Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP1-2.4512.181.2016.1.JO
z 12 stycznia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej (...) reprezentowanej przez pełnomocnika Pana (...) przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2016 r. (data wpływu 19 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem kompleksowych usług organizacji imprez integracyjnych i spotkań biznesowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia usługi cateringowej dla pracowników – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem kompleksowych usług organizacji imprez integracyjnych i spotkań biznesowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia usługi cateringowej dla pracowników.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

(...) Spółka Akcyjna (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegając opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym także na potrzeby transakcji wewnątrzunijnych.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zarządzanie funduszami inwestycyjnymi (dalej: F.I), działającymi na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 157) (dalej: ustawa u.f.i). Obsługiwane fundusze są zamkniętymi funduszami inwestycyjnymi, których przedmiotem inwestycji jest nabywanie pakietów wierzytelności w drodze umów sekurytyzacji.

Ze względu na przeważającą sprzedaż zwolnioną z podatku VAT, u Wnioskodawcy występuje proporcja, wg której dokonuje odliczenia podatku.

W ramach działalności Wnioskodawca organizuje spotkania integracyjne dla pracowników, organizuje także spotkania z kontrahentami a także spotkania wewnątrz spółki z pracownikami w celach związanych z działalnością (spotkania działowe, operacyjne itp.) – (dalej zwane łącznie: spotkaniami).

W ramach powyższych czynności Wnioskodawca nabywa od kontrahentów zewnętrznych usługi związane z organizacją spotkań, imprez integracyjnych a także dokonuje zamówień artykułów spożywczych do siedziby Wnioskodawcy.

W zakres nabywanych usług w ramach usługi organizacji spotkań wchodzi poza samą organizacją nabycie napojów, posiłków, wynajem sali. W przypadku spotkań integracyjnych, które odbywają się poza miejscem siedziby Wnioskodawcy (integracja wyjazdowa), w ramach usługi organizacji imprez integracyjnych Wnioskodawca nabywa także sporadycznie usługi zakwaterowania w hotelach dla pracowników.

Wnioskodawca zleca kontrahentom organizację w ramach usługi kompleksowej a więc jego zamierzeniem jest nabycie np. usługi organizacji imprezy integracyjnej, spotkania biznesowego, itp. Zdarzenia te organizowane są w celach wyłącznie związanych z działalnością gospodarczą. Integracja pracowników, czy to w formie ogólnofirmowych imprez, czy imprez organizowanych w ramach konkretnych komórek organizacyjnych, mają z założenia prowadzić do pogłębienia pozytywnych relacji pomiędzy pracownikami, które wpływają na poprawę ich efektywności, identyfikowania się z Wnioskodawcą, wyrobienia pozytywnych opinii o Wnioskodawcy.

Spotkania biznesowe, mają przede wszystkim na celu prowadzenie rozmów z obecnymi lub potencjalnymi klientami Wnioskodawcy, prowadząc do rozwoju i poszerzania kręgu odbiorców usług. Wnioskodawca organizuje także wewnętrzne spotkania, np. w ramach działów, grup projektowych, czy spotkań z zarządem. W związku z tymi spotkaniami Wnioskodawca nabywa od kontrahentów zewnętrznych usługi cateringowe, w ramach których dostarczane są do Wnioskodawcy artykuły spożywcze np. pizza, drobne przekąski. Wnioskodawca nabywa także dla swoich pracowników bułki, które dostępne są w miejscach ogólnodostępnych, tzw. kuchniach firmowych.

Zdarza się, że kontrahenci Wnioskodawcy nie wystawiają faktury za usługę kompleksową organizacji imprez/spotkań ale wystawiając faktury, wyszczególniają poszczególne elementy składające się na usługę kompleksową. Wnioskodawca otrzymuje więc faktury, które zawierają w sobie pozycje takie jak nabycie usług organizacji, wynajmu pomieszczeń ale także wyszczególnione usługi gastronomi lub hoteli.

Zlecenie wykonania usługi przez Wnioskodawcę obejmuje zorganizowanie określonej imprezy lub spotkania biznesowego, w skład którego wchodzą także świadczenia innych usług, które wprawdzie są dostosowywane do np. ilości uczestników, jednakże nie stanowią odrębnego zlecenia.

Wnioskodawca nabywa także okazjonalnie artykuły spożywcze dla swoich pracowników, których konsumpcja następuje w siedzibie Wnioskodawcy, w szczególności na spotkania biznesowe i również zdarza się, że kontrahenci dokumentują usługę jako usługę gastronomiczną.

Wnioskodawca powziął wątpliwości czy nabywając usługi organizacji imprez integracyjnych/biznesowych, zakupu usług cateringu ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które zdaniem Wnioskodawcy są wystawione błędnie poprzez dokonanie niewłaściwej, zdaniem Wnioskodawcy, kwalifikacji usług przez dostawców Wnioskodawcy. Wnioskodawca uważa, że usługi o których mowa w opisie sprawy są usługami kompleksowymi (organizacja integracji oraz spotkań z kontrahentami) oraz usługami cateringu (dowóz artykułów spożywczych do siedziby/biur Wnioskodawcy bez świadczeń dodatkowych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy od nabytych kompleksowych usług związanych z organizacją imprez integracyjnych, spotkań biznesowych, w przypadku gdy kontrahenci Wnioskodawcy na wystawionych fakturach wyodrębniają usługi gastronomii, przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego?
  2. Czy od nabytych w ramach usługi cateringowej art. spożywczych dla pracowników w ramach prowadzonych wewnętrznych spotkań związanych z działalnością, pomimo opisu na fakturach jako usługa gastronomiczna, przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Nabywanie usług w ramach kompleksowej usługi organizacji imprezy lub spotkania, mimo że kontrahent wskazuje w wystawionej fakturze poszczególne jej elementy daje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tych faktur.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT) „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego stanowi podstawową zasadę podatku VAT, która przejawia się tym, że te nabycia towarów i usług, które służą wykonywaniu czynności opodatkowanych u nabywcy, pozostają neutralne w zakresie podatku, który wykazał dostawca w wystawionych fakturach, pomniejszając podatek należny wykazany od własnej sprzedaży nabywcy.

Ustawodawca wprowadził jednak bezwzględne wyłączenie prawa do odliczenia m.in. dla usług hotelowych oraz gastronomicznych (art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, kluczową kwestią w przedstawionym opisie sprawy, jest kompleksowość usług, które Wnioskodawca nabywa od kontrahentów.

Należy zwrócić także uwagę, że instytucja świadczeń kompleksowych nie jest uregulowana ani w ustawie VAT ani Dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347/1) – (dalej: dyrektywa 112) stanowi jedynie wypracowaną linię wykładni dokonywanej przede wszystkim przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), wychodzącą naprzeciw złożoności świadczeń występujących w obrocie ale także w sensie zasad podatku VAT, ujednolicając zasady opodatkowania tym podatkiem, zwłaszcza w kwestii stosowania odpowiednich stawek podatku do świadczeń kompleksowych.

Usługa kompleksowa, jak sama nazwa wskazuje, z założenia musi składać się z kilku świadczeń, które w efekcie prowadzą do zaspokojenia określonych potrzeb usługobiorcy. Kompleksowość usługi to także takie związanie wszystkich jej elementów, nawet gdy stanowią w sensie prawnym odrębne świadczenia, w ten sposób, że bez nich usługa nie będzie wykonana zgodnie z wolą usługobiorcy. Jednocześnie same w sobie świadczenia dodatkowe, wchodzące w skład świadczenia kompleksowego nie będą dla usługobiorcy miały funkcjonalnie znaczenia jako świadczenia odrębne.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt opisu sprawy, Wnioskodawca nabywa od kontrahentów usługi organizacji spotkań, w skład których wchodzi zapewnienie przez kontrahentów miejsca, w którym spotkanie się odbędzie a także wyżywienia, napojów. Jednakże usługi te same w sobie nie stanowią celu dla Wnioskodawcy bez faktu organizacji spotkania, świadczenia te nie zostałyby przez Wnioskodawcę nabyte.

Zdaniem Wnioskodawcy, kompleksowość usługi należy rozpatrywać nie tylko przez pryzmat woli nabywcy ale także zachowania dostawcy. Na nim ciąży także obowiązek określenia czy świadczenie ma charakter kompleksowy czy każde świadczenie stanowi odrębną dostawę /świadczenie usługi. W dalszej kolejności, dostawca również musi dokonać kwalifikacji tych świadczeń przez pryzmat woli wyrażonej przez zamawiającego, tym samym określić czy świadczenia wchodzące w skład usługi kompleksowej zostałyby nabyte gdyby nie usługa główna.

W istocie więc to wola nabywcy decyduje jaką usługę zamierza nabyć stanowiąc usługę zasadniczą, natomiast usługi pomocnicze są jedynie „dopełnieniem” tej usługi, służąc lepszemu jej wykonaniu. Przy tym usługi pomocnicze wchodzące w skład świadczenia zasadniczego nie stanowią dla nabywcy celu samego w sobie, co zdaniem Wnioskodawcy prowadzi do wyrażonej wyżej konkluzji, że nie nabyłby ich jako świadczeń odrębnych gdyby nie świadczenie zasadnicze.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie TSUE, np. w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., sygn. C-349/96 (Card Protection Plan Ltd.) TSUE stwierdził, że „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Z jedną transakcją mamy do czynienia wtedy, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności dokonane przez wykonawcę (świadczącego usługi) są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter nienaturalny (por. wyrok z dnia 22 października 2009 r. w sprawie C-242/08 Swiss Re Germany Holding, wyrok z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank). Powołane orzeczenia wskazują, że dla oceny świadczenia kompleksowego, złożonego z różnych świadczeń istotne znaczenie ma właśnie cel w jakim nabywana jest usługa zasadnicza wraz ze świadczeniami, które dla nabywcy tworzą jedną funkcjonalną całość.

Składając zamówienie organizacji imprezy integracyjnej lub spotkań biznesowych, na których będą świadczone również usługi gastronomii (posiłki, napoje) ma na celu nabycie usługi zasadniczej, którą jest organizacja imprezy integracyjnej, świadczenia pomocnicze nie stanowią dla Wnioskodawcy celu samego w sobie, także z punktu widzenia celu organizowania określonych przedsięwzięć. Celem tym jest integracja pracowników, spotkania z kontrahentami, tym samym Wnioskodawca nabywa usługi, które ten cel wypełnią. Celem tym nie jest zaproszenie pracowników/kontrahentów na poczęstunek np. w formie obiadu, to stanowi jedynie element poboczny, mogący oczywiście wzmocnić poczucie integracji, dbałości o kontrahenta ale dla Wnioskodawcy nie jest celem samym w sobie. Trudno wyobrazić sobie integrację pracowników, która najczęściej odbywa się w godzinach wieczornych bez możliwości zapewnienia podczas takich spotkań chociażby drobnych przekąsek czy napojów. Analogicznie w przypadku wielogodzinnych spotkań biznesowych.

Wnioskodawca podkreślał już, że kompleksowość usługi polega w istocie na przyjęciu że wszelkie świadczenia, które służą jej wykonaniu same w sobie nie stanowią świadczeń odrębnych, których rozdzielenie z punktu widzenia Wnioskodawcy jest działaniem sztucznym, niezgodnym z wolą Wnioskodawcy i celem ich nabycia.

Zdaniem Wnioskodawcy, także obowiązkiem dokonującego świadczenia, jest określenie czy świadczenia w ramach świadczenia zasadniczego stanowią świadczenia odrębne, czy należy je traktować jako jedno świadczenie i opodatkować je wg stawki właściwej dla tego świadczenia (stawka podstawowa).

Biorąc pod uwagę powołane orzecznictwo TSUE, zdaniem Wnioskodawcy jeżeli świadczenia pomocnicze względem usługi zasadniczej nie stanowią dla Wnioskodawcy celu samego w sobie, także dostawca powinien dokonać takiej kwalifikacji i dokonać opodatkowania właściwego dla usługi zasadniczej. Tym samym, Wnioskodawca uważa, że dostawca powinien dokonać opodatkowania świadczenia usługi integracyjnej wraz ze świadczeniami pomocniczymi wg stawki podstawowej, bez wyodrębniania świadczeń pomocniczych jak, np. gastronomia stosując stawki obniżone.

Wielokrotnie podnoszona przez TSUE teza, że koncepcja świadczenia kompleksowego nie może prowadzić do nieuzasadnionego korzystania z preferencji w zakresie opodatkowania (np. wyrok TSUE z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-329/11), prowadzi także na zasadzie wnioskowania a contrario do wniosków, że również dostawca nie jest uprawniany do rozdzielania świadczeń w ramach świadczenia kompleksowego na świadczenia odrębne także w celu osiągnięcia korzyści płynącej z opodatkowania niektórych z nich stawką obniżoną – usługa organizacji spotkania opodatkowana stawką podatkową względem usług gastronomicznych opodatkowanych stawką obniżoną.

Jednocześnie Wnioskodawca, nie powinien ponosić negatywnych konsekwencji błędnej kwalifikacji kompleksowego świadczenia ze strony dostawcy, skoro celem Wnioskodawcy było nabycie świadczenia złożonego. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia usług, o których mowa w opisie sprawy, niezależnie od faktu, że dostawcy Wnioskodawcy dokonują podziału świadczeń dokumentując je fakturą. Nie budzi wątpliwości, że w przypadku udokumentowania fakturą organizacji np. imprezy integracyjnej Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, tym samym brak jest uzasadnienia, dla przyjęcia stanowiska, że błędnie wyszczególnione usługi wchodzące w skład usługi kompleksowej (np. imprezy integracyjnej) takiego prawa nie dają.

Potwierdzeniem tezy Wnioskodawcy może być chociażby stanowisko wyrażone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 lipca 2005 r. (sygn. ILPP1/443 -436/08-4/BD) – aktualnej także w obecnym stanie prawnym. Czytamy w niej, że wyłączenie możliwości odliczania podatku naliczonego od nabywanych usług noclegowych i gastronomicznych „nie ma jednak zastosowania w sytuacji, gdy przedmiotem zakupu jest cała impreza integracyjna, czyli co do istoty jedna usługa, na którą składają się poszczególne elementy, w tym usługi noclegowe czy gastronomiczne. Zatem w sytuacji otrzymania od podmiotu trzeciego – usługodawcy świadczącego usługę – faktury VAT za całościową organizację imprezy, w której poszczególne elementy stanowią integralną część usługi, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tej faktury”.

Jeżeli więc Wnioskodawca nabywa usługę kompleksową, w skład której wchodzą różne świadczenia, które dla Wnioskodawcy nie mają celu samego w sobie, to jest to świadczenie kompleksowe i nie powinno być sztucznie rozdzielane. Przywołując tezy przedstawione w powołanej interpretacji, zdaniem Wnioskodawcy, nie można uzależniać prawa do odliczenia VAT tylko od faktu czy dostawcy Wnioskodawcy dokonają prawidłowej kwalifikacji usługi. Skoro nabywając usługę kompleksową organizacji spotkania, po udokumentowaniu przez dostawcę tej usługi jako usługi organizacji, będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku wykazanego z tej faktury, to brak jest uzasadnienia aby pozbawić Wnioskodawcy tego prawa tylko dlatego, że dostawca wyodrębnił poszczególne świadczenia, mimo że funkcjonalnie Wnioskodawca nabył taką samą usługę, tj. „całej imprezy integracyjnej”.

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstaw do formułowania konkluzji, że jeśli kontrahent wystawi fakturę wskazując jako świadczoną usługę organizacji spotkania wówczas będzie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia ale jeżeli ten sam kontrahent wskaże na fakturze odrębne świadczenia wówczas Wnioskodawca będzie zobowiązany do dzielenia usług na dające prawo do odliczenia, jak i tych, które takiego prawa nie dają. Byłoby to zaprzeczenie istoty świadczeń kompleksowych i zasad ich opodatkowania.

Orzecznictwo TSUE, wskazuje, co podkreślał już Wnioskodawca, że istotną przesłanką dla powstania usługi kompleksowej jest przede wszystkim wola nabywcy i cel nabycia tej usługi. Zarówno kwalifikacja świadczenia kompleksowego, jak i odrębności poszczególnych świadczeń nie może być w sposób dowolny wybierana przez dostawcę. Wówczas nabywca również zostaje niejako zmuszany do odrębnego traktowania poszczególnych świadczeń, mimo że treść gospodarcza pierwotnych założeń dotyczyła jednego świadczenia.

Wnioskodawca podkreśla także, że nie ma prawnej możliwości wymuszenia na dostawcy prawidłowego udokumentowania usługi kompleksowej, ani żądania wystawienia korekty.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy o koncepcji świadczeń kompleksowych znajduje potwierdzenie m.in. w:

  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 czerwca 2009 r., nr ILPP2/443-396/09-3/EN;
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 października 2010 r., nr IBPP1/443-670/10/EA;
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2012 r., nr IPPP3/443-520/12-2/LK;
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2012 r., nr IPPP2/443-30/12-2/AK;
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 marca 2013 r., nr ILPP1/443-1153/12-2/HW;
  • wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 października 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 1164/12.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku gdy dokonał nabycia usługi kompleksowej związanej ze spotkaniami i nabytej wyłącznie w takim celu, przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku wykazanego na fakturze także wtedy, gdy dostawca dokonał w sposób sztuczny wyodrębnienia usług, które z punktu widzenia świadczenia zasadniczego stanowią integralną część usługi głównej.

Ad 2

Wnioskodawca nabywa także artykuły spożywcze na potrzeby pracowników, zarówno na spotkania wewnątrz działowe, dla grup projektowych, czy też kanapki, które dostępne są dla pracowników w pomieszczeniach socjalnych (kuchnie firmowe). Kontrahenci Wnioskodawcy dowożą przedmiotowe artykuły spożywcze do siedziby Spółki lub miejsc, w których działalność jest prowadzona. Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia te noszą cechy usług cateringowych, tym samym nie podlegają wyłączeniu prawa do odliczenia podatku, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT.

Zarówno ustawa VAT, jak i dyrektywa 112 nie zawierają definicji legalnych usług cateringowych a także gastronomicznych, tym samym należy odnieść się do przepisów rozporządzenia wykonawczego do dyrektywy 112 Rozporządzenie wykonawcze rady (UE) NR 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U UE L 77/1) (Rozporządzenie UE).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 Rozporządzenia UE, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Ust. 2 Rozporządzenia UE stanowi, że za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Istotne dla rozróżnienia usług gastronomicznych oraz cateringowych jest więc sposób w jaki dochodzi do świadczenia a także czy temu świadczeniu towarzyszą inne świadczenia o charakterze wspomagającym, które w efekcie prowadzą do możliwości natychmiastowego spożycia.

Dowóz do siedziby Wnioskodawcy artykułów spożywczych, stanowi więc usługę cateringową niezależnie od faktu, że dostawcy dokumentują ją jako usługa gastronomiczna. Zdaniem Wnioskodawcy, to na dostawcy, który jest podatnikiem w związku z tym świadczeniem, ciąży obowiązek prawidłowego określenia rodzaju świadczonej usługi. Dostawcy nie powinni, w opinii Wnioskodawcy w sposób sztuczny wyszczególniać, np. usług transportu a osobno usług gastronomicznych, które zdaniem Wnioskodawcy w świetle art. 6 ust. 1 i 2 Rozporządzenia UE nie występują.

Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy jest istotne ze względu na jego prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które otrzymuje od kontrahentów. Wykazanie błędnie zakwalifikowanej usługi przez dostawcę nie powinno pozbawiać Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku z takich faktur, gdyż zdaniem Wnioskodawcy podatek VAT oparty jest na rzeczywistej treści świadczenia, którą w pierwszej kolejności winien jest określić dostawca w odniesieniu do dokonywanych przez siebie świadczeń usług.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wyraża stanowisko, że przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, także wtedy gdy faktury wystawione przez dostawców, w okolicznościach wskazanych we wniosku, dokumentują odrębnie świadczenia usług gastronomii i dowozu, lub dokumentują tylko usługę gastronomii.

Wnioskodawca podkreśla, że odliczenie podatku uwzględnia proporcję o której mowa w art. 90 ust. 1 ustawy VAT, do której stosowania zobowiązany jest Wnioskodawca ze względu na występującą sprzedaż opodatkowaną, jak i zwolnioną z podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl ust. 2 ww. artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 – art. 86 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje wskazują, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności.

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika zatem, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością, przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży lub też są niezbędne do wytworzenia towarów lub wykonania usług będących przedmiotem sprzedaży. Bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do obrotu osiąganego przez podatnika, np. poprzez odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zarządzanie funduszami inwestycyjnymi. Ze względu na przeważającą sprzedaż zwolnioną z podatku VAT, u Wnioskodawcy występuje proporcja, wg której dokonuje odliczenia podatku. W ramach działalności Wnioskodawca organizuje spotkania integracyjne dla pracowników, spotkania z kontrahentami a także spotkania wewnątrz Spółki z pracownikami w celach związanych z działalnością (spotkania działowe, operacyjne itp.) – (dalej zwane łącznie: spotkaniami). W ramach powyższych czynności Wnioskodawca nabywa od kontrahentów zewnętrznych usługi związane z organizacją spotkań a także dokonuje zamówień artykułów spożywczych do siedziby Wnioskodawcy. W zakres nabywanych usług w ramach usługi organizacji spotkań wchodzi poza samą organizacją nabycie napojów, posiłków, wynajem sali. W przypadku spotkań integracyjnych, które odbywają się poza miejscem siedziby Wnioskodawcy (integracja wyjazdowa), w ramach usługi organizacji imprez integracyjnych Wnioskodawca nabywa także sporadycznie usługi zakwaterowania w hotelach dla pracowników. Wnioskodawca zleca kontrahentom organizację w ramach usługi kompleksowej a więc jego zamierzeniem jest nabycie, np. usługi organizacji imprezy integracyjnej, spotkania biznesowego, itp. Zdarzenia te organizowane są w celach wyłącznie związanych z działalnością gospodarczą. Spotkania biznesowe, mają przede wszystkim na celu prowadzenie rozmów z klientami Wnioskodawcy, prowadząc do rozwoju i poszerzania kręgu odbiorców usług. Zlecenie wykonania usługi przez Wnioskodawcę obejmuje zorganizowanie określonej imprezy lub spotkania biznesowego, w skład którego wchodzą także świadczenia innych usług, które wprawdzie są dostosowywane do np. ilości uczestników, jednakże nie stanowią odrębnego zlecenia.

Integracja pracowników ma z założenia prowadzić do pogłębienia pozytywnych relacji pomiędzy pracownikami, które wpływają na m.in. poprawę ich efektywności, identyfikowania się z Wnioskodawcą. Wnioskodawca organizuje także wewnętrzne spotkania, np. w ramach działów, grup projektowych, czy spotkań z zarządem. W związku z tymi spotkaniami Wnioskodawca nabywa od kontrahentów zewnętrznych usługi cateringowe, w ramach których dostarczane są do Wnioskodawcy artykuły spożywcze, np. pizza, drobne przekąski. Wnioskodawca nabywa także okazjonalnie artykuły spożywcze dla swoich pracowników, których konsumpcja następuje w siedzibie Wnioskodawcy, w szczególności na spotkaniach biznesowych.

Zdarza się, że kontrahenci Wnioskodawcy nie wystawiają faktury za usługę kompleksową organizacji imprez/spotkań ale wystawiając faktury, wyszczególniają poszczególne elementy składające się na usługę kompleksową. Wnioskodawca otrzymuje więc faktury, które zawierają w sobie pozycje takie jak nabycie usług organizacji, wynajmu pomieszczeń ale także wyszczególnione usługi gastronomi lub hoteli.

Wobec powyższego, Wnioskodawca ma wątpliwości, czy:

  • od nabytych kompleksowych usług związanych z organizacją imprez integracyjnych, spotkań biznesowych, w przypadku gdy kontrahenci Wnioskodawcy na wystawionych fakturach wyodrębniają usługi gastronomii,
  • od nabytych w ramach usługi cateringowej art. spożywczych dla pracowników w ramach prowadzonych wewnętrznych spotkań związanych z działalnością, pomimo opisu na fakturach jako usługa gastronomiczna,

przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Faktury wystawiane przez podatników VAT odgrywają fundamentalną rolę na gruncie tego podatku. Nie są one tylko zwykłym dokumentem służącym dokumentacji transakcji oraz będącym podstawą do jej zaksięgowania w księgach stron tej transakcji. Przede wszystkim faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego – z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota wynikająca z faktury, tymczasem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego nie powstaje bez otrzymania faktury.

Należy zauważyć, że prawo do odliczenia wiąże się tylko z otrzymaniem faktury dokumentującej rzeczywisty obrót gospodarczy (w wyroku z dnia 13 marca 1998 r., I SA/Lu 1240/96, LEX nr 33533, NSA zauważył, że „prawidłowość materialnoprawna tej faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. A contrario nie będzie można uznać za prawidłową faktury, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Elementy formalne wymagane przez ww. przepis mają jedynie znaczenie dowodowe”).

Zatem, aby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego musi dysponować fakturami, które odzwierciedlają prawdziwe zdarzenie gospodarcze.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabywa kompleksowe usługi związane z organizacją imprez integracyjnych, spotkań biznesowych a także usługi cateringowe. Natomiast otrzymane przez niego faktury nie potwierdzają nabycia ww. usług. Wnioskodawca otrzymuje faktury, które zawierają w sobie pozycje takie jak nabycie usług organizacji, wynajmu pomieszczeń ale także wyszczególnione usługi gastronomi lub hoteli. Z kolei w przypadku usług cateringowych Wnioskodawca otrzymuje fakturę na usługę gastronomiczną.

Z analizy przytoczonych przepisów wynika więc, że podatnikowi nie przysługuje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż wystawione faktury w rzeczywistości nie odzwierciedlają wykonanych czynności. W konsekwencji – stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy – faktury dokumentujące zakup kompleksowych usług związanych z organizacją imprez integracyjnych, spotkań biznesowych a także usług cateringowych nie dają Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku VAT.

Reasumując, Wnioskodawcy:

  • od nabytych kompleksowych usług związanych z organizacją imprez integracyjnych, spotkań biznesowych, w przypadku gdy kontrahenci Wnioskodawcy na wystawionych fakturach wyodrębniają usługi gastronomii,
  • od nabytych w ramach usługi cateringowej art. spożywczych dla pracowników w ramach prowadzonych wewnętrznych spotkań związanych z działalnością, pomimo opisu na fakturach jako usługa gastronomiczna,

nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj