Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-262/16/SK
z 23 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 22 marca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 marca 2016 r.), uzupełnionym 16 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z wyłączeniem części terenów ze specjalnej strefy ekonomicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z wyłączeniem części terenów ze specjalnej strefy ekonomicznej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadząc działalność na terenie Specjalnej Stefy Ekonomicznej (dalej jako: „SSE”) zobowiązana jest do ponoszenia opłaty partycypacyjnej, która wyliczana jest od ilości posiadanych w zasobach SSE metrów kwadratowych gruntu. W przypadku Spółki cena za 1 m² terenu wynosiła do listopada zeszłego roku 4,60 zł (co w przeliczeniu dawało miesięcznie ponad

80 tysięcy opłaty). Ta wysokość stawki została ustalona w 2004 r., podczas zawierania umowy pomiędzy SSE i Spółką. Ustalono wtedy cenę 1,1 zł za metr od 2004 r. i zwiększenia co kilka lat, aż do 4,60 od 2013 r. Stawki ustalone w 2004 r. zakładały stały wzrost krajowego PKB oraz wstąpienie Polski do strefy EURO, i z tej przyczyny zostały przyjęte w wyżej wskazanej wysokości. W maju zeszłego roku Spółka zwróciła się do SSE z prośbą o obniżenie opłaty (stawka Spółki przewyższała co najmniej dwukrotnie drugą najwyższą stawkę płaconą przez podmiot działający w SSE). W wyniku powyższego wniosku stawka opłaty ponoszona przez Spółkę została obniżona, jednakże dopiero od listopada 2015 r. i to na 2,30 zł za metr, co nadal stanowi najwyższą stawkę płaconą przez podmiot działający w SSE. Spółka rozważa możliwość wyłączenia z SSE terenów należących do niej, które nie są bezpośrednio związane z produkcją, np. parkingów, placów manewrowych, a w szczególności niezabudowanych terenów zielonych,

a pozostawianie w obszarze SSE tylko gruntów znajdujących się bezpośrednio pod zabudowaniami, jak i drogi dojazdowej. Działanie to ma na celu oczywiście znaczne zmniejszenie obciążeń za partycypację w kosztach administrowania SSE.

Spółka prowadzi działalność na podstawie dwóch pozwoleń na prowadzenie działalności na terenie SSE: z 2004 r. i 2008 r.

W pozwoleniach Spółki na działalność w SSE jako warunek pozyskania prawa do ulgi inwestycyjnej wskazano poniesienie inwestycji i utrzymanie stanu co najmniej przez 5 lat. W przypadku obu pozwoleń warunek ten już dawno został spełniony. Spełnione zostały także wszystkie inne warunki (np. dotyczące zatrudnienia).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wyłączenie części terenów z SSE miałoby negatywny wpływ na uzyskane przez Spółkę prawo do ulgi w podatku dochodowym od osób prawnych?
2. Czy wyłączenie części terenów z SSE miałoby wpływ na możliwość zwiększania ulgi, a tym samym pomocy publicznej (w przypadku pozwolenia z 2004 r.) o bieżąco i w przyszłości ponoszone inwestycje?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Równocześnie art. 17 ust. 4 updop stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

W myśl art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282, dalej zwanej: „ustawą o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane „zezwoleniem” (art. 16 ust. 1 ww. ustawy).

Spółka wskazuje także, że jak wynika z § 5 ust. 3 rozporządzenia z dnia 16 października 2006 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. Nr 191, poz. 1461 ze zm.) winno być: w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 191, poz. 1416 ze zm.) zwolnienie podatkowe przysługuje tylko w zakresie działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia z 2008 r. Analogiczny przepis znajduje się w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 44, poz. 274 ze zm.), w wersji na dzień wydania Zezwolenia z 2004 r.

Z uwagi na fakt, że, Spółka uzyskała Zezwolenie z 2008 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w kwietniu 2008 r., w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą także przepisy wyżej wymienionego rozporządzenia Rady Ministrów z 16 października 2006 r. w sprawie pomocy publicznej. W myśl § 3 ust. 1 tego rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6-8, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Stosownie natomiast, do postanowień § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

1. nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;
2. będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
   
   

W ww. rozporządzeniu brak jest przepisów określających wprost, jakie są konsekwencje podatkowe w przypadku niespełnienia wskazanego w § 5 ust. 1 tego rozporządzenia, tj. utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W odniesieniu do Zezwolenia z 2004 r. znajdą zastosowanie analogiczne zasady.

Przykładowo w interpretacji indywidualnej z 27 stycznia 2009 r. Znak: ILPB1/415-905/08-2/IM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż przeniesienie w jakiejkolwiek formie własności składnika majątku, z którym związane były wydatki inwestycyjne - przed upływem terminów wskazanych w ww. § 5 ust. 1 pkt 1 stanowi przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego w tej części, w jakiej związane ono było z tym składnikiem majątku, którego własność została przeniesiona, w okresie następującym po zbyciu składnika majątkowego.

Biorąc pod uwagę treść powołanych wyżej przepisów prawa, stwierdzić należy, że wydzielenie części nieruchomości gruntowych (środków trwałych), z którymi były związane wydatki inwestycyjne zaliczane przez Spółkę do sumy wydatków kwalifikowanych po upływie 5 lat od dnia wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie będzie stanowić przesłanki do utraty prawa do zwolnienia podatkowego. Spółka zwraca też uwagę, że żaden przepis nie sankcjonuje sytuacji, w których przedsiębiorca strefowy dokonałby wydzielenia spod zarządu SSE części gruntów nie będących bezpośrednio związanymi z podstawową działalności produkcyjną. Co więcej należy dodać, że w ww. rozporządzeniu brak jest przepisów określających wprost, jakie są konsekwencje podatkowe w przypadku niespełnienia wskazanego w § 5 ust. 1 tego rozporządzenia, tj. utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Można jedynie wnioskować, że w przypadku sprzedaży części nieruchomości gruntowej (środka trwałego), z którą były związane wydatki inwestycyjne zaliczane do sumy wydatków kwalifikowanych przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powyższe będzie stanowić przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego wyłącznie w tej części, w jakiej związane ono będzie z tym środkiem trwałym.

Podsumowując, zatem w sytuacji gdy Spółka wyłączy z terenu SSE części nieruchomości gruntowych, z którymi były związane wydatki inwestycyjne zaliczane przez Spółkę do sumy wydatków kwalifikowanych, niezwiązanych jednak bezpośrednio z działalnością produkcyjną, po upływie 5 lat od dnia wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czynność ta nie będzie stanowić przesłanki do utraty prawa do zwolnienia podatkowego. W tym miejscu warto również zauważyć, że wspomniany wyżej przepis mówi o przeniesieniu własności, natomiast w przypadku Spółki nieruchomości gruntowe pozostaną w dalszym ciągu jej własnością, co w opinii Spółki wyłącza możliwość zastosowania wspomnianego przepisu. Końcowo Spółka chciałaby podkreślić, że w jej ocenie wyłączenie części gruntów z terenu SSE nie będzie stanowić podstawy do cofnięcia zezwolenia.

Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 3 ustawy o SSE, zezwolenie może być cofnięte albo zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:

1. zaprzestał na terenie strefy prowadzenia działalności gospodarczej, na którą posiadał zezwolenie, lub
2. rażąco uchybił warunkom określonym w zezwoleniu, lub
3. nie usunął uchybień stwierdzonych w toku kontroli, o której mowa w art. 18, w terminie do ich usunięcia wyznaczonym w wezwaniu ministra właściwego do spraw gospodarki, lub,
4. wystąpił z wnioskiem o cofnięcie zezwolenia albo ograniczenie zakresu lub przedmiotu działalności określonego w zezwoleniu.
   
   

Na gruncie powyższego można stwierdzić, że co do zasady, podstawę cofnięcia zezwolenia stanowi niespełnienie przez przedsiębiorcę obowiązków wynikających z zezwolenia lub z przepisów strefowych. Przepis odnosi się wprawdzie wprost jednie do uchybień wymogom z zezwolenia, jednakże większość wydawanych zezwoleń, w tym także zezwolenia wydane na rzecz Spółki zawiera również warunek przestrzegania regulaminu SSE i innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania strefy. Zatem, uchybienie obowiązkom wynikającym z przepisów będzie stanowiło zarazem uchybienie wymogom określonym w zezwoleniu.

Z kolei, zgodnie z § 9 regulaminu SSE, przedsiębiorcy posiadający we władaniu nieruchomości położone na terenie Strefy zobowiązani są uczestniczyć w kosztach ponoszonych przez Zarządzającego lub przez podmiot, którym Zarządzający zlecił świadczenie usług związanych z administrowaniem Strefą.

W ocenie Spółki, wyłączenie części nieruchomości niebędących bezpośrednio zaangażowanymi w proces produkcyjny nie będzie stanowiło podstawy uchybienia warunkom zezwoleń. W ocenie Spółki, nie budzi bowiem wątpliwości fakt braku obowiązku ponoszenia opłat określonych w paragrafie 9-na terenach wyłączonych z SSE. Jeśli zatem taki obowiązek nie powstanie, to również nie można mówić o naruszeniu regulaminu strefy, a tym samym naruszeniu warunków zezwoleń. Największe jednak kontrowersje powstają w związku z zastosowaniem trybu sankcyjnego uchylenia zezwolenia w odniesieniu do pierwszej z wymienionych przesłanek, a mianowicie zaprzestania prowadzenia na terenie strefy działalności gospodarczej, na którą było ono wydane. Zdaniem Spółki, nie dojdzie przy tym do zaprzestania działalności, na którą zostały wydane zezwolenia, bowiem podstawa działalność (produkcyjna), na którą zostały wydane zezwolenia, nadal będzie prowadzona na terenie SSE. Wskazać należy przede wszystkim na sam tytuł zezwoleń, które w żadnym wypadku nie precyzują obszaru strefy, na którym, prowadzona ma być działalność gospodarcza, ograniczając się jedynie do wskazania jednego obszaru - terytorium danej specjalnej strefy ekonomicznej.

Również wydawane zezwolenia nie odnoszą się wprost do konkretnej lokalizacji w części zawierającej warunki, na których udzielane są zezwolenia, posługując się zwrotem „na terenie strefy”. Zwrócić należy także uwagę, że zgodnie z brzmieniem wspomnianych wyżej przepisów strefowych przedsiębiorcy są zobowiązani do prowadzenia działalności gospodarczej przez 5 lat. Zatem, zaprzestanie działalności po upływie tego okresu nie stanowi uchybienia wymogom wynikającym z przepisów lub z zezwoleń. Potwierdza to także konstrukcja art. 19 ust. 3 ustawy o SSE - bezpośrednie wskazanie tej przesłanki odrębnie od dwóch pozostałych wskazuje, że zaprzestanie działalności co do zasady nie mieści w pojęciu uchybienia wymogom strefowym.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, żadna z ww. przesłanek nie zostanie automatycznie naruszona w wyniku wyłączenia z obszaru SSE części terenów niezwiązanych bezpośrednio z podstawą działalnością produkcyjną. Co istotne podkreślić należy, że Spółka nie zaprzestanie w ogóle prowadzenia działalności gospodarczej na tej części terenu SSE, która dotyczy działalności produkcyjnej (jest zajęta na prowadzenie działalności produkcyjnej). Mając na uwadze fakt, że przesłanki warunkujące utratę zezwolenia stanowią katalog zamknięty stwierdzić należy, że brak jest przesłanek do utraty przez Spółkę zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE, a tym samym utraty zwolnienia z opodatkowania w wyniku wyłączenia z SSE części terenów nie związanych bezpośrednio z działalnością produkcyjną.

Ad. 2.

Spółka zwraca uwagę, że wyłączenie części terenów z SSE wiązać będzie się z ograniczeniami chociażby związanymi z możliwością zwiększania ulgi o bieżąco i w przyszłości ponoszone inwestycje. Dotyczyć to oczywiście będzie tylko terenów wyłączonych z SSE.

Jednocześnie, w myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia strefowego, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

1. nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;
2. będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
   
   

Z przedstawionych powyżej regulacji wynika, że wydatki, które kwalifikują się do objęcia pomocą publiczną dotyczą kosztów, które muszą spełniać łącznie następujące warunki:

• muszą być poniesione na terenie strefy oraz
• stanowić koszty inwestycji o jakich mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia strefowego.
  
  

W przypadku Spółki oznacza to, że wydatek musi zostać poniesiony na terenie SSE i stanowić środek trwały będący składnikiem majątku. Aby jednak spełnił się warunek wydatku kwalifikowanego objętego pomocą publiczną powinien również spełnić się warunki przewidziane w § 5 ust. 1 rozporządzenia strefowego, tj. nie może nastąpić przeniesienie jego własności przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych. W przeciwnym razie wydatek taki nie stanowi kosztu kwalifikowanego objętego zwolnieniem z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Powyższe przepisy znajdują zastosowanie w przypadku Zezwolenia z 2008 r. oraz analogiczne zasady znajdą zastosowanie w przypadku Zezwolenia z 2004 r.

Podsumowując, zatem powyższe stwierdzić należy, że nie będzie możliwe zwiększanie ulgi o bieżąco i w przyszłości ponoszone inwestycje na terenach wyłączonych z SSE. Wynika to z faktu, że inwestycje będą musiały być zrealizowane na terenach SSE. Zwiększenie ulgi a tym samym pomocy publicznej może nastąpić tylko i wyłączenie na tej części terenu Spółki, który należy do SSE zakładając, że zostanie poniesiony oraz będzie wydatkiem o charakterze inwestycyjnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.