Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/4510-677/15-2/EŻ
z 21 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2015 r. poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2015r. (data wpływu 13 sierpnica 2015r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości początkowej Znaku Towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2015r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości początkowej Znaku Towarowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. prowadzi działalność w zakresie dystrybucji alkoholi. Na podstawie umowy zawartej 30 czerwca 2011 r., Spółka nabyła markę „M.”, obejmującą między innymi prawo ochronne do znaku towarowego (znak towarowy jest zarejestrowany w Urzędzie Patentowym zgodnie z przepisami prawa polskiego i jest przedmiotem ochrony prawnej na terytorium Polski - „Znak Towarowy”). Spółka wprowadziła Znak Towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych według wartości początkowej równej cenie zakupu alokowanej do Znaku Towarowego określonej na podstawie powyższej umowy oraz według wyceny przeprowadzonej przez podmiot trzeci. Wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie Znaku Towarowego Spółka rozpoznaje w kosztach uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, zgodnie z uzyskaną interpretacją indywidualną. Okres amortyzacji Znaku Towarowego został ustalony na 5 lat.

Zgodnie z informacjami posiadanymi przez Spółkę, obecna wartość rynkowa marki M., w tym wartość Znaku Towarowego, jest niższa w porównaniu do jej wartości w momencie zakupu. W związku z powyższym, w kwietniu 2015 r. Spółka dokonała dla celów rachunkowych jednorazowego odpisu aktualizującego, którego skutkiem jest księgowe odpisanie niezamortyzowanej części wartości początkowej Znaku Towarowego, stosownie do zasad wynikających z ustawy o rachunkowości. Dokonany odpis aktualizujący Spółka potraktowała jako koszt rachunkowy. Niemniej, Znak Towarowy nie został formalnie zlikwidowany (nie został wycofany z ksiąg/ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Spółki prowadzonych zarówno dla celów rachunkowych, jak i dla celów podatkowych).

W okresie poprzedzającym księgowe umorzenie niezamortyzowanej części wartości początkowej Znaku Towarowego, Spółka zawiesiła wytwarzanie produktów M. w Polsce - Spółka nie przedłużyła umowy z kontrahentem odpowiedzialnym za produkcję w tym zakresie. Niemniej jednak, produkty M., które pozostały w magazynie Spółki będą w dalszym ciągu dystrybuowane na polskim rynku aż do wyczerpania zapasów.

Zgodnie z przewidywaniami Spółki, proces odsprzedaży przez sieci detaliczne pozostałych produktów M. będzie kontynuowany przez kilka następnych miesięcy. W związku z powyższym, pomimo, że Spółka zawiesiła produkcję towarów M., Znak Towarowy będzie wciąż obecny na polskim rynku.

Ostateczna decyzja dotycząca biznesowych planów Spółki nie została jeszcze podjęta. Nie jest wykluczone, że w przyszłości Spółka będzie ponownie używała Znaku Towarowego dla celów działalności produkcyjnej/dystrybucyjnej albo innej działalności prowadzonej w Polsce. Należy zauważyć, że z uwagi na brak podjęcia ostatecznej decyzji biznesowej dotyczącej marki M., Spółka może nadal prowadzić działalność w zakresie produkcji (realizowanej na jej zlecenie) i dystrybucji produktów M. na zagranicznych rynkach przy użyciu zarejestrowanych tam znaków towarowych (sytuacja taka ma obecnie miejsce na Węgrzech).

Formalnie, Znak Towarowy jest wciąż zarejestrowany w polskim Urzędzie Patentowym oraz pozostaje przedmiotem praw ochronnych należących do Spółki. Pomimo, że produkcja towarów M. została zawieszona, proces dystrybucji jest kontynuowany i Spółka jest w dalszym ciągu zainteresowana monitorowaniem/kontrolą używania Znaku Towarowego na polskim rynku podczas całego okresu, w którym produkty M. będą oferowane na rynku/dostępne dla finalnych konsumentów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie uprawniona do jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości początkowej Znaku Towarowego, czy też powinna kontynuować odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej Znaku Towarowego ustalonej w momencie nabycia Znaku Towarowego oraz rozpoznawać je w kosztach uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych na dotychczasowych zasadach, aż do momentu całkowitego umorzenia wartości początkowej Znaku Towarowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie będzie uprawniona do jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości początkowej Znaku Towarowego i powinna kontynuować odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej Znaku Towarowego ustalonej w momencie nabycia Znaku Towarowego oraz rozpoznawać je w kosztach uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych na dotychczasowych zasadach, aż do momentu całkowitego umorzenia wartości początkowej Znaku Towarowego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1 (...). Stosownie do art. 15 ust. 6 UPDOP, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16b ust.1 pkt 6 UPDOP amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jednocześnie zgodnie z art. 16c pkt 5 UPDOP, amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W świetle powołanych powyżej regulacji należy uznać, że prawa podlegające ochronie na gruncie przepisów ustawy Prawo własności przemysłowej, a zatem także prawa ochronne na znak towarowy, podlegają amortyzacji podatkowej, o ile spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte przez podatnika,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo są oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie zaistniały przesłanki, o których mowa w art. 16c pkt 5 UPDOP tj. nie doszło do zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której składniki te były używane.
  
  

W szczególności, przepisy UPDOP nie wskazują w żadnym miejscu, że kwestia i metodologia dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych jest uzależniona w jakiejkolwiek mierze od sposobu ujęcia danej pozycji dla celów rachunkowych. Przyjęcie powyższego podejścia prowadziłoby bowiem do sytuacji, w której Spółka mogłaby uznawać za koszty podatkowe odpisy aktualizujące dokonywane dla celów rachunkowych, pomimo że przepisy UPDOP zawierają odmienne regulacje w niniejszym zakresie.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 UPDOP za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Stosownie do art. 16g ust. 3 UPDOP za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 UPDOP odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przywołanych powyżej regulacji wynika, że wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej ustalona w momencie wprowadzenia jej do podatkowej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, pozostaje niezmienna aż do momentu zakończenia amortyzacji podatkowej danej wartości niematerialnej i prawnej. Jednocześnie, brak jest w UPDOP regulacji przewidujących obowiązek przeprowadzania weryfikacji lub dokonywania modyfikacji wartości początkowej danego składnika majątkowego w oparciu o jego aktualną wartość rynkową. W niniejszym zakresie przepisy UPDOP nie odwołują się do zasad wskazanych w ustawie o rachunkowości. Ewentualne wyceny wartości aktywów dokonywane dla celów rachunkowych, pozostają zatem bez wpływu na zasady dokonywania amortyzacji podatkowej. Jak wskazano powyżej, odmienne podejście stwarzałoby możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów aktualizujących wartość danego składnika majątkowego dokonywanych dla celów rachunkowych, co byłoby wprost sprzeczne z regulacjami UPDOP, także w zakresie dotyczącym zasad dokonywania amortyzacji podatkowej.

W ocenie Spółki, w świetle opisanego stanu faktycznego, wszystkie warunki uprawniające do amortyzacji podatkowej wartości początkowej Znaku Towarowego są spełnione, a zatem Spółka będzie uprawniona do kontynuowania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Znaku Towarowego oraz do rozpoznawania ich w kosztach uzyskania przychodów aż do momentu całkowitego umorzenia wartości początkowej Znaku Towarowego, tj. do czerwca 2016 r.

W szczególności Spółka pragnie podkreślić, że w przedstawionym stanie faktycznym nie doszło do zaistnienia zdarzenia, o którym mowa w art. 16c pkt 5 UPDOP tj. zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej lub całkowitego zaprzestania działalności Spółki, w której Znak Towarowy jest używany.

Jak wskazano powyżej, Znak Towarowy wykorzystywany był przez Spółkę zarówno dla celów wytwarzania produktów M. w Polsce jak i działalności dystrybucyjnej. Podkreślenia wymaga, że Znak Towarowy będzie nadal wykorzystywany przez Spółkę, w szczególności z uwagi na trwającą dystrybucję produktów M.

Należy również wskazać, że Spółka nie podjęła ostatecznej biznesowej decyzji co do dalszego wykorzystania marki M.. Nie jest wykluczone, że Spółka w przyszłości podejmie działalność, która będzie wymagała ponownego wykorzystania Znaku Towarowego w szerokim zakresie. Warto dodatkowo wspomnieć, że marka M. jest w dalszym ciągu obecna na zagranicznych rynkach np. na Węgrzech, gdzie nadal będzie trwała dystrybucja produktów M.

Niezależnie od powyższego, Spółka jest zainteresowana stałym monitorowaniem wykorzystania Znaku Towarowego, również po zakończeniu dystrybucji produktów M. na polskim rynku.

Spółka podkreśla, że w dalszym ciągu korzysta z prawa ochronnego do Znaku Towarowego zagwarantowanego przez regulacje ustawy Prawo własności przemysłowej i zamierza w dalszym ciągu utrzymywać ww. prawo ochronne. Spółka zamierza bowiem sprawować bieżącą kontrolę nad wykorzystaniem Znaku Towarowego, mającą na celu zapobieżenie sytuacjom naruszenia przez inne podmioty wyłącznego prawa Spółki do dysponowania Znakiem Towarowym, które mogłoby polegać np. na jego kopiowaniu, podrabianiu lub jakimkolwiek innym bezprawnym wykorzystaniu w obrocie gospodarczym. Spółka chciałaby podkreślić, że w jej interesie jako właściciela Znaku Towarowego jest monitorowanie tej sytuacji zarówno w okresie trwania dystrybucji produktów M. na terytorium Polski, jak również po jej zakończeniu.

Mając na względzie powyższe okoliczności, Spółka nie dokonała likwidacji Znaku Towarowego tj. nie wycofała Znaku Towarowego z podatkowego rejestru środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Podsumowując, brak jest podstaw do stwierdzenia, że Spółka zaprzestała prowadzenia działalności, w której Znak Towarowy jest przez nią używany. Z jednej strony Znak Towarowy jest wciąż wykorzystywany w działalności dystrybucyjnej Spółki, z drugiej zaś - nie doszło do podjęcia ostatecznej decyzji w zakresie przyszłego wykorzystania Znaku Towarowego w działalności gospodarczej Spółki (również produkcyjnej). Spółka zainteresowana jest także dalszą ochroną Znaku Towarowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, zaprzestanie wytwarzania produktów M. oraz brak przedłużenia współpracy z kontrahentem odpowiedzialnym za produkcję towarów M. nie może być w sytuacji Spółki utożsamiane z zaprzestaniem działalności, w której Znak Towarowy jest używany.

Nie jest to bowiem jedyny obszar działalności, w którym Znak Towarowy jest wykorzystywany przez Spółkę. Tym samym, Spółka jest nadal uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Znaku Towarowego.

Podkreślenia także wymaga, że zasady ustalania amortyzacji podatkowej wynikają wyłącznie z przepisów UPDOP, a nie z przepisów ustawy o rachunkowości. UPDOP nie przewiduje żadnej korelacji ewidencji wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej dla celów rachunkowych oraz dla celów podatkowych. W związku z powyższym, decyzja Spółki o dokonaniu jednorazowego odpisu aktualizującego wartość początkową Znaku Towarowego, nie będzie miała wpływu na amortyzację podatkową Znaku Towarowego. Odpisanie wartości Znaku Towarowego dla celów rachunkowych podyktowane było bowiem stosowaną przez Spółkę polityką rachunkowości i nastąpiło w oparciu o zasady wynikające z ustawy o rachunkowości.

Nie ulega wątpliwości, że przepisy rachunkowe nie są determinujące dla celów podatkowych i nie mogą zmieniać zasad zawartych w ustawach podatkowych. Teza ta była wielokrotnie potwierdzana w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w uzasadnieniu wyroku z dnia 14 marca 2013 r. (sygn. III SA/Wa 2253/12), WSA w Warszawie stwierdził: „Przepisy prawa podatkowego nie precyzują zasad prowadzenia ewidencji rachunkowej przez podatników podatku dochodowego, odsyłając w tym zakresie do unormowań prawa bilansowego. Nie oznacza to jednak, że przepisy dotyczące zasad rachunkowości maja charakter podatkowotwórczy. Zasady amortyzacji wartości materialnych i prawnych zostały uregulowane w u.p.d.o.p. i do celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych pozostają wiążące zarówno dla Strony jak i organów podatkowych.”

Powyższe prowadzi do konkluzji, że jednorazowe zaliczenie do kosztów podatkowych Spółki niezamortyzowanej części wartości początkowej Znaku Towarowego stałoby w sprzeczności z zasadami amortyzacji podatkowej stanowiącej przedmiot szczegółowych regulacji UPDOP.

Z uwagi na fakt, że zasady ustalania amortyzacji podatkowej są niezależne od zasad amortyzacji księgowej i stanowią, że odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych dokonywane są:

• w oparciu o wartość początkową, za którą uznaje się cenę nabycia wartości niematerialnej i
  prawnej (tj. wartość ustaloną jednokrotnie w momencie zakupu danej wartości niematerialnej i prawnej), oraz
  
• do końca miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową, a jednocześnie, brak jest w UPDOP jakichkolwiek regulacji wskazujących na konieczność uwzględnienia informacji dotyczących aktualnej wartości rynkowej danego składnika majątkowego w kontekście jego amortyzacji podatkowej,
  
• dokonanie księgowego odpisu aktualizującego wartość Znaku Towarowego pozostanie bez wpływu na amortyzację podatkową Znaku Towarowego.
  
  

Mając na uwadze powyższe, Spółka uważa, że nie będzie uprawniona do jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości początkowej Znaku Towarowego i powinna kontynuować odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej Znaku Towarowego ustalonej w momencie nabycia Znaku Towarowego oraz rozpoznawać je w kosztach uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych na dotychczasowych| zasadach, aż do momentu całkowitego umorzenia wartości początkowej Znaku Towarowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.