Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1505/15-2/AN
z 11 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2015 r. (data wpływu 6 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i zawarł umowę leasingową na samochód osobowy dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Samochód jest przedmiotem umowy leasingu operacyjnego.

W drugiej połowie listopada nastąpi zakończenie umowy leasingu i zgodnie z warunkami tej umowy leasingobiorcy po jej zakończeniu przysługiwać będzie prawo wykupu przedmiotu leasingu. Pod pojęciem wykupu rozumie się prawo do nabycia sprzętu po zakończeniu umowy leasingu. Faktura dokumentująca wykup zostanie wystawiona na leasingobiorcę - osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą.

Wnioskodawca zamierza wykupiony przedmiot leasingu (samochód) po zakończeniu umowy leasingu przeznaczyć na cele osobiste, prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Po nabyciu samochód nie będzie już wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej i będzie służyć wyłącznie celom prywatnym. Tym samym nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

W okresie późniejszym, jednak nie wcześniej niż przed upływem co najmniej sześciu miesięcy licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpi moment wykupu, Wnioskodawca zamierza sprzedać ten samochód.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód ze sprzedaży samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne stanowić będzie przychód ze zbycia rzeczy (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych), a w związku z tym powstanie on wyłącznie w sytuacji, gdy do sprzedaży pojazdu dojdzie przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, czyli wykup z leasingu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności gospodarczej uważa się sprzedaż składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, wycofanych z działalności gospodarczej, jeśli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło sześć lat.

Powołany art. 10 ust. 1 updof wymienia źródła przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych, m.in. zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d updof, źródłem przychodu podlegającym opodatkowaniu jest sprzedaż rzeczy - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z ust. 2 pkt 3 updof tegoż artykułu przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności gospodarczej i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z powołanymi przepisami, zbycia rzeczy nie można kwalifikować do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeśli przedmiotem sprzedaży są rzeczy, będące składnikami majątku związanego z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 updof.

Warunkiem przypisania przychodu ze sprzedaży składnika mienia do źródła, jakim jest działalność gospodarcza, jest konieczność uznania danego składnika za środek trwały i ujęcia go w ewidencji środków trwałych.

Biorąc pod uwagę literalne brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 litera c) przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych.

Również tej przesłanki nie spełnia opisane zdarzenie przyszłe, ponieważ samochód ten nie będzie nigdy zaliczony do majątku firmy. Skoro ustawodawca w swojej racjonalności zdecydował się w omawianym przepisie wymienić konkretne składniki majątkowe, m.in. środki trwałe ujęte w ewidencji środków trwałych, których sprzedaż generuje przychód z działalności gospodarczej, to należy przyjąć, że katalog ten jest zamknięty i nie można uznać za przychód z działalności gospodarczej również sprzedaż składników nieujętych zgodnie z przepisami prawa w ewidencji środków trwałych.

Należy zauważyć, że samochód osobowy jest wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej skarżącego wyłącznie w ramach umowy leasingu, czyli na podstawie umowy usługi mocą której w zamian za opłatę, leasingodawca przekazał leasingobiorcy prawo do używania danego składnika przez uzgodniony okres. Samochód ten nie będzie zaliczony do majątku firmy wnioskodawcy, nie będzie też zatem środkiem trwałym. Po zakończeniu umowy leasingowej samochód zostanie przekazany na cele osobiste. Podatnik nie wykorzysta zakupionego samochodu w prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z tym samochód nie będzie mógł być uznany za środek trwały przedsiębiorstwa i ujęty w ewidencji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym z tych źródeł przychodów, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Nadto, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na gruncie ww. przepisów przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej (w tym samochodu osobowego) kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy.

Jednakże, jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, czyli do pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, podlegają opodatkowaniu nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

W związku z powyższym, w sytuacji gdy zakupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód osobowy nie jest przez podatnika wykorzystywany w pozarolniczej działalności gospodarczej i nie został zaliczony do składników majątku firmy, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przychód ze sprzedaży tego samochodu należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy. A w takiej sytuacji obowiązek podatkowy nie powstanie, jeżeli zbycie tej rzeczy będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jej nabycie.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro samochód osobowy nabyty przez Wnioskodawcę po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego Zainteresowany zamierza przeznaczyć wyłącznie na cele prywatne i nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - pomimo wcześniejszego wykorzystywania go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (do czasu zakończenia umowy leasingu) - to jego odpłatne zbycie nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sprzedaż przedmiotowego samochodu należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia innych rzeczy - określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d przywołanej ustawy. A w konsekwencji, jeśli zbycie przedmiotowego samochodu nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykup przedmiotu leasingu), obowiązek podatkowy nie powstanie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przychód ze sprzedaży samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne stanowi źródło przychodów ze zbycia rzeczy – o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – a w związku z tym przychód ten powstanie wyłącznie w sytuacji, gdy do sprzedaży pojazdu dojdzie przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, czyli wykup od leasingodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.