Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-1054/15/IK
z 23 lutego 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 grudnia 2015 r. (data wpływu 7 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 10 lutego 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT z tytułu dostarczania mediów dla najemców lokali użytkowych i mieszkalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT z tytułu dostarczania mediów dla najemców lokali użytkowych i mieszkalnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 10 lutego 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 2 lutego 2016 r. znak: IBPP2/4512-1054/15/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółdzielnia Mieszkaniowa w ramach prowadzonej działalności na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1222 ze zm.) wynajmuje lokale użytkowe i mieszkalne zarówno w budynkach mieszkalnych jak i pawilonach usługowych należących do zasobów spółdzielni. Od najemców pobierane są miesięczne opłaty za czynsz najmu, opłaty za zużycie wody i kanalizacji oraz centralne ogrzewanie. Należności za ww. media rozliczane są z najemcami w okresach kilkumiesięcznych wg wskazań indywidualnych urządzeń pomiarowych zainstalowanych w poszczególnych lokalach. Spółdzielnia zawiera umowy z dostawcami na dostawę wody i odprowadzanie ścieków oraz dostarczenie energii cieplnej do budynków i rozlicza się z nimi wg wskazań liczników głównych na budynkach. Następnie spółdzielnia dokonuje podziału kosztów wg odczytów z indywidualnych urządzeń pomiarowych zainstalowanych w poszczególnych lokalach i obciąża każdego najemcę wg zużytych parametrów.

Z najemcami zawierane są umowy najmu lokalu z wyszczególnieniem następujących pozycji opłat:

  • miesięczny czynsz najmu – (za m2)
  • zimna woda i kanalizacja – (za m3) zgodnie ze wskazaniem wodomierza i taryfą Ch.Ś.P.W. i K.
  • centralne ogrzewanie – (za m3) opłaty podlegające rozliczeniu wg wskazań urządzeń pomiarowych.

Co miesiąc spółdzielnia wystawia najemcom faktury z wyodrębnieniem kwot netto:

  • czynsz za najem – wg powierzchni użytkowej ( m2)
  • zimna woda i kanalizacja – wg zużycia (m3)
  • centralne ogrzewanie – wg zużycia energii cieplnej przypadającej na m2 (pow. m2)

Do ww. kwot Spółdzielnia nalicza podatek VAT zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1.Spółdzielnia jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym od 9 lipca 1993 r.

2.Najemcy mają możliwość wyboru sposobu korzystania z przedmiotowych mediów poprzez decydowanie o wielkości ich zużycia bez ograniczeń. W przypadku wody i kanalizacji ilość zużycia określa się na podstawie odczytu metrów sześciennych z indywidualnego wodomierza zamontowanego w wynajmowanym lokalu. Każdy z najemców sam decyduje o tym, ile wody zużyje w celu zaspokojenia swoich potrzeb. Rozliczenia zużycia energii cieplnej w poszczególnych lokalach dokonuje się na podstawie odczytów podzielników kosztów zamontowanych na kaloryferach w wynajmowanych pomieszczeniach. Najemca ma swobodę z korzystania z ilości dostarczanego do lokalu ciepła poprzez regulacje zaworów termostatycznych, a tym samym wymaganej temperatury w pomieszczeniu wg własnego zapotrzebowania.

3.Lokale mieszkalne stanowiące przedmiot umowy najmu mieszkania wynajmowane są wyłącznie na cele mieszkaniowe.

4.Spółdzielnia ma podpisane umowy z dostawcami przedmiotowych mediów na dostawę wody i odprowadzenie ścieków oraz zakup energii cieplnej do budynków mieszkalnych i pawilonów usługowych będących w jej zasobach. Spółdzielnia zawierając umowy z dostawcami działa w swoim imieniu na rzecz osób trzecich. Najemcy lokali użytkowych oraz mieszkalnych nie zawierają umów bezpośrednio z dostawcami mediów.

5.Spółdzielnia ponosi koszty działając we własnym imieniu, ale na rzecz najemców. Faktury VAT za zakup mediów (dostawa wody i odprowadzanie ścieków, energia cieplna) wystawiane są przez dostawców na Wnioskodawcę (spółdzielnię). Następnie ww. koszty przenoszone są na najemcę w wysokości jego indywidualnego zużycia, wg cen i taryf obowiązujących u dostawcy.

6.Rozliczenie opłat za media odbywa się w drodze refakturowania kosztów na odbiorcę (najemcę) bez doliczania jakichkolwiek narzutów i marży.

7.Symbole PKWiU dla wskazanych we wniosku świadczeń:

36.00.20.0 – usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych,

37.00.11.0 – usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków,

35.30.12.0 – usługi dostarczania pary wodnej i gorącej wody w systemie sieciowym (energia cieplna).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Jaką stawkę podatku od towarów i usług należy zastosować do rozliczeń z tytułu dostarczanych mediów dla najemców lokali użytkowych i mieszkalnych, z którymi spółdzielnia mieszkaniowa ma podpisane umowy najmu lokalu?

Czy prawidłowe jest w przypadku usług najmu lokali opodatkowanie dostawy tzw. ogrzewanie 23%, stosując zasadę rozliczania z odbiorcami (najemcami lokali) wg wskazań indywidualnych urządzeń pomiarowych zainstalowanych w poszczególnych lokalach jako odrębne od usługi najmu?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Dostawę mediów (woda i kanalizacja oraz centralne ogrzewanie) należy traktować za odrębne i niezależne świadczenia od usług najmu. Opłaty wnoszone przez najemców za zużyte media, które są rozliczane wg wskazań indywidualnych urządzeń pomiarowych należy opodatkować podatkiem od towarów i usług wg stawek właściwych dla tych czynności, tj.:

  • dostawa wody i odprowadzanie ścieków – 8%
  • centralne ogrzewanie – 23%

ponieważ w umowach strony postanowiły, że najemcy będą obciążani za czynsz najmu (wg powierzchni użytkowej lokalu) i odrębnie będą rozliczani z należności z tytułu opłat za wodę i centralne ogrzewanie (wg zużycia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, według art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu, jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że najem lokali mieszkalnych i użytkowych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., jest wykorzystywana Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Klasyfikacja, do której odwołują się przepisy ustawy jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU).

Jak wynika z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do ww. przepisu, podstawa opodatkowania obejmuje:

  1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
  2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146a pkt 2 ustawy o VAT).

Niewymienienie danego towaru lub usługi w ustawie lub przepisach wykonawczych jest jednoznaczne z obowiązkiem zastosowania stawki podstawowej.

I tak, w załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawką podatku w wysokości 8% wymienione są:

  • pod. poz. 140 - PKWiU 36.00.20.0 „Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych”
  • pod. poz. 142 - PKWiU ex 37 – „Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków”.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa usługi”. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy zastosowania stawki VAT dla usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków oraz centralnego ogrzewania dla najemców lokali użytkowych i mieszkalnych, korzystających z tych mediów według faktycznego zużycia potwierdzonego odczytami z liczników czy podzielników kosztów.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, że w myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc, najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

W przedmiotowej sprawie celem ustalenia właściwej stawki należy najpierw ocenić czy mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą czy też ze świadczeniami odrębnymi.

Należy zauważyć, że odnośnie opłat za media tj. opłat za dostawę wody i odprowadzanie ścieków, wypowiedział się TSUE w sprawie C-42/14 dotyczącej Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. W wyroku tym TSUE wskazał, że w sytuacji gdy mamy do czynienia z mediami takimi jak: dostawa zimnej wody i odprowadzanie ścieków, to co do zasady uznajemy je za usługi odrębne od stricte usługi najmu w sytuacji gdy najemca ma możliwość wyboru ilości zużycia mediów. Zatem kryterium możliwości wyboru zużycia będzie jednym z czynników decydujących o odrębności świadczeń.

W ww. wyroku TSUE stwierdził, że przepisy dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2009/162/UE z dnia 22 grudnia 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że najem nieruchomości i związane z nim: dostawa wody, energii elektrycznej, energii cieplnej oraz wywóz nieczystości co do zasady należy uważać za kilka odrębnych i niezależnych świadczeń, które winno się oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku od wartości dodanej, chyba że elementy transakcji, także te wskazujące względy ekonomiczne zawarcia umowy, są ze sobą tak ściśle związane, iż tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

W uzasadnieniu tego wyroku podkreślono, że dla celów podatku VAT każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne, jak wynika z art. 1 ust. 2 akapit drugi dyrektywy VAT.

W celu ustalenia, czy świadczenia stanowią kilka niezależnych świadczeń, czy jedno świadczenie, należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla danej transakcji. W celu ustalenia elementów charakterystycznych rozpatrywanej transakcji można uwzględnić elementy odzwierciedlające interesy stron umowy, takie jak, na przykład, sposoby taryfikacji i fakturowania. Należy w szczególności zbadać, czy na podstawie umowy najemca i wynajmujący zamierzają przede wszystkim, odpowiednio, uzyskać i udostępnić najem nieruchomości i jedynie pomocniczo zamierzają, odpowiednio, uzyskać i dostarczyć inne świadczenia, nawet jeśli są one niezbędne do korzystania z nieruchomości.

Trybunał stwierdził, że w ramach każdego stosunku najmu należy zbadać, czy w odniesieniu do mediów najemca ma swobodny wybór ich zużycia w ilości, jakiej sobie życzy. Jako przesłanki zaistnienia stanu swobodnego wyboru, przemawiającego za tym, że dostawę mediów należy uważać za stanowiącą świadczenia odrębne od najmu, Trybunał wymienił: istnienie indywidualnych liczników i fakturowanie w zależności od ilości wykorzystanych rzeczy.

Zatem, w celu ustalenia, czy usługi najmu i dostawy mediów stanowią niezależne świadczenia, w pierwszej kolejności należy wziąć pod uwagę fakt, że jeżeli najemca ma możliwość wyboru świadczeniodawców lub sposobów korzystania z danych towarów lub usług, świadczenia odnoszące się do tych towarów lub usług co do zasady mogą być uważane za odrębne od najmu. W szczególności, jeżeli najemca może decydować o swoim zużyciu wody, energii elektrycznej lub energii cieplnej, które może być stwierdzone poprzez założenie indywidualnych liczników i na tej podstawie fakturowane, świadczenia odnoszące się do tych towarów lub usług co do zasady mogą być uważane za odrębne od najmu.

Mając na względzie wskazówki zawarte w omawianym orzeczeniu Trybunału, należy stwierdzić, że co do zasady dostawy mediów należy traktować jako świadczenia odrębne od usługi wynajmu pomieszczeń. Natomiast traktowanie dostawy mediów jako jednej usługi z wynajmem uzasadnione będzie jedynie w przypadku gdy dane świadczenia są nierozerwalnie związane z wynajmem i ich podział miałby charakter sztuczny.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Spółdzielnia - Wnioskodawca czynny zarejestrowany podatnik podatku VAT wynajmuje lokale użytkowe i mieszkalne wynajmowane wyłącznie na cele mieszkalne zarówno w budynkach mieszkalnych jak i pawilonach usługowych należących do zasobów spółdzielni. Od najemców pobierane są miesięczne opłaty za czynsz najmu, opłaty za zużycie wody i kanalizacji oraz centralne ogrzewanie. Należności za ww. media rozliczane są z najemcami w okresach kilkumiesięcznych wg wskazań indywidualnych urządzeń pomiarowych zainstalowanych w poszczególnych lokalach. Spółdzielnia zawiera umowy z dostawcami na dostawę wody i odprowadzanie ścieków oraz dostarczenie energii cieplnej do budynków i rozlicza się z nimi wg wskazań liczników głównych na budynkach. Następnie spółdzielnia dokonuje podziału kosztów wg odczytów z indywidualnych urządzeń pomiarowych zainstalowanych w poszczególnych lokalach i obciąża każdego najemcę wg zużytych parametrów.

