Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-14/16-2/DK
z 7 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. 2015, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2016 r. (data wpływu 7 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• ustalenia możliwości amortyzacji od całości wartości początkowej, możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest prawidłowe
• ustalenia wartości początkowej nieruchomości - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia możliwości amortyzacji od całości wartości początkowej, możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej, ustalenia wartości początkowej nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: Podatnik) nabył wspólnie ze swą późniejszą małżonką w roku 2005 (po 1/2 własności) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego - w momencie zakupu nabywcy byli stanu cywilnego wolnego. Następnie - chronologicznie - zawarli związek małżeński, po nim w drodze aktu notarialnego w roku 2011 dokonali przekształcenia spółdzielczego prawa na prawo odrębnej własności lokalu wraz z przynależnym prawem użytkowania wieczystego. Już po tym małżonkowie zawarli umowę darowizny małżeńskiej na mocy której Wnioskodawca darował żonie i sobie samemu do majątku wspólnego swoją część nieruchomości, żona postąpiła analogicznie, tym samym w drodze umowy darowizny dokonano rozszerzenia małżeńskiej wspólnoty majątkowej o przedmiotową nieruchomość.

Budynek, w którym umiejscowiony jest wskazany lokal mieszkalny został wybudowany i oddany do użytkowania w latach siedemdziesiątych XX wieku, zatem przed jego nabyciem przez Wnioskodawcę i małżonkę był wykorzystywany w okresie dłuższym niż 60 miesięcy. Zachowany jest również warunek pierwszego wprowadzenia do ewidencji przez Podatnika - przed przeznaczeniem do najmu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych nie był on elementem ewidencji środków trwałych, tym samym nie podlegał amortyzacji.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, m.in. w zakresie odpłatnego najmu nieruchomości, podczas gdy jego małżonka nie jest osobą prowadzącą działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w sytuacji opodatkowania przez Wnioskodawcę przychodów z działalności gospodarczej w formie podatku dochodowego na zasadach ogólnych będzie on uprawniony do amortyzacji przedmiotowej nieruchomości samodzielnie od całości jej wartości początkowej?
2. Czy istnieje możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla przedmiotowego lokalu stanowiącego odrębną własność?
   
3. Czy wartością początkową do naliczania amortyzacji będzie - z uwagi na nabycie do majątku wspólnego w drodze umowy darowizny - wartość rynkowa z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1. Z uwagi na fakt prowadzenia działalności gospodarczej przez jednego z małżonków oraz wykorzystywania w niej przedmiotowej nieruchomości stanowiącej przedmiot małżeńskiej wspólnoty majątkowej, Wnioskodawca będzie uprawniony do naliczania odpisów amortyzacyjnych od pełnej wartości początkowej.

Ad.2. Zdaniem Wnioskodawcy, będzie możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej - nieruchomość ta była użytkowana przed nabyciem dłużej niż 60 miesięcy (od lat 70-tych ubiegłego wieku) i została po raz pierwszy wprowadzona do ewidencji środków trwałych Podatnika.

Ad.3. Wartością początkową do naliczania odpisów amortyzacyjnych będzie wartość rynkowa z dnia nabycia - zawarcia umowy darowizny, chyba że umowa ta określa wartość w niższej wysokości.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Mieszkanie jest lokalem będącym odrębną własnością, stanowiącym współwłasność Podatnika w ramach małżeńskiej wspólnoty majątkowej. Przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok i mieszkanie jest przeznaczone do wynajmu. W sytuacji, gdy tylko jeden z małżonków wprowadził określony składnik majątku wspólnego do ewidencji środków trwałych (drugi nie prowadzi działalności gospodarczej), może on dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego pełnej wartości początkowej. W takiej sytuacji bezprzedmiotowe jest zawieranie z małżonkiem umowy użyczenia składnika wspólnego majątku. Wspólność majątkowa daje bowiem możliwość samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym lub jego elementami przez każdego z małżonków z osobna.

Zdanie Wnioskodawcy w szczególności potwierdza brzmienie art. 22g ust. 11 ustawy : w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma - zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z kolei możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynków i lokali mieszkalnych przewiduje art. 22j ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do jego treści, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22I, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 nie może być krótszy niż -10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych - dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata (art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).
   
   

Przy czym, w myśl art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego wynika, że w wyniku przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność, powstał składnik majątku stanowiący środek trwały.

Nieruchomość przed przeznaczeniem jej do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem o dochodowym od osób fizycznych nie była przedmiotem amortyzacji i nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Dodatkowo lokal mieszkalny znajduje się w budynku, który został wybudowany w latach 70-tych i był przed nabyciem go przez Podatnika i małżonkę wykorzystywany dłużej niż 60 miesięcy.

Stwierdzić zatem należy, że dla tego środka trwałego dopuszczalne będzie ustalenie indywidualnej stawki amortyzacyjnej w oparciu o przepis art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w zakresie wartości początkowej stosownie dó art. 22g ust. 1 pkt 3 za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Wnioskodawca zawarł z małżonką umowę darowizny w formie aktu notarialnego, na mocy którego darował i otrzymał część nieruchomości do majątku wspólnego. Umowa określa wartość rynkową nieruchomości, tym samym ta wartość rynkowa z dnia nabycia będzie podstawą naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Tożsame stanowisko w analogicznych stanach faktycznych zostało wyrażone w licznych interpretacjach wydanych w imieniu Ministra Finansów, tak m.in.

• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej sygn. ITPB1/415-581 a/14/KK z dnia 15 września 2014 roku;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej sygn. 1BPBII/2/415-19/12/MM z dnia 3 kwietnia 2012 roku;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej sygn. IPTPB1/4511/139/15-5/ASZz dnia 11 czerwca 2015 roku.
  
  
  

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska przedstawionego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe, w pozostałym zakresie nieprawidłowe.

Ad. 1 i 2

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 3

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył wspólnie ze swą późniejszą małżonką w roku 2005 (po 1/2 własności) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego - w momencie zakupu nabywcy byli stanu cywilnego wolnego. Następnie - chronologicznie - zawarli związek małżeński, po nim w drodze aktu notarialnego w roku 2011 dokonali przekształcenia spółdzielczego prawa na prawo odrębnej własności lokalu wraz z przynależnym prawem użytkowania wieczystego. Już po tym małżonkowie zawarli umowę darowizny małżeńskiej na mocy której Wnioskodawca darował żonie i sobie samemu do majątku wspólnego swoją część nieruchomości, żona postąpiła analogicznie, tym samym w drodze umowy darowizny dokonano rozszerzenia małżeńskiej wspólnoty majątkowej o przedmiotową nieruchomość.

W związku z powyższym faktem należy wyjaśnić, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zgodnie natomiast z art. 47 § 1 zd. 1 Kodeksu – małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa), przy czym do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów art. 49-50^¹ (art. 48).

Niezależnie od powyższych postanowień w omawianej sprawie istotne znaczenie ma również komentarz doktryny do art. 47 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgodnie z którym: „Małżeńska umowa majątkowa w zasadzie reguluje stosunki majątkowe między małżonkami na przyszłość, tj. umowa zawarta przed zawarciem małżeństwa – na czas od chwili zawarcia małżeństwa, a umowa zawarta w trakcie trwania małżeństwa – na czas od jej zawarcia. Strony jednak mogą określić inny, przyszły termin, z którego nadejściem umowa wejdzie w życie (art. 116 Kodeksu cywilnego). Rozszerzając lub ograniczając wspólność ustawową, strony mogą także nadać umowie skutek wsteczny w tym sensie, że w pierwszym wypadku mogą włączyć do majątku wspólnego przedmioty należące przed zawarciem umowy do ich majątków osobistych, a w drugim wypadku mogą wyłączyć z majątku wspólnego przedmioty należące przed zawarciem umowy do tego majątku.” (Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz; pod red. Kazimierza Piaseckiego, LexisNexis, Wydanie 5, str. 313). Wynika z tego, że na podstawie umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową małżonkowie mogą włączyć do majątku wspólnego nieruchomość, która została wcześniej (w przeszłości) nabyta do majątku osobistego jednego z małżonków. W konsekwencji drugi z małżonków nabywa prawo własności do tej nieruchomości w momencie zawarcia takiej umowy. Na tym polega bowiem skutek wsteczny umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową małżonków.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że przedmiotowy lokal stał się de facto współwłasnością wnioskodawcy w ramach majątkowej wspólności małżeńskiej w wyniku rozszerzenia wspólności ustawowej, a nie w wyniku umowy darowizny. Nie może więc w tej sytuacji mieć zastosowanie do określenia wartości początkowej art. 22g ust. 1 pkt 3 w myśl którego, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 -18 uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości;

W przedmiotowej sprawie do ustalenia wartości początkowej zastosowanie znajdzie art. 22 g ust. 1 pkt 1 w myśl którego, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2–18, uważa się: 1) w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia;

Natomiast w myśl art. 22g ust 3 za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Wobec powyższego wartość początkową tego lokalu należy ustalić w oparciu o cenę nabycia z 2005 r.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego w dacie zaistnienia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcy i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.