Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-277/16/MPŁ
z 9 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2016 r. (data wpływu 22 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2016 r. (data wpływu 7 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie jednorazowej amortyzacji środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie jednorazowej amortyzacji środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w lutym 2016 roku rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej (w ciągu ostatnich 3 lat ani Wnioskodawczyni, ani jej małżonek nie prowadzili działalności gospodarczej). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zakupiła jacht komercyjny, z napędem motorowo-żaglowym, wpisany do rejestru okrętowego stałego. Cena zakupu netto wyniosła 210.000 zł.

Z objaśnień do Klasyfikacji Środków Trwałych wynika, że „Rodzaj 770 obejmuje statki pasażerskie oraz towarowe (handlowe) bez względu na ich wielkość i przeznaczenie, przystosowane do wykonywania czynności transportowych na morzu”.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni nadmienia, iż wskazany we wniosku jacht komercyjny stanowi środek trwały w rozumieniu art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest wykorzystywany przez Wnioskodawczynię na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, w dniu przyjęcia do użytkowania był kompletny i zdatny do użytku, jego przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok.

Wskazany we wniosku jacht komercyjny jest ujęty w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Przedmiotowy jacht komercyjny sklasyfikowany został w KŚT pod symbolem 770 - jako Tabor transportu morskiego (grupa 7 Środki transportu, podgrupa 77 tabor pływający).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym możliwe jest zastosowanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym może ona zastosować jednorazowy odpis amortyzacyjny na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ww. przepis stanowi, że podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji (KŚT), z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych (w 2016 r. limit ten wynosi 212.000 zł).

W przypadku Wnioskodawczyni:

• w 2016 roku rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, ani Ona ani też jej małżonek w ciągu ostatnich 3 lat nie prowadzili działalności gospodarczej;
• w ciągu ostatnich 3 lat nie uzyskała Ona pomocy de minimis;
• dokonała nabycia jachtu morskiego – wg KŚT – 770 „Tabor transportu morskiego”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziano następujące metody amortyzacji:

• tzw. „amortyzację liniową”, zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy podatkowej (art. 22i ust. 1 ww. ustawy),
• amortyzację przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie (art. 22j ww. ustawy),
• amortyzację tzw. „metodą degresywną” (art. 22k ust. 1 ww. ustawy),
• amortyzację przy zastosowaniu tzw. metody „jednorazowego odpisu dla małych i rozpoczynających działalność podatników” (art. 22k ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 22k ust. 8 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 22k ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

Z treści przepisu art. 22k ust. 10 ww. ustawy wynika, że pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.

Zgodnie z art. 22k ust. 11 ww. ustawy, przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Na podstawie art. 22k ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2015 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z 1 października 2015 r. Nr 191/A/NBP/2015) wynosił 4.2437 zł.

Zatem w 2016 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, stosownie do postanowień ww. ustawy wynosi wg wyliczenia: 4,2437 zł x 50.000 = 212.185 zł, w zaokrągleniu 212.000 złotych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w lutym 2016 roku rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej (w ciągu ostatnich 3 lat ani Wnioskodawczyni, ani jej małżonek nie prowadzili działalności gospodarczej). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zakupiła jacht komercyjny, z napędem motorowo-żaglowym, wpisany do rejestru okrętowego stałego. Cena zakupu netto wyniosła 210.000 zł.

Wskazany we wniosku jacht komercyjny stanowi środek trwały w rozumieniu art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest wykorzystywany przez Wnioskodawczynię na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, w dniu przyjęcia do użytkowania był kompletny i zdatny do użytku, jego przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok.

Wskazany we wniosku jacht komercyjny jest ujęty w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Przedmiotowy jacht komercyjny sklasyfikowany został w KŚT pod symbolem 770 – jako Tabor transportu morskiego (grupa 7 Środki transportu, podgrupa 77 tabor pływający).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni jest podatnikiem, który w roku podatkowym 2016 rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej a zakupiony jacht komercyjny z napędem motorowo-żaglowym mieści się w katalogu środków trwałych, od których możliwe jest dokonywanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

Wnioskodawczyni jest zatem uprawniona do dokonania w 2016 r. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej zakupionego środka trwałego, na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 -13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastosowaniem warunków pomocy de minimis.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.