Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-87/16/MZ
z 28 kwietnia 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 9 lutego 2016 r. (data wpływu do Biura – 12 lutego 2016 r.), uzupełnionym 24 marca i 11 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w pismach z 16 marca i 1 kwietnia 2016 r. znak: IBPB-2-1/4514-87/16/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 24 marca i 11 kwietnia 2016 r.

W przedmiotowym wniosku, po uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni wykupiła mieszkanie od Zakładu Gospodarki Lokalowej Sp. z o.o. w B., który był sprzedającym i właścicielem tego lokalu mieszkalnego. Zakład Gospodarki Lokalowej Sp. z o.o. jest spółką miejską ze 100% udziałem Gminy Miejskiej. Stosownie do § 10 aktu założycielskiego spółki (akt notarialny z 1 października 2007 r. Rep. A ) kapitał zakładowy Spółki objęty w całości przez Gminę Miejską B. pokryty został wkładem niepieniężnym w postaci aportu na własność spółki lokali mieszkalnych z zastrzeżeniem zawartym w § 33 tegoż aktu, że cyt.: „Spółka ma obowiązek respektować roszczenia wynikające z przepisów ustawowych dotyczących gospodarowania nieruchomościami, a w przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych respektować będzie pierwszeństwo najemców w ich nabyciu, zgodnie z art. 34 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 r., Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.)”, jak również, że udziały w spółce ulegają umorzeniu w przypadku powstania straty spowodowanej sprzedażą przez spółkę lokali mieszkalnych po cenie obniżonej o wartość bonifikat wynikających z obowiązujących uchwał Rady Miasta B. i uchwał Zgromadzenia Wspólników w sprawie wyrażenia zgody na sprzedaż lokali mieszkaniowych dotychczasowym najemcom (§ 13 pkt 3 lit. e) aktu założycielskiego). Rada Miasta B. uchwałą z dnia 29 maja 2015 r. w sprawie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących mieszkaniowy zasób Gminy Miejskiej B. zdecydowała o przeznaczeniu do sprzedaży lokali mieszkalnych będących przedmiotem najmu zawartego na czas nieoznaczony, należących do zasobu mieszkaniowego Gminy Miejskiej B. w rozumieniu ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Lokale mieszkalne stanowiące własność Spółki stanowią mieszkaniowy zasób Gminy Miejskiej B., co wynika z rozdziału 1 wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem miasta B. na lata 2015-2020 przyjętym uchwałą Rady Miasta B. z dnia 27 sierpnia 2015 r., jak też wynika to z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o ochronie prawa lokatorów. Uchwałą z dnia 2 września 2015 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Zakładu Gospodarki Lokalowej Sp. z o.o., działając na podstawie § 15 ust. 6 pkt 4 i 19 oraz § 33 aktu założycielskiego spółki, a także z uwzględnieniem art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, wyraziło zgodę na sprzedaż lokali mieszkalnych należących do zasobu mieszkaniowego Gminy Miejskiej B. na zasadach wynikających z § 4 uchwały Rady Miasta B. z dnia 29 maja 2015 r. w sprawie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących mieszkaniowy zasób Gminy Miejskiej B. Stosownie do opisanych aktów prawnych, lokal w którym Wnioskodawczyni mieszka, kupiła na mocy aktu notarialnego. W ocenie notariusza od transakcji Wnioskodawczyni musiała zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% wartości nieruchomości.

Mieszkanie, w którym Wnioskodawczyni mieszka od prawie 30 lat było wcześniej mieszkaniem zakładowym Szpitala, które później przejęło Miasto. Mieszkanie, przed sprzedażą, należało do mieszkaniowych zasobów Gminy Miasta B.

W tym roku Wnioskodawczyni kupiła to mieszkanie od Zakładu Gospodarki Lokalowej Sp. z o.o. w B. Podstawą sprzedaży była uchwała z dnia 2 września 2015 r. Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Zakładu Gospodarki Lokalowej Sp. z o. o. w B., wyrażająca zgodę na sprzedaż lokali mieszkalnych należących do zasobów mieszkaniowych Gminy Miejskiej B.

Powyższą uchwałę podjęto na podstawie § 15 ust. 6 pkt 4 i 19 oraz § 33 aktu założycielskiego spółki, a także art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Zasady sprzedaży określa § 4 uchwały Rady Miasta B. z dnia 29 maja 2015 r. w sprawie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących mieszkaniowy zasób Gminy Miejskiej B.

Ww. uchwała Rady Miasta B, z dnia 29 maja 2015 r. została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a), art. 40 ust. 1 i 2 pkt 3 i art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, a także art. 13 ust. 1, art. 34 ust. 1 pkt 3, art. 37 ust. 2 pkt 1 oraz art. 68 ust. 1 pkt 7 i ust. 1a, 1b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

W obu uchwałach zasób mieszkaniowy Gminy Miasta Biała Podlaska jest rozumiany zgodnie z ustawą z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 150).

Obie uchwały wymienione są w akcie notarialnym umowy sprzedaży. A uchwała z dnia 2 września 2015 r. jest załączona do oryginału aktu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynność cywilnoprawna polegająca na sprzedaży lokalu mieszkaniowego przez Spółkę gminną na rzecz najemcy lokalu mieszkalnego, który korzysta z pierwszeństwa nabycia stosownie do art. 37 ust. 2 pkt l ustawy o gospodarce nieruchomościami korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 2 pkt. l lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, czynność zbycia lokalu mieszkalnego na rzecz najemcy lokalu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (art. 2 pkt l lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych), skoro jest realizowana w trybie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami i dla tej czynności zbywający (Spółka) nie ma wyboru przyjęcia innego trybu postępowania, ponieważ już w samym akcie założycielskim Spółki zostało zagwarantowane najemcom lokali mieszkalnych prawo pierwszeństwa nabycia lokalu, określone w ustawie, o której mowa w art. 2 pkt l lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jedynym udziałowcem Spółki jest Gmina Miejska B., która przekazała aportem na własność Spółki lokale mieszkalne, stanowiące obecnie przedmiot zbycia na rzecz ich najemców. W momencie wnoszenia przedmiotowego aportu zastrzeżono, że będzie realizowane wynikające z przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami prawo pierwszeństwa nabycia lokali mieszkalnych przez ich najemców. Czynność cywilnoprawna stanowiąca przedmiot niniejszego zapytania dotyczy tego konkretnego zastrzeżenia, a więc nie ma żadnych wątpliwości, że jest to czynność cywilnoprawna podlegająca przepisom ustawy o gospodarce nieruchomościami i jako taka korzysta ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 626, z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży w myśl ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy). Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą m.in. od umowy sprzedaży nieruchomości – 2%.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych.

Ponieważ użyty w powyższym przepisie zwrot „w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami” ma charakter ogólny należy przyjąć, że dotyczy on czynności cywilnoprawnych z zakresu spraw regulowanych w przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami, dla których to przepisy tej ustawy stanowią dla określonych podmiotów materialną podstawę do działania.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r., poz. 1774, z późn. zm.) ustawa ta określa zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego (pkt 1) oraz zasady pierwokupu nieruchomości (pkt 4).

Art. 34 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy stanowi, że w przypadku zbywania nieruchomości osobom fizycznym i prawnym pierwszeństwo w ich nabyciu, z zastrzeżeniem art. 216a, przysługuje osobie, która jest najemcą lokalu mieszkalnego, a najem został nawiązany na czas nieoznaczony.

Z ust. 5 ww. przepisu wynika natomiast, że osoby, o których mowa w ust. 1 i ust. 6, korzystają z pierwszeństwa w nabyciu nieruchomości, jeżeli złożą oświadczenie, że wyrażają zgodę na cenę ustaloną w sposób określony w ustawie.

W myśl art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu stosownie do art. 34.

Z zacytowanych przepisów wynika, że w przypadku gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność jednostek samorządu terytorialnego, podstawę prawną do działania stanowią przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami. To bowiem jej przepisy stanowią podstawę dla działania dla właściwych organów, wskazują sposób wyboru strony umowy (nabywcy nieruchomości) oraz sposób ustalenia ceny.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, nabyła lokal mieszkalny od jego właściciela – Zakładu Gospodarki Lokalowej Spółka z o.o. Stroną sprzedającą lokal był Zakład Gospodarki Lokalowej Sp. z o.o. Jedynym udziałowcem Zakładu Gospodarki Lokalowej Spółka z o.o. jest Gmina (100% udziału), która wniosła do tej spółki aportem wkład niepieniężny w postaci lokali mieszkalnych. Akt założycielski ww. Spółki zawiera klauzulę o respektowaniu pierwszeństwa najemców przy sprzedaży lokali, zgodnie z art. 34 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Rada Miasta w podjętej uchwale z dnia 2 września 2015 r. określiła zasady sprzedaży lokali mieszkalnych należących do zasobów mieszkaniowych Gminy. Nadzwyczajne zgromadzenie wspólników Zakładu Gospodarki Lokalowej Spółka z o.o. wyraziło zgodę na sprzedaż lokali mieszkalnych na zasadach określonych w uchwale Rady Miasta. Powyższą uchwałę podjęto na podstawie aktu założycielskiego spółki, a także art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy gospodarce nieruchomościami. Zasady sprzedaży określa uchwała Rady Miasta z dnia 29 maja 2015 r. w sprawie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących mieszkaniowy zasób Gminy. Wnioskodawczyni zaznaczyła, że obie uchwały wymienione są w akcie notarialnym umowy sprzedaży.

Wobec tego, w świetle zacytowanych przepisów prawa oraz opisanego we wniosku i jego uzupełnieniu stanu faktycznego stwierdzić należy, że to, iż w akcie notarialnym dotyczącym wniesienia przez Gminę aportu (w postaci lokali) do Zakładu Gospodarki Lokalowej Sp. z o.o. określono, że Spółka ma obowiązek respektować, w przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych, pierwszeństwo najemców do nabycia lokali, stosownie do treści art. 34 ustawy o gospodarce nieruchomościami – nie oznacza, że zbycie lokali odbywa się na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Niemniej jednak jeżeli faktycznie – jak stwierdziła Wnioskodawczyni – została zawarta umowa sprzedaży w wyniku, której Wnioskodawczyni nabyła opisany we wniosku lokal mieszkalny od Zakładu Gospodarki Lokalowej Spółka z o.o., w trybie i na zasadach określonych w powołanej wyżej ustawie o gospodarce nieruchomościami (przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami zostały powołane w akcie notarialnym umowy sprzedaży jako podstawa nabycia), to czynność ta może zostać zakwalifikowana jako wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wówczas przedmiotowa czynność sprzedaży nieruchomości nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do zapłaty tego podatku.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż Organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawczynię. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu stanu faktycznego sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Takiej oceny może jedynie dokonać Organ podatkowy uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, np. w przypadku weryfikacji zasadności zastosowania zwolnienia czy wyłączenia z opodatkowania. Jeżeli zatem stan faktyczny przedstawiony we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. Curie-Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj