Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-956/15/LSz
z 17 marca 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 listopada 2015 r. (data wpływu 4 grudnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 8 lutego 2016 r. (data wpływu 12 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

  • opodatkowania podatkiem VAT darowizny znaków towarowych i określenia stawki podatku dla tej czynności – jest prawidłowe,
  • określenia podstawy opodatkowania darowizny znaków towarowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2015 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT darowizny znaków towarowych i określenia stawki podatku dla tej czynności oraz określenia podstawy opodatkowania darowizny znaków towarowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z 8 lutego 2016 r. (data wpływu 12 lutego 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 28 stycznia 2016 r. znak IBPP1/4512-956/15/LSz.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych; Dz. U. Nr 80, poz. 350 ze zm., dalej jako: „u.p.d.o.f.”). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą przede wszystkim na produkcji wyrobów, gdzie indziej niesklasyfikowanych (kod PKD: 32.99.Z), głównie zniczy nagrobkowych. Wnioskodawca w ramach wykonywanej działalności gospodarczej jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług na mocy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. dalej jako: „u.p.t.u.”). W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest właścicielem znaków towarowych, do których przysługują mu autorskie prawa majątkowe. Są nimi oznaczenia przedstawione w formie graficznej, składające się w szczególności z wyrazów, rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów oraz/lub ich opakowań, które umożliwią odróżnianie towarów lub usług przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw. Aktualnie trwa procedura w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante (dalej również jako: „OHIM”) na podstawie art. 6 w związku z art. 45 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. UE L Nr 78, str. 1, dalej jako: „rozporządzenie w.z.t.”) w celu rejestracji znaków towarowych oraz uzyskania praw z ich rejestracji. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej poniósł rzeczywiste wydatki związane z opracowaniem wzoru (logo) znaków towarowych oraz ich rejestracją, w tym między innymi wynagrodzenie kancelarii patentowej. Nie można wykluczyć, że w niedługim czasie po dokonaniu rejestracji ww. znaków towarowych w OHIM oraz uzyskaniu praw z ich rejestracji, Wnioskodawca przekaże w drodze darowizny (art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, Dz.U. 1964, Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej jako: „k.c.”) zawartej w formie aktu notarialnego wspólnotowe znaki towarowe oraz prawa z rejestracji tych znaków. Darowizna zostanie dokonana z majątku osobistego Wnioskodawcy, jako właściciela ww. wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków), do majątku osobistego żony Wnioskodawcy. Prawdopodobnym jest, że na potrzeby rozważanej darowizny dokonana zostanie wycena przedmiotowych wspólnotowych znaków towarowych. Wartość wspólnotowych znaków towarowych na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać rynkową wartość wspólnotowych znaków towarowych. Obdarowana po otrzymaniu ich w drodze darowizny zamierza w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wykorzystywać ww. wspólnotowe znaki towarowe. Wykorzystanie przedmiotowych wspólnotowych znaków towarowych może nastąpić np. przez oznaczanie nimi własnych towarów i usług, w następstwie czego może zwiększyć się identyfikacja przedsiębiorstwa oraz jego rozpoznawalność, co może mieć odzwierciedlenie w zwiększeniu przychodów. Możliwe jest również, że przedmiotowe wspólnotowe znaki towarowe zostaną oddane innemu podmiotowi lub podmiotom do używania na podstawie zawartej umowy lub umów licencyjnych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że:

  1. Wnioskodawca jest zarejestrowany, jako „podatnik VAT czynny” od dnia 1 sierpnia 2003 r.
  2. Wnioskodawca posiadał status „podatnika VAT czynnego” w chwili wytworzenia znaków towarowych. Ponadto Wnioskodawca będzie posiadał status „podatnika VAT czynnego” w chwili zakończenia procedury rejestracji znaków towarowych w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego („OHIM”), opisanej we wniosku.
  3. Wnioskodawca wytworzył przedmiotowe znaki towarowe w postaci utworów wyrażonych w sposób słowno–graficzny, w oparciu o przygotowane przez podmioty trzecie wizualizacje (grafikę) przedmiotowych znaków towarowych (logotypów).
  4. Wnioskodawca wytworzył przedmiotowe znaki towarowe w toku prowadzonej działalności gospodarczej (2004 r. oraz 2013 r.), a ich finalna wizualizacja (opracowanie graficzne) nastąpiła w 2004 r. oraz w 2016 r.
  5. Wnioskodawca wytworzył przedmiotowe znaki towarowe z przeznaczeniem na cele związane z działalnością gospodarczą.
  6. Poszczególne przedmiotowe znaki towarowe nawiązują do towarów w postaci zniczy, świec i lampionów, lecz oznaczenia słowno–graficzne nadają się do oznaczania nimi również innych produktów (i ewentualnie usług), między innymi wyrobów porcelanowych, ceramicznych, szklanych, żywności, napojów, perfum, kosmetyków oraz artykułów gospodarstwa domowego.
  7. Wnioskodawca wytworzył przedmiotowe znaki towarowe w ramach prowadzenia działalności gospodarczej pod firmą G. z siedzibą w K. Przedmiotowe znaki towarowe nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.
  8. Wnioskodawca poniósł następujące wydatki na wytworzenie znaków towarów:
    1. wynagrodzenie grafika, który opracował logo Z. w kwocie: 1.500,00 zł (słownie: tysiąc pięćset złotych),
    2. wynagrodzenie firmy, która opracowała logo C. oraz M. w kwocie: 2.460,00 zł brutto (słownie: dwa tysiące czterysta sześćdziesiąt złotych), w tym 460,00 zł (słownie: czterysta sześćdziesiąt złotych) podatku od towarów i usług (VAT),
    3. koszt rejestracji znaków towarowych w kwocie 2.850,00 € (słownie: dwa tysiące osiemset pięćdziesiąt euro),
    4. wynagrodzenie kancelarii patentowej w kwocie 5.904,00 zł brutto (słownie: pięć tysięcy dziewięćset cztery złote brutto), w tym 1.104,00 zł (słownie: tysiąc sto cztery złote) podatku od towarów i usług (VAT).
  9. Wnioskodawcy przy wytworzeniu przedmiotowych znaków towarowych przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim na rzecz Wnioskodawcy zostały wystawione faktury VAT zawierające podatek od towarów i usług.
  10. Transakcja zapłaty za usługę wykonaną przez kancelarię patentową z tytułu rejestracji znaków towarowych została udokumentowana fakturą wystawioną na rzecz Wnioskodawcy. Koszt poniesionych opłat rejestracyjnych na rzecz OHIM – został udokumentowany potwierdzeniami wykonania przelewów bankowych. Transakcja zapłaty wynagrodzenia grafikowi z tytułu wykonania logo nie została udokumentowana fakturą wystawioną przez grafika na rzecz Wnioskodawcy z uwagi na nieprowadzenie działalności gospodarczej przez grafika. Transakcja zapłaty wynagrodzenia firmie z tytułu wykonania logotypów została udokumentowana fakturą.
  11. Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe znaki towarowe przez oznaczanie nimi własnych towarów.
  12. Stwierdzenie, iż: „Darowizna zostanie dokonana z majątku osobistego Wnioskodawcy, jako właściciela ww. wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków), do majątku osobistego żony Wnioskodawcy” należy rozumieć w sposób zgodny z przepisem art. 33 pkt 9 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm., dalej, jako: „k.r.i.o.”), który stanowi, że: „Do majątku osobistego każdego z małżonków należą prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy”. Ponadto ww. stwierdzenie – w związku z faktem, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą – należy rozumieć w ten sposób, iż darowizna zostanie dokonana przez G. prowadzącego działalność gospodarczą.
  13. Darowizna zostanie dokonana przez Wnioskodawcę do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy. Będzie natomiast służyła działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę Wnioskodawcy.
  14. Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny znaków towarowych w 2016 r.
  15. Przyczyną przekazania przedmiotowych znaków towarowych jest chęć obdarowania swojej żony przez Wnioskodawcę oraz umożliwienie żonie Wnioskodawcy wykorzystania przedmiotowych znaków towarowych w ramach jej działalności gospodarczej.
  16. Żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą, pod firmą L. z siedzibą w H. od dnia 1 sierpnia 2013 r. Przedmiotem wykonywanej przez nią działalności gospodarczej jest – zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności:
    • 52.10.B - Magazynowanie i przechowywanie pozostałych towarów,
    • 32.99.Z - Produkcja pozostałych wyrobów, gdzie indziej niesklasyfikowana,
    • 45.11.Z - Sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek,
    • 45.19.Z - Sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,
    • 46.18.Z - Działalność agentów specjalizujących się w sprzedaży pozostałych określonych towarów,
    • 46.39.Z - Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana żywności, napojów i wyrobów tytoniowych,
    • 46.43.Z - Sprzedaż hurtowa elektrycznych artykułów użytku domowego,
    • 46.44.Z - Sprzedaż hurtowa wyrobów porcelanowych, ceramicznych i szklanych oraz środków czyszczących,
    • 46.45.Z - Sprzedaż hurtowa perfum i kosmetyków,
    • 46.49.Z - Sprzedaż hurtowa pozostałych artykułów użytku domowego,
    • 46.90.Z - Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana,
    • 47.19.Z - Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach,
    • 47.89.Z - Sprzedaż detaliczna pozostałych wyrobów prowadzona na straganach i targowiskach,
    • 47.91.Z - Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet,
    • 47.99.Z - Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową straganami i targowiskami,
    • 49.41.Z - Transport drogowy towarów,
    • 52.24.C - Przeładunek towarów w pozostałych punktach przeładunkowych,
    • 68.10.Z - Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.
  17. W następstwie dokonanej darowizny przedmiotowe znaki towarowe przynależeć będą do majątku osobistego żony – zgodnie z przepisem art. 33 pkt 9 k.r.i.o. Natomiast żona Wnioskodawcy będzie wykorzystywała nabyte znaki towarowe w ramach własnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, po stronie Wnioskodawcy w związku z darowizną wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków w OHIM), powstanie obowiązek podatkowy w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług przez zapłatę podatku w stawce 23% od podstawy opodatkowania?
  2. Czy w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków w OHIM) stanowić będzie całkowita suma wydatków związanych z wytworzeniem znaków towarowych, ich utrzymaniem oraz rejestracją w OHIM, za wyjątkiem wydatków poniesionych na usługi doradcze i notarialne związane z darowizną wspólnotowych znaków towarowych oraz wycenę znaków towarowych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

  1. W ocenie Wnioskodawcy, przekazanie w drodze darowizny wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków w OHIM) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.: „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju [...]”. Towarami w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 6 u.p.t.u. są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W związku z tym, że znaki towarowe nie są towarami w rozumieniu ww. przepisów umowa darowizny znaków towarowych i praw ochronnych (praw z rejestracji tych znaków w OHIM), stanowić będzie świadczenie usług. Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 u.p.t.u. przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym między innymi przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od formy w jakiej dokonuje się tej czynności prawnej. Natomiast zgodnie z przepisem art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u.: „Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”. Przepis ten określa w istocie dwa rodzaje czynności nieodpłatnych, które podlegają opodatkowaniu. Pierwsza kategoria dotyczy nieodpłatnych świadczeń osobistych na rzecz poszczególnych osób. Wskazuje się, że: „Realizacja celu osobistego polega na zaspokajaniu własnej (prywatnej) potrzeby osoby, która ten cel realizuje, a potrzeby osobiste pracownika, to takie potrzeby, do których zaspokojenia pracodawca nie jest zobowiązany przepisami prawa, więc przekraczające zakres obowiązków pracodawcy. Przy czym realizacja celu osobistego zrywa związek z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa. Świadczenia zaspokajające osobiste potrzeby pracownika nie mają zatem związku z potrzebami prowadzonej działalności i służą realizacji innych celów niż związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa” (zob. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 12 stycznia 2011 r., sygn. akt: I SA/Lu 744/10, System Informacji Prawnej Legalis numer: 341866). Należy zatem stwierdzić, że realizacja celu osobistego w analizowanym stanie faktycznym nie będzie miała zastosowania, ponieważ darowizna zostanie dokonana na rzecz małżonki Wnioskodawcy. Druga kategoria czynności nieodpłatnych podlegających opodatkowaniu to nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Przesłanką do opodatkowania tych czynności jest ich przeznaczenie, świadczenia nieodpłatne dotyczące działalności gospodarczej pozostają zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 sierpnia 2012 r., nr IPTPP1/443-470/12-2/MW (zob. www.mf.gov.pl) potwierdzono, iż: „Należy zatem stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług” (podobnie w treści również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 sierpnia 2011 r., nr IPPP1-443-773/11-5/AS, www.mf.gov.pl). W związku z tym, że przedmiotowa darowizna zostanie dokonana na rzecz małżonki Wnioskodawcy, a więc zostanie de facto przekazana na cele niezwiązane z jego działalnością gospodarczą, czynność ta stanowić będzie odpłatne świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u. - a zatem będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność darowizny wspólnotowych znaków towarowych oraz praw ochronnych z ich rejestracji będzie podlegała opodatkowaniu według stawki podstawowej w wysokości 23% (art. 41 ust. 1 u.p.t.u., art. 146a pkt 1 u.p.t.u.). Stawka podstawowa ma zastosowanie w odniesieniu do wszystkich transakcji dostaw towarów i świadczenia usług dla których nie została określona stawka obniżona, stawka 0% ani też zwolnienie przedmiotowe (zob. T. Michalik, „VAT. Komentarz.”, Wyd. 11, Warszawa 2015, System Informacji Prawnej Legalis).
  2. Zgodnie z przepisem art. 29a ust. 1 u.p.t.u.: „Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika”. Darowizna wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków w OHIM) zostanie dokonana na rzecz małżonki Wnioskodawcy, a więc, jako przekazana na cele niezwiązane z jego działalnością gospodarczą, czynność będzie stanowić odpłatne świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u. Podstawę opodatkowania określa przepis art. 29a ust. 5 u.p.t.u., który stanowi: „W przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika”. Należy zatem sprecyzować co stanowić będzie koszt świadczenia tych usług. Pomocna w tej materii jest regulacja Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE. L Nr 347, str. 1, Celex: 32006L0112, dalej jako: „dyrektywa 2006/112/WE”). Jej przepis art. 75 stanowi, że: „W odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26, w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług”. Przepis art. 26 dyrektywy 2006/112/WE do którego odsyła właśnie przepis art. 75 jest tożsamy pod względem treści z polskim przepisem art. 8 ust. 2 u.p.t.u. Zatem podstawą opodatkowania usług z art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u. stanowić będzie kwota wydatków poniesionych przez podatnika na ich wykonanie. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone między innymi w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 lipca 2014 r. znak: ITPP2/443-449/14/AK (www.mf.gov.pl) oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 marca 2015 r., znak: ILPP1/443-1135/14-2/AS (www.mf.gov.pl). Na kwotę ogólną wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w celu wykonania usług będzie się składał ogół wydatków związanych z wytworzeniem znaków towarowych, ich utrzymaniem, a następnie rejestracją w OHIM. Zatem będzie to wynagrodzenie grafika, który opracował logo znaków towarowych, koszty rejestracji znaków towarowych poniesione w procedurze przed OHIM oraz wynagrodzenie kancelarii patentowej. Nie będą natomiast stanowić podstawy opodatkowania wydatki poniesione przez Wnioskodawcę związane z dokonaniem darowizny, a więc wszelkie koszty notarialne, koszty usług doradczych oraz wynagrodzenie za wycenę znaków towarowych, które w istocie stanowią koszty za wykonanie tzw. świadczeń pomocniczych, których poniesienie nie jest niezbędne w celu dokonania darowizny znaków towarowych. Stanowisko powyższe zostało zaprezentowane między innymi w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 marca 2015 r., znak: IPTPP2/443-907/14-2/AJB (www.mf.gov.pl). Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny wspólnotowych znaków towarowych wraz z prawami z ich rejestracji w OHIM stanowić będzie całkowita suma wydatków związanych z wytworzeniem wspólnotowych znaków towarowych, ich utrzymaniem oraz rejestracją w OHIM, na którą będzie się składać wynagrodzenie grafika za opracowanie logo znaków towarowych, opłaty za rejestrację znaków towarowych w OHIM oraz wynagrodzenie kancelarii patentowej, zajmującej się procedurą rejestracji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

  • prawidłowe - w zakresie opodatkowania podatkiem VAT darowizny znaków towarowych i określenia stawki podatku dla tej czynności,
  • prawidłowe - w zakresie określenia podstawy opodatkowania darowizny znaków towarowych.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie ze sobą tematyki poruszanej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie dwóch zdarzeń przyszłych w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

  1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
  2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą.

Natomiast pojęcie działalności gospodarczej zostało zawarte – dla celów podatku od towarów i usług – w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego działalność gospodarcza obejmuje elementy składające się na jej przedmiot, tj. zarobkową działalność wytwórczą, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, działalność rolników i osób wykonujących wolne zawody a także działalność zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

Dla ustalenia, czy ww. nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Przez nieodpłatne usługi służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą przede wszystkim na produkcji wyrobów, głównie zniczy nagrobkowych. Wnioskodawca w ramach wykonywanej działalności gospodarczej jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest właścicielem znaków towarowych, do których przysługują mu autorskie prawa majątkowe. Są nimi oznaczenia przedstawione w formie graficznej, składające się w szczególności z wyrazów, rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów oraz/lub ich opakowań, które umożliwią odróżnianie towarów lub usług przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw. Aktualnie trwa procedura w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante w celu rejestracji znaków towarowych oraz uzyskania praw z ich rejestracji. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej poniósł rzeczywiste wydatki związane z opracowaniem wzoru (logo) znaków towarowych oraz ich rejestracją, w tym między innymi wynagrodzenie kancelarii patentowej. Nie można wykluczyć, że w niedługim czasie po dokonaniu rejestracji ww. znaków towarowych w OHIM oraz uzyskaniu praw z ich rejestracji, Wnioskodawca przekaże w drodze darowizny w formie aktu notarialnego wspólnotowe znaki towarowe oraz prawa z rejestracji tych znaków. Darowizna zostanie dokonana z majątku osobistego Wnioskodawcy, jako właściciela ww. wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków), do majątku osobistego żony Wnioskodawcy. Obdarowana po otrzymaniu ich w drodze darowizny zamierza w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wykorzystywać ww. wspólnotowe znaki towarowe. Wykorzystanie przedmiotowych wspólnotowych znaków towarowych może nastąpić np. przez oznaczanie nimi własnych towarów i usług, w następstwie czego może zwiększyć się identyfikacja przedsiębiorstwa oraz jego rozpoznawalność, co może mieć odzwierciedlenie w zwiększeniu przychodów. Wnioskodawca posiadał status „podatnika VAT czynnego” w chwili wytworzenia znaków towarowych. Wnioskodawca wytworzył przedmiotowe znaki towarowe z przeznaczeniem na cele związane z działalnością gospodarczą. Poszczególne przedmiotowe znaki towarowe nawiązują do towarów w postaci zniczy, świec i lampionów, lecz oznaczenia słowno–graficzne nadają się do oznaczania nimi również innych produktów (i ewentualnie usług), między innymi wyrobów porcelanowych, ceramicznych, szklanych, żywności, napojów, perfum, kosmetyków oraz artykułów gospodarstwa domowego. Wnioskodawca wytworzył przedmiotowe znaki towarowe w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotowe znaki towarowe nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawcy przy wytworzeniu przedmiotowych znaków towarowych przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim na rzecz Wnioskodawcy zostały wystawione faktury VAT zawierające podatek od towarów i usług.

Darowizna zostanie dokonana przez Wnioskodawcę prowadzącego działalność gospodarczą. Darowizna zostanie dokonana przez Wnioskodawcę do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy. Będzie natomiast służyła działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny znaków towarowych w 2016 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia opodatkowania na rzecz żony darowizny wspólnotowych znaków towarowych.

Na podstawie art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm.) – znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 120 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej – znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Na podstawie art. 153 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej – przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Prawo ochronne na znak towarowy może zostać, na wniosek uprawnionego, przedłużone dla wszystkich lub części towarów, na kolejne okresy dziesięcioletnie – art. 153 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym o określonej przepisami ustawy Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności.

Prawo znaków towarowych to przepisy należące do działu prawa własności intelektualnej, jakim jest prawo własności przemysłowej. Znakiem towarowym są wszelkie znaki, oznaczenia, symbole, których zadaniem jest indywidualizowanie towarów lub usług na rynku. Uważa się, że znaki pełnią trzy funkcje: oznaczania pochodzenia, jakościową, reklamową.

Znak towarowy oznacza pochodzenie, gdy wskazuje, że opatrzone tym znakiem towary lub usługi pochodzą z tego samego źródła (gwarantującego i kontrolującego ich jakość). Funkcja jakościowa znaku towarowego polega na informowaniu przez znak, że wszystkie opatrzone nim towary lub usługi są takiej samej jakości. Funkcję reklamową wypełnia znak, jeśli zachęca on do zakupu opatrzonych tym znakiem towarów lub usług. A tak się dzieje, jeśli klienci z danym znakiem towarowym kojarzą dobrą jakość towarów lub usług lub też znak ten przyciąga uwagę klientów – wywołuje u nich pozytywne skojarzenia lub w inny sposób pozytywnie oddziaływa. Funkcję reklamową przede wszystkim realizują renomowane znaki towarowe.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że znaki towarowe mieszczą się w kategorii wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Zatem nieodpłatne przekazanie (darowizna) znaków towarowych zalicza się do świadczenia usług. Wnioskodawca dla czynności darowizny (nieodpłatnego przekazania) znaków towarowych będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Należy również podkreślić, że analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że darowizna (nieodpłatne przekazanie) przez Wnioskodawcę znaków towarowych na rzecz żony Wnioskodawcy nie będzie miała związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Żona Wnioskodawcy po otrzymaniu tych znaków w drodze darowizny zamierza je wykorzystywać w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie można uznać, że darowizna wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków) żonie Wnioskodawcy będzie miała wpływ na przyszłą sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, jej wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Czynność nieodpłatnego przekazania (darowizna) wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków) przez Wnioskodawcę na rzecz żony nastąpi do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.

Jak wskazał Wnioskodawca, przy wytworzeniu znaków towarowych przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim na rzecz Wnioskodawcy zostały wystawione faktury VAT zawierające podatek od towarów i usług. Wnioskodawca wytworzył przedmiotowe znaki towarowe w ramach działalności gospodarczej i z przeznaczeniem na cele związane z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w chwili wytworzenia przedmiotowych znaków towarowych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że darowizna przez Wnioskodawcę wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków), która zostanie dokonana do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT będzie zrównana z odpłatnym świadczeniem usług i będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że przekazanie w drodze darowizny wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków w OHIM) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii wysokości opodatkowania (nieodpłatnego przekazania) darowizny wspólnotowych znaków towarowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 13 ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnień od podatku.

Jednakże czynność darowizny znaku towarowego nie została w tych przepisach wskazana jako korzystająca ze stawki preferencyjnej bądź zwolniona od podatku.

W związku z powyższym nieodpłatne przekazanie (darowizna) wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków) będzie podlegać opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że czynność darowizny wspólnotowych znaków towarowych oraz praw ochronnych z ich rejestracji będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w wysokości 23% (art. 41 ust. 1 u.p.t.u., art. 146a pkt 1 u.p.t.u.), należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii określenia podstawy opodatkowania darowizny wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków w OHIM).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym, należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Ww. przepis art. 29a ustawy o VAT, stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74–77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Stosownie do art. 75 Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tj. m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

W myśl art. 78 lit. a Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku od wartości dodanej – należnego z tytułu danej transakcji.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku zamierzonej przez Wnioskodawcę czynności darowizny (nieodpłatnego przekazania) wspólnotowych znaków towarowych, jako podstawę opodatkowania – zgodnie z cyt. art. 29a ust. 5 ustawy o VAT – przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia usług poniesiony przez Wnioskodawcę. Zatem podstawę opodatkowania darowizny zarejestrowanych w OHIM wspólnotowych znaków towarowych będą stanowiły koszty związane z wytworzeniem, utrzymaniem tych znaków i ich rejestracją w OHIM z wyłączeniem kosztów dotyczących darowizny tj. usług doradczych, kosztów notarialnych oraz kosztów ich wyceny.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny wspólnotowych znaków towarowych wraz z prawami z ich rejestracji w OHIM stanowić będzie całkowita suma wydatków związanych z wytworzeniem wspólnotowych znaków towarowych, ich utrzymaniem oraz rejestracją w OHIM, z wyłączeniem wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę związanych z dokonaniem darowizny, a więc wszelkich kosztów notarialnych, kosztów usług doradczych oraz wynagrodzenie za wycenę znaków towarowych, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia oraz nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 12 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Lu 744/10 bowiem stanowi ono rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osądzonej w określonym stanie faktycznym.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78 poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj