługi turystyczne.

Wniosek został uzupełniony pismem z 17 czerwca 2016 r. (data wpływu 21 czerwca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 9 czerwca 2016 r. nr IBPP1/4512-251/16/AW.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik świadczy usługi turystyki dla firm, jak również dla indywidualnych osób fizycznych. Dla prowadzonej działalności gospodarczej Podatnik nabywa usługi. Są to wyżywienie, noclegi i ubezpieczenie. W przyszłości zamierza świadczyć usługi transportowe własnym środkiem transportu. Z tytułu świadczenia usług transportowych poniesie wydatki między innymi na raty leasingowe oraz paliwo.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

  1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT od 17 czerwca 2008 r. składającym miesięczne deklaracje VAT-7.
  2. Środek transportu, którym Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi transportowe, będący przedmiotem wniosku, nie jest samochodem osobowym, a dopuszczalna masa całkowita wynosi 4100 kg.
  3. Pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej.
  4. Wnioskodawca nie będzie składał naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o wykorzystaniu pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej.
  5. Dopuszczalna masa całkowita wynosi 4100 kg, więc nie będą istniały żadne okoliczności potwierdzające brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego.
  6. Wnioskodawca nie będzie ustalał zasad używania pojazdu.
  7. Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji przebiegu pojazdu.
  8. Sposób wykorzystania pojazdu, pomimo braku ustalonych zasad używania pojazdu, wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
  9. Pojazd będący przedmiotem wniosku nie podlega przepisowi art. 86a ust. 9 w związku z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT.
  10. Wnioskodawca nie będzie posiadał dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, o których mowa w art. 86a ust. 10 ustawy o VAT, potwierdzające wymagania dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy.
  11. Liczba siedzeń (miejsc łącznie z kierowcą) wynosi 15, dopuszczalna ładowność 4100 kg. Powyższe informacje wynikają z dokumentów wydanych w oparciu o przepisy ustawy o ruchu drogowym.
  12. Pojazd konstrukcyjnie przeznaczony jest do przewozu 15 osób łącznie z kierowcą. Z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.
  13. Wnioskodawca do świadczenia usług objętym wnioskiem nie będzie zatrudniał pracowników na umowę o pracę. W wyjątkowych sytuacjach będzie korzystał z usług zleceniobiorców na podstawie zawartych stosownych umów.
  14. Z pojazdu będzie korzystał właściciel, który posiada wszelkie uprawnienia wydane przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego do świadczenia usług przewozu osób.
  15. Pojazd nie będzie używany przez pracowników, dlatego nie będzie wprowadzony obowiązek zostawiania po godzinach pracy na parkingu firmy.
  16. W trakcie wykonywania usług objętych umową zlecenia przez wynajętego kierowcę nadzór nad używaniem pojazdu będzie pełnił właściciel pojazdu.
  17. Pojazd objęty wnioskiem został przyjęty do firmy wyłącznie w celu świadczenia usług przewozu osób zarówno do własnych usług turystycznych, jak również do usług wykonywanych na rzecz innych firm lub osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.
  18. Wydatki związane z eksploatacją samochodu, od których Wnioskodawca zamierza odliczyć podatek VAT to raty leasingowe, paliwo, usługi remontowe, części zamienne, opłaty autostradowe.
  19. Pojazd, o którym mowa we wniosku będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu wydatków dotyczących eksploatacji samochodu, którym świadczone będą usługi można odliczyć podatek naliczony?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ transport własny będzie opodatkowany w całości stawką 23%, dlatego Podatnik dokona odliczenia podatku VAT od zakupów dotyczących samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 tej ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi turystyki dla firm, jak również dla indywidualnych osób fizycznych. Dla prowadzonej działalności gospodarczej Podatnik nabywa usługi. Są to wyżywienie, noclegi i ubezpieczenie. W przyszłości zamierza świadczyć usługi transportowe własnym środkiem transportu. Z tytułu świadczenia usług transportowych poniesie wydatki między innymi na raty leasingowe oraz paliwo.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT od 17 czerwca 2008 r. składającym miesięczne deklaracje VAT-7. Pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Sposób wykorzystania pojazdu, pomimo braku ustalonych zasad używania pojazdu, wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Pojazd objęty wnioskiem został przyjęty do firmy wyłącznie w celu świadczenia usług przewozu osób zarówno do własnych usług turystycznych, jak również do usług wykonywanych na rzecz innych firm lub osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wydatki związane z eksploatacją samochodu, od których Wnioskodawca zamierza odliczyć podatek VAT to raty leasingowe, paliwo, usługi remontowe, części zamienne, opłaty autostradowe. Pojazd, o którym mowa we wniosku będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu eksploatacji samochodu, którym świadczone będą przez Wnioskodawcę usługi turystyczne.

Ustosunkowując się w pierwszej kolejności do prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z usługami turystycznymi należy wskazać, że podlegają one opodatkowaniu według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy o VAT. Przepisy art. 119 tej ustawy wprowadzają szczególny sposób opodatkowania usług turystyki, polegający na opodatkowaniu marży, stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących te usługi.

Stosownie do art. 119 ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ww. ustawy).

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną świadczoną przez organizatora. Użycie w cytowanym przepisie słowa „w szczególności” oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie inne usługi stanowiące składniki usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę, jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy o VAT przyjąć należy, iż nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Według art. 119 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

  • działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
  • przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Jak stanowi art. 119 ust. 3a ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Przedmiotowa regulacja w sposób kategoryczny zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji.

Wskazać tutaj należy, iż podstawowym obowiązkiem podatnika podatku od towarów i usług jest prawidłowe opodatkowanie wykonywanych czynności podlegających opodatkowaniu. Tak więc dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania usług turystycznych, opodatkowanych według szczególnej procedury, określonej przepisem art. 119 ust. 1, konieczne jest prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 119 ust. 3a ustawy.

Zgodnie z art. 119 ust. 4 ustawy o VAT, podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

Należy podkreślić, że do towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty można zaliczyć jedynie takie towary i usługi, które Wnioskodawca nabywa od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty i nie stanowią one jednocześnie „środków” do wyświadczenia usługi własnej Wnioskodawcy, która następnie staje się elementem kompleksowej usługi turystycznej. Usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy, to bowiem świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych), mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Z punktu widzenia klienta (usługobiorcy) istotny był zakup usługi turystycznej.

Z powyższego wynika, ze przepis art. 119 ustawy o VAT nie dotyczy wszelkiego rodzaju usług. Wyraźnie z niego wynika, że dotyczy jedynie usług turystyki.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że świadczy usługi turystyki dla firm, jak również dla indywidualnych osób fizycznych. Dla prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabywa usługi takie jak wyżywienie, noclegi i ubezpieczenie. W przyszłości zamierza świadczyć usługi transportowe własnym środkiem transportu.

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Stosownie do postanowień ww. art. 119 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługi turystyki, w przypadku gdy podatnik:

  • działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
  • przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Z art. 119 ust. 4 ustawy wynika, że podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

Zatem przesłanki wynikającej z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT warunkującej skorzystanie z prawa do odliczenia, tj. przesłanki istnienia pomiędzy dokonanymi zakupami a czynnościami opodatkowanymi, nie stosuje się jednakże – jak wskazano w ww. przepisie art. 119 ust. 4 ustawy – względem podatników stosujących rozliczenie świadczonych przez siebie usług turystyki na zasadzie tzw. VAT marża, zgodnie z art. 119 ust. 3 ustawy o VAT.

Powyższe ograniczenie ma zastosowanie jedynie do usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Ponadto, stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

W związku z nabywaniem przez Wnioskodawcę towarów i usług (wyżywienie, noclegi i ubezpieczenie) we własnym imieniu i na własny rachunek od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty i tym samym świadczenie usług turystyki opodatkowanych na zasadzie VAT marża, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, o czym stanowi art. 119 ust. 4 ustawy o VAT.

Odnośnie natomiast kwestii prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych przez Wnioskodawcę towarów i usług związanych ze świadczeniem w ramach usług turystyki usługi własnej (transportu) należy wskazać, że zgodnie z ogólnymi regułami konstrukcyjnymi VAT podatek naliczony podlega odliczeniu pod warunkiem, że związany jest z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Ustawa stanowi, że podatek winien być wyodrębniony w przypadku, gdy podatnik wykonuje zarówno czynności dające prawo do odliczenia, jak i czynności, w związku z którymi nie przysługuje takie prawo. Obowiązek wyodrębnienia kwot podatku przypisywanych do poszczególnych rodzajów czynności (opodatkowane, zwolnione, niepodlegające opodatkowaniu), ma charakter bezwzględny.

Cytowany powyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, stwierdza jednoznacznie, że prawo do odliczenia przysługuje w tym zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Nie przysługuje ono zatem w zakresie wykonywania czynności niepodlegających w ogóle podatkowi oraz w zakresie wykonywania czynności zwolnionych z podatku.

Jak wskazał Wnioskodawca, pojazd, o którym mowa we wniosku będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę od wydatków poczynionych przez Wnioskodawcę na nabycie pojazdu służącego do wykonywania własnych usług transportowych oraz wydatków na eksploatację tego pojazdu będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodów oraz wydatków związanych z ich eksploatacją są uregulowane w art. 86a ustawy o VAT.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 tej ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Według art. 2 pkt 34 ww. ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 86a ust. 2 wskazanej ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

  1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
  2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
  3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

  1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
  2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Treść art. 86a ust. 4 powołanej ustawy wskazuje, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

  1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
  2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak wskazał Wnioskodawca, środek transportu, którym zamierza świadczyć usługi transportowe, będący przedmiotem wniosku, nie jest samochodem osobowym, a dopuszczalna masa całkowita wynosi 4100 kg. Pojazd będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Sposób wykorzystania pojazdu wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Liczba siedzeń (miejsc łącznie z kierowcą) wynosi 15, dopuszczalna ładowność 4100 kg – powyższe informacje wynikają z dokumentów wydanych w oparciu o przepisy ustawy o ruchu drogowym. Pojazd objęty wnioskiem został przyjęty do firmy wyłącznie w celu świadczenia usług przewozu osób zarówno do własnych usług turystycznych, jak również do usług wykonywanych na rzecz innych firm lub osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Z powyższego wynika, że dla oceny prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem i eksploatacją tego pojazdu, przepis art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT ograniczający możliwość odliczenia podatku naliczonego do 50% w związku z art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT – nie będzie miał zastosowania.

W grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu będącego przedmiotem wniosku oraz wydatków związanych z eksploatacją samochodu, od których Wnioskodawca zamierza odliczyć podatek VAT w postaci rat leasingowych, paliwa, usług remontowych, części zamiennych, opłat autostradowych, ponieważ – jak wynika z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym – jest on pojazdem samochodowym konstrukcyjnie przeznaczonym do przewozu 15 osób.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj