Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4512.782.2016.2.AL
z 13 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 września 2016 r. (data wpływu 5 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z 23 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.) oraz pismem z 30 grudnia 2016 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia z podatku VAT w związku ze świadczeniem usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia z podatku VAT w związku ze świadczeniem usług.

Wniosek został uzupełniony pismem z 23 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 13 grudnia 2016 r. Nr 2461-IBPP1.4512.782.2016.1.AL oraz pismem z 30 grudnia 2016 r. (data wpływu 4 stycznia 2016 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Teatr jest jednoosobową firmą nie zarejestrowaną do podatku VAT, zajmującą się twórczością dla dzieci. Świadczy usługi kulturalne związane ze spektaklami dla dzieci. Produkuje we własnym zakresie spektakle teatralne, z którymi jeździ do placówek artystycznych, czyli domów kultury, kin i teatrów na obszarze całego kraju. Działalność teatru opiera się na autorskich scenariuszach, muzyce, reżyserii, scenografii i kostiumach.

Właściciel teatru występuje w spektaklach teatralnych, zatem ma do czynienia z artystycznym wykonaniem, ponadto sam reżyseruje i pisze wystawiane przez Teatr sztuki. W takim rozumieniu jest twórcą i artystą wykonawcą. Nie jest wynagradzany w formie honorariów, gdyż prowadzi działalność gospodarczą, co oznacza, że wystawia fakturę za spektakl.

Aktorzy są wynagradzani w formie honorariów na podstawie umowy o dzieło lub umowy zlecenie. Aktorzy nie są współtwórcami, gdyż nie wkładają do scenariusza niczego nowego, działając jako artyści wykonawcy na dobro wspólne (spektakl) mają wkład w artystyczne wykonanie.

W uzupełnieniu wniosku z 23 grudnia 2016 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

Teatr nie jest podmiotem prawa publicznego czy inną instytucją kulturalną prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, która polega na wystawianiu przedstawień artystycznych w postaci spektakli. W związku z tym zatrudnia aktorów do konkretnego spektaklu. Ww. usługi w postaci spektakli Teatr świadczy dla teatrów, domów kultury, agencji organizujących imprezy, urzędów miast, itp. Obecnie usługi te są sklasyfikowane w PKD pod nr 90.01.Z. - „Działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych”, 90.02.Z „Działalność wspomagająca wystawianie przedstawień artystycznych” oraz 90.03.Z „Artystyczna i literacka działalność twórcza”.

Właściciel wykonuje spektakle teatralne wraz z innymi aktorami, tworząc poszczególne widowiska kulturalne. Zajmuje się zarówno tworzeniem (reżyserią), jak i wykonywaniem autorskich sztuk teatralnych, pisze wystawiane przez Teatr sztuki. W świetle art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest artystą wykonawcą. Biorąc pod uwagę fakt, iż kultura to ogół wytwórców i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (m.in. o charakterze teatralnym), usługi te mają charakter usług kulturalnych, a właściciel firmy jest twórcą i artystą wykonawcą. Działalność Teatru opiera się na autorskich scenariuszach, muzyce, reżyserii, scenografii i kostiumach.

Efektem działalności firmy jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawie pokrewnym.

Teatr jest wynagradzany w formie honorariów, które ustalane są na podstawie odrębnej umowy, w której zawsze jest stroną zobowiązaną do wykonania usługi.

Teatr wystawia fakturę za spektakl.

Aktorzy są wynagradzani w formie honorariów na podstawie umowy o dzieło lub umowy zlecenie. Aktorzy nie są współtwórcami, gdyż nie wkładają do scenariusza niczego nowego, działając jako artyści wykonawcy na dobro wspólne (spektakl) mają wkład w artystyczne wykonanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Teatr jako jednoosobowa firma może korzystać ze zwolnienia z VAT pomimo przekroczenia ustawowego limitu 150.000 zł?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Teatr, jako firma jednosobowa, ma możliwość zwolnienia z podatku VAT pomimo przekroczenia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Zwolnienie określone w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Powyższe unormowanie odsyła wprost do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zatem należy zauważyć, iż stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 666 ze zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Z kolei jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1-9 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Jak stanowi art. 8 ust. 2 cyt. ustawy domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. ustawy dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Jak stanowi art. 85 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest jednoosobową firmą nie zarejestrowaną do podatku VAT, zajmującą się twórczością dla dzieci.

Teatr nie jest podmiotem prawa publicznego czy inną instytucją kulturalną prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, która polega na wystawianiu przedstawień artystycznych w postaci spektakli dla dzieci.

Produkuje we własnym zakresie spektakle teatralne, z którymi jeździ do placówek artystycznych, domów kultury, kin i teatrów agencji organizujących imprezy, urzędów miast na obszarze całego kraju. W związku z tym Właściciel zatrudnia aktorów do konkretnego spektaklu.

Działalność teatru opiera się na autorskich scenariuszach, muzyce, reżyserii, scenografii i kostiumach. Właściciel wykonuje spektakle teatralne wraz z innymi aktorami, tworząc poszczególne widowiska kulturalne. Zajmuje się zarówno tworzeniem (reżyserią), jak i wykonywaniem autorskich sztuk teatralnych, pisze wystawiane przez Teatr sztuki. W świetle art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest artystą wykonawcą.

Biorąc pod uwagę fakt, iż kultura to ogół wytwórców i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (m.in. o charakterze teatralnym), usługi te mają charakter usług kulturalnych, a właściciel firmy jest twórcą i artystą wykonawcą. Efektem działalności firmy jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawie pokrewnym.

Teatr jest wynagradzany w formie honorariów, które ustalane są na podstawie odrębnej umowy, w której zawsze jest stroną zobowiązaną do wykonania usługi. Teatr wystawia fakturę za spektakl.

Aktorzy są wynagradzani w formie honorariów na podstawie umowy o dzieło lub umowy zlecenie. Aktorzy nie są współtwórcami, gdyż nie wkładają do scenariusza niczego nowego, działając jako artyści wykonawcy na dobro wspólne (spektakl) mają wkład w artystyczne wykonanie.

Odnosząc powołane na wstępie przepisy do opisu sprawy stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca świadcząc opisane we wniosku usługi, działa jako indywidualny twórca – artysta wykonawca w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, otrzymując za to wynagrodzenie w formie honorarium, to świadczone przez niego ww. usługi kulturalne korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii możliwości zwolnienia z podatku VAT świadczonych przez Teatr usług, pomimo przekroczenia ustawowego limitu 150.000 zł.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016r. - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy o VAT do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   
3. usług ubezpieczeniowych
-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Jak już wcześniej wskazano, zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Powyższe oznacza, że dla możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku na mocy ww. przepisu, w przypadku świadczonych przez Wnioskodawcę kulturalnych, decydujące znaczenie ma spełnienie warunków określonych ww. przepisem. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, przekroczenia przez Wnioskodawcę limitu obrotu z tytułu świadczenia tychże usług. Zatem mimo przekroczenia wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, z tytułu świadczenia usług kulturalnych Wnioskodawca, w związku ze świadczeniem usług kulturalnych będzie korzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.