Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4512.756.2016.2.BM
z 19 stycznia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z 4 stycznia 2017 r. (data wpływu 11 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu usług gastronomicznych i hotelowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu usług gastronomicznych i hotelowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 stycznia 2017 r. (data wpływu 11 stycznia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 20 grudnia 2016 r. znak: 2461-IBPP1.4512.756.2016.1.BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie: działalność organizatorów turystyki (PKD 79.12. Z), pozostała działalność usługową w zakresie rezerwacji (PKD 79,90.C), działalność związana z organizacją targów, wystaw i kongresów (PKD 82.30. Z).

Działalność gospodarcza Spółki prowadzona jest w Polsce. Podatnik działający w branży hotelarskiej: usługi turystyki opodatkowane na zasadach ogólnych oraz świadczy również usługi kompleksowej organizacji konferencji, na którą składają się czynności takie jak zakwaterowanie w hotelu, pełne wyżywienie uczestników konferencji, wynajem sal wraz ze sprzętem technicznym.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka nabywa te usługi od podmiotu zewnętrznego. Usługi hotelowe oraz usługi gastronomiczne są udokumentowane fakturami wystawionymi na rzecz Spółki przez inne firmy, podatników VAT a następnie odsprzedawane przedsiębiorcom dla których konferencje te są organizowane bądź będą świadczone usługi turystyki.

Spółka spełnia warunki określone w art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o VAT, czyli nie jest opodatkowana ryczałtowo, to pomimo uchylenia tego przepisu w dalszym ciągu jest uprawniona do dokonywania odliczeń podatku VAT na jego podstawie, ponieważ art. 1 pkt 43 lit. a tiret drugie ustawy zmieniającej narusza prawo wspólnotowe, tj. art. 17 ust. 6 szóstej dyrektywy 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych- wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L 145 z dnia 13 czerwca 1977 r. ze zm.) zastąpionego analogicznej treści art. 176 dyrektywy 2006/112/ WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r. ze zm.).

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu usług gastronomicznych oraz hotelowych na mocy powołanego przepisu przysługiwało wszystkim tym podatnikom, którzy dokonywali zakupu usług gastronomicznych oraz hotelowych, świadczących usługi turystyki inne niż określone w art. 119 ustawy o VAT. Usługi hotelowe mieszczą się w zakresie usług turystyki o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o VAT, świadczący tego typu usługi podatnicy są uprawnieni do odliczania podatku naliczonego z tytułu nabycia usług gastronomicznych. Ustawodawca w stanie prawnym przed 1 grudnia 2008 (tj. przed uchyleniem ww. art. 88 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o VAT) przewidywał opodatkowanie „usług turystyki” na podstawie art. 119 oraz na zasadach ogólnych. Świadczy o tym treść uchylonego ww. art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a, który stanowił, ze obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych. Uchylenie art. 88 ust 1 pkt 4 lit. a ustawy o VAT spowodowała, że podatnicy, którzy do tej pory odliczali podatek VAT nabywając usługi gastronomii w ramach świadczonych usług turystyki, mieli to prawo utracić, pomimo wiążącej polskiego ustawodawcę klauzuli stałości z art. 176 dyrektywy 2006/112/WE.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