Najemcy mają możliwość wyboru sposobu korzystania z przedmiotowych mediów poprzez decydowanie o wielkości ich zużycia bez ograniczeń. W przypadku wody i kanalizacji ilość zużycia określa się na podstawie odczytu metrów sześciennych z indywidualnego wodomierza zamontowanego w wynajmowanym lokalu. Każdy z najemców sam decyduje o tym, ile wody zużyje w celu zaspokojenia swoich potrzeb. Rozliczenia zużycia energii cieplnej w poszczególnych lokalach dokonuje się na podstawie odczytów podzielników kosztów zamontowanych na kaloryferach w wynajmowanych pomieszczeniach. Najemca ma swobodę z korzystania z ilości dostarczanego do lokalu ciepła poprzez regulacje zaworów termostatycznych, a tym samym wymaganej temperatury w pomieszczeniu wg własnego zapotrzebowania. Spółdzielnia ma podpisane umowy z dostawcami przedmiotowych mediów na dostawę wody i odprowadzenie ścieków oraz zakup energii cieplnej do budynków mieszkalnych i pawilonów usługowych będących w jej zasobach. Spółdzielnia zawierając umowy z dostawcami działa w swoim imieniu na rzecz osób trzecich. Najemcy lokali użytkowych oraz mieszkalnych nie zawierają umów bezpośrednio z dostawcami mediów. Spółdzielnia ponosi koszty działając we własnym imieniu, ale na rzecz najemców. Faktury VAT za zakup mediów (dostawa wody i odprowadzanie ścieków, energia cieplna) wystawiane są przez dostawców na Wnioskodawcę (spółdzielnię). Następnie ww. koszty przenoszone są na najemcę w wysokości jego indywidualnego zużycia, wg cen i taryf obowiązujących u dostawcy. Rozliczenie opłat za media odbywa się w drodze refakturowania kosztów na odbiorcę (najemcę) bez doliczania jakichkolwiek narzutów i marży. Symbole PKWiU dla wskazanych świadczeń:

36.00.20.0 – usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych,

37.00.11.0 – usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków,

35.30.12.0 – usługi dostarczania pary wodnej i gorącej wody w systemie sieciowym (energia cieplna).

Z powyższego należy przyjąć, że Wnioskodawca rozlicza należności z tytułu dostawy wody i odprowadzania ścieków oraz centralnego ogrzewania na podstawie indywidualnego zużycia, w oparciu o wskazania indywidualnych liczników i podzielników kosztów. Zatem, to najemca decyduje o wielkości zużycia ww. mediów.

Tak więc, w przypadkach opisanym we wniosku, dostawę ww. mediów tj. sprzedaż wody, odprowadzanie ścieków oraz centralne ogrzewanie należy traktować odrębnie od usługi najmu i z zastosowaniem właściwej stawki podatku dla danej usługi.

A zatem, mając powyższe na uwadze, usługa dostarczania wody (PKWiU 36.00.20.0) i odprowadzanie ścieków (PKWiU 37.00.11.0) dla najemców lokali mieszkalnych i użytkowych korzystających z tych mediów według faktycznego zużycia potwierdzonego odczytami z liczników, jest opodatkowana stawką VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 powołanej ustawy w powiązaniu z załącznikiem nr 3 do ustawy poz. 140 i poz. 142.

Natomiast dostawa energii cieplej (PKWiU 35.30.12.0) dla najemców lokali mieszkalnych i użytkowych korzystających z centralnego ogrzewania według faktycznego zużycia potwierdzonego odczytem z podzielników kosztów zamontowanych na kaloryferach w wynajmowanych pomieszczeniach, opodatkowana jest podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zaistniałego stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, szczególnie symbolu PKWiU wydana interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj