Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-754/15/TS
z 2 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 listopada 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 4 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nabywane przez Wnioskodawcę Urządzenia będą stanowiły odrębne środki trwałe w rozumieniu Ustawy CIT, niezależnie od tego, czy zostaną zakupione w zestawach, czy też osobno – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nabywane przez Wnioskodawcę Urządzenia będą stanowiły odrębne środki trwałe w rozumieniu Ustawy CIT, niezależnie od tego, czy zostaną zakupione w zestawach, czy też osobno.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest podmiotem gospodarczym zajmującym się produkcją m.in. specjalistycznych wiązek elektrycznych. Odbiorcą produktów Spółki są głównie przedsiębiorstwa z sektora motoryzacyjnego.

Spółka wykorzystuje w prowadzonej działalności sprzęt elektroniczny w celu usprawnienia funkcjonowania bieżącej pracy. W szczególności, Spółka nabywa różnego rodzaju urządzenia elektroniczne, takie jak jednostki centralne komputerów stacjonarnych, monitory, drukarki, laptopy, notebooki, urządzenia wielofunkcyjne (kopiarki, drukarki, skanery), a także specjalistyczne drukarki termiczne (produkcyjne).

Wymienione urządzenia wykorzystywane są przez pracowników Spółki do wykonywania swoich obowiązków zarówno dla klientów Spółki, jak i na potrzeby wewnętrzne.

Spółka kupując poszczególne urządzenia, zakłada współpracę tych urządzeń w różnych konfiguracjach, ponieważ uwarunkowania techniczne umożliwiają ich podłączenie do różnych zestawów komputerowych w zależności od bieżących potrzeb.

Spółka nabywa je zarówno jako pojedynczy towar (przykładowo zakup jednego monitora), a także w zestawach, które mogą składać się z kilku urządzeń (np. zestaw: monitor + jednostka stacjonarna). W praktyce często zdarza się, że po nabyciu zestawu (kompletu) urządzeń, ulega on rozczłonkowaniu i poszczególne elementy zestawu (w zależności od bieżących potrzeb) są wykorzystywane w różnych konfiguracjach, w różnych miejscach i przez różne osoby. Jest to możliwe, ponieważ sprzęt ten zazwyczaj ma charakter uniwersalny, tzn. jest kompatybilny z wieloma innymi urządzeniami posiadanymi przez Spółkę. W dalszej części wniosku urządzenia te będą określane mianem „Urządzenia”.

Pracownicy Spółki mogą wykorzystywać różne konfiguracje sprzętowe, które zmieniają się w zależności od ich bieżących potrzeb.

Urządzenia mogą występować w poniższych kombinacjach:

• dwie jednostki centralne z jednym monitorem,
• jednostka centralna z dwoma monitorami,
• laptop z jednym lub dwoma monitorami oraz stacją dokującą,
• netbook z dodatkowym monitorem,
• laptop z jednostką centralną i urządzeniem wielofunkcyjnym
• laptop z jednostką centralną i drukarką,
• drukarka z kilkoma jednostkami centralnymi i monitorami.
  
  

Z uwagi na powyższe uwarunkowania, Spółka nie ma możliwości przyporządkowania poszczególnych urządzeń tj. jednostek centralnych, monitorów, laptopów, drukarek, urządzeń wielofunkcyjnych do poszczególnych zestawów komputerowych.

Przykładem Urządzenia, które jest wykorzystywane w Spółce w różnych konfiguracjach sprzętowych (i przez wielu pracowników) są drukarki biurowe. W zależności od zapotrzebowania, drukarki te są przemieszczane w ramach Spółki. Ponadto, Spółka posiada drukarki termiczne (produkcyjne), które również podlegają rotacji pomiędzy wewnętrznymi jednostkami organizacyjnymi Spółki.

Drukarki biurowe to przede wszystkim drukarki sieciowe (których wartość zazwyczaj przekracza 3.500 zł). Użytkowane są przez więcej niż jednego użytkownika i obsługiwane przez więcej niż jeden komputer. Sprzęt ten rotuje w Spółce w zależności od bieżących potrzeb.

Drukarki termiczne (produkcyjne) również rotują np. ze względu na zastosowany papier na etykiety nie mogą być przypisywane na stałe do jakiegoś zestawu. Również i w tym typie drukarki występują wersje sieciowe, które obsługują więcej niż jeden komputer. Tego typu drukarki także bardzo często zmieniają miejsce, na przykład ze względu na potrzebę ich zastosowania w zupełnie nowym projekcie, w innej niż dotychczas lokalizacji.

Podobnie jest w przypadku monitorów. Często zdarza się, że wiele komputerów wyposażonych jest w dwa monitory. Wykorzystywane są one albo na czas wykonywania jakiegoś projektu albo na potrzeby usprawnienia konkretnego procesu np. edycji rysunków technicznych.

W wielu przypadkach zakupiony monitor lub monitor i stacja dokująca jest współużytkowany przez kilku pracowników posiadających laptopy, czy też desktopy (np. desktop współpracujący okresowo z kilkoma monitorami).

Powszechne są więc sytuacje, gdy Urządzenia (bez względu na to, czy zostały nabyte przez Spółkę pojedynczo, czy też w zestawie) wykorzystywane są przez wielu pracowników, w różnych miejscach oraz w rozmaitych konfiguracjach sprzętowych. Wartość większości z wymienionych Urządzeń przekracza kwotę 3.500 zł.

Zazwyczaj nowo zakupione monitory lub komputery są w taki sposób dobierane względem siebie, aby spełniały one wymagania standaryzacji. Ten proces ma charakter ciągły, a standaryzacja ulega nieustannym modyfikacjom.

W związku ze stosowaniem odmiennych technologii przez producentów poszczególnych urządzeń i ze względu na zmieniające się potrzeby użytkowników, poszczególne rodzaje urządzeń użytkowane są przez różne okresy czasu. Na przykład, jednostki centralne komputerów stacjonarnych, z uwagi na szybszy postęp technologiczny i utratę potrzebnych możliwości obliczeniowych, są częściej wymieniane niż np. monitory LCD (ciekłokrystaliczne), które nie wymagają częstej wymiany.

Spółka pragnie podkreślić, że posiada duże ilości Urządzeń, np. ok. 400 komputerów, prawie 500 monitorów, ok. 50 laptopów i blisko 300 drukarek.

Spółka wyjaśnia, że wszystkie Urządzenia będące przedmiotem niniejszego wniosku, nabywane przez Spółkę są gotowe do użytku w dniu przyjęcia ich do używania, a przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok. Ponadto, są one samodzielne, tzn. że możliwe jest ich zastosowanie w różnych konfiguracjach sprzętowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może uznać, że nabywane przez nią Urządzenia (w szczególności zaś drukarki biurowe, drukarki produkcyjne oraz monitory) będą stanowiły odrębne środki trwałe w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”), niezależnie od tego, czy zostaną zakupione w zestawach, czy też osobno?

Spółka stoi na stanowisku, że poszczególne Urządzenia mogą stanowić odrębne środki trwałe w rozumieniu Ustawy CIT niezależnie od tego, czy zostały one nabyte pojedynczo, czy też w zestawie (tj. w komplecie z innymi Urządzeniami).

Definicję środków trwałych zawiera art. 16a Ustawy CIT, zgodnie z którym amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Ustawodawca wskazał w powyższym przepisie na przykładowe kategorie przedmiotów, które w myśl Ustawy CIT uważane są za środki trwałe. Wśród nich wymieniono także urządzenia. Przy czym, aby dane urządzenie mogło być uznane za środek trwały, jego prognozowany czas używania powinien być dłuższy niż rok oraz urządzenie powinno być wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ważne jest także, aby w dniu przyjęcia do używania urządzenia były kompletne oraz zdatne do użytku.

Spółka uważa, że wszystkie Urządzenia, których dotyczy wniosek (w szczególności zaś drukarki biurowe, drukarki produkcyjne oraz monitory), spełniają przesłanki warunkujące uznanie ich za odrębne środki trwałe w świetle art. 16a Ustawy CIT.

Po pierwsze, przewidywany okres używania Urządzeń jest dłuższy niż rok. Po drugie, wszystkie Urządzenia są wykorzystywane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, gdyż są używane na co dzień przez pracowników i personel Spółki przy wykonywaniu podstawowych obowiązków. Związek z działalnością gospodarczą jest niewątpliwy tym bardziej, że w przypadku braku niektórych Urządzeń (np. drukarek produkcyjnych) wykonywanie wielu zadań byłoby wręcz niemożliwe.

Spółka uważa, że wszystkie Urządzenia są także kompletne i zdatne do użytku. W związku z tym, że ustawodawca nie wskazał w Ustawie CIT w jaki sposób dokładnie należy interpretować „kompletność” oraz „zdatność do użytku” danego środka trwałego, należy posłużyć się wykładnią językową tych pojęć.

Spółka stoi na stanowisku, że obiektem kompletnym i zdatnym do użytku zgodnie z jego przeznaczeniem (a więc środkiem trwałym w rozumieniu przepisów podatkowych) jest urządzenie, które jest sprawne, nadaje się do używania i możliwe jest korzystanie ze wszystkich (ewentualnie z większości) jego funkcji. O kompletności danego urządzenia można więc mówić wówczas, gdy występuje ono jako samodzielny, odrębny obiekt. Zdaniem Spółki, takimi kompletnymi obiektami są w szczególności drukarki oraz monitory, które współpracują z wieloma innymi urządzeniami.

Spółka uważa, że nie ma znaczenia, czy poszczególne Urządzenia zostały nabyte jako „samodzielne” towary, czy też w zestawie, który następnie uległ rozczłonkowaniu i poszczególne Urządzenia wchodzące w skład takiego zestawu nie są już przyporządkowane na stałe do żadnego kompletu, czy też stanowiska pracy. Gdyby ustawodawca chciał uzależnić możliwość uznania danego przedmiotu za odrębny środek trwały od tego, w jaki sposób został on nabyty, z pewnością dałby temu wyraz poprzez ustanowienie stosownej regulacji. Zdaniem Spółki, kryterium „kompletności” ma charakter obiektywny i dotyczy możliwości praktycznego zastosowania.

Istotnych wskazówek co do możliwości uznania danego Urządzenia za odrębny środek trwały dostarcza także rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2010 r. (winno być 10 grudnia 2010 r.) w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U. Nr 242, poz. 1622, dalej: „Rozporządzenie”). Załącznik do Rozporządzenia zawiera Klasyfikację Środków Trwałych (dalej: „KŚT”), będącą usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

W KŚT wyodrębniono rodzaj 491, tj. „Zespoły komputerowe”. Zgodnie z KŚT, rodzaj ten obejmuje maszyny i urządzenia do wprowadzenia, przetwarzania, przechowywania i wyprowadzania informacji cyfrowych lub analogowych, w szczególności jednostki centralne, jednostki pamięci, jednostki zasilające, urządzenia wejścia, w tym m.in. rejestratory, skanery, urządzenia wyjścia, urządzenia wejścia-wyjścia: konsole operatorskie, monitory ekranowe, urządzenia transmisji i ochrony danych.

Co istotne, obiektem może być cały zespół służący do przetwarzania informacji, złożony z jednostki centralnej i podłączonych do niej jednostek zewnętrznych, względnie poszczególna maszyna i urządzenie wydzielone w osobne jednostki.

Z powyższego wprost wynika, że dopuszczalne jest traktowanie poszczególnych urządzeń (takich jak np. monitory ekranowe, czy też drukarki) jako osobny środek trwały.

Zdaniem Wnioskodawcy, jego stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z 14 maja 2015 r., znak IPPB3/4510-166/15-2/EŻ, uznał za prawidłowe następujące stanowisko wnioskodawcy (i odstąpił od formułowania własnego uzasadnienia): „W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż nabywane przez nią urządzenia elektroniczne (stacje dokujące, jednostki centralne, laptopy, notebooki, monitory, drukarki, urządzenia wielofunkcyjne i urządzenia peryferyjne) można uznać za odrębne środki trwałe, niezależnie od tego, czy zostaną zakupione w zestawach lub osobno, jeżeli zakłada się, że urządzenia te mogą współpracować w różnych konfiguracjach lub z innymi urządzeniami i nie są przyporządkowane na stałe do konkretnego zestawu komputerowego”.

Z kolei, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z 15 kwietnia 2013 r., znak IPPB3/423-37/13-2/PK1, uznał za prawidłowe stanowisko spółki, zgodnie z którym urządzenia komputerowe mogą stanowić zarówno element zespołu środków trwałych, jakim jest zestaw komputerowy lub stanowić odrębny środek trwały. Decyzja o sposobie zakwalifikowania danego urządzenia zależy bowiem od uwarunkowań organizacyjno-technicznych: „Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, że posiadane przez nią urządzenia komputerowe mogą zarówno wchodzić w skład zespołu środków trwałych – zestawu komputerowego lub stanowić odrębny środek trwały, spółka powinna podjąć autonomiczną decyzję o uznaniu urządzenia, jako części zespołu środków trwałych lub samodzielnego środka trwałego w oparciu o uwarunkowania organizacyjno-techniczne i przewidywany sposób jego użytkowania. Decyzja o uznaniu urządzenia, jako odrębny środek trwały lub jako zestaw będący środkiem trwałym może zostać podjęta zarówno w odniesieniu do nowo nabytych urządzeń, jak i urządzeń używanych, w przypadku zmiany ich przeznaczenia”.

W cytowanej wyżej interpretacji organ podatkowy potwierdził też, że istnieje możliwość odłączenia danego urządzenia (np. monitora) od zespołu komputerowego, co tym bardziej przemawia za możliwością uznania poszczególnych Urządzeń za osobne środki trwałe. Wówczas wartość początkową takiego środka trwałego stanowi cena nabycia tego urządzenia pomniejszona o proporcjonalnie przypadającą na to urządzenie wartość dokonanych już (w ramach zestawu komputerowego) odpisów amortyzacyjnych: „Jakkolwiek Ustawa o CIT nie zawiera bezpośrednich przepisów dotyczących ustalania wartości początkowej części składowej odłączonej od środka trwałego, która po wyłączeniu stanowi samodzielny środek trwały, to jednak zdaniem Spółki, przepisy art. 16g ust. 16 i 17 Ustawy o CIT pozwalają uznać, że w przypadku odłączenia od zestawu urządzeń stanowiącego w całości jeden środek trwały pojedynczego środka trwałego wartością początkową odłączanego środka powinna być cena jego nabycia pomniejszona o sumę przypadających na niego odpisów amortyzacyjnych dokonanych w okresie funkcjonowania zespołu środków trwałych. Spółka pragnie podkreślić, że możliwość odłączenia od zestawu urządzeń części składowej stanowiącej odrębny środek trwały spowodowana jest postępem technologicznym, standaryzacją urządzeń oraz zmianami organizacyjnymi w Spółce, a co za tym idzie swego rodzaju zmianą funkcjonalności zespołu środków trwałych i wchodzących w jego skład elementów. W konsekwencji, pomimo faktu, iż odłączany środek trwały do czasu odłączenia stanowił część składową środka trwałego, jakim jest zespół środków trwałych (tutaj, zestaw komputerowy), może on w konkretnym stanie faktycznym stanowić samodzielny środek trwały. Mając powyższe na względzie możliwe jest, w ocenie Spółki, zastosowanie przepisów o wartości początkowej części składowej do ustalenia wartości początkowej odłączanego z zespołu środków trwałych środka trwałego. Urządzenia, które do chwili odłączenia od zespołu środków trwałych, wchodziły w skład tzw. zestawu komputerowego, podlegały amortyzacji od chwili wprowadzenia takiego zestawu do ewidencji środków trwałych. W związku z powyższym wartość środka trwałego stanowiącego część składową zespołu środków trwałych ulegała systematycznemu zmniejszeniu o sumę dokonywanych odpisów aktualizacyjnych przypadających na ten środek trwały. Zatem w celu ustalenia wartości początkowej środka trwałego powstałego na skutek odłączenia urządzenia od zestawu komputerowego, w dacie odłączenia środka trwałego od zespołu urządzeń stanowiącego jeden środek trwały, wartość takiego środka trwałego należy ustalić jako cenę nabycia takiego urządzenia pomniejszoną o dokonane do tej pory odpisy amortyzacyjne (w ramach odpisów dokonywanych od całego zestawu komputerowego)”.

Analogiczne stanowisko zaprezentował m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z 27 lipca 2009 r., znak IBPBI/2/423-549/09/BG, potwierdzając, że w sytuacji, gdy dane urządzenia współpracują z wieloma odrębnymi urządzeniami (zestawami) komputerowymi i nie są przyporządkowane w konkretnym stanie faktycznym do wskazanego zestawu, stanowią one odrębne środki trwałe i w konsekwencji mogą być przedmiotem odrębnej amortyzacji.

Ponadto, Spółka chciałaby także zwrócić uwagę organu podatkowego na prawomocny wyrok WSA w Łodzi z 29 stycznia 2008 r. (winno być 8 lipca 2008 r.) sygn. I SA/Łd 98/08, w którym to wyroku WSA odniósł się do zagadnienia kompletności środka trwałego właśnie w kontekście drukarek. Sąd potwierdził, że drukarki, które są kompatybilne z wieloma urządzeniami mogą być uznawane za osobny środek trwały: „Na kompletność i zdatność do użytku należy patrzeć przede wszystkim przez pryzmat wykorzystywania środków trwałych na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Środek trwały kompletny to środek niemający braków, całkowity. Środek trwały zdatny do użytku to rzecz nadająca się do wypełnienia przeznaczonych mu funkcji. Kompletność i zdatność środków trwałych do użytku należy postrzegać nie tylko w aspekcie fizycznym, ale również na płaszczyźnie prawnej i konwencjonalnej. Przykładowo, nie będzie środkiem zdatnym do użytku rzecz, która co prawda może spełniać zaplanowane dla niej funkcje, jednakże nie spełniono określonych prawnych wymagań, których spełnienie jest warunkiem rozpoczęcia jej użytkowania. Dotyczyć to może w szczególności konieczności uzyskania stosownych uprawnień, pozwoleń, homologacji etc. Kompletność środka trwałego bywa także rozumiana jako zdolność środka trwałego do samoistnego działania. Na tym tle sporne było m.in. ewentualne kwalifikowanie do odrębnych środków trwałych drukarek komputerowych. W większości przypadków przyjmuje się, że ponieważ drukarka nie pracuje samodzielnie, nie jest możliwe uznanie jej za odrębny środek trwały (por. wyrok NSA z 3 kwietnia 1998 r., sygn. akt I SA/Lu 265/97, publ. LEX). Postęp technologiczny sprawia jednak, że nie można generalnie stawiać takiej tezy. Niektóre urządzenia, również niemogące działać bez współpracy z innymi urządzeniami, są odrębnymi środkami trwałymi, np. przyczepy samochodowe. Zarówno drukarka, jak i inne urządzenia peryferyjne mogą wiec stanowić odrębne środki trwałe, jeżeli mogą funkcjonować z wieloma urządzeniami podstawowymi, co sprawia, że w istocie takiego rodzaju środki mają przymiot kompletności. Stanowisko takie zaprezentowane zostało m.in. w wyroku z 24 kwietnia 2000 r., sygn. akt I SA/Wr 671/98 (publ. Monitor Podatkowy 002/3/30), w którym NSA uznał, że gdy z okoliczności faktycznych wynika, że nabyta przez podatnika drukarka współpracuje tylko z jednym zespołem komputerowym, wówczas jako urządzenie peryferyjne tegoż zespołu, nie może być przez podatnika uznana za środek trwały, a tym samym koszt nabycia takiej drukarki, która ulepsza jedynie zespół komputerowy jako środek trwały, podwyższa jego wartość. Jeżeli natomiast drukarka może współpracować z różnymi komputerami podatnika należy uznać, że jest ona obiektem kompletnym i zdatnym do użytku niezależnie od podłączenia do konkretnego komputera, nie stanowiąc urządzenia peryferyjnego żadnego z nich”.

Podsumowując, Spółka uważa, że poszczególne Urządzenia, w szczególności zaś drukarki biurowe, drukarki produkcyjne oraz monitory mogą być uznane za odrębne środki trwałe w rozumieniu Ustawy CIT, jeżeli są one samodzielne i współpracują z innymi urządzeniami. Przewidywany czas używania Urządzeń jest dłuższy niż rok, są one wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki oraz są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do używania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.