Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-781/15-4/MN
z 12 stycznia 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 14 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) uzupełnionym pismem z 15 grudnia 2015 r. (data wpływu 21 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur dotyczących sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur dotyczących sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Wniosek uzupełniono pismem z 15 grudnia 2015 r. (data wpływu 21 grudnia 2015 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w miesiącu sierpniu br. rozpoczęła dodatkową działalność polegającą na sprzedaży oleju napędowego. Klientami są zarówno firmy, jak i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Sprzedaż jest prowadzona w formie bezobsługowej i bezgotówkowej, co oznacza, że klient sam dokonuje pobrania (tankowania) oleju napędowego, po wcześniejszym uregulowaniu kartą płatniczą deklarowanej kwoty w terminalu płatniczym. Sprzedaż na rzecz osób fizycznych jest ewidencjonowana przy użyciu kasy fiskalnej. Klient każdorazowo otrzymuje paragon fiskalny potwierdzający fakt zakupu towaru. Gdy wystąpi o fakturę, przedkłada oryginał paragonu, a Spółka wystawia na jego podstawie fakturę, dołączając do swojego egzemplarza faktury oryginał paragonu.

Zdarzyły się sytuacje, gdy klient poprosił o wystawienie faktury nie będąc w stanie przedstawić oryginału paragonu. W jednym przypadku powodem był fakt zagubienia paragonu. Klient prosząc o fakturę, drogą elektroniczną poinformował Spółkę o tym fakcie, z jednoczesnym podaniem daty, godziny, kwoty transakcji, końcówki numeru karty, którą dokonał zapłaty za transakcję, a także dowodu pobrania kwoty z jego konta bankowego, prosząc o wystawienie duplikatu paragonu w celu wystawienia na jego podstawie faktury. W innej sytuacji klient poinformował telefonicznie, że po dokonaniu zakupu oleju napędowego, z uwagi na zablokowanie wydruków, nie otrzymał paragonu. Klient podał datę, godzinę oraz kwotę zrealizowanej transakcji, prosząc jednocześnie o wystawienie duplikatu paragonu w celu wystawienia faktury.

Spółka jest w stanie zweryfikować podane przez klientów informacje. Jest to możliwe dzięki generowaniu dziennych zestawień transakcji, informujących o każdej transakcji w danym dniu, z podaniem dokładnej godziny oraz ilości pobranego oleju napędowego. Ponadto, tworzone są raporty, o każdej zrealizowanej transakcji płatniczej w danym dniu, podając godzinę tankowania, ilość sprzedanego oleju napędowego, kwotę transakcji oraz końcowy numer karty płatniczej.

Spółka potwierdziła podane przez klientów informacje o dokonanych transakcjach. W związku z tym, z pamięci drukarki fiskalnej za pomocą programu archiwizującego wystawiono kopie paragonów, na podstawie których wystawiono żądane przez klientów faktury. Do swoich egzemplarzy faktur Spółka podłączyła kopie wydrukowanych paragonów. Kopię wydrukowanego paragonu fiskalnego Spółka przedstawiła w złożonym wniosku.

Producent kasy fiskalnej oświadczył, że użytkowana przez Wnioskodawcę kasa fiskalna, we wszystkich dopuszczonych wersjach komplementacyjnych z programem pracy kasy, programem aplikacyjnym oraz programem archiwizującym, jest identyczna technicznie, funkcjonalnie i programowo z kasą wzorcową, dla której wydano potwierdzenie i spełnia wymogi rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Spółka w odniesieniu do sprzedaży zaewidencjonowanej za pomocą kasy rejestrującej, na żądanie nabywcy wystawia faktury w formie papierowej. Opisana we wniosku sytuacja dotyczy sprzedaży udokumentowanej fakturą papierową, wystawioną w osobnym programie przeznaczonym do fakturowania, a nie przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy spółka postąpiła właściwe, wystawiając faktury na podstawie kopii paragonów, po wcześniejszym zweryfikowaniu i potwierdzeniu przedstawionych przez klientów informacji, dotyczących transakcji zakupu oleju napędowego (w sytuacji zagubienia paragonu klient drogą elektroniczną podał dane dotyczące daty, godziny oraz kwoty transakcji; w przypadku nie otrzymania wydruku paragonu, z powodu zacięcia drukarki, klient telefonicznie poinformował o dacie, godzinie oraz kwocie transakcji)?
  2. Czy po zweryfikowaniu i potwierdzeniu przedstawionych informacji, podanych przez klientów, dotyczących transakcji zakupu oleju napędowego, informujących o dacie, godzinie oraz kwocie transakcji, możliwe jest sporządzenie faktur bez wystawiania kopii paragonu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

  1. Postąpił on właściwie wystawiając faktury na podstawie kopii paragonów, po wcześniejszym zweryfikowaniu i potwierdzeniu przedstawionych przez klientów informacji, dotyczących transakcji zakupu oleju napędowego, z jednoczesnym podłączeniem kopii paragonów pod swoje egzemplarze faktur.
  2. Zdaniem Spółki, po zweryfikowaniu oraz potwierdzeniu przedstawionych przez klientów informacji, dotyczących transakcji zakupu oleju napędowego, możliwe jest sporządzenie faktur bez wystawiania kopii paragonu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Stosownie do ust. 1 tego przepisu – podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na mocy art. 111 ust. 1a ustawy – do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

W myśl art. 111 ust. 3a ustawy – podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

  1. dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy;
  2. dokonywać niezwłocznego zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy;
  3. udostępniać kasy rejestrujące do kontroli stanu ich nienaruszalności i prawidłowości pracy na każde żądanie właściwych organów;
  4. zgłaszać kasy rejestrujące do obowiązkowego przeglądu technicznego właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących;
  5. używać kas rejestrujących zgodnie z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 1;
  6. przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, z późn. zm.);
  7. stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b;
  8. dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii;
  9. prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1;
  10. dokonać zgłoszenia kasy rejestrującej do naczelnika urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego kasy;
  11. poddać obowiązkowemu przeglądowi technicznemu kasy rejestrujące, które zostały przez podatnika utracone, a następnie odzyskane, przed ich ponownym zastosowaniem do prowadzenia ewidencji.

Z art. 111 ust. 6a ustawy wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Natomiast stosownie do zapisu art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy – minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Na mocy powyższej delegacji ustawowej, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia – ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia – podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka rozpoczęła dodatkową działalność polegającą na sprzedaży oleju napędowego. Klientami są zarówno firmy, jak i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Sprzedaż jest prowadzona w formie bezobsługowej i bezgotówkowej. Sprzedaż na rzecz osób fizycznych jest ewidencjonowana przy użyciu kasy fiskalnej. Klient każdorazowo otrzymuje paragon fiskalny potwierdzający fakt zakupu towaru. Gdy wystąpi o fakturę, przedkłada oryginał paragonu, a Spółka wystawia na jego podstawie fakturę, dołączając do swojego egzemplarza faktury oryginał paragonu.

Zdarzyły się sytuacje, gdy klient poprosił o wystawienie faktury nie będąc w stanie przedstawić oryginału paragonu:

  • W jednym przypadku powodem był fakt zagubienia paragonu. Klient prosząc o fakturę, drogą elektroniczną poinformował Spółkę o tym fakcie, z jednoczesnym podaniem daty, godziny, kwoty transakcji, końcówki numeru karty, którą dokonał zapłaty za transakcję, a także dowodu pobrania kwoty z jego konta bankowego, prosząc o wystawienie duplikatu paragonu w celu wystawienia na jego podstawie faktury.
  • W innej sytuacji klient poinformował telefonicznie, że po dokonaniu zakupu oleju napędowego, z uwagi na zablokowanie wydruków, nie otrzymał paragonu. Klient podał datę, godzinę oraz kwotę zrealizowanej transakcji, prosząc jednocześnie o wystawienie duplikatu paragonu w celu wystawienia faktury.

Spółka jest w stanie zweryfikować podane przez klientów informacje. Jest to możliwe dzięki generowaniu dziennych zestawień transakcji, informujących o każdej transakcji w danym dniu, z podaniem dokładnej godziny oraz ilości pobranego oleju napędowego. Ponadto, tworzone są raporty, o każdej zrealizowanej transakcji płatniczej w danym dniu, podając godzinę tankowania, ilość sprzedanego oleju napędowego, kwotę transakcji oraz końcowy numer karty płatniczej.

Spółka potwierdziła podane przez klientów informacje o dokonanych transakcjach. W związku z tym, z pamięci drukarki fiskalnej za pomocą programu archiwizującego wystawiono kopie paragonów, na podstawie których wystawiono żądane przez klientów faktury. Do swoich egzemplarzy faktur Spółka podłączyła kopie wydrukowanych paragonów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości wystawienia faktur VAT na żądanie nabywcy, w przypadku zgubienia paragonu lub jego braku z uwagi na zablokowanie wydruków – po wcześniejszym zweryfikowaniu i potwierdzeniu przedstawionych przez klientów informacji, dotyczących transakcji zakupu oleju napędowego. Spółka zakłada także możliwość wydrukowania z pamięci drukarki fiskalnej, za pomocą programu archiwizującego, kopii paragonów.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy – na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1 – jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy – w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Na mocy art. 106h ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę (art. 106h ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy – przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Jak wskazał Wnioskodawca, w odniesieniu do sprzedaży zaewidencjonowanej za pomocą kasy rejestrującej, na żądanie nabywcy wystawia faktury w formie papierowej. Opisana we wniosku sytuacja dotyczy sprzedaży udokumentowanej fakturą papierową, wystawioną w osobnym programie przeznaczonym do fakturowania, a nie przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania regulacje art. 106h ust. 2 oraz ust. 3 ustawy.

W przedmiotowej sprawie wskazać należy, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie regulują możliwości wystawiania duplikatów paragonów fiskalnych. Wobec powyższego, dla udokumentowania czynności za pomocą faktury VAT nie ma wpływu możliwość wydrukowania przez Spółkę duplikatu (kopii) określonego paragonu, który został zagubiony bądź też nie został wydrukowany ze względu na awarię urządzenia.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca wystawiając fakturę w formie papierowej, która potwierdza sprzedaż wcześniej zaewidencjonowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, jest zobowiązany, co do zasady – w myśl art. 106h ust. 1 ustawy – dołączyć do tej faktury paragon.

Jednakże, należy zauważyć, że dopuszczalne są sytuacje wystawienia faktury VAT bez zwrotu paragonu, w przypadku posiadania innych dowodów na przeprowadzenie transakcji sprzedaży towarów lub usługi. Taka sytuacja może mieć miejsce, tak jak w sprawie będącej przedmiotem wniosku, np. w przypadku zagubienia paragonu, czy też kiedy paragon nie został wydrukowany ze względu na awarię urządzenia. Jednakże, nie można przyjąć, że wystawianie faktur VAT bez przedstawienia przez nabywcę paragonu, stanie się procedurą stosowaną przez podatnika powszechnie. Zatem, co do zasady, wydruk kopii paragonu nie może zastąpić wyemitowanego przez kasę paragonu fiskalnego i nie może być podstawą dla uznania prawa do wystawienia faktury.

Spółka wskazała, że na podstawie informacji podanych przez klienta (np. daty, godziny, kwoty transakcji, końcówki numeru karty, którą klient dokonał zapłaty za transakcję, a także dowodu pobrania kwoty z jego konta bankowego), dzięki generowaniu dziennych zestawień transakcji, informujących o każdej transakcji w danym dniu – możliwe jest zweryfikowanie dokładnej godziny oraz ilości pobranego oleju napędowego. Ponadto, tworzone są raporty, o każdej zrealizowanej transakcji płatniczej w danym dniu, podając godzinę tankowania, ilość sprzedanego oleju napędowego, kwotę transakcji oraz końcowy numer karty płatniczej. Na tej podstawie Spółka, przy użyciu programu archiwizującego, jest w stanie wygenerować kopię paragony, który następnie dołącza do kopii wystawionej faktury.

Zatem, w sytuacji będącej przedmiotem wniosku, gdy paragon został zagubiony bądź też nie został wydrukowany ze względu na awarię urządzenia, Spółka postąpiła właściwe, wystawiając faktury na podstawie kopii paragonów, po wcześniejszym zweryfikowaniu i potwierdzeniu przedstawionych przez klientów informacji, dotyczących transakcji zakupu oleju napędowego.

Z kolei, po zweryfikowaniu i potwierdzeniu przedstawionych informacji, podanych przez klientów, dotyczących transakcji zakupu oleju napędowego, informujących o dacie, godzinie oraz kwocie transakcji, możliwe jest sporządzenie faktur bez wystawiania kopii paragonu, o ile – jak wskazano – takie postępowanie nie stanie się procedurą stosowaną przez Spółkę powszechnie, a jedynie odnosić się będzie do sytuacji opisanych we wniosku.

Ponadto, tut. Organ pragnie zauważyć, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. Organ dokonuje oceny stanowiska wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Z uwagi na powyższe, tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj