Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-12/16-6/IM
z 22 marca 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 6 stycznia 2016 r. (data wpływu 8 stycznia 2016 r.), uzupełnionym w dniach 5 lutego 2016 r. i 14 marca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

  • kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe,
  • opodatkowania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie opodatkowania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 1 lutego 2016 r., znak ILPB1/4511-1-12/16-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 3 lutego 2016 r., a w dniu 5 lutego 2016 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 4 lutego 2016 r.).

Analiza przesłanego uzupełnienia wskazała, że Wnioskodawca uzupełnił wniosek o brakujące własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, ale jednocześnie rozbudował pytanie w stosunku do pierwotnego przedstawionego we wniosku, mając na uwadze przepis art. 14 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej pismem z dnia 7 marca 2016 r., znak ILPB1/4511-1-12/16-4/IM, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia opłaty o brakującą kwotę 40 zł, bądź wskazanie, którego zaistniałego stanu faktycznego dotyczy wpłacona kwota.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 9 marca 2016 r., a w dniu 14 marca 2016 r. wniosek uzupełniono.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jako osoba występująca w rejestrze bezrobotnych w Urzędzie Pracy Wnioskodawca złożył dokumenty wraz z biznes planem o pożyczkę zwrotną na podjęcie działalności gospodarczej. Wniosek Wnioskodawcy został rozpatrzony pozytywnie, skutkiem wypłaty pożyczki w formie bezgotówkowej na konto bankowe było założenie działalności gospodarczej, co uczynił. Firma prowadzi działalność gospodarczą oznaczoną symbolem PKWiU 4532Z. Prawne zabezpieczenie spłaty udzielonej pożyczki stanowią weksle własne in blanco pożyczkobiorcy oraz poręczycieli. Okres spłaty całej pożyczki wraz z odsetkami naliczanymi miesięcznie to 7 lat. Pożyczka ta została zawarta z pośrednikiem finansowym działającym w imieniu Banku Gospodarstwa Krajowego. Z otrzymanych środków pożyczki zwrotnej Wnioskodawca zakupił towary handlowe jak też wyposażenie niezbędne do świadczenia usług m.in. narzędzia, wyposażenie oraz pokrył koszty reklamy. Zakup towarów handlowych Wnioskodawca zaliczył bezpośrednio w koszty działalności, jak również koszty reklamy i wyposażenie, które nie stanowiło kwoty 3.500 zł i nie jest środkiem trwałym. Do ewidencji środków trwałych Wnioskodawca wprowadził narzędzia, które stanowiły kwotę 3.500 zł jak również ją przekroczyły. W koszty firmy Wnioskodawca zalicza miesięczną amortyzację narzędzi. W koszty miesięcznie zalicza również zapłacone odsetki z udzielonej pożyczki. Wnioskodawca zaznacza również, że prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów swojej działalności. Pragnie podkreślić, że otrzymana pożyczka zwrotna nie stanowi dla firmy Wnioskodawcy formy dotacji czy też dofinansowania i nie jest przychodem podatkowym. Otrzymane pieniądze spłaca miesięcznie według harmonogramu spłaty w którym znajduje się rata kapitałowa wraz z odsetkami co stanowi ogólną kwotę miesięczną spłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zakupione towary handlowe, jak też narzędzia i koszty reklamy, amortyzacja miesięczna środków trwałych jak też odsetki z udzielonej Wnioskodawcy pożyczki zwrotnej prawidłowo zostały zaliczone w koszty uzyskania przychodu działalności, a otrzymana pożyczka zwrotna nie jest przychodem podatkowym dla firmy?

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na art. 22 par. 1 Dz. U. Nr 226, poz. 1478 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z działalności. Zakupione towary handlowe, narzędzia, koszty związane z reklamą, amortyzacja miesięczna środków trwałych jak też odsetki z udzielonej pożyczki zwrotnej zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów działalności Wnioskodawcy. Udzielona Wnioskodawcy pożyczka nie stanowi dla niego przychodu podatkowego i nie podlega opodatkowaniu. Pożyczka ta ma charakter zwrotny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

  • w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe,
  • w zakresie opodatkowania przychodów – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zatem zakup towarów handlowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej przy spełnieniu warunków wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może być bezpośrednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Zatem, wydatki poniesione na reklamę, jako nie wymienione w art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą w pełnej wysokości stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia reprezentacji i reklamy, wobec powyższego należy posłużyć się słownikową definicją tych pojęć. I tak według Słownika Języka Polskiego (red. M. Szymczak, PWN Warszawa 1989) „reprezentacja” to: „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. Przenosząc definicję słownikową na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że wydatki na reprezentację to wydatki jakie podatnik ponosi w celu kształtowania i utrwalania korzystnego wizerunku firmy na zewnątrz.

Natomiast według ww. słownika „reklama” to: „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi.” Pod pojęciem reklamy należy rozumieć ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu. Może to być realizowane przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell. W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

W świetle powyższego, istotne jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług jego firmy (reklama). Właściwa kwalifikacja wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów, celu, jaki spełnić ma wręczany upominek, itp. Należy podkreślić, że o zakwalifikowaniu poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, który w swoim własnym interesie winien wykazać istnienie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskiwanymi przychodami oraz brak istnienia ww. przesłanek negatywnych.

Mając na uwadze przedstawione informacje oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na reklamę jeżeli nie będą wyłączone na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób będą mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Dodać tu należy, że to na Wnioskodawcy spoczywa ciężar należytego udokumentowania tych wydatków oraz wykazania charakteru tych wydatków oraz związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

  1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
  2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
  3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  5. licencje,
  6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
  7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Natomiast w myśl art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Dodać należy, że zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r., poz. 1037), przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Na podstawie § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, wyposażenie o wartości przekraczającej 1.500 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

Zatem zakup narzędzi, wyposażenia, które nie przekroczyły 3.500 zł i nie są środkiem trwałym, należy zaliczyć bezpośrednio w koszty działalności gospodarczej. Natomiast kosztami uzyskania przychodów od wprowadzonych do ewidencji środków trwałych zakupionych przez Wnioskodawcę środków trwałych będzie miesięczna amortyzacja.

Sam fakt otrzymania pożyczki jest obojętny podatkowo, gdyż pożyczka z samej swojej istoty podlega zwrotowi. Zgodnie bowiem z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzymał pożyczkę zwrotną na podjęcie działalności gospodarczej. Z otrzymanych środków pożyczki zwrotnej Wnioskodawca zakupił towary handlowe jak też wyposażenie niezbędne do świadczenia usług m.in. narzędzia, wyposażenie oraz pokrył koszty reklamy.

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie pożyczki. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy środki pochodzące z otrzymanej pożyczki zostaną przeznaczone na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty wydatków, o których mowa we wniosku, sfinansowanych z pożyczki otrzymanej przez podatnika związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

  • pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
  • pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od pożyczki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

  • zaciągnięta pożyczka pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej,
  • odsetki zostały zapłacone,
  • odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Zatem Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odsetki od pożyczki pod warunkiem, że zaciągnięta pożyczka pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz odsetki zostały zapłacone.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika ponadto, że zakup towarów handlowych Wnioskodawca zaliczył bezpośrednio w koszty działalności, jak również koszty reklamy i wyposażenie, które nie stanowiło kwoty 3.500 zł i nie jest środkiem trwałym. Do ewidencji środków trwałych Wnioskodawca wprowadził narzędzia, które stanowiły kwotę 3.500 zł jak również ją przekroczyły. W koszty firmy Wnioskodawca zalicza miesięczną amortyzację narzędzi. W koszty miesięcznie zalicza również zapłacone odsetki z udzielonej pożyczki. Wnioskodawca zaznacza również, że prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów swojej działalności. Otrzymana pożyczka zwrotna nie stanowi dla firmy Wnioskodawcy formy dotacji czy też dofinansowania.

Reasumując, zakupione towary handlowe, jak też narzędzia, koszty reklamy, amortyzacja miesięczna środków trwałych jak też odsetki z udzielonej Wnioskodawcy pożyczki zwrotnej prawidłowo zostały zaliczone w koszty uzyskania przychodu działalności, a udzielona Wnioskodawcy pożyczka nie stanowi dla niego przychodu podatkowego i nie podlega opodatkowaniu.

W związku z czym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodów należało uznać za prawidłowe oraz w zakresie opodatkowania przychodów należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj