Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-417/14/MK
z 11 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2014 r. (data wpływu 19 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkania dla swoich pracowników, które mogą przyjąć postać: szkolenia składającego się tylko z części merytorycznej, szkolenia składającego się zarówno z części merytorycznej oraz części integracyjnej, imprez o charakterze integracyjnym jest prawidłowe, o ile świadczenia realizowane w ramach danej imprezy nie będą stanowić działalności socjalnej, o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkania dla swoich pracowników, które mogą przyjąć postać: szkolenia składającego się tylko z części merytorycznej, szkolenia składającego się zarówno z części merytorycznej oraz części integracyjnej, imprez o charakterze integracyjnym.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca – spółka z o.o. jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność handlowa w branży rolniczej.

W związku ze swoją działalnością gospodarczą Spółka zamierza organizować, zarówno w siedzibie jak i poza swoją siedzibą, spotkania dla swoich pracowników, które mogą przyjąć postać:

• szkolenia składającego się tylko z części merytorycznej,
• szkolenia składającego się zarówno z części merytorycznej oraz części integracyjnej,
• imprez o charakterze integracyjnym.

Zasadniczym celem przedmiotowych spotkań będzie podnoszenie kwalifikacji pracowników Spółki, a także zwiększenie poziomu integracji i motywacji pracowników oraz podnoszenie efektywności pracy zespołów, a przez to wzrost przychodów osiąganych przez Spółkę.

Organizowane spotkania mają być również elementem strategii skutecznego zarządzania personelem. Spółka chciałaby, aby pracownicy pracowali u niej jak najdłużej, byli lojalni i wierni, gdyż częsta wymiana personelu nie sprzyja rozwojowi firmy i destabilizuje jej bieżące funkcjonowanie. Organizowane spotkania mają być dodatkowym bodźcem motywującym pracowników do dalszej pracy oraz mają dawać poczucie zadowolenia z pracy w Spółce.

W związku z organizowanymi spotkaniami Spółka będzie ponosić wydatki związane przykładowo z: wynajmem pomieszczeń, transportem, ubezpieczeniem, zakwaterowaniem, wyżywieniem, przygotowaniem materiałów szkoleniowych i częścią integracyjną (organizacja konkursów i zajęć przewidzianych programem).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki związane z wynajmem pomieszczeń, transportem, ubezpieczeniem, zakwaterowaniem, wyżywieniem, przygotowaniem materiałów szkoleniowych i częścią integracyjno-rozrywkową poniesione przez Wnioskodawcę w związku z organizacją spotkań dla swoich pracowników, które mogą przyjąć postać:
   
   
   
   1. szkolenia składającego się tylko z części merytorycznej,
      
   2. szkolenia składającego się zarówno z części merytorycznej oraz części integracyjnej,
      
   3. imprez o charakterze integracyjnym
      
      
      
   - będą stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
   
   
   
2. Czy udział pracownika w spotkaniu, które może przyjąć postać:
   
   
   
   1. szkolenia składającego się tylko z części merytorycznej,
      
   2. szkolenia składającego się zarówno z części merytorycznej oraz części integracyjnej,
      
   3. imprezy o charakterze integracyjnym
      
      
      
- stanowić będzie dla pracownika przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzonym odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na nabycie wymienionych usług poniesione przez Wnioskodawcę będą stanowić koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W analizowanym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 wymienionej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Takie uregulowanie stanowi zatem klauzulę generalną, co w konsekwencji powoduje, że każdorazowy wydatek poniesiony przez podatników musi zostać poddany indywidualnej analizie, w celu określenia czy może zostać zakwalifikowany jako koszt uzyskania przychodów. Możliwość takiej kwalifikacji wydatku jest uwarunkowana istnieniem związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Oznacza to, że dla możliwości zakwalifikowania wydatku jako kosztu uzyskania przychodów istotnym jest cel, w jakim został poniesiony. W przypadku zatem jeżeli pomiędzy wydatkiem a przychodem istnieje związek przyczynowy, to wydatek ten może być zaliczony jako koszt uzyskania przychodów. Ustawodawca różnicuje rodzaje kosztów uzyskania przychodów w zależności od kryterium stopnia tego powiązania, tzn. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami oraz pośrednie koszty uzyskania przychodów - inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są jedynie wydatki, które spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika,
• poniesienie wydatków miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy.

Analizując powyższe przesłanki w kontekście przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca stwierdza, że ponoszone wydatki związane z wymienionymi usługami prowadzą do osiągnięcia przychodu. Wnioskodawca wskazuje, że pomiędzy poniesionym wydatkiem na nabycie wymienionych usług a osiągniętym przychodem zachodzi związek przyczynowy.

Zatem wydatki Wnioskodawcy na nabycie usług związanych z wynajmem pomieszczeń, transportem, ubezpieczeniem, zakwaterowaniem, wyżywieniem, przygotowaniem materiałów szkoleniowych i częścią integracyjną spełniają pozytywne przesłanki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy.

Niemniej dla oceny możliwości zakwalifikowania danych wydatków jako koszt uzyskania przychodów, należy rozważyć również czy nie występuje negatywna przesłanka, tj. wyłączenie danej kategorii wydatków z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy. Oznacza to, że dany wydatek, może stanowić koszt uzyskania przychodów jeżeli nie zawiera się w katalogu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Katalog kosztów, których nie można uznać za koszty uzyskania przychodów, nie wymienia wydatków na organizację dla pracowników szkoleń oraz imprez o charakterze integracyjnym. W związku z powyższym, jedynym warunkiem uznania ww. wydatków za koszt uzyskania przychodów powinien być związek przyczynowo-skutkowy.

Stanowisko Wnioskodawcy jest oparte zarówno na orzecznictwie sądów administracyjnych, np. wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Rzeszowie z 24 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Rz 321/14, jak i na obecnej praktyce organów podatkowych, np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 03.09.2012 znak IPPB5/423-495/12-4/JC, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23.01.2012 r. znak ILPB3/423-505/11-2/JG.

Wskazano w nich m.in., iż kosztami podatkowymi są między innymi tzw. wydatki ponoszone na rzecz pracowników podatnika w przypadku, gdy wydatki te spełniają wskazane wyżej, określone w art. 15 ust. 1 ustawy, kryteria. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Obejmują one również wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich szkoleń i spotkań integracyjnych. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.

Spółka przytaczając powyższe interpretacje wskazuje jedynie na dość jednolite podejście organów podatkowych do tematu spotkań szkoleniowych oraz spotkań integracyjnych i ma pełną świadomość, że interpretacje co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe, o ile świadczenia realizowane w ramach danej imprezy nie będą stanowić działalności socjalnej, o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni, bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, że aby wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Jednocześnie zauważyć należy, że obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości. Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,

Wydatki poniesione na przeprowadzenie szkoleń, spotkań integracyjnych, imprez okolicznościowych dla pracowników, co do zasay, nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ustawy.

Niemniej jednak należy mieć na uwadze wyłączenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – przepisem tym wyłączone zostały z kosztów uzyskania przychodów wydatki na działalność socjalną, o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych ("ZFŚS"). Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Z kolei artykuł 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu (a contrario – kosztami podatkowymi są odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu).

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2012 r. poz. 592, z późn. zm.), odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy.

Biorąc pod uwagę zaprezentowane powyżej zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określone w art. 15 ust. 1 należy wskazać, że dla celów podatkowych odpisy na ZFŚS tworzone w wysokości określonej w Regulaminie Wynagrodzeń mogą stanowić koszt uzyskania przychodów na zasadach, o których mowa w art. 5 ustawy o ZFŚS.

Uwzględniając zapis art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, że kwota odpisu na Fundusz, po dokonaniu wpłaty na wyodrębniony rachunek ZFŚS, będzie stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Do rozstrzygnięcia, czy wydatki, o których mowa w pytaniu mogą zostać uznane za wydatki na działalność socjalną właściwym organem jest Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej. Jednak, jak wynika z ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu (art. 8 ust. 1). Zatem organizacja imprezy okolicznościowej nie powinna być finansowana ze środków Funduszu, jeżeli nie uzależnia przyznawania tego świadczenia od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z tego funduszu. Stanowisko takie znajduje również odzwierciedlenie w orzecznictwie sądowym (zob.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 sierpnia 2001 r., sygn. akt I PKN 579/00).

W sytuacji, gdyby istniała prawna możliwość sfinansowania organizacji imprezy okolicznościowej ze środków Funduszu, należy zauważyć, że wydatki z tego rodzaju nie będą stanowić kosztów podatkowych gdyż, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Kosztami uzyskania przychodów są bowiem odpisy dokonywane przez podatnika na Fundusz zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle przywołanych wyżej przepisów, aby zakwalifikować dany wydatek do podatkowych kosztów uzyskania przychodu należy wykazać jego związek z osiąganymi przychodami, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu. Wyjątek stanowią koszty enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1, które pomimo ich związku z przychodem, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka planuje ponieść szereg wydatków związanych z organizacją spotkania dla swoich pracowników, które mogą przyjąć postać: szkolenia składającego się tylko z części merytorycznej, szkolenia składającego się zarówno z części merytorycznej oraz części integracyjnej, imprez o charakterze integracyjnym - wydatki związane z wynajmem pomieszczeń, transportem, ubezpieczeniem, zakwaterowaniem, wyżywieniem, przygotowaniem materiałów szkoleniowych i częścią integracyjno-rozrywkową.

Jeżeli więc wyżej wymienione, w sposób bardzo ogólny, wydatki na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich szkoleń, imprezy szkoleniowo-integracyjnych i integracyjnej będą ponoszone ze środków obrotowych – mogą, co do zasady, stanowić koszty podatkowe, o ile będą związane są z prowadzoną działalnością podatnika i mają na celu uzyskanie przychodów. Kosztami podatkowymi mogą być bowiem tzw. koszty pracownicze, które obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich szkoleń, imprez okolicznościowych i integracyjnych o charakterze motywacyjnym, jeśli nie będą stanowiły działalności socjalnej (art. 16 ust. 1 pkt 45 cyt. ustawy). Co do zasady, wydatki te związane są z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz mają na celu poprawę atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą (podatnikiem), a przez to zwiększenie efektywności ich pracy.

Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, że wydatki poniesione na organizację takiego spotkania mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów. Należy więc mieć na uwadze, że spotkania nie mogą mieć jedynie charakteru konsumpcyjnego czy rozrywkowego, a wydatki nie powinny wykraczać poza główny cel spotkania, jakim jest szkolenie i integracja.

W związku z powyższym, wydatki ponoszone na zorganizowanie ww. szkoleń i imprez na rzecz pracowników mogą, co do zasady, stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania (art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) oraz wykazania, stosownie do omawianego art. 15 ww. ustawy, racjonalności dla osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W celu wykazania związku pomiędzy kosztem, a przychodem podatnik musi natomiast dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poniesionych przez Spółkę wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Dokonując interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Podkreślić również należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu– do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.