2015.05.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-435/15/WM
z 26 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna planuje założyć działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży hurtowej i detalicznej artykułów przemysłowych, świadczeniu usług krawieckich oraz wynajmie lokali użytkowych. W celu prowadzenia ww. działalności planuje zarejestrować się jako czynny podatnik VAT oraz rozliczać się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów wg skali podatkowej.

Mąż Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT oraz prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów) polegającą na sprzedaży hurtowej i detalicznej artykułów przemysłowych, świadczenia usług krawieckich oraz wynajmie lokali użytkowych znajdujących się w budynku będącym środkiem trwałym przedsiębiorstwa. W ofercie sklepu znajdują się m.in. następujące produkty:

Odzież damska: bluzki, bluzy, dresy, swetry, garsonki, sukienki, kurtki, spódnice, spodnie, żakiety, piżamy, koszule nocne, majtki, biustonosze, podomki, fartuchy, czapki, rękawiczki rajstopy i skarpety.
Odzież męska: bluzki, swetry, koszule, marynarki, garnitury, spodnie, krawaty, bluzy, dresy, koszulki, spodenki, kamizelki, piżamy, czapki, rękawiczki, podkoszulki, kalesony, slipy, bokserki, kurtki i skarpety.
Odzież niemowlęcą i dziecięca: komplety niemowlęce, body, koszulki, czapeczki, pampersy, kaftaniki, łapki, pieluchy, rękawiczki, getry, śpiochy bluzki, sukienki, spodnie, dresy, sweterki, kurtki.
Pościel: Komplety pościeli z kory, bawełny, frotte i satyny. Prześcieradła, poduszki, kołdry, śpiwory, materace, koce, ochraniacze do łóżeczka dziecięcego, baldachimy.
Firany i zasłony: gotowe i na metry, obrusy, bieżniki, ceraty i serwetki.
Obuwie: niemowlęce, damskie, męskie i dziecięce.
Galanteria: Torby, plecaki, portfele, paski, szelki, saszetki, piórniki, torebki ozdobne, parasolki.
Pasmanteria: Gumy, taśmy firanowe, wstążki, lamówki, tasiemki, guziki, nici, igły, szydełka, mulina, włóczka, naparstek, druty, zamki ekspresowe.
Akcesoria kosmetyczne: lakiery i zmywacze do paznokci, pomadki, pilniki, nożyczki, tipsy.
Bielizna, ręczniki, chodniczki i maty łazienkowe, wycieraczki, zabawki, gry, rowerki, pojazdy do odpychania, chodziki, smoczki dla niemowląt, smoczki na butelkę, butelki, termosy, klipsy do smoczków, grzechotki, gryzaki lodowe i wodne, kolorowanki wózki dla dzieci, wanienki, łóżeczka.

Mąż Wnioskodawczyni planuje przekazać nieodpłatnie na podstawie protokołu przekazania sporządzonego w formie pisemnej zwykłej całe swoje przedsiębiorstwo na rzecz Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie zamierza podpisać żadnej umowy, gdyż obowiązuje w ich małżeństwie wspólność majątkowa. Przekazanie to traktowane jest jako zmiana osoby zarządzającej, a nie zmiana osoby właściciela, gdyż jako małżonkowie są solidarnie właścicielami wszystkich składników majątkowych przedsiębiorstwa. Przekazaniu podlegać będzie całe przedsiębiorstwo w myśl art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, w skład którego wchodzić będą m.in.:

prawo do użytkowania nieruchomości (której wedle wpisu w Księgach wieczystych właścicielami są oboje małżonkowie solidarnie) na rzecz prowadzenia działalności gospodarczej,
towary handlowe, które zostały spisane ilościowo i wartościowo w cenach zakupu netto, a także środki trwałe i wyposażenie,
pracownicy,
zobowiązania i wierzytelności,
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej,
środki pieniężne,
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomość lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych.

Po dokonaniu przekazania mąż Wnioskodawczyni planuje zlikwidować prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą oraz wyrejestrować się z Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z ww. planowanym nieodpłatnym przekazaniem przez męża na rzecz Wnioskodawczyni całego przedsiębiorstwa w myśl art. 551 Kodeksu cywilnego, w tym m. in. towarów handlowych i środków trwałych, Wnioskodawczyni będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w miesiącu przekazania przedsiębiorstwa wartość towarów handlowych, oraz czy amortyzacja środków trwałych będzie odbywać się na zasadzie kontynuacji?

Zdaniem Wnioskodawczyni, amortyzacja składników przenoszonego majątku trwałego odbywać się będzie na zasadzie kontynuacji. Środki trwałe zostaną wykreślone z ewidencji męża Wnioskodawczyni, a ich amortyzacja zostanie zaprzestana. Powyższe składniki przenoszonego majątku trwałego zostaną wpisane do ewidencji środków trwałych Wnioskodawczyni, przyjmie wartość początkową, metodę amortyzacji i odpisy amortyzacyjne w takiej samej wysokości, jak było to określone w ewidencji męża. Kolejne odpisy amortyzacyjne będą już stanowiły koszty uzyskania przychodów w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. W sytuacji, gdy przekazane składniki majątku trwałego uległy już całkowitemu zamortyzowaniu w działalności męża, nie będą one już amortyzowane w działalności Wnioskodawczyni. Należy je jednak ująć w ewidencji środków trwałych, ale jednocześnie zaznaczyć, że są to środki całkowicie zamortyzowane. Ujęcie tych środków w ewidencji jest konieczne m. in. dlatego, że w razie ulepszenia, modernizacji tych środków powyżej wartości 3.500 zł w ciągu roku podatkowego, o wartość ulepszenia należy podwyższyć wartość początkową środka trwałego i ponownie amortyzować, ale tylko wartość ulepszenia.

W odniesieniu do towarów handlowych.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast w myśl art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,
przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił,
prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom,
przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków,
prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie,
przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość,
wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków,
przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków,
prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy,
przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Wyżej wymieniony przepis określa, zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się, zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zauważyć jednak należy, iż w przypadku gdy do przekazania przedsiębiorstwa dochodzi pomiędzy małżonkami, między którymi obowiązuje ustrój wspólności majątkowej, w ten sposób, iż jeden z małżonków zaprzestaje prowadzenia działalności gospodarczej, a drugi małżonek przyjmuje do wykorzystywania we własnej działalności gospodarczej składniki przedsiębiorstwa małżonka objęte wspólnością majątkową, nie dochodzi do zmiany właściciela tych składników majątku. Zmienia się jedynie sposób ich wykorzystywania. W myśl bowiem art. 341 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. Zgodnie natomiast z art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać, ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami.

Z wydawanych w ostatnim czasie przez organy podatkowe interpretacji indywidualnych wynika, że przekazanie towarów handlowych skutkuje koniecznością skorygowania kosztów podatkowych u przekazującego. Tak przykładowo uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 17 kwietnia 2013 r., nr IBPBI/1/415-63/13/SK. Według niego, wydatki na zakup towarów handlowych, które uprzednio zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w momencie ich nieodpłatnego przekazania małżonkowi tracą cechę poniesienia ich w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W związku z tym: "(...) przekazanie towarów handlowych na rzecz męża Wnioskodawczyni spowoduje, iż wydatki poniesione na ich zakup należy wyksięgować z tych kosztów. Korekty należy dokonać w dacie przekazania w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów ze znakiem (-) lub kolorem czerwonym - zgodnie z postanowieniami § 12 ust 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (...).

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w ww. interpretacji indywidualnej, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 9 listopada 2012 r. nr IPPB1/415-1031/12-2/MT.

W związku z powyższym oraz faktem, iż zakupu towarów handlowych przez firmę męża dokonano ze środków majątku wspólnego małżonków, ich przekazanie w ramach przedsiębiorstwa skutkować będzie koniecznością skorygowania kosztów podatkowych u męża o wartość towarów handlowych. W wyniku czego koszty uzyskania przychodu powstaną w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności, ponieważ wystąpi związek z przychodami Wnioskodawczyni. Wartością tych kosztów będzie cena nabycia tych towarów w działalności męża. Powyższe znajduje swoje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2014 r., sygn. IPPB1/415-75/14-5/MS oraz najnowszej interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. ITPB1/415-1201/14/PSZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast w myśl art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,
przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił,
prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom,
przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków,
prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie,
przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość,
wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków,
przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków,
prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy,
przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

W myśl art. 206 i 207 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Wobec powyższego małżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie współwłasności majątkowej mają równe prawo do korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią.

Mając na uwadze treść ww. przepisów należy przyjąć, że dają one możliwość przekazania towarów handlowych stanowiących współwłasność łączną małżonków, wykorzystywanych w działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni - na rzecz Zainteresowanej.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
być właściwie udokumentowany.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna planuje założyć działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży hurtowej i detalicznej artykułów przemysłowych, świadczeniu usług krawieckich oraz wynajmie lokali użytkowych. W celu prowadzenia ww. działalności planuje zarejestrować się jako czynny podatnik VAT oraz rozliczać się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów wg skali podatkowej.

Mąż Wnioskodawczyni prowadzący dotychczas działalność gospodarczą w tym samym zakresie, planuje przekazać nieodpłatnie na podstawie protokołu przekazania sporządzonego w formie pisemnej zwykłej całe swoje przedsiębiorstwo na rzecz Wnioskodawczyni i działalność swoją zlikwidować. W ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, przekazane na rzecz przedsiębiorstwa wnioskodawczyni zostaną m. in. środki trwałe i towary handlowe.

Między małżonkami panuje współwłasność małżeńska łączna.

W rozpatrywanej sprawie wyjaśnić należy, że - po przejęciu towarów handlowych - Wnioskodawczyni w swojej działalności gospodarczej będzie osiągała przychody z tytułu sprzedaży przejętych towarów. Żadne przepisy nie zabraniają przy tym, aby małżonkowie mający wspólność majątkową ustalili między sobą, które z nich będzie i od kiedy osobą zarządzającą rzeczami nabytymi ze wspólnych środków finansowych.

Z uwagi na przytoczone przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, koszt nabytych towarów przekazanych z działalności męża do działalności Wnioskodawczyni spełni przesłankę wymienioną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ będzie można uznać, że został poniesiony w celu uzyskania przychodu w firmie Wnioskodawczyni. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie określa, w jakim czasie od dnia poniesienia kosztu musi być osiągnięty z tego tytułu przychód.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku uznać należy, że wydatki poniesione na zakup towarów handlowych, które Wnioskodawczyni zostały przekazane z działalności męża będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

W kwestii amortyzacji środków trwałych przekazanych z działalności gospodarczej męża, do działalności Wnioskodawczyni, wskazać należy co następuje.

Kosztami uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalania wartości początkowej, który jest zróżnicowany m. in. z uwagi na sposób nabycia, reguluje art. 22g ww. ustawy.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Zgodnie z art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 22g ust. 16 ww. ustawy przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przypadku jednak nabycia do prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej składników majątku, które wcześniej stanowiły środki trwałe w pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej indywidualnie przez małżonka podatnika, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje wyjątek od powyższej zasady.

W myśl bowiem art. 22g ust. 12 ww. ustawy, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Przy czym, zgodnie z art. 22g ust. 13 pkt 5 ww. ustawy, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Stosownie natomiast do treści art. 22h ust. 3 ww. ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni, przyjmując do swojej działalności gospodarczej m.in. środki trwałe, które wchodziły w skład przedsiębiorstwa otrzymanego przez nią od męża, a więc wykorzystywane uprzednio w prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni pozarolniczej działalności gospodarczej, może dokonywać ich amortyzacji. Jednakże z uwagi na fakt, iż przedmiotowe środki trwałe były najpierw amortyzowane przez męża Wnioskodawczyni w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a następnie te same środki trwałe będą przedmiotem amortyzacji w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, to wartość początkową tych środków trwałych winna ona ustalić na podstawie cyt. wyżej art. 22g ust. 13 pkt 5 w zw. z art. 22g ust. 12 oraz art. 22h ust. 3 ww. ustawy, a więc w wysokości wartości przyjętej wcześniej przez Jej męża oraz kontynuować stosowaną przez niego metodę amortyzacji przedmiotowych środków trwałych. Przy dokonywaniu amortyzacji tych środków trwałych powinna również uwzględnić dokonane już przez męża odpisy amortyzacyjne. Przekazane Wnioskodawczyni środki trwałe już zamortyzowane w działalności gospodarczej męża, należy ująć w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, jednak bez możliwości ich amortyzacji.

Końcowo wskazać należy, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin