Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-836/11/15-7/S/AM
z 7 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 714/12 (data wpływu 18 czerwca 2015 r.) stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.) uzupełnionego pismem z dnia 16 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku Nr IPPB5/423-836/11-2/AM z dnia 4 listopada 2011 r. (data doręczenia 10 listopada 2011 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie:

• ustalenia czy Spółka korzystająca ze zwolnienia z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE może funkcjonować jako członek podatkowej grupy kapitałowej - jest prawidłowe,
  

• braku utraty statusu podatnika przez podatkową grupę kapitałową w związku z rozpoczęciem przez Spółkę, wchodzącą w jej skład, działalności gospodarczej na terenie SSE i korzystaniem z tego tytułu ze zwolnienia z opodatkowania - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 05.09.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka korzystająca ze zwolnienia z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE może funkcjonować jako członek podatkowej grupy kapitałowej, braku utraty statusu podatnika przez podatkową grupę kapitałową w związku z rozpoczęciem przez Spółkę, wchodzącą w jej skład, działalności gospodarczej na terenie SSE i korzystaniem z tego tytułu ze zwolnienia z opodatkowania.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej jako „Spółka” lub „Wnioskodawca”) - jest producentem wyrobów cukierniczych. Głównym przedmiotem działalności jest produkcja wyrobów czekoladowych (czekolad, czekoladek, batonów, innych). Ponadto Spółka zajmuje się również produkcją innych wyrobów cukierniczych takich jak cukierki, wafle, chałwa, sezamki oraz żelki. Spółka nieustannie rozszerza swoją działalność wprowadzając na rynek nowe produkty w ramach oferowanych kategorii produktowych oraz rozważa możliwość rozszerzenia działalności o całkiem nowe kategorie wyrobów cukierniczych.

W związku z planowanym dalszym rozwojem działalności gospodarczej, w celu poprawienia jej efektywności, podjęta została decyzja o przeprowadzeniu reorganizacji działalności Spółki. W ramach planowanej restrukturyzacji działalności, Spółka zamierza skoncentrować posiadane obecnie prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawa własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), w tym w szczególności zarejestrowane lub zgłoszone do rejestracji w Urzędzie Patentowym RP lub / i w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) prawa do znaków towarowych, jak również prawa do wzorów użytkowych, w jednym podmiocie (dalej jako „Prawa własności przemysłowej”).

Spółka zamierza wnieść wkład w postaci Praw własności przemysłowej do nowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako „Nowa Spółka”), której będzie wspólnikiem. Oprócz Praw własności przemysłowej do Spółki zostaną przeniesieni także pracownicy działu marketingu odpowiedzialni za zarządzanie ww. prawami oraz za działania marketingowe oraz umowy niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie świadczenia usług marketingowych oraz zarządzania prawami własności przemysłowej. W konsekwencji, Spółka przejmie wszystkie zadania Wspólnika z zakresu marketingu oraz zarządzania markami. Wspólnik natomiast będzie mógł skupić swe działania wyłącznie na produkcji wyrobów cukierniczych oraz ich sprzedaży.

Składniki majątkowe wnoszone aportem nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa tylko pojedyncze aktywa.

W szczególności znaki towarowe będące przedmiotem aportu używane są obecnie przez Wnioskodawcę w jego działalności. W przyszłości znaki te będą używane przez Nową Spółkę w toku jej działalności. Nowa Spółka będzie bowiem zarządzać znakami towarowymi, jak również będzie świadczyć usługi użytkowania tych znaków towarowych.

Ponadto, prawa ochronne do znaków towarowych, które zostały zarejestrowane i które będą wchodzić w skład aportu (dalej jako „Znaki Towarowe”), zostaną wniesione do Nowej Spółki po wartości rynkowej ustalonej na podstawie wyceny przygotowanej przez niezależny podmiot, uwzględniającej ich znaczenie ekonomiczne w zakresie udziału w rynku, wpływu na ceny, dominacji w kanałach dystrybucji i odporności na działania konkurencji.

W wyniku wniesienia wkładu nastąpi podwyższenie kapitału zakładowego w Nowej Spółce o wartość rynkową przedmiotu aportu poprzez podwyższenie wartości nominalnej istniejących udziałów w trybie art. 257 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeks spółek handlowych (t. jedn. Dz. U z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) - dalej: KSH. Po podjęciu uchwały w formie aktu notarialnego, wspólnik złoży wymagane prawem oświadczenie o objęciu podwyższenia wartości nominalnej posiadanych udziałów. Następnie podwyższenie kapitału zakładowego zostanie zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym (dalej: KRS).

Nowa Spółka będzie wykorzystywać wniesione Prawa własności przemysłowej, w szczególności Znaki Towarowe, w ramach swojej działalności gospodarczej poprzez udzielanie praw do odpłatnego korzystania ze Znaków Towarowych i innych Praw własności przemysłowej lub oddanie ich do używania w ramach umowy leasingu operacyjnego w rozumieniu art. l7b ustawy o CIT. Nowa Spółka, zależna w 100% od Spółki, będzie członkiem w strukturze kapitałowej Wnioskodawcy.

Jednocześnie Spółka zamierza utworzyć kolejną spółkę kapitałową w 100% zależną od Spółki (dalej jako: „Nowa Spółka 2”), która prowadzić będzie działalność produkcyjną w Specjalnej Strefie Ekonomicznej (dalej jako: „SSE”). Działalność ta będzie polegała na produkcji określonych asortymentów wyrobów cukierniczych na rzecz Spółki, jak i na rzecz innych podmiotów.

Spółka rozważa utworzenie wraz ze spółkami zależnymi (Nowa Spółka i Nowa Spółka 2) podatkowej grupy kapitałowej (dalej: PGK), o której mowa w art. la Ustawy o CIT.

Uzyskanie przez Nową Spółkę 2 zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE może nastąpić przed lub po zawiązaniu PGK.

W uzupełnieniu pismem z dnia 16 listopada 2011 r. Wnioskodawca wskazał planowaną nazwę i adres siedziby Nowej Spółki 2. Jednocześnie zaznaczył, iż przygotowania do utworzenia Nowej Spółki 2 są aktualnie na etapie analiz biznesowych, tj. Wnioskodawca analizuje różne modele prowadzenia działalności w SSE celem wyboru najbardziej optymalnego z nich, przed utworzeniem nowego podmiotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Nowa Spółka 2 może wejść w skład PGK, o której mowa w art. 1a ust. 1 ustawy o CIT, pomimo że zacznie korzystać ze zwolnienia z podatku CIT z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE (o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT) przed zawiązaniem PGK (przy założeniu, że pozostałe warunki utworzenia PGK zostaną spełnione)?
2. Czy rozpoczęcie korzystania przez Nową Spółkę 2 ze zwolnienia z podatku CIT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na terenie SSE (o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT) po zawiązaniu PGK, nie będzie stanowiło przesłanki do stwierdzenia, że doszło do naruszenia warunków uznania PGK za podatnika, i w konsekwencji PGK nie utraci statusu podatnika na podstawie art. 1a ust. 10 ustawy o CIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy, Nowa Spółka 2 może wejść w skład PGK, pomimo korzystania przez nią ze zwolnienia od podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT (przy założeniu, że pozostałe warunki do utworzenia podatkowej grupy kapitałowej zostaną spełnione).

Uzasadnienie:

Co do zasady, zgodnie z art. 1a ustawy o CIT, PGK jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o CIT, jeżeli spełnia ona warunki określone w tej ustawie. Zgodnie z art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy o CIT, jednym z tych warunków jest, aby po utworzeniu PGK spółki ją tworzące nie korzystały ze zwolnień od podatku CIT na podstawie odrębnych ustaw.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, „Wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami”.

Oznacza to, że ustawa o CIT wprost ustanawia zwolnienie od podatku dochodowego dla dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE. Zwolnienie to nie jest zatem, w ocenie Wnioskodawcy, przyznane podatnikom na podstawie odrębnej ustawy.

W konsekwencji, wykładnia językowa normy określonej w art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy o CIT wskazuje, że artykuł ten nie ma zastosowania w przypadku korzystania przez podatnika ze zwolnienia z podatku CIT od dochodów uzyskanych z działalności na terenie SSE na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 w/w ustawy, gdyż jest to ta sama ustawa.

A zatem, zdaniem Spółki, nie można uznać, że podstawą zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych dochodów uzyskiwanych przez podatników z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE jest art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 roku o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej jako „ustawa o SSE”), zgodnie z którym dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Należy co prawda wskazać, że brzmienie obu norm (art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT i art. 12 ustawy o SSE) jest w znacznej części zbieżne. Każda z nich wskazuje bowiem na zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych tych podmiotów, które na podstawie udzielonego zezwolenia prowadzą działalność na terenie SSE. Odmienności dotyczą jednakże końcowego brzmienia przepisów. W treści art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT odwołano się do określenia granic tego zwolnienia, natomiast w art. 12 ustawy o SSE wskazano, że zwolnienie ma odbywać się na zasadach wskazanych w wymienionych ustawach podatkowych. A zatem, zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę brzmienie art. 12 ustawy o SSE, przepis ten wprost odwołuje się do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT jako źródła zwolnienia, a nie konstytuuje to zwolnienie.

Wnioskodawca podkreśla, że do relacji, w jakiej w systemie prawnym występują art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT i art. 12 ustawy o SSE odniósł się bezpośrednio Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 marca 2010 r. (sygn. akt II FSK 2207/09). NSA stwierdził „Analiza regulacji prawnych odnoszących się do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji - przekonuje o trafności rozstrzygnięcia Sądu I instancji, aprobującego stanowisko organu, który zasadnie przyjął, że podstawę zwolnienia dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej stanowi art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.”. Dalej natomiast wskazał „Łącznikiem pomiędzy przepisami podatkowymi (art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.) i przepisami regulującymi działalność strefową jest art. 12 ustawy o SSE (...) Podstawowe znaczenie ma tu art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. określający przedmiotowy zakres zwolnienia, a przez bezpośrednie odesłanie do zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE jednoznacznie przesądzony został zakres i warunki korzystania z określony tymi przepisami zwolnienia.”

Także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 22 marca 2011 r. (o sygnaturze I SA/Gd 1311/10 opowiedział się za możliwością korzystania ze zwolnienia z CIT z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a jednocześnie współtworzenia PGK. Kluczowym w sprawie okazało się określenie, czy zwolnienie dochodów pochodzących z działalności strefowej obowiązuje na podstawie przepisów dotyczących CIT, czy też na podstawie art. 12 ustawy o SSE.

Zdaniem Sądu, jedynie w przypadku korzystania z przywilejów podatkowych na podstawie odrębnych przepisów, spełniony jest negatywny warunek uczestnictwa w PGK. Taka sytuacja nie zachodzi w przypadku zwolnienia dotyczącego działalności w SSE, ponieważ wyprowadzone zostało na podstawie ustawy o CIT. Jak zostało bowiem wskazane w uzasadnieniu wyroku „ (…) zwolnienie podatkowe wynika wprost z samej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazuje na to w sposób nie mogący budzić wątpliwości treść art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. poprzez użycie zwrotu „wolne od podatku są”, jak i jego umieszczenie w systematyce ustawy w rozdziale zatytułowanym „Zwolnienia przedmiotowe”. Nie budzi zatem wątpliwości Sądu, że źródło zwolnienia znajduje się w samej ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie w przepisach odrębnych. Przyjęcie za prawidłową tezy, że zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych oparte jest na art. 12 u.s.e. oznaczałoby w istocie negowanie istnienia art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. (...) Reasumując, źródło zwolnienia Spółki z podatku dochodowego od osób prawnych należy wywodzić z treści art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., a nie art. 12 u.s.e. W konsekwencji podatkowa grupa kapitałowa, w skład której wchodzić będzie Spółka korzystająca ze zwolnienia będzie podatnikiem w rozumieniu art. 1a ust. 1 up.d.o.p.”

Poparciem prawidłowości powyższej interpretacji wykładni językowej jest także brzmienie § 3 ust. 1 Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232 poz. 1548), który stanowi, iż „Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176. z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, (…)”. Brzmienie tego paragrafu wskazuje na rozumienie Ustawodawcy, iż zwolnienia podatkowe związane z działalnością inwestycyjną w specjalnej strefie ekonomicznej, są udzielane podatnikom na podstawie ustawy o CIT, a nie na podstawie odrębnych ustaw. W przeciwnym razie, rozporządzenie powinno się bowiem odnosić nie do ustawy o CIT, tylko do odrębnej ustawy.

Na prawidłowość stanowiska Spółki wskazuje też wykładnia historyczna. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT został wprowadzony do ustawy nowelizacją z dnia 16 listopada 2000 r. ustawy o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 1228 z późn. zm.). Jak wskazano w uzasadnieniu do powyższej ustawy, ustawodawca nowelizując ustawę o CIT, „wprowadza zapis konstytuujqcy zwolnienia podatkowe w specjalnych strefach ekonomicznych przysługujące z tytułu posiadania zezwoleń wydawanych na podstawie przepisów o SSE a także zasady zwrotu niewpłaconego podatku w przypadku utraty zezwolenia.”

Z powyższego wynika zatem, że celem ustawodawcy było ustanowienie w ustawie o CIT zwolnień od podatku dochodowego. Skoro zatem celem przeprowadzonej nowelizacji było ustanowienie zwolnień od podatków dochodowych dla działalności prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej w ustawie o CIT i zwolnienie to istnieje w tej ustawie do chwili obecnej, należy uznać zdaniem Spółki, iż zwolnienie to jest przyznane podatnikom na gruncie ustawy o CIT, a nie na podstawie odrębnej ustawy.

Zdaniem Spółki, powyższe oznacza także, że jedynie zwolnienia związane z działalnością strefową przyznane podatnikom przed 1 stycznia 2001 r. są przyznane na podstawie odrębnych ustaw (w szczególności na podstawie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych). Na prawidłowość takiego rozumowania oraz takich intencji ustawodawcy wskazuje zwłaszcza część B.1. formularza CIT-8/O będącego informacją o odliczeniach od dochodu i od podatku oraz o dochodach wolnych i zwolnionych od podatku (dalej: „informacja CIT-8/O”). Ustanawiając rozporządzeniem z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 243, poz. 1761, z późn. zm.) wzór informacji CIT-8/O, Minister Finansów rozróżnił dwa stany prawne związane ze zwolnieniami strefowymi. Mianowicie w poz. 11 umieszcza się „Dochody wolne od podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE” - pozycję tę wypełniają podatnicy, którzy prawo do zwolnienia nabyli po dniu 31 grudnia 2000 r. Natomiast podatnicy, którzy uzyskali prawo do zwolnienia wcześniej, wypełniają odpowiednio poz. 15 lub 16. Pozycje te wypełniane są dla „,Dochodów wolnych od podatku na podstawie ustawy o SSE i przepisów wykonawczych do tej ustawy, w oparciu o zezwolenia uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r. (…)”.

Zgodnie z art. 92 § 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483, z późn. zm., dalej: „Konstytucja RP”) „Rozporządzania są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu”.

W doktrynie prawa konstytucyjnego podkreśla się, że rozporządzenie ma charakter wykonawczy do ustawy, której dotyczy, i wydany jest jedynie w zakresie upoważnienia wskazanego w ustawie. (W. Skrzydło, „Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej. Komentarz. Zakamycze 2002 r.) Oznacza to, że normy rozporządzenia mają służyć jedynie wykonaniu już ustanowionych norm ustawowych. Tym samym rozporządzenie nie może ustanawiać nowych norm sprzecznych z normami ustawowymi lub w jakikolwiek sposób je zmieniać. Wspomniane wyżej rozporządzenie z dnia 12 grudnia 2006 r. określające wzór informacji CIT-8/O do rocznego zeznania podatkowego wydane zostało na podstawie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 28a pkt 2 Ustawy o CIT, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory: (...) 2) zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1 (przepis ten mówi o zeznaniu rocznym, do którego złożenia zobowiązani są, co do zasady, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych). Z przepisu tego jasno wynika, że minister właściwy do spraw finansów został upoważniony jedynie do wydania wzoru zeznania podatkowego, a nie ustanowił nowego prawa podatkowego.

Jednocześnie, w związku z wskazanymi powyżej regulacjami Konstytucji RP, treść tego rozporządzenia nie może ustanawiać żadnych norm sprzecznych z ustawą o CIT. Tym samym rozporządzenie, a w związku z tym także informacja CIT-8/O stanowi odzwierciedlenie zasad wyrażonych w ustawie o CIT, ale także w innych ustawach, np. w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych. Skoro bowiem rozporządzenie to nie zostało uchylone przez Trybunał Konstytucyjny, należy domniemywać, że jest ono w całości zgodne z Ustawą o CIT, a także z każdą inną ustawą. Tym samym, wskazanie w poz. 11 informacji CIT-8/O, iż zwolnienie z tytułu działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, nabyte po dniu 31 grudnia 2000 r. wynika z Ustawy o CIT jest odzwierciedleniem zasady obowiązującej na gruncie polskiego ustawodawstwa, w tym ustawy o CIT, ale także innych ustaw.

Oznacza to, że Ustawodawca uznał, iż zwolnienie z podatku CIT przysługujące podatnikowi z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jest zwolnieniem regulowanym przez ustawę o CIT, pod warunkiem, że uprawnienie do tego zwolnienia dany podatnik nabył po 31 grudnia 2000 r., a minister właściwy do spraw finansów publicznych respektując tę zasadę odzwierciedlił ją w formie informacji CIT-8/O.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę fakt, iż Nowa Spółka 2 uzyska zwolnienie po dniu 31 grudnia 2000 r., a zwolnienie od podatku jej dochodów będzie ustanowione w ustawie o CIT, a zatem w tej samej ustawie, w której istnieje przepis art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy o CIT, Nowa Spółka 2 spełnia hipotezę normy przewidzianej w tym artykule, gdyż nie będzie korzystać ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie innych ustaw, tylko ze zwolnień od tego podatku na podstawie tej samej ustawy. Nie istnieją zatem żadne przepisy niepozwalające Nowej Spółce 2 w opisanym zdarzeniu przyszłym na uczestniczenie w PGK, pomimo prowadzenia działalności w SSE, jeżeli pozostałe warunki niezbędne dla uznania PGK za podatnika w rozumieniu ustawy o CIT zostaną spełnione.

Podobne stanowisko w sprawie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 21 września 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-709/09/SD), w której uznał za prawidłowe w całości stanowisko podatnika, zgodnie z którym „Wnioskodawca może funkcjonować jako członek PGK, a fakt korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. - dalej: ustawa o pdop), nie narusza art. 1a ust. 2 pkt 3 w/w ustawy, tak więc PGK, do której będzie należał Wnioskodawca, będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 1a ust. 1 w/w ustawy.”

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, stanowisko (o ile spełnione będą pozostałe przesłanki utworzenia PGK), zgodnie z którym Nowa Spółka 2 będzie mogła być członkiem PGK, pomimo korzystania ze zwolnienia z podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, należy uznać za prawidłowe.

Ad.2

Zdaniem Wnioskodawcy, rozpoczęcie korzystania przez Nową Spółkę 2 ze zwolnienia z podatku CIT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na terenie SSE (o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT) po zawiązaniu PGK nie będzie stanowiło przesłanki do stwierdzenia, że doszło do naruszenia warunków uznania PGK za podatnika, i w konsekwencji PGK nie utraci statusu podatnika na podstawie art. 1a ust. 10 ustawy o CIT, przy założeniu, że pozostałe warunki do utworzenia podatkowej grupy kapitałowej zostaną spełnione.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 1a ust. 10 ustawy o CIT, jeżeli w okresie obowiązywania umowy wystąpią zmiany w stanie faktycznym lub w stanie prawnym, zależne od którejkolwiek ze stron umowy, które naruszają warunki uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego, dzień naruszenia któregokolwiek z tych warunków, z zastrzeżeniem ust. 12, oznacza utratę statusu podatnika oraz koniec jej roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym zdarzeniu przyszłym, cytowany wyżej przepis nie znajdzie zastosowania. Jak wskazał Wnioskodawca w uzasadnieniu do pytania 1, zwolnienie od podatku dochodowego dla dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE określone w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT ustanowione zostało na podstawie tej samej ustawy, w której istnieją przepisy dotyczące funkcjonowania PGK. W konsekwencji, fakt korzystania z tego zwolnienia nie narusza warunków funkcjonowania PGK. A zatem, w przypadku uzyskania przez Spółkę zezwolenia na działalność w SSE po utworzeniu PGK nie spowoduje, w ocenie Wnioskodawcy, naruszenia warunków niezbędnych do uznania PGK za podatnika w rozumieniu ustawy o CIT. W konsekwencji, PGK nie utraci statusu podatnika i nie wystąpi konieczność jej rozwiązania zgodnie z postanowieniami art. 1a ust. 10 ustawy o CIT.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że uzasadnienie do pytania 1 znajduje odpowiednie zastosowanie w odniesieniu do pytania nr 2.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca jest zdania, iż stanowisko to należy uznać za prawidłowe.

W dniu 29 listopada 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB5/423-836/11-4/AM stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.), odnośnie:

• ustalenia czy Spółka korzystająca ze zwolnienia z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE może funkcjonować jako członek podatkowej grupy kapitałowej - jest nieprawidłowe,
  

• braku utraty statusu podatnika przez podatkową grupę kapitałową w związku z rozpoczęciem przez Spółkę, wchodzącą w jej skład, działalności gospodarczej na terenie SSE i korzystaniem z tego tytułu ze zwolnienia z opodatkowania - jest nieprawidłowe.
  
  

W przedmiotowej interpretacji tut. Organ stwierdził, iż Spółka korzystająca ze zwolnienia z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE nie może funkcjonować jako członek podatkowej grupy kapitałowej zgodnie z art. 1a ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie uzyskanie przez Spółkę zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE i korzystaniu ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy po zawiązaniu podatkowej grupy kapitałowej będzie stanowiło naruszenie warunków uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych w myśl art. 1a ust. 10 ustawy.

Interpretację Nr IPPB5/423-836/11-4/AM z dnia 29 listopada 2011 r. doręczono w dniu 2 grudnia 2011 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Strona na mocy art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) pismem z dnia 14 grudnia 2011 r. (data stempla pocztowego 14.12.2011 r., data wpływu 16.12.2011 r.) wezwała Ministra Finansów, działającego przez Organ upoważniony tj. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa polegającego na wydaniu interpretacji indywidualnej z dnia 29 listopada 2011 r. (znak: IPPB5/423-836/11-4/AM) otrzymanej w dniu 2 grudnia 2011 r., naruszającej:

1. przepisy prawa materialnego, tj.:
   1. art. la ust. 1 w związku z art. la ust. 2 pkt 3a oraz art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654, dalej „ustawa CIT”) poprzez uznanie za nieprawidłowe stanowiska Spółki i uznanie, że podmiot korzystający ze zwolnienia w związku z prowadzeniem działalności w specjalnej strefie ekonomicznej (dalej: SSE) nie może być członkiem podatkowej grupy kapitałowej
      
   2. art. la ust. 1 w związku z art. la ust 2 pkt 3a, art. la ust. 10 oraz art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654, dalej „ustawa CIT”) poprzez uznanie za nieprawidłowe stanowiska Spółki i uznanie, że korzystanie przez Spółkę ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, spowoduje utratę statusu podatnika przez podatkową grupę kapitałową, której członkiem będzie Nowa Spółka 2.
2. przepisy postępowania, tj.:
   1. art. 14c § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60, dalej „Ordynacja Podatkowa”) poprzez brak uzasadnienia prawnego wydanej przez Organ interpretacji indywidualnej oraz brak oceny stanowiska Spółki;
      
   2. art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa poprzez wydanie interpretacji indywidualnej z naruszeniem zasady zaufania do Organów podatkowych, która zgodnie z art. 14h Ordynacji Podatkowej ma również zastosowanie do postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej.
   
   
   

Po wnikliwym przeanalizowaniu wszystkich zarzutów Strony, w odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 23 grudnia 2011 r. Nr IPPB5/423-836/11-6/AM stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej.

W powołanym piśmie Organ podatkowy podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej interpretacji indywidualnej.

Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 23 grudnia 2011 r. Nr IPPB5/423-836/11-6/AM doręczono w dniu 30 grudnia 2011 r.

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 29 listopada 2011 r. Nr IPPB5/423-836/11-4/AM podatnik złożył pismem z dnia 26 stycznia 2012 r. (data stempla pocztowego 27.01.2012 r., data wpływu 30.01.2012 r.) skargę z powodu jej niezgodności z prawem.

Wyrokiem z dnia 22 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 714/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

WSA w Warszawie w przedmiotowym wyroku podniósł, że: „istota sporu w rozpoznawanej sprawie sprowadza się do rozstrzygnięcia tego, na podstawie jakich przepisów podmioty gospodarcze prowadzące działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej w skrócie SSE) korzystają ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych. Rozstrzygnięcie powyższe] kwestii warunkuje bowiem odpowiedź na pytania postawione przez Spółkę we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. la ust. 2 pkt 3 lit. a u.p.d.o.p. po utworzeniu kapitałowej grupy podatkowej żadna ze spółek wchodzących w jej skład nie może bowiem korzystać ze zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie odrębnych ustaw. W przypadku podatników działających w specjalnych strefach ekonomicznych wątpliwość co do źródła zwolnienia powstała z uwagi na treść art. 12 u.s.s.e., zgodnie z którym dochody uzyskane z działalności gospodarczej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. stanowi natomiast: „Wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy (...) o specjalnych strefach ekonomicznych (...)., przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.” Każdy z powołanych przepisów odnosi się do zwolnienia podatkowego i każdy z nich odsyła - w pewnym zakresie - do drugiego z nich. Stwierdzenie, który z nich stanowi podstawę zwolnienia podatkowego z uwagi na działalność w strefie specjalnej ekonomicznej, wymaga określenia wzajemnej ich relacji oraz kompletności regulacji dotyczącej zwolnienia podatkowego, zawartej w każdym z nich. Zwolnienie podatkowe to wyłączenie pewnej kategorii podmiotów z zakresu podmiotowego danego podatku (zwolnienie podmiotowe) lub wyłączenie pewnej kategorii sytuacji faktycznych bądź prawnych z zakresu przedmiotowego danego podatku (zwolnienie przedmiotowe). Zwolnienia mogą mieć również charakter mieszany - podmiotowo-przedmiotowy (W. Nykiel, Ulgi i zwolnienia w konstrukcji podatku, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 2002, s. 16). Przepis ustanawiający zwolnienie musi zatem określać bądź podmioty zwolnione od podatku (poprzez określenie ich cech), gdy dotyczy zwolnienia podmiotowego, bądź sytuacje i ich cechy, które są wyłączone z zakresu przedmiotowego podatku, gdy dotyczy zwolnienia przedmiotowego, bądź zarówno podmioty i ich cechy, jak i sytuacje (i ich cechy), w których podmioty te muszą się znaleźć, aby uzyskać zwolnienie - w przypadku zwolnienia podmiotowo-przedmiotowego.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 12 u.s.s.e. i art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., to zwolnienie przedmiotowe. Dotyczy ono przedmiotu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jakim jest, zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p., dochód. Przepis dotyczący zwolnienia musi w związku z tym określać sytuację faktyczną lub prawną, która jest wyłączona spod opodatkowania,

W art. 12 u.s.s.e. wskazano wprawdzie, co podlega zwolnieniu (dochód z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w ramach zezwolenia) jednakże, jak wynika z treści tego przepisu, nie określono wszystkich cech dochodu podlegającego zwolnieniu, skoro przepis ten zawiera odesłanie do przepisów ustaw o podatku dochodowym od osób prawnych i fizycznych co do zasad tego zwolnienia. Art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. określa przedmiot zwolnienia nie tylko poprzez wskazanie, że jest nim dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 u.s.s.e., ale także określa granice zwolnienia (choć poprzez odesłanie do przepisów o pomocy publicznej). Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych definiuje ponadto dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy (art. 17 ust. 4) i określa, kiedy podatnik traci prawo do zwolnienia oraz jego obowiązki w razie utraty zwolnienia (art. 17 ust. 5 i 6). Ustawa podatkowa dla ustalenia treści normy dotyczącej zwolnienia przedmiotowego wymaga zatem jedynie uzupełnienia przez przepisy odniesienia (przepisy dotyczące pomocy publicznej) co do maksymalnej wielkości zwolnionego dochodu i przepisy ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (co do pojęcia zezwolenia na działanie tych strefach). Przepis ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych wskazuje ogólnie na możliwość zwolnienia przedmiotowego, w zakresie przesłanek tego zwolnienia odsyła natomiast do przepisów ustaw podatkowych, nie dając możliwości odtworzenia na ich podstawie pełnej normy dotyczącej zwolnienia, a przeciwnie - wskazując, że zwolnienie to udzielane jest na zasadach określonych w przepisach ustaw podatkowych (te ostatnie określają więc warunki zwolnienia). Przepis art. 12 u.s.s.e, jest zatem przepisem odsyłającym (nakazującym stosowanie przepisów odniesienia - patrz J. Wróblewski [w:] W. Lang, J. Wróblewski, S. Zawadzki, Teoria państwa i prawa, Warszawa 1986, s. 349-350) do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie zwolnienia dochodu podmiotów działających w specjalnej strefie ekonomicznej, nie określa natomiast podstawowych warunków tego zwolnienia, pozostawiając to ustawie podatkowej. Nie wynika bowiem z niego (z uwagi na odesłanie), czy każdy dochód osiągnięty w strefie jest zwolniony i do jakiej wysokości. Zwolnienie dochodu osiąganego z działalności gospodarczej prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej ma w związku z tym swoje źródło w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych i nie jest zwolnieniem udzielonym na podstawie przepisów odrębnych. Pogląd taki prezentowany jest także w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (m.in. w wyrokach z dnia 15 grudnia 201 lr., II FSK 1152/10,z dnia 17 marca 2010 r., II FSK 2207/09 i implicite w wyroku z dnia 24 kwietnia 2012r., II FSK1979/11, wszystkie dostępne http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Analizując wzajemne relacje między przepisami art. 12 u.s.s.e. i art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. należy także zauważyć, że zgodnie z zasadami techniki prawodawczej akt prawny (ustawa) powinien być tak skonstruowany, aby obejmować daną dziedzinę spraw, nie pozostawiając poza zakresem swego unormowania istotnych fragmentów tej dziedziny (por. § 2 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002r. w sprawie zasad techniki prawodawczej - Dz. U. Nr 100, poz. 908, także obowiązujący w 2000 r. § 1 ust. 1 załącznika do uchwały Nr 147 Rady Ministrów z dnia 5 listopada 1991 r. w sprawie zasad techniki prawodawczej - M. P. nr 44, poz. 310, J. Wróblewski, op. cit, s. 432), a jednocześnie nie powinien regulować stosunków różnego typu ani też zmieniać i uchylać przepisów regulujących stosunki należące do odmiennego zakres niż ten, który akt ten reguluje (J. Wróblewski, tamże s. 432, § 3 ust. 2 załącznika do powołanego Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów i § 2 ust. 2 załącznika do powołanej uchwały Rady Ministrów). Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych jest w związku z tym tą ustawą,, w której powinna znaleźć się regulacja dotycząca zwolnień z tego podatku. Ustawa o specjalnych strefach ekonomicznych, zgodnie z jej art. 1, regulować ma bowiem zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzania takimi strefami oraz szczególne zasady i warunki prowadzenia działalności gospodarczej w tych strefach. Analiza zmian art. 12 u.s.s.e. wskazuje na to, że ustawodawca dążył do regulacji zwolnień podatkowych, związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną w specjalnych strefach ekonomicznych, właśnie w ustawach regulujących podatki dochodowe, natomiast w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych jedynie wskazano na możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego. Do 1 stycznia 2001 r. art. 12 u.s.s.e. był przepisem składającym się z kilku części, z których część dotyczyła zwolnienia podatkowego i zawierała przepis upoważniający Radę Ministrów do określenia warunków zwolnienia podatkowego (w tekście pierwotnym w art. 12 ust. 5 pkt 1 u.s.s.e. upoważniono Radę Ministrów do ustalenia w drodze rozporządzenia przedmiotu działalności gospodarczej, której prowadzenie uprawnia do zwolnień od podatku dochodowego, o których mowa w ust. 1 i 2, wysokości tych zwolnień, czasu ich obowiązywania oraz warunków, od których spełnienia przez podmiot gospodarczy uzależnione jest prawo do tych zwolnień).Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych do 1 stycznia 2001 r. nie regulowała zwolnień podatkowych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w specjalnych strefach ekonomicznych. Od 1 stycznia 2001 r. zasady zwolnienia zostały określone w ustawach o podatku dochodowym od osób fizycznych i o podatku dochodowym od osób prawnych, do których odsyłała ustawa o specjalnych strefach ekonomicznych, natomiast wielkość pomocy, stosownie do upoważnienia zawartego w art. 12 u.s.s.e., miała być określana w rozporządzeniach Rady Ministrów ustanawiających strefy. Od 1 maja 2004 r. art. 12 u.s.s.e. nie zawiera już żadnej normy upoważniającej Radę Ministrów do regulowania kwestii związanych ze zwolnieniem podatkowym, odsyłając, wyłącznie do zasad określonych w przepisach podatkowych. Gdyby przyjąć za prawidłową tezę Ministra Finansów o uregulowaniu zwolnienia w art. 12 u.s.s.e., dodanie art. 17 ust. l pkt 34 u.p.d.o.p. byłoby zbędne, powtarzałby on bowiem regulację zawartą w innej ustawie.

Skoro podstawą zwolnienia dochodu osiąganego w specjalnych strefach ekonomicznych jest art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., to korzystanie z tego zwolnienia przez jedną ze spółek tworzących podatkową grupę kapitałową, która uzyskała zezwolenie na działanie w strefie, nie powoduje naruszenia warunku, o którym mowa w art. la ust. 2 pkt 3 lit. a u.p.d.o.p, i utraty statusu grupy jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. la ust. 10 u.p.d.o.p. Sąd nie znalazł jednocześnie podstaw do stwierdzenia naruszenia wskazywanych przez stronę przepisów Ordynacji podatkowej. Odmienność stanowiska organu podatkowego i przekonanie strony o wadliwości dokonanej wykładni prawa nie mogą być utożsamiane z brakiem przekonującego uzasadnienia. Niezależnie jednak od nietrafności zarzutów podniesionych w tej mierze, zaskarżona interpretacja indywidualna podlegała uchyleniu, albowiem stanowisko Ministra Finansów należało uznać za nieprawidłowe.”

Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na mocy art. 146 § 1 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.) - dalej zwana p.p.s.a. uwzględnił skargę i uchylił interpretację indywidualną.

Od powyższego wyroku WSA, w dniu 6 lutego 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2015 r. , sygn. akt II FSK 680/13 oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez Ministra Finansów od powyższego wyroku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku z dnia 2 lutego 2011 r., po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 listopada 2012 r. (data wpływu 18 czerwca 2015 r.) sygn. akt III SA/Wa 714/12, w sprawie oceny prawnej przedstawionego w nim zdarzenia przyszłego, uznaje się w zakresie:

• ustalenia czy Spółka korzystająca ze zwolnienia z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE może funkcjonować jako członek podatkowej grupy kapitałowej za prawidłowe,
  

• braku utraty statusu podatnika przez podatkową grupę kapitałową w związku z rozpoczęciem przez Spółkę, wchodzącą w jej skład, działalności gospodarczej na terenie SSE i korzystaniem z tego tytułu ze zwolnienia z opodatkowania za prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.