Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.1026.2016.1.MM
z 24 stycznia 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 28 listopada 2016 r., który wpłynął do tut. Biura 2 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości stosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej dla wybranych środków trwałych – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 2 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości stosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej dla wybranych środków trwałych.
We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Spółka akcyjna (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w sektorze chemicznym. W celu opracowywania nowych produktów i technologii Spółka prowadzi prace badawczo-rozwojowe w tym laboratoryjne. Prace te są prowadzone za pomocą nowoczesnych, specjalistycznych, zaawansowanych urządzeń technologicznych i aparatury badawczej. W związku z tym Spółka nabywa różnego rodzaju środki trwałe (aparatura naukowo-badawcza oraz doświadczalno-produkcyjna), na których przeprowadzane są różnego rodzaju testy, badania, próby, doświadczenia chemiczne.
Spółka amortyzuje nabyte środki trwałe metodą liniową.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawca ma prawo do podwyższenia stawek amortyzacyjnych o współczynnik nieprzekraczający 2,0 dla maszyn i urządzeń, będących aparaturą naukowo-badawczą lub doświadczalno-produkcyjną, zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: „KŚT”), począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego?
Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do podwyższenia stawek amortyzacyjnych o współczynnik nieprzekraczający 2,0 dla maszyn i urządzeń, będących aparaturą naukowo-badawczą lub doświadczalno-produkcyjną, zaliczonych do grupy 4-6 i 8 KŚT, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
W myśl art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”) amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty
o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT, zwane środkami trwałymi.
Zgodnie z zasadą określoną w art. 16i ust. 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Ustawodawca daje możliwość podwyższania stawek amortyzacyjnych w szczególnych przypadkach określonych w art. 16i ust. 2 ustawy o CIT.
Podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższyć dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 KŚT, wydanej na podstawie odrębnych przepisów, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0 (art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT). Wyjaśnienia, dotyczące rozumienia szybkiego postępu technicznego dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 KŚT zawarte zostały w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych, stanowiącego Załącznik 1 do ustawy o CIT. Stosownie do objaśnienia nr 4 do ww. Wykazu stawek amortyzacyjnych, za maszyny i urządzenia poddane szybkiemu postępowi technicznemu uznaje się także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną. Ponadto ustawa o CIT nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem aparatury naukowo-badawczej i doświadczalno-produkcyjnej. W potocznym znaczeniu te pojęcia rozumiane są jako aparatura do przeprowadzania badań lub doświadczeń w laboratoriach. Tym samym, na mocy ww. przepisów, dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 KŚT będących aparaturą naukowo-badawczą lub doświadczalno-produkcyjną, Spółka może podwyższać stawki podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.
Należy podkreślić, że zgodnie z literalnym brzmieniem art. 16i ust. 2 ustawy o CIT, możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych jest uprawnieniem, nie obowiązkiem podatnika, dotyczącym każdego środka trwałego z osobna.
W razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w art. 16i ust. 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (art. 16i ust. 4 i 5 ustawy o CIT).
Spółka przy pomocy aparatury naukowo-badawczej oraz doświadczalno-produkcyjnej prowadzi prace badawczo-rozwojowe w warunkach laboratoryjnych. Związki chemiczne, mieszaniny w sposób znaczący wpływają na zużycie aparatury, co w konsekwencji powoduje, że Spółka może zastosować podwyższoną stawkę amortyzacyjną o współczynnik nie wyższy niż 2,0.
Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny (winno być: zdarzenie przyszłe), Spółka będzie uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych w stosunku do poszczególnych środków trwałych zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, będących aparaturą naukowo-badawczą lub doświadczalno-produkcyjną o współczynnik nie wyższy niż 2,0. Stosowanie podwyższonej stawki amortyzacyjnej jest uprawnieniem Spółki, z którego może skorzystać począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.
Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty
-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Na mocy art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
W myśl art. 16h ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Zgodnie zaś z art. 16i ust. 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewidują możliwość podwyższenia stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Przesłanki tego podwyższenia zostały wskazane w art. 16i ust. 2 ustawy o CIT i są uzależnione m.in. od rodzaju środka trwałego i warunków, w których jest on użytkowany. Częstotliwość dokonywania zmian stawek amortyzacyjnych (uzależniona od określonych okoliczności) została wskazana w art. 16i ust. 3-4 ustawy o CIT.
Stosownie do art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: „KŚT”), wydanej na podstawie odrębnych przepisów, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.
Podwyższenie stawek amortyzacyjnych wiąże się zwykle z większym od standardowego zużyciem środków trwałych. Art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, pozwala na podwyższenie podstawowych stawek amortyzacyjnych zawartych w załączniku do ustawy przy pomocy współczynników zwiększających stawkę. Zastosowanie współczynnika polega na przemnożeniu stawki podstawowej przez wartość współczynnika.
Jak stanowi art. 16i ust. 7 ustawy o CIT, wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych.
Zgodnie z punktem 4 Objaśnień do Załącznika Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – Wykaz Rocznych Stawek Amortyzacyjnych, przez maszyny i urządzenia grupy 4-6 i 8 KŚT, poddane szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną.
Jeżeli więc środek trwały należy do którejś z grup 4-6 i 8 KŚT i spełnia jednocześnie przesłanki określone w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych do uznania go za składnik poddany szybkiemu postępowi technicznemu, to wówczas będzie można zmienić stawkę amortyzacyjną dla takiego środka trwałego podwyższając ją przy uwzględnieniu współczynnika nie wyższego niż 2,0.
Jak wynika z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na pracach badawczo-rozwojowych, w tym laboratoryjnych. Prace te są prowadzone za pomocą nowoczesnych, specjalistycznych, zaawansowanych urządzeń technologicznych i aparatury badawczej. W związku z tym, Spółka nabywa różnego rodzaju środki trwałe: aparaturę naukowo-badawczą oraz doświadczalno-produkcyjną, na których przeprowadzane są różne doświadczenia chemiczne.
Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z możliwością stosowania stawki amortyzacyjnej podwyższonej dla maszyn i urządzeń, będących aparaturą naukowo-badawczą lub doświadczalno-produkcyjną.
W oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Wnioskodawca może stosować podwyższoną stawkę amortyzacyjną dla ww. środków trwałych.
W związku z powyższym, Wnioskodawca uprawniony jest do stosowania stawki amortyzacyjnej o współczynniku nieprzekraczającym 2,0 dla maszyn i urządzeń, będących aparaturą naukowo-badawczą lub doświadczalno-produkcyjną, zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT.
Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.