  1. Na pytanie tut. organu „Co Wnioskodawca rozumie pod pojęciem usług turystyki opodatkowanych na zasadach ogólnych? Czy Wnioskodawca pod tym pojęciem rozumie świadczone przez siebie na rzecz innych podmiotów wyłącznie usługi hotelarskie? Co dokładnie składa się na taką usługę, jakie elementy (dostawa towarów i świadczenie usług – jakich?) składowe”, Wnioskodawca odpowiedział, iż pod pojęciem usługi turystyki opodatkowanych na zasadach ogólnych miał na myśli usługi opodatkowane wg zasad ogólnych. Użyto omyłkowo dodatkowo niewłaściwego wyrazu, ponosząc iż podatnik świadczy usługi turystyki opodatkowane na zasadach ogólnych, a winno było być napisane iż : podatnik świadczy usługi opodatkowane na zasadach ogólnych.
    Chodzi o kompleksowe organizowanie konferencji i szkoleń, eventów zgodnie z zawartą umową dla przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą.
    Ponadto Wnioskodawca świadczy także usługi turystyczne opodatkowane zg. z art. 119 ustawy o VAT.
  2. Wnioskodawca nie posiada własnego hotelu.
    Nabywa te usługi od innych podmiotów gospodarczych.
  3. Nabywane przez Wnioskodawcę usługi to:
    • usługi hotelowe PKWiU 55.10.10 Usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe,
    • usługi gastronomiczne PKWiU 56.10.11 Usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach.
  4. Wnioskodawca w ramach usług organizacji konferencji/szkoleń będzie nabywał usługi pomocnicze, takie jak:
    • od przewoźników - transfery na lotniska i do hotelu, gdzie odbywa się konferencja,
    • od restauratorów/sklepów/obiektów zabytkowych - wynajem miejsca na wykonanie scenariusza szkoleniowego,
    • od hoteli - wynajem sal konferencyjnych, nagłośnienia, oświetlenia,
    • od firmy wspierającej rozwój pracowników - usługi konferansjerskie, prowadzenie konferencji, szkoleń, usługa trenerska.
    Z zakupionych usług Wnioskodawca tworzy dla klienta spójną całość w postaci produktu polegającego na kompleksowej organizacji konferencji lub szkoleń,
    Wszystkie usługi pomocnicze nabywane będą od podmiotów trzecich.
    Usługi te wykraczają poza zakres świadczonych zwyczajowo przez hotel. W zależności od umowy zawartej z zamawiającym tj. skala konferencji oraz ilość usług dodatkowych taki też będzie udział w wynagrodzeniu.
  5. W zależności od umowy zawartej z zamawiającym mogą wystąpić dwie sytuacje:
    1. w momencie rezerwacji miejsca hotelowego od razu ustalany jest pakiet usług dodatkowych,
    2. wybór usług dodatkowych jest przedmiotem późniejszych ustaleń.
  6. Zakres usług gastronomicznych bywa różny, może to być tylko śniadanie, śniadanie i obiadokolacja, lub śniadanie, obiad i kolacja.
    Za nabywane usługi gastronomiczne Wnioskodawca otrzymuje fakturę zgodną z zamówieniem.
  7. Świadcząc usługę organizacji konferencji wykonawca zobligowany jest zapewnić zarówno nocleg jak i wyżywienie uczestnikom tej konferencji.
    Zasadniczo wyżywienie odbędzie w miejscu organizacji tej konferencji, czyli hotelu a sporadycznie w zupełnie innym miejscu- restauracji, usytuowanej poza hotelem.
    Każdorazowo w cenie świadczonej usługi konferencyjnej wykonawca musi skalkulować nocleg wraz z wyżywieniem ustalonym zgodnie z preferencjami i potrzebami zamawiającego.
  8. Wnioskodawca organizując konferencje oprócz usług hotelowych i gastronomicznych świadczy dodatkowe usługi.
    Są to transport, wynajem miejsca na wykonanie scenariusza szkoleniowego, wynajem sal konferencyjnych, nagłośnienia, oświetlenia, usługi konferansjerskie, prowadzenie konferencji, szkoleń, usługa trenerska, wydruk materiałów konferencyjnych, zapewnienie systemu rejestracji uczestników, sporządzenie strony www z informacjami o konferencji, wystawienie stoisk.
    Zapotrzebowanie na usługi dodatkowe wynikać będzie z umowy zawartej z zamawiającym i jest uzależnione od jej specyfiki, miejsca, terminu oraz czasu trwania konferencji.
    Usługi dodatkowe nie są celem samym w sobie. Są niezbędne dla wykonania usługi kompleksowej którą jest zorganizowanie konferencji/szkolenia w nowatorskiej formie. Z perspektywy nabywcy najistotniejszym elementem analizowanych świadczeń jest rozwój i wzrost efektywności pracy szkolonych pracowników oraz poprawa komunikacji i ich wzajemnych relacji.
    Tak wiec w celu realizacji kompleksowej usługi organizacji konferencji/szkolenia, są tylko środkiem do lepszej realizacji usługi zasadniczej, a nie istotą świadczenia.
  9. W należności za usługę konferencyjną wliczane są dodatkowe usługi, o których mowa wcześniej. Są niezbędne dla wykonania usługi kompleksowej którą jest zorganizowanie konferencji/szkolenia w nowatorskiej formie.
  10. Dodatkowe usługi dotyczą zarówno konferencji jednodniowych oraz kilkudniowych.
    Każda konferencja kilkudniowa wymaga zarezerwowania noclegów i wyżywienia jest to niezbędne. Posiłki składające się na pełne wyżywienie; śniadanie, obiad, kolacja.
    Menu nie jest takie samo dla każdej konferencji, może być bardziej lub mniej rozbudowane, gdyż zależy to od zamawiającego usługę, który decyduje o jej wyborze.
  11. Organizując konferencje przygotowuje się również jej dokładny godzinowy program, jednak nie ma systemu kar za nie skorzystanie z któregoś ze świadczeń.
    Np. Jeżeli któryś z uczestników konferencji ma życzenie dotrzeć na miejsce konferencji własnym środkiem transportu na własny koszt.
  12. Zdarzają się konferencję bez usług dodatkowych, a co decyduję o wyborze oferty zleceniodawca najczęściej określa w zapytaniu ofertowym.
  13. Jeżeli zamawiający określi że usługi dodatkowe są niezbędne żeby zrealizować konferencje w sposób zgodny z zamówieniem wtedy zapewnienie usług dodatkowych przez zleceniobiorcę jest niezbędne do zrealizowania konferencji oraz do wyboru wykonawcy konferencji.
  14. Dodatkowe usługi są oferowane i łącznie i osobno wszystko zależy od zapytania, czy też briefu wysłanego przez zamawiającego i określającego jaki zakres prac musi zaoferować zleceniobiorca i jakie usługi musi zapewnić uczestnikom konferencji.
  15. Celem i skutkiem realizacji ww. konferencji jest uzyskanie przez firmę - zamawiającego wymiernych korzyści, np. zwiększenie sprzedaży produktów, wzrost motywacji i efektywności pracowników, poprawa komunikacji i relacji w pracy między pracownikami.
    Wykonawca tworzy scenariusz i plan spotkania szkoleniowego tak, by klient w odpowiednich warunkach mógł przeprowadzić i osiągnąć cel szkolenia. Każdorazowo zawierana jest umowa o treści, z której wynika, że przedmiotem usług jest organizacja i obsługa konferencji lub szkolenia.
  16. Wszystkie usługi oferowane w działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę świadczone są na rzecz podmiotów gospodarczych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółce przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków dokumentujących zakup usług gastronomicznych oraz usług hotelowych nabywanych w związku z świadczeniem usług turystyki opodatkowanych na zasadach ogólnych nabywanych w związku z organizacją konferencji dla podmiotów zewnętrznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, z treści powołanego przepisu Spółka wysuwa wniosek, że przysługuje jej pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupu usług gastronomicznych oraz usług hotelowych.

Spółka dokonując zakupu usług gastronomicznych oraz hotelowych na poczet świadczenia usług turystyki, które nie są opodatkowane na zasadach art. 119 ustawy VAT oraz na poczet organizacji kompleksowych konferencji, korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego, z uwagi na treść art. 176 dyrektywy 112, nadal ma prawo do odliczeń określonych w uchylonym przepisie.

Zagadnienie będące przedmiotem zapytania było już rozstrzygane przez Naczelny Sąd Administracyjny: wyrok z dnia 4 września 2009 r., IFSK 1252/07 oraz 20 czerwca 2011 r, I FSK 897/10, orzeczenia dostępne w bazie CBOSA. W orzeczeniach tych jednolicie i konsekwentnie przyjmowano, że usługi hotelarskie, w ramach których świadczone są tylko usługi, bez usług dodatkowych właściwych biurom podróży (np. transport, zakwaterowanie, organizacja wypoczynku), są usługami turystyki, o których mowa w art. 88 ust.1 pkt 4 lit. a) ustawy o VAT.

Również wyrok w podobnej sprawie wydał Naczelny Sąd Administracyjny IFSK 763/14 .

Za powyższym sposobem rozumienia analizowanej normy przemawia nie tylko wykładnia językowa, czy też systemowa, ale przede wszystkim wykładnia celowościowa. Istota podatku od wartości dodanej sprowadza się bowiem do tego, że podatek obciąża ostatecznego konsumenta a nie podmioty, które uczestniczą we wcześniejszych, poprzedzających konsumpcje, fazach obrotu. Ci mogą bowiem rozliczyć podatek naliczony, którego to prawa pozbawić ich może tylko wyraźna regulacja ustawowa pozostająca w zgodzie z dyrektywami Unii Europejskiej. Podstaw takowych nie dostarcza zatem prawidłowo interpretowany przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Zatem niedopuszczalna jest sytuacja, że podatnik prowadzący działalność hotelową nabywając usługi gastronomiczne w celu ich odsprzedaży na rzecz swoich kontrahentów, pozbawiony byłby prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych usług. W ten sposób ciężar ekonomiczny podatku poniósłby nie ostateczny konsument, jakim jest gość hotelowy, a przedsiębiorca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że ze względu na wyjaśnienia Wnioskodawcy zawarte w uzupełnieniu wniosku tut. organ przyjmuje, że zarówno pytanie jak i stanowisko Wnioskodawcy nie odnosi się do usług turystyki lecz do usług kompleksowej organizacji konferencji, szkoleń i eventów.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicja dostawy towarów zawarta została w art. 7 ust. 1 ustawy, zgodnie z którą, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 % stosownie do art. 146a pkt 2.

Generalna zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem, stosownie do cytowanego art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Powyższa reguła wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób. Oznacza to, że w przypadku usług noclegowych i gastronomicznych ma zastosowanie ograniczenie możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony poza ww. wyjątkiem.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, czynny podatnik VAT, świadczy m.in. usługi kompleksowej organizacji konferencji, na którą składają się czynności takie jak zakwaterowanie w hotelu, pełne wyżywienie uczestników konferencji, wynajem sal wraz ze sprzętem technicznym. Chodzi o kompleksowe organizowanie konferencji i szkoleń, eventów zgodnie z zawartą umową dla przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka nabywa te usługi od podmiotu zewnętrznego. Usługi hotelowe oraz usługi gastronomiczne są udokumentowane fakturami wystawionymi na rzecz Spółki przez inne firmy, podatników VAT a następnie odsprzedawane przedsiębiorcom dla których konferencje te są organizowane.

Wnioskodawca nie posiada własnego hotelu. Nabywa te usługi od innych podmiotów gospodarczych.

Nabywane przez Wnioskodawcę usługi to:

  • usługi hotelowe PKWiU 55.10.10 Usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe,
  • usługi gastronomiczne PKWiU 56.10.11 Usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach.

Wnioskodawca w ramach usług organizacji konferencji/szkoleń będzie nabywał usługi pomocnicze.

Z zakupionych usług Wnioskodawca tworzy dla klienta spójną całość w postaci produktu polegającego na kompleksowej organizacji konferencji lub szkoleń.

Wszystkie usługi pomocnicze nabywane będą od podmiotów trzecich.

W zależności od umowy zawartej z zamawiającym mogą wystąpić dwie sytuacje:

  • w momencie rezerwacji miejsca hotelowego od razu ustalany jest pakiet usług dodatkowych,
  • wybór usług dodatkowych jest przedmiotem późniejszych ustaleń.

Zakres usług gastronomicznych bywa różny, może to być tylko śniadanie, śniadanie i obiadokolacja, lub śniadanie, obiad i kolacja.

Za nabywane usługi gastronomiczne Wnioskodawca otrzymuje fakturę zgodną z zamówieniem.

Świadcząc usługę organizacji konferencji wykonawca zobligowany jest zapewnić zarówno nocleg jak i wyżywienie uczestnikom tej konferencji.

Wnioskodawca organizując konferencje oprócz usług hotelowych i gastronomicznych świadczy dodatkowe usługi.

Zapotrzebowanie na usługi dodatkowe wynikać będzie z umowy zawartej z zamawiającym i jest uzależnione od jej specyfiki, miejsca, terminu oraz czasu trwania konferencji

Usługi dodatkowe nie są celem samym w sobie. Są niezbędne dla wykonania usługi kompleksowej którą jest zorganizowanie konferencji/szkolenia w nowatorskiej formie.

Każda konferencja kilkudniowa wymaga zarezerwowania noclegów i wyżywienia jest to niezbędne. Posiłki składające się na pełne wyżywienie; śniadanie, obiad, kolacja.

Zdarzają się konferencje bez usług dodatkowych, a co decyduje o wyborze oferty zleceniodawca najczęściej określa w zapytaniu ofertowym.

Dodatkowe usługi są oferowane i łącznie i osobno wszystko zależy od zapytania, czy też briefu wysłanego przez zamawiającego i określającego jaki zakres prac musi zaoferować zleceniobiorca i jakie usługi musi zapewnić uczestnikom konferencji.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków dokumentujących zakup usług gastronomicznych oraz usług hotelowych nabywanych w związku z świadczeniem usług organizacji konferencji dla podmiotów zewnętrznych.

W odniesieniu do sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę należy zauważyć, że z dniem 1 grudnia 2008 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), która w art. 1 pkt 43 lit. a) uchyliła przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem przypadków, gdy usługi te zostały nabyte przez podatników świadczących usługi turystyki, jeżeli w skład usługi turystyki, opodatkowanej na zasadach innych niż określone w art. 119, wchodzą usługi noclegowe lub gastronomiczne albo jedne i drugie.

Powyższa zmiana miała na celu dostosowanie przepisów krajowych do norm europejskich w tym zakresie i wiązała się przede wszystkim ze zmianą – od dnia 1 stycznia 2008 r. – art. 119 ustawy o VAT, wprowadzoną art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 192 poz. 1382).

Należy wskazać, że od 1 maja 2004 r. Polska stała się stroną Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wobec czego zobowiązała się przestrzegać postanowień traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez Instytucje Wspólnoty na zasadach określonych w tych traktatach. System prawny Wspólnoty Europejskiej obejmuje prawo pierwotne, czyli traktaty założycielskie i podstawowe zasady prawne oraz prawo pochodne tworzone przez organy Wspólnoty. W stosunku do prawa pierwotnego zastosowanie ma zasada pierwszeństwa oraz bezpośredniego stosowania. Jednakże przepisy takie jak dyrektywy, które nie są wystarczająco precyzyjne i bezwarunkowe, nie odznaczają się bezpośrednią skutecznością. Adresatami dyrektyw są wyłącznie państwa i nie mogą być one kierowane do innych podmiotów prawa – osób fizycznych i prawnych. Zasadą jest, że dyrektywy nie obowiązują bezpośrednio w wewnętrznych porządkach prawnych, a ich istotą jest to, że wyznaczają rezultat, jaki ma zostać osiągnięty, natomiast wybór środków mających służyć jego realizacji został pozostawiony swobodnej decyzji państw członkowskich. Do dziś Rada Unii Europejskiej nie podjęła decyzji, jakie wydatki nie będą uprawniały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Zgodnie z zapisem art. 176 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1), do czasu kiedy powyższe zasady zostaną wprowadzone w życie, Państwa Członkowskie mogą utrzymać wszelkie wyłączenia przewidziane w ich regulacjach krajowych w chwili wejścia w życie niniejszej Dyrektywy.

Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia usług hotelowych i gastronomicznych. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu do podatku naliczonego, pod warunkiem, że ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie wejścia w życie Szóstej Dyrektywy. W przypadku Polski Szósta Dyrektywa Rady weszła w życie w dniu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, tj. w dniu 1 maja 2004 r. Przepisy wdrażające Szóstą Dyrektywę Rady w związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej zostały wprowadzone ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535), która weszła w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, tj. w dniu 20 kwietnia 2004 r., z tym, że przepisy m.in. art. 86-89 stosowane są od 1 maja 2004 r.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), a konkretnie art. 25 ust. 1 pkt 3b, podatnicy również nie mieli prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług noclegowych i gastronomicznych.

Zatem przepisy w zakresie odliczania podatku od towarów i usług przy nabyciu usług noclegowych i gastronomicznych (w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 11 marca 2004 r.), obowiązywały w dniu wejścia w życie przepisów Szóstej Dyrektywy Rady w Polsce.

A zatem ograniczenie odliczenia wynikające z art. 88 ustawy było przewidziane w prawie polskim przed datą przystąpienia do Unii Europejskiej co wynika z tego, że tekst ustawy o podatku od towarów i usług został ogłoszony dnia 5 kwietnia 2004 r., zatem uregulowania z art. 88 zostały już przewidziane w jej treści, skutkiem czego było formalne wypełnienie wymagań z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że Państwa Członkowskie mogą utrzymać w mocy wszystkie wyjątki określone w przepisach krajowych obowiązujące w momencie wejścia w życie Dyrektywy, nawet jeśli Rada nie zadecydowała w wyznaczonym terminie, które wydatki nie uprawniają do odliczenia (wyrok z 5 października 1999 r. sygn. C- 305/97). Za „niedozwolone odstępstwo” w rozumieniu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy Trybunał uznał natomiast tylko każdą zmianę dokonaną po wejściu w życie VI Dyrektywy, która zwiększa zakres wyłączeń, które obowiązywały bezpośrednio przed tą zmianą (por. wyrok z dnia 14 czerwca 2001 r. sygn. C-40/00).

Mając na uwadze treść art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy, jeśli w momencie akcesji państwa – w tym wypadku – Polski, obowiązywało ograniczenie prawa do odliczenia na podstawie prawa krajowego, nie stanowi ono naruszenia prawa wspólnotowego (wyrok z dnia 11 września 2008 r. sygn. C-155/01).

W ocenie tut. Organu zmiany art. 119 i w konsekwencji art. 88 ust. 1 pkt 4 nie można uznać za naruszenie wynikającej z art. 176 Dyrektywy 2006/112/WE klauzuli stand still, ponieważ zakaz pogarszania sytuacji podatników w zakresie wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczyć może tylko takich sytuacji, w których państwo członkowskie ogranicza odliczenie podatku naliczonego od określonych wydatków co do zasady dopuszczalne w świetle przepisów Dyrektywy 2006/112/WE. Natomiast zgodnie z art. 310 Dyrektywy 2006/112/WE „VAT naliczany biurom podróży przez innych podatników z tytułu transakcji, o których mowa w art. 307, i które dokonywane są dla bezpośredniej korzyści turysty, nie podlega odliczeniu ani zwrotowi w żadnym państwie członkowskim”.

Tak więc dopiero obecne brzmienie art. 88 ust. 1 pkt 4 i art. 119 ustawy stanowi właściwą implementację przepisów wspólnotowych.

Również orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-308/96 pomiędzy The Howden Court Hotel a Commissioners of Customs and Excise (Wielka Brytania) przemawia za tym, że podmiot prowadzący hotel nie może niejako „z urzędu” uznawać, że świadczy usługi turystyczne, jeżeli oferuje wyłącznie usługę hotelową, a nie usługę kompleksową, której jednym z elementów jest nocleg. Powyższa sprawa dotyczyła kryteriów, które powinny decydować o tym, czy czynności dokonywane przez podatnika VAT, niebędącego biurem podróży w potocznym rozumieniu, powinny być opodatkowane zgodnie z artykułem 26 VI Dyrektywy (obecnie 306 – 310 dyrektywy 2006/112/WE). Trybunał orzekł, że artykuł 26 VI Dyrektywy ma zastosowanie również do tych podmiotów, które nie są formalnie biurami podróży, ale oferują zorganizowany wypoczynek we własnym imieniu i w tym celu nabywają usługi od innych podatników. Zdaniem Trybunału, artykuł 26 VI Dyrektywy ma zastosowanie do podatnika będącego właścicielem hotelu, który w zamian za cenę obejmującą pakiet usług w sposób ciągły oferuje swoim klientom, poza zakwaterowaniem, również np. transport oraz wycieczki autokarowe, w sytuacji gdy usługi transportowe nabywane są od innego podatnika.

„Turystyka” to wyjazdy wypoczynkowe (zorganizowane lub indywidualne) połączone z rekreacją i rozrywką. Natomiast nocleg, zgodnie z definicją Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994r.), to wypoczynek nocny, zwłaszcza poza domem w podróży; miejsce tego wypoczynku; noclegowy – przymiotnik od nocleg; nocować to spędzać noc, spać przez noc, mieć gdzieś nocleg, nocować w hotelu, w namiocie, w stodole, pod gołym niebem, nocować u kogoś.

Należy zatem stwierdzić, że „usługa hotelarska” może stanowić integralny składnik kompleksowego świadczenia, jakim jest „usługa turystyczna”, jednak zakres przedmiotowy obu pojęć nie jest tożsamy.

Usługa noclegowa może być również realizowana także poza usługami turystyki. Nie każde bowiem świadczenie usługi noclegowej mieści się w ramach usług turystyki. Do usług turystyki nie można zaliczyć świadczenia usług hotelowych nie pozostających w związku z wypoczynkiem, rekreacją, odwiedzinami niezależnie od tego, czy mają one charakter indywidualny czy zorganizowany.

W świetle powyższych stwierdzeń nie można samych usług hotelowych utożsamiać z usługami turystki, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008 r., gdyż stanowią one usługi o odmiennym charakterze.

W przedmiotowym przypadku Spółka wskazuje, że świadczy usługę organizacji konferencji, na którą składają się takie elementy jak m.in. usługi gastronomiczne i hotelowe nabywane od innych podmiotów gospodarczych. Są to usługi hotelowe, sklasyfikowane w PKWiU 55.10.10 jako „Usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe” oraz usługi gastronomiczne sklasyfikowane w PKWiU 56.10.11 jako „Usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach.”

Usługi hotelowe oraz usługi gastronomiczne są udokumentowane fakturami wystawionymi na rzecz Spółki przez inne firmy, podatników VAT a następnie odsprzedawane przedsiębiorcom dla których konferencje te są organizowane.

Jednocześnie Wnioskodawca nie posiada własnego hotelu.

Zatem w niniejszej sprawie po stronie nabywcy usług mamy do czynienia z podmiotem gospodarczym nabywającym usługę organizacji konferencji, a nie z turystą, gdyż Wnioskodawca świadczy usługę organizacji konferencji, w ramach której nabywa m.in. usługi hotelowe oraz gastronomiczne, a nie wykonuje na rzecz nabywcy świadczenia stanowiącego usługę turystyczną w rozumieniu ustawy o VAT.

Natomiast świadczone przez Wnioskodawcę usługi turystyki, jak wskazał wnioskodawca są opodatkowane według zasad z art. 119 ustawy o VAT.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dotyczących nabycia usługi gastronomicznej i noclegowej (hotelowej), gdyż obowiązujące przepisy zarówno ustawy o VAT, jak i Dyrektywy nie zezwalają na takie odliczenie. Ponadto Wnioskodawca nie świadczy usług turystycznych, lecz wyłącznie usługę organizacji konferencji w ramach której nabywa m.in. usługi hotelowe oraz gastronomiczne.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupu usług gastronomicznych oraz usług hotelowych, należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu natomiast do wskazanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądowych należy zauważyć, że istnieje także orzecznictwo potwierdzające prawidłowość stanowiska zajętego przez tut. Organ w niniejszej interpretacji.

Przykładowo można wskazać wyroki odnoszące się do jednej sprawy, gdzie najpierw WSA uchylił interpretację organu, lecz następnie po orzeczeniu NSA, ponownie rozpatrując sprawę WSA oddalił skargę podatnika – sygn. akt I SA/Bk 137/09, sygn. akt I FSK 1454/09 i sygn. akt I SA/Bk 731/10; czy też sprawa rozstrzygnięta wyrokami sygn. akt III SA/Wa 1900/09, sygn. akt I FSK 1036/10, jak i sygn. akt I SA/Wr 854/12.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj