Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1717/11/AZb
z 9 marca 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPP1/443-1717/11/AZb
Data
2012.03.09



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek od towarów i usług --> Podatnicy i płatnicy --> Inne grupy podatników


Słowa kluczowe
nabycie
obciążenia szczególne
podatnik
złom


Istota interpretacji
Czy nabywane od czynnych podatników VAT odpady zawierające metal, które nie są odpadami niebezpiecznymi, oraz odpady stanowiące złom w potocznym znaczeniu tego słowa objęte są poz. 6 i 8 załącznika nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji Spółka, dokonując ich nabycia, jest z tego tytułu podatnikiem VAT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług?



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2011r. (data wpływu 24 listopada 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lutego 2012r. (data wpływu 28 lutego 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy nabywane przez Spółkę od czynnych podatników VAT odpady zawierające metal, które nie są odpadami niebezpiecznymi, oraz odpady stanowiące złom w potocznym znaczeniu tego słowa objęte są poz. 6 i 8 załącznika nr 11 do ustawy o VAT i w konsekwencji Spółka, dokonując ich nabycia, jest z tego tytułu podatnikiem VAT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT jest:

  • prawidłowe w zakresie dotyczącym towarów sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 38.11.58.0 „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal” oraz pod symbolem PKWiU ex 38.32.29.0 „Surowce wtórne z pozostałych metali” - stanowiących wyłącznie odpady i złom,
  • nieprawidłowe w zakresie dotyczącym towarów sklasyfikowanych pod symbolami PKWiU: 38.32.22.0 „Surowce wtórne z metali żelaznych”, 38.32.23.0 „Surowce wtórne z miedzi i stopów miedzi”, 38.32.24.0 „Surowce wtórne z niklu i stopów niklu”, 38.32.25.0 „Surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium” oraz dla transakcji sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 46.77.10.0 „Sprzedaż hurtowa odpadów i złomu”.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy nabywane przez Spółkę od czynnych podatników VAT odpady zawierające metal, które nie są odpadami niebezpiecznymi, oraz odpady stanowiące złom w potocznym znaczeniu tego słowa objęte są poz. 6 i 8 załącznika nr 11 do ustawy o VAT i w konsekwencji Spółka, dokonując ich nabycia, jest z tego tytułu podatnikiem VAT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 lutego 2012r. (data wpływu 28 lutego 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 lutego 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest zakładem przetwarzania sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Działalność podatnika polega na przetwarzaniu zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (Spółka posiada decyzję wydaną przez Marszałka na odzysk elektroodpadów) obejmującego: pralki, kuchenki, komputery, suszarki, urządzenia chłodnicze, telewizory, monitory, drukarki i inne Podatnik pozyskuje odpady od firm, które mają obowiązek oddawać zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny do zakładów przetwarzania oraz od zakładów komunalnych.

Spółka prowadzi skup odpadów, złomu i surowców wtórnych od ludności, jednakże znaczną część zużytego sprzętu nabywa od przedsiębiorców będących czynnymi podatnikami podatku VAT, którzy tym samym dokonują na jej rzecz dostawy towarów opodatkowanej tym podatkiem. Przedsiębiorcy będący podatnikami VAT, dokonując sprzedaży zużytego sprzętu wystawiają faktury VAT dokumentujące wykonywane transakcje.

Zużyte urządzenia zawierające metal i nie stanowiące odpadów niebezpiecznych (takie jak pralki, kuchenki, komputery tzn. odpady bezpieczne o kodach odpadów 16 02 14, 20 01 36) podatnik odbiera od firm, klasyfikując je jako złom i rozliczając na zasadzie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedawca wystawia Spółce fakturę VAT z adnotacją, że podatek rozlicza nabywca. Spółka wystawia wówczas fakturę wewnętrzną i odprowadza należny podatek VAT, który stanowi dla niej równocześnie podatek naliczony. Z kolei urządzenia klasyfikowane jako odpady niebezpieczne (urządzenia chłodnicze, telewizory, monitory o kodach odpadów niebezpiecznych 20 01 23*, 20 01 35*, 16 02 11*, 16 02 13*) rozliczane są na zasadach ogólnych, tzn. sprzedawca jest z tytułu dokonanej sprzedaży podatnikiem podatku VAT. Zużyty sprzęt jest przez podatnika segregowany, przetwarzany, przede wszystkim jest demontowany na części, które stanowią surowce wtórne i złom (tworzywa, metale kolorowe), lub części z których można pozyskać (np. małe silniczki, transformatorki, płytki, tonery). Podatnik odsprzedaje następnie pozyskane części bezpośrednio lub przez pośredników do hut.

Odpady i surowce wtórne zawierające metal pozyskane poprzez demontaż lub zebrane od ludności podatnik odsprzedaje, klasyfikując je jako złom. Jeżeli sprzedaż dokonywana jest na rzecz czynnego podatnika podatku od towarów i usług, strony transakcji zgodnie przyjmują, że podatnikiem z tytułu sprzedaży jest nabywca, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedawca wystawia Spółce fakturę VAT z adnotacją, że podatek rozlicza nabywca.

Podatnik ma jednak wątpliwości interpretacyjne co do prawidłowej wykładni przepisów dotyczących tzw. mechanizmu odwróconego, które dotyczą odpadów i surowców wtórnych wymienionych w poz. 6 i 8 załącznika nr 11. W świetle omawianego punktów przywołany mechanizm odwrócony znajduje zastosowanie do odpadów i surowców wtórnych klasyfikowanych wg grupowania PKWiU 38.11.58.0 i 38.32.29.0, przy czym w ramach ostatniego grupowania mechanizm ogranicza się wyłącznie do odpadów i złomu.

Ograniczenie budzi poważne wątpliwości co do rzeczywistego zakresu stosowania mechanizmu odwróconego. Ze swej definicji wszystkie surowce wtórne stanowią bowiem odpady, zatem dla podatnika nie jest jednoznacznym, czym różnią się odpady klasyfikowane wg PKWiU 38.11.58.0 od odpadów klasyfikowanych wg PKWiU 38.32.29.0. Kolejna wątpliwość dotyczy posłużenia się przez ustawodawcę w pkt 8 załącznika nr 11 do ustawy pojęciem „złom”. Zważywszy uprzednie brzmienie przepisu oraz deklarowane cele zmian przepisów wprowadzonych z dniem 1 lipca 2011r., zakresem stosowania mechanizmu odwróconego miał być złom w potocznym tego słowa znaczeniu. Jednakże złomem są również towary klasyfikowane w innych grupowaniach obejmujących surowce wtórne metalowe (PKWiU 38.32.2), w szczególności: surowce wtórne z metali żelaznych (38.32.22), surowce wtórne z miedzi i stopów miedzi (38.32.23), surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium (38.32.35). Skoro zatem załącznik nie obejmuje surowców wtórnych z metali żelaznych (żelazo, stal, żeliwo) i najbardziej rozpowszechnionych metali nieżelaznych lub ich stopów (miedź, aluminium, mosiądz), to uzasadnionym jest pytanie, złom jakich metali objęty jest zakresem stosowania mechanizmu odwróconego. Ponadto zdecydowana większość zużytego wyposażenia elektrycznego i elektronicznego ma bardzo zróżnicowany skład surowcowy. Ich precyzyjna klasyfikacja na gruncie PKWiU może budzić uzasadnione wątpliwości, w szczególności zawierać element oceny wynikającej ze szczegółowej analizy, której przeprowadzenie przekracza warunki obrotu handlowego - koszty szczegółowej analizy przenosiłyby po wielokroć wartość odpadów.

Kolejna wątpliwość interpretacyjna dotyczy okoliczności, że działalność polegająca na sprzedaży odpadów i złomu jest objęta również grupowaniem PKWiU 46.77.10.0 oznaczającym sprzedaż hurtową odpadów i złomu. Z powyższego wynika, ze w zależności od poziomu dystrybucji transakcja może być na gruncie PKWiU klasyfikowana w odmienny sposób, mimo iż jej przedmiot pozostaje tożsamy.

Zważywszy, że Spółka dokonuje transakcji, których przedmiotem są odpady i surowce wtórne klasyfikowane w ramach grupowania PKWiU 38.11.58 i 38.32.29.0., dokonując zarówno ich zakupu jak i sprzedaży, dla ustalenia sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego istotną jest odpowiedź na pytanie, co należy rozumieć przez odpady i złom, o których mowa w pkt 6 i 8 załącznika nr 11 do ustawy i czy w związku z tym podatnik postępuje prawidłowo stosując do tych transakcji mechanizm odwrócony.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 lutego 2012r. Wnioskodawca wyjaśnił, że zapytanie dotyczy sytuacji, w której dokonuje on zakupu odpadów zawierających metal, które nie są odpadami niebezpiecznymi, oraz odpadów stanowiących złom, od podmiotów będących podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, niekorzystającymi ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Zapytanie dotyczy sytuacji, w których dostawa na rzecz Wnioskodawcy nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Przedmiotem zapytania są odpady i surowce wtórne zawierające metal, które nie są odpadami niebezpiecznymi, objęte następującymi klasyfikacjami na gruncie PKWiU:

38.11.58.0 Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,

38.32.22.0 Surowce wtórne z metali żelaznych,

38.32.23.0 Surowce wtórne z miedzi i stopów miedzi,

38.32.24.0 Surowce wtórne z niklu i stopów niklu,

38.32.25.0 Surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium,

38.32.29.0 Surowce wtórne z pozostałych metali.

Zapytanie dotyczy również sytuacji, w których transakcje mające za przedmiot opisane wyżej towary, w klasyfikowane są w grupowaniu 46.77.10.0 - Sprzedaż hurtowa odpadów i złomu.

Odnosząc się do stanowiska, że organ podatkowy nie dokonuje klasyfikacji statystycznych, Wnioskodawca podnosi, że wątpliwość interpretacyjna Wnioskodawcy nie dotyczy treści PKWiU, lecz brzmienia przepisów prawa podatkowego do tej klasyfikacji się odwołujących. Ustawodawca w pkt 8 załącznika nr 11 do ustawy operuje pojęciem „złom”, przyporządkowując je określonej klasyfikacji statystycznej PKWiU 38.32.29.0, która jednakże obejmuje surowce wtórne z pozostałych metali, nie posługując się przy tym pojęciem złomu. Przepisy nie precyzują definicji tego pojęcia, które niewątpliwie obejmuje swym zakresem towary wykraczające poza klasyfikację PKWiU 38.32.29.0 przywołaną pkt 8 załącznika nr 11 ustawy. Schemat klasyfikacji PKWiU nie budzi wątpliwości Wnioskodawcy, jest precyzyjny i jednoznaczny. Problematyka wniosku dotyczy zatem interpretacji prawa podatkowego, w szczególności znaczenia i zakresu pojęcia „złom” na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym nabywane przez Spółkę od czynnych podatników VAT odpady zawierające metal, które nie są odpadami niebezpiecznymi, oraz odpady stanowiące złom w potocznym znaczeniu tego słowa objęte są poz. 6 i 8 załącznika nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji Spółka, dokonując ich nabycia, jest z tego tytułu podatnikiem VAT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpady i złom, o których mowa w pkt 6 i 8 załącznika nr 11 obejmują wszystkie odpady zawierające metal w tym elektroodpady i surowce wtórne stanowiące złom w potocznym rozumieniu tego pojęcia, niezależnie od rodzaju metalu stanowiącego ich skład surowcowy. Wykładnia taka uzasadniona jest funkcją omawianego mechanizmu odwróconego, który powinien się stosować do wszystkich rodzajów złomu i zawierających metal odpadów. Przeciwna interpretacja zmuszałaby bowiem podatników do dokonywania skomplikowanej analizy składu surowcowego odpadów i złomu (złom stopowy, niestopowy, stalowy, żelazny itp.) przed dokonaniem każdej transakcji, co w praktyce obrotu byłoby znacznie utrudnionym. Jednocześnie mechanizm odwrócony stosowałby się do marginalnego zakresu złomu i surowców wtórnych zawierających metal, co w oczywisty sposób przeczyłoby celowi regulacji.

Zgodnie z definicją słownikową złom oznacza niepotrzebne, zużyte przedmioty metalowe, pojazdy, maszyny lub odpady poprodukcyjne zbierane jako surowiec wtórny (www.sjp.pwn.pl). Definicja ta odpowiada intuicyjnemu i potocznemu rozumieniu tego słowa, które pozostaje całkowicie niezależne od rodzaju metalu, z którego wykonane jest dane urządzenie.

Odnosząc się natomiast do faktu, że sprzedaż odpadów i złomu klasyfikowana może być również na gruncie PKWiU 46.77.10.0, w ocenie podatnika kwestia ta powinna być obojętna dla zakresu stosowania przepisów podatkowych. Załącznik nr 11 do ustawy odwołuje się do określonych towarów a nie rodzaju transakcji, zatem ewentualne różnice w klasyfikacji transakcji, które mają za przedmiot dostawę tych samych towarów, nie powinny rzutować na stosowanie przepisów prawa podatkowego.

Ponadto, skoro intencją ustawodawcy było objęcie mechanizmem odwróconym całej grupy towarów, to przeczyłoby tej funkcji ograniczanie ich stosowania wyłącznie do określonego rodzaju transakcji z wyłączeniem sprzedaży hurtowej, w przypadku której stosowanie odwróconej metody opodatkowania jest właśnie szczególnie uzasadnione celami regulacji. Podsumowując, w ocenie podatnika prawidłowe jest stanowisko przedstawione w przywołanym pytaniu: nabywane przez Spółkę od czynnych podatników VAT odpady zawierające metal, które nie są odpadami niebezpiecznymi, oraz odpady stanowiące złom w potocznym znaczeniu tego słowa objęte są poz. 6 i 8 załącznika nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji Spółka, dokonując ich nabycia, jest z tego tytułu podatnikiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

  • prawidłowe w zakresie dotyczącym towarów sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 38.11.58.0 „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal” oraz pod symbolem PKWiU ex 38.32.29.0 „Surowce wtórne z pozostałych metali” - stanowiących wyłącznie odpady i złom,
  • nieprawidłowe w zakresie dotyczącym towarów sklasyfikowanych pod symbolami PKWiU: 38.32.22.0 „Surowce wtórne z metali żelaznych”, 38.32.23.0 „Surowce wtórne z miedzi i stopów miedzi”, 38.32.24.0 „Surowce wtórne z niklu i stopów niklu”, 38.32.25.0 „Surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium” oraz dla transakcji sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 46.77.10.0 „Sprzedaż hurtowa odpadów i złomu”.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. (Dz. U. z 2008r. nr 207, poz. 1293 ze zm.), w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. nr 42, poz. 264 ze. zm.).

Zatem z dniem 1 stycznia 2011r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008r., wprowadzoną ww. rozporządzeniem.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2011r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (art. 17 ust. 7 ustawy o VAT).

Powyższe regulacje wprowadzają wykaz towarów, których nabycie ma obowiązek opodatkować nabywca. Jest to mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. W związku z tym w przypadku dostawy towarów, które nie zostały wymienione w tym załączniku podatnikiem pozostaje sprzedawca.

Załącznik nr 11 określający wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, obejmuje:

  1. ex 24.10.14.0 - granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali - wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
  2. ex 24.45.30.0 - pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
  3. 38.11.51.0 - odpady szklane,
  4. 38.11.54.0 - pozostałe odpady gumowe,
  5. 38.11.55.0 - odpady z tworzyw sztucznych,
  6. 38.11.58.0 - odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
  7. 38.12.27 - odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
  8. ex 38.32.29.0 - surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom.

Z powyższych przepisów wynika, że mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

  1. nabywcą towaru wymienionego w zał. nr 11 do ustawy o VAT jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
  2. dostawcą towaru wymienionego w zał. nr 11 do ustawy o VAT jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
  3. dostawca towaru wymienionego w zał. nr 11 do ustawy o VAT nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
  4. dostawa towaru wymienionego w zał. nr 11 do ustawy o VAT nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywcy towaru wymienionego w zał. nr 11 nie mogą rozliczać VAT należnego z tytułu dostaw tych towarów.

Tym samym na podstawie art 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary wymienione w zał. nr 11 do ustawy o VAT, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest zakładem przetwarzania sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Działalność podatnika polega na przetwarzaniu zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego obejmującego: pralki, kuchenki, komputery, suszarki, urządzenia chłodnicze, telewizory, monitory, drukarki i inne. Podatnik pozyskuje odpady od firm, które mają obowiązek oddawać zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny do zakładów przetwarzania oraz od zakładów komunalnych.

Spółka prowadzi skup odpadów, złomu i surowców wtórnych od ludności, jednakże znaczną część zużytego sprzętu nabywa od przedsiębiorców będących czynnymi podatnikami podatku VAT, którzy tym samym dokonują na jej rzecz dostawy towarów opodatkowanej tym podatkiem. Przedsiębiorcy będący podatnikami VAT, dokonując sprzedaży zużytego sprzętu wystawiają faktury VAT dokumentujące wykonywane transakcje.

Zużyte urządzenia zawierające metal i nie stanowiące odpadów niebezpiecznych (takie jak pralki, kuchenki, komputery tzn. odpady bezpieczne o kodach odpadów 16 02 14, 20 01 36) podatnik odbiera od firm, klasyfikując je jako złom i rozliczając na zasadzie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei urządzenia klasyfikowane jako odpady niebezpieczne (urządzenia chłodnicze, telewizory, monitory o kodach odpadów niebezpiecznych 20 01 23*, 20 01 35*, 16 02 11*, 16 02 13*) rozliczane są na zasadach ogólnych, tzn. sprzedawca jest z tytułu dokonanej sprzedaży podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca wyjaśnił, że zapytanie dotyczy sytuacji, w której dokonuje on zakupu odpadów zawierających metal, które nie są odpadami niebezpiecznymi, oraz odpadów stanowiących złom, od podmiotów będących podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, niekorzystającymi ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Zapytanie dotyczy sytuacji, w których dostawa na rzecz Wnioskodawcy nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Przedmiotem zapytania są odpady i surowce wtórne zawierające metal, które nie są odpadami niebezpiecznymi, objęte następującymi klasyfikacjami na gruncie PKWiU:

38.11.58.0 Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,

38.32.22.0 Surowce wtórne z metali żelaznych,

38.32.23.0 Surowce wtórne z miedzi i stopów miedzi,

38.32.24.0 Surowce wtórne z niklu i stopów niklu,

38.32.25.0 Surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium,

38.32.29.0 Surowce wtórne z pozostałych metali.

Zapytanie dotyczy również sytuacji, w których transakcje mające za przedmiot opisane wyżej towary, w klasyfikowane są w grupowaniu 46.77.10.0 - Sprzedaż hurtowa odpadów i złomu.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii, czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym nabywane przez Spółkę od czynnych podatników VAT odpady zawierające metal, które nie są odpadami niebezpiecznymi, oraz odpady stanowiące złom w potocznym znaczeniu tego słowa objęte są poz. 6 i 8 załącznika nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji Spółka, dokonując ich nabycia, jest z tego tytułu podatnikiem VAT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie, dla zastosowania właściwego sposobu rozliczania podatku od towarów i usług, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r., istotna jest klasyfikacja towaru będącego przedmiotem transakcji.

Jak już zaznaczono, w załączniku nr 11 do ustawy o VAT wymieniono towary, jednocześnie identyfikując je na podstawie symbolu PKWiU. W ww. załączniku pod pozycją 6 zostały wymienione „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal” określone symbolem PKWiU 38.11.58.0, natomiast pod pozycją 8 wskazano PKWiU ex 38.32.29.0 „Surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom”.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ww. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danego przepisu tylko do towarów lub usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi”. Zatem, zastosowanie danego przepisu dotyczy wyłącznie danego towaru lub usługi z danego grupowania.

Odwołując się do ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008r. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) w następujących grupowaniach statystycznych zostały sklasyfikowane:

  • PKWiU 38.32.21.0 „Surowce wtórne z metali szlachetnych”,
  • PKWiU 38.32.22.0 „Surowce wtórne z metali żelaznych”,
  • PKWiU 38.32.23.0 „Surowce wtórne z miedzi i stopów miedzi”,
  • PKWiU 38.32.24.0 „Surowce wtórne z niklu i stopów niklu”,
  • PKWiU 38.32.25.0 „Surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium”,
  • PKWiU 38.32.29.0 „Surowce wtórne z pozostałych metali”.

W przypadku grupowania statystycznego wymienionego w poz. 8 załącznika nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca wskazał na PKWiU ex 38.32.29.0 co oznacza zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia do „Surowców wtórnych z pozostałych metali - wyłącznie odpadów i złomu”. Tym samym, nie do każdego „surowca wtórnego z pozostałych metali”, objętego wskazanym symbolem PKWiU ex 38.32.29.0, znajdują zastosowanie regulacje wynikające z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie do „odpadów i złomu” objętych ww. symbolem w ramach towarów z danego grupowania.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis faktyczny sprawy wskazać należy, iż nabywane przez Wnioskodawcę odpady i surowce wtórne zawierające metal, które nie są odpadami niebezpiecznymi, sklasyfikowane pod symbolami:

  • PKWiU 38.11.58.0 - Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
  • PKWiU 38.32.29.0 - Surowce wtórne z pozostałych metali – jeżeli stanowią wyłącznie odpady i złom,

zostały wymienione w poz. 6 i poz. 8 załącznika nr 11 do ustawy o VAT, zawierającym katalog towarów, do których stosuje się mechanizm odwrotnego obciążenia.

W świetle powyższego, jeżeli nabywane przez Wnioskodawcę od czynnych podatników VAT odpady zawierające metal, które nie są odpadami niebezpiecznymi, oraz odpady stanowiące złom, faktycznie objęte są symbolem PKWiU 38.11.58.0 „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal” oraz symbolem PKWiU ex 38.32.29.0 „Surowce wtórne z pozostałych metali” - wyłącznie odpady i złom, to stwierdzić należy, iż norma przewidziana w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT znajdzie zastosowanie dla dostawy ww. towarów.

W związku z powyższym, sprzedaż ww. towarów przez podatnika będącego zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług objęta jest mechanizmem tzw. odwrotnego obciążenia, polegającym na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu, po spełnieniu warunków wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, tj. na Wnioskodawcę.

Tym samym Wnioskodawca dokonując nabycia ww. towarów jest z tego tytułu podatnikiem VAT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca odniósł zapytanie również do towarów objętych następującymi klasyfikacjami na gruncie PKWiU:

  • 38.32.22.0 Surowce wtórne z metali żelaznych,
  • 38.32.23.0 Surowce wtórne z miedzi i stopów miedzi,
  • 38.32.24.0 Surowce wtórne z niklu i stopów niklu,
  • 38.32.25.0 Surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium.

Z uwagi na fakt, iż ww. towary, będące przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, sklasyfikowane w PKWiU 38.32.22.0, 38.32.23.0, 38.32.24.0, 38.32.25.0 nie zostały wymienione w żadnej z pozycji załącznika nr 11 do ustawy o VAT, w stosunku do nich nie znajduje zastosowania norma zawarta w art. 17 ust. 1 pkt 7 tej ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca nabywając ww. towary nie będzie występował w roli podatnika, a tym samym nie jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tego tytułu.

Zatem nawet jeżeli surowce wtórne objęte wskazanymi przez Wnioskodawcę symbolami PKWiU (38.32.22.0, 38.32.23.0, 38.32.24.0, 38.32.25.0), stanowią odpady i złom, to nie stanowi to przesłanki do zastosowania regulacji wynikających z przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Z treści wniosku wynika również, że Wnioskodawca klasyfikuje transakcje mające za przedmiot opisane wyżej towary, w grupowaniu 46.77.10.0 - Sprzedaż hurtowa odpadów i złomu. Należy w tym miejscu zauważyć, że załącznik nr 11 określa wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. Tak więc ustawodawca wprowadzając regulacje dotyczące mechanizmu odwrotnego obciążenia usystematyzował wykaz towarów, których nabycie ma obowiązek opodatkować nabywca, nie zaś usług.

W związku z powyższym, wskazana przez Wnioskodawcę klasyfikacja PKWiU 46.77.10.0 - Sprzedaż hurtowa odpadów i złomu, nie daje podstaw do zastosowania przez Wnioskodawcę - jako nabywcę, regulacji wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. Tym samym, jeżeli Wnioskodawca dokonując transakcji mającej za przedmiot opisane wyżej towary, posługuje się wskazaną klasyfikacją PKWiU 46.77.10.0 - Sprzedaż hurtowa odpadów i złomu, wówczas jako nabywca nie występuje w roli podatnika, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy wskazać, iż tut. organ nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów i usług, ani też weryfikacji wskazanych przez Wnioskodawcę klasyfikacji, w związku z tym, niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie przy założeniu, że grupowania wskazane przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym są prawidłowe.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, a zatem traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj