Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1581/15-2/PP
z 24 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2015 r. (data wpływu 25 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej także jako: Uczelnia) jest niepubliczną uczelnią wyższą. Założyciel Uczelni, zgodnie z art. 80 ust. 1 Ustawy o szkolnictwie wyższym, powołuje i odwołuje organy jednoosobowe, w tym rektora Uczelni.

Podmiot powoływany do pełnienia funkcji rektora jest związany z Wnioskodawcą umową o pracę. Z tytułu tej umowy jest wypłacane wynagrodzenie przekraczające wynagrodzenie minimalne pracowników oraz są potrącane składki ZUS i zaliczki na podatek dochodowy, z uwzględnieniem podstawowych kosztów uzyskania przychodów w kwocie 111,25 zł miesięcznie, stosownie do art. 22 ust. 2 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - PIT (dalej: Ustawa PIT).

Wnioskodawca zamierza wypłacać rektorowi dodatkowe wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji rektora Uczelni, którego przyznanie będzie następowało na podstawie uchwały założyciela powołującej do pełnienia wskazanej funkcji.

Tym samym rektor będzie otrzymywać wynagrodzenie z dwóch różnych tytułów: z tytułu pełnionej przez siebie funkcji na podstawie uchwały założyciela, a także z tytułu zawartej umowy o pracę, analogicznie do wynagrodzenia podmiotu pełniącego funkcję członka zarządu w spółce kapitałowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Do którego źródła przychodów wskazanego w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kwalifikować przychody osób fizycznych z tytułu pełnienia funkcji rektora w sytuacji, gdy przychody te nie wchodzą w zakres umowy o pracę ani umowy, o której mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy do wynagrodzenia otrzymywanego przez rektora na podstawie uchwały założyciela uczelni ma zastosowanie art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - PIT, czyli czy w przedstawionej sytuacji wynagrodzenie rektora można kwalifikować jako przychód z tytułu działalności wykonywanej osobiście, do której zastosowanie znajduje art. 41 ust. 1 Ustawy o PIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane rektorowi uczelni niepublicznej z tytułu pełnionej funkcji, ustanowione w uchwale założyciela, stanowi przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 7 Ustawy o PIT.

Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 7 Ustawy o PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Uczelnia niepubliczna posiada osobowość prawną z mocy prawa, na zasadzie art. 12 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, zgodnie z którym uczelnia ma osobowość prawną (dalej Ustawa pr.s.w.). Natomiast rektor jest jednoosobowym organem wykonawczym uczelni. Zgodnie z art. 66 ust. 1 Ustawy pr.s.w., rektor kieruje działalnością uczelni i reprezentuje ją na zewnątrz, jest przełożonym pracowników, studentów i doktorantów uczelni.

Zgodnie ze statutem Wnioskodawcy (§ 27 ust. 2 statutu) rektorowi przysługują kompetencje wynikające z ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, oraz:

1. tworzy, przekształca i likwiduje jednostki organizacyjne wskazane w statucie,
2. opracowuje i realizuje strategię rozwoju Uczelni,
3. zawiesza wykonanie uchwał senatu niezgodnych z przepisami ustawowymi, statutu lub regulaminu studiów albo naruszających interes Uczelni,
4. zwołuje i przewodniczy posiedzeniom senatu,
5. określa zakres zadań i obowiązków prorektorów i kierowników podstawowych jednostek organizacyjnych Uczelni,
6. przedstawia senatowi kandydatów na członków komisji dyscyplinarnych,
7. kieruje działalnością administracyjno-finansową oraz podejmuje decyzje w sprawach mienia, gospodarki i działalności gospodarczej Uczelni w zakresie zwykłego zarządu,
8. reprezentuje Uczelnię wobec osób trzecich,
9. przygotowuje i przedstawia radzie powierniczej do zatwierdzenia plan rzeczowo-finansowy oraz realizuje ten plan,
10. przygotowuje i przedstawia senatowi do zatwierdzenia sprawozdanie finansowe zgodnie z przepisami o rachunkowości,
11. nadaje regulaminy wewnętrzne Uczelni: organizacyjny, pracy, wynagradzania, ZFŚS, nagród i inne wewnętrzne akty regulujące funkcjonowanie Uczelni,
12. w przypadku prowadzenia przez Uczelnię działalności gospodarczej w zakresie tej działalności reprezentuje Uczelnię wobec osób trzecich,
13. przeprowadza kontrolę działalności organów Uczelni i jednostek organizacyjnych Uczelni lub zleca ich przeprowadzenie,
14. określa szczegółowe zasady pobierania i wysokości opłat wnoszonych przez studentów, osoby ubiegające się o przyjęcie na studia w Uczelni oraz uczestników innych form kształcenia organizowanych przez Uczelnię,
15. określa wzór oraz podpisuje umowy o warunkach odpłatności za studia, o których mowa w ustawie i opłaty za inne usługi edukacyjne,
16. wykonuje w imieniu Uczelni czynności w sprawach z zakresu prawa pracy zgodnie z art. 3 ust. 1 Kodeksu Pracy,
17. określa tryb udzielania urlopów, w tym urlopów wypoczynkowych,
18. może utworzyć, ze środków Uczelni, własny fundusz stypendialny dla pracowników i studentów,
19. zatrudnia dyrektora akademickiego inkubatora przedsiębiorczości lub centrum transferu technologii, działających w formie jednostek ogólnouczelnianych, spośród kandydatów przedstawionych przez rady nadzorujące tych jednostek,
20. może utworzyć, za zgodą rady powierniczej, spółkę celową, o której mowa w art. 86a ust. 1 ustawy,
21. podejmuje decyzje w innych sprawach, niezastrzeżonych w ustawie lub statucie dla innych organów.
    
    

W ocenie Wnioskodawcy z powyższego wynika, że wynagrodzenie otrzymane przez rektora, przyznane na podstawie uchwały założyciela, powinno być kwalifikowane jako źródło przychodu określone w art. 13 pkt 7 Ustawy o PIT, jako przychód z działalności wykonywanej osobiście.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, przychody otrzymywane przez rektora z tytułu powołania stanowią również odrębne źródło przychodów względem przychodów ze stosunku pracy, określonych w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem tego typu przychody należy kwalifikować, zgodnie z art. 13 pkt 7, do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od przychodów osób fizycznych z tytułu udziału w składzie zarządu, rad nadzorczych, komisji lub innych organów osób prawnych, dokonując ich wypłaty Wnioskodawca, jako płatnik, zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy o PIT, powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, uwzględniając koszty uzyskania przychodów w wysokości wynikającej z przepisu art. 22 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 22 ust. 9 pkt 5 Ustawy o PIT oraz stawkę podatku określoną w art. 27 ust. 1 Ustawy o PIT, z zastrzeżeniem przepisu art. 41a Ustawy o PIT. Zaliczka pobrana przez Wnioskodawcę z tego tytułu przychodów powinna być wpłacona na rachunek właściwego miejscowo urzędu skarbowego, zgodnie z przepisami art. 44 ust. 1 i 3 Ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy wyżej przywołany sposób obliczania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych będzie miał zastosowanie również do wynagrodzenia otrzymanego przez rektora z tytułu powołania do pełnienia wskazanej funkcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 10 ww. ustawy określa źródła przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednym ze źródeł przychodów wymienionych w ust. 1 pkt 1 tego przepisu, jest stosunek pracy, a także, wymieniona w pkt 2 ww. artykułu, działalność wykonywana osobiście.

Za przychód ze stosunku pracy uważa się, w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast z przepisu art. 13 pkt 7 cyt. ustawy wynika, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że uczelnia niepubliczna posiada osobowość prawną, na podstawie art. 12 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r., poz. 572, z późn. zm.), a zatem może być traktowana jako osoba prawna. Nadto, uczelnia niepubliczna ma swobodę w kształtowaniu sposobu i wysokości wynagradzania rektora uczelni. Zaś art. 60 ust. 6 przywołanej ustawy wskazuje m.in., że organami jednoosobowymi uczelni są rektor i kierownicy podstawowych jednostek organizacyjnych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca (niepubliczna uczelnia wyższa) zamierza wypłacać powołanemu rektorowi uczelni - zatrudnionemu w niej na podstawie umowy o pracę - dodatkowe wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji rektora uczelni. Przyznanie tego dodatkowego wynagrodzenia będzie następowało na podstawie uchwały założyciela, powołującej do pełnienia wskazanej funkcji. Tym samym rektor będzie otrzymywać wynagrodzenie z dwóch różnych tytułów, tj. z tytułu zawartej umowy o pracę, jak i z tytułu pełnionej przez siebie funkcji na podstawie uchwały założyciela – analogicznie jak osoba pełniąca funkcję członka zarządu w spółce kapitałowej.

Zatem, wynagrodzenie wypłacane odrębnie ze stosunku pracy i z tytułu pełnionej funkcji rektora, będzie opodatkowane według zasad opodatkowania właściwych dla danego źródła przychodu.

Tym samym, dodatkowe wynagrodzenie wypłacane wyłącznie z tytułu pełnionej funkcji, winno być zaliczone do źródła przychodu jakim jest działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 7 tej ustawy).

W konsekwencji, Wnioskodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, ma obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia otrzymywanego przez rektora uczelni z tytułu pełnienia swojej funkcji według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów z działalności wykonywanej osobiście, określonych w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa m.in. w art. 13 pkt 7, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z przepisu art. 22 ust. 9 pkt 5 ww. ustawy wynika, że koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 określa się w wysokości określonej w ust. 2 pkt 1, a jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych, w wysokości określonej w ust. 2 pkt 2.

Płatnicy, o których mowa w art. 41 ww. ustawy, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast z przepisu art. 42 ust. 1a ww. ustawy wynika, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R). Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Natomiast w myśl art. 42 ust. 3 ww. ustawy, w razie zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed upływem terminu dla złożenia informacji, o których mowa w ust. 2, informacje te płatnik składa nie później niż w dniu zaprzestania prowadzenia działalności.

Podsumowując, w przypadku gdy przychody rektora uczelni z tytułu pełnienia jego funkcji nie są związane z zakresem umowy o pracę ani umowy, o której mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zakwalifikować je do przychodów ze źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Zaś do wynagrodzenia otrzymywanego z tego tytułu na podstawie uchwały założyciela uczelni będzie miał zastosowanie przepis art. 13 pkt 7 ww. ustawy, a na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, określone w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ zauważa, że Wnioskodawca we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego odwołał się do art. 44 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na treść wniosku oraz fakt, że przepisy te odnoszą się do przychodów z działalności gospodarczej oraz przychodów z najmu lub dzierżawy, tut. Organ zrozumiał, że Wnioskodawca omyłkowo odniósł się do regulacji zawartych w art. 44 ww. ustawy, zamiast do regulacji zawartych w art. 42 tej ustawy. Kwestia ta nie miała jednak wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie złożonego wniosku w kwestii poruszanej w zadanych pytaniach.

Należy dodatkowo podkreślić, że Organ wydając interpretacje indywidualne opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, przyjmując argumenty podnoszone przez Wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały zatem analizie ani weryfikacji w ramach przedmiotowego postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest uprawniony, a tym bardziej obowiązany, do oceny dołączonych dokumentów. Związany jest wyłącznie opisem stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.