Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.1080.2016.1.AB
z 10 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 grudnia 2016 r., który w tym samym dniu wpłynął do Organu za pośrednictwem platformy e-puap, uzupełnionym 23 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia, czy w przypadku zbycia gruntów i budynków użytkowanych przez Spółkę, kosztem podatkowym ich uzyskania na potrzeby ustalenia dochodu do opodatkowania będzie wartość wydatków poniesionych na ich nabycie i wytworzenie pomniejszona o wartość dokonanych do daty sprzedaży odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy Spółka dokonywała od tych składników odpisów amortyzacyjnych przez zastosowanie obniżonej stawki amortyzacji (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2016 r. za pośrednictwem platformy e-puap wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia, czy w przypadku zbycia gruntów i budynków użytkowanych przez Spółkę, kosztem podatkowym ich uzyskania na potrzeby ustalenia dochodu do opodatkowania będzie wartość wydatków poniesionych na ich nabycie i wytworzenie pomniejszona o wartość dokonanych do daty sprzedaży odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy Spółka dokonywała od tych składników odpisów amortyzacyjnych przez zastosowanie obniżonej stawki amortyzacji.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) w dniu 21 grudnia 2012 r. uzyskał Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Spółka należy do Grupy Kapitałowej X i została powołana w celu m.in. świadczenia wysokiej jakości kompleksowej obsługi logistycznej i magazynowej przy wykorzystaniu nowoczesnych metod zarządzania i technologii IT.

Zgodnie z treścią Zezwolenia Spółka uzyskała zgodę na prowadzenie działalności na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie SSE określonych w następujących pozycjach PKWiU Głównego Urzędu Statystycznego m.in.:

• Transport drogowy towarów (klasa 49.41);
• Magazynowanie i przechowywanie towarów (klasa 52.10) z wyłączeniem podkategorii 52.10.13 - magazynowanie i przechowywanie ziaren zbóż, a także z wyłączeniem działalności gospodarczej na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy prawo energetyczne;
• Usługi wspomagające transport lądowy (52.21) z wyłączeniem podkategorii 52.21.25 - usługi holowania w transporcie drogowym.
  
  

Spółka jest dużym przedsiębiorcą, w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z odrębnymi przepisami.

W ramach realizacji warunków do udzielenia pomocy Spółka poniosła wydatki na zakup gruntów i nakłady budowlane na budynki i budowle, poniesione w okresie inwestowania. Zrealizowane przez Spółkę inwestycje zostały następnie przeniesione z inwestycji na aktywa oraz ujęte w prowadzonej w Spółce ewidencji środków trwałych.

Spółka zamierza dokonać podziału posiadanej nieruchomości gruntowej, a następnie w odniesieniu do tak wydzielonej części przeprowadzić transakcję tzw. leasingu zwrotnego, tj. dokona sprzedaży firmie leasingowej i na podstawie umowy leasingowej (leasing finansowy) będzie ją dalej wykorzystywać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka zamierza przeprowadzić transakcję leasingu zwrotnego gruntu i naniesień (budynków i budowli) przed upływem:

1. 5 letniego okresu, o którym mowa w § 6 Rozporządzenia oraz
2. okresu ponoszenia wydatków kwalifikowanych wskazanych w zezwoleniu.
   
   

W tym celu Spółka wystąpiła do Zarządu SSE z wnioskiem o zmianę zezwolenia, wskazując, że wydatki inwestycyjne w kwocie wynikającej z zezwolenia Spółka poniosła na ruchomy majątek trwały oraz tę część nieruchomości, która nie zostanie objęta leasingiem zwrotnym oraz będzie ponosiła wydatki inwestycyjne w postaci kosztów leasingu do czasu upływu nowego terminu ponoszenia wydatków kwalifikowanych.

Umowa leasingu nieruchomości zostanie zawarta na czas oznaczony, nie krótszy niż 10 lat. Odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie leasingu dokonywać będzie Spółka, zgodnie z art. 17f ust. 1 ustawy o PDOP. Spółka w ramach planowanej transakcji nie zbędzie rozmieszczonych w użytkowanych pomieszczeniach maszyn i innych urządzeń, które nadal będą wykorzystywane do prowadzenia działalności w zakresie udzielonego jej zezwolenia strefowego. Zmiana formy prawnej użytkowania nieruchomości z własności na umowę leasingu finansowego nie spowoduje cofnięcia Spółce zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w ramach SSE. Nie spowoduje to także zmiany kwalifikacji poniesionych przez Spółkę wydatków na nabycie majątku ruchomego oraz tę część nieruchomości, która nie zostanie objęta leasingiem zwrotnym. W odniesieniu natomiast do pozostałej części nieruchomości, która zostanie objęta leasingiem zwrotnym nastąpi zmiana kwalifikacji wydatków inwestycyjnych z wydatków na nabycie na koszty ponoszone z tytułu umowy leasingu. Jako że kwota przyznanej pomocy publicznej przed dokonaniem planowanej transakcji nie przekroczy kwoty maksymalnej pomocy publicznej skalkulowanej w oparciu o ruchomy majątek trwały oraz tę część nieruchomości, która nie zostanie objęta leasingiem zwrotnym, zmiana zezwolenia nie spowoduje konieczności korekty wcześniejszych rozliczeń w zakresie w jakim art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, zwalnia określony dochód z opodatkowania.

Według informacji posiadanych przez Spółkę czynności planowane do podjęcia przez Spółkę nie będą skutkować cofnięciem zezwolenia Spółce na prowadzenie działalności na terenie SSE.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku zbycia gruntów i budynków użytkowanych przez Spółkę, kosztem podatkowym ich uzyskania na potrzeby ustalenia dochodu do opodatkowania będzie wartość wydatków poniesionych na ich nabycie i wytworzenie pomniejszona o wartość dokonanych do daty sprzedaży odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy Spółka dokonywała od tych składników odpisów amortyzacyjnych przez zastosowanie obniżonej stawki amortyzacji, niższej niż wynikająca z Załącznika nr 1 do ustawy o PDOP? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zbycia gruntów i budynków użytkowanych przez Spółkę, kosztem podatkowym ich uzyskania na potrzeby ustalenia wartości dochodu do opodatkowania będzie wartość wydatków poniesionych na ich nabycie i wytworzenie pomniejszona o wartość dokonanych do daty sprzedaży odpisów amortyzacyjnych, także w przypadku gdy Spółka nie dokonywała od tych składników odpisów amortyzacyjnych z uwagi na zastosowanie obniżonej stawki 0% do ich amortyzacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawa o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Zgodnie zaś z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Co za tym idzie, do kosztów uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych zalicza się wydatki na ich nabycie lub wytworzenie (zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami), pomniejszone o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1.

W konsekwencji, ustawa o PDOP umożliwia zaliczenie kosztów nabycia (wytworzenia) danego środka, jako kosztu uzyskania przychodów poprzez:

• dokonanie odpisów amortyzacyjnych,
• uznanie za koszt podatkowy niezamortyzowanej części w momencie uzyskania przychodu z tytułu ich zbycia.
  
  

Odpisy amortyzacyjne są, co do zasady, dokonywane przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad określonych w ustawie o PDOP (art. 16a i nast. ustawy o PDOP). Jednocześnie, art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, przyznaje podatnikom prawo zastosowania obniżonych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych. Podatnik może dokonać zmiany stawki poprzez jej zmniejszenie, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Z takiej też możliwości skorzystała również Spółka. W praktyce część stawek amortyzacyjnych została przez Spółkę obniżona również do poziomu 0%. Taka decyzja Spółki została potwierdzona w otrzymanej przez Spółkę indywidualnej interpretacji z 7 lutego 2014 r., Znak: IPTPB3/423-416/13-6/PM.

Co istotne, przepisy nie przewidują odrębnej regulacji w przypadku sprzedaży środków trwałych, do których stosowane są obniżone stawki amortyzacyjne, tym samym formuła ta będzie miała zastosowanie również w tej sytuacji.

W konsekwencji, Spółka będzie miała prawo do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu wartości początkowej pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne wg przyjętych przez siebie stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych w tym stawki 0%.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego wydanych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 26 lutego 2016 r. IBPB-1-1/4510-256/15/ZK: Zastosowanie formuły w przypadku stosowania obniżonych stawek amortyzacyjnych nie spowoduje wykazania większej łącznej wysokości kosztów uzyskania przychodów, a jedynie skutkować będzie odroczeniem w czasie momentu zaliczenia kosztów nabycia (wytworzenia) środka trwałego, jako kosztów uzyskania przychodów. Przykładowo w przypadku zastosowania stawki obniżonej do 1% (w przypadku standardowej stawki amortyzacji 10%) cześć kosztów nabycia (wytworzenia) zostanie zaliczona jako koszty uzyskania przychodu w postaci odpisów amortyzacyjnych (x = 1%), a pozostała część (100 - x) w momencie sprzedaży (np. w przypadku sprzedaży po jednym roku - 99%). Gdyby w tej samej sytuacji stosować standardową stawkę amortyzacji cześć kosztów nabycia (wytworzenia) zaliczona jako koszt uzyskania przychodu w postaci odpisu amortyzacyjnego, wyniesie 10%, a pozostała cześć - tj. 90% w momencie sprzedaży. W konsekwencji, w obu przypadkach suma kwot zaliczonych jako koszty uzyskania przychodu wyniesie tyle samo, tj. 100% kosztu nabycia (wytworzenia).
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 grudnia 2014 r., Znak: ILPB4/423-467/14-2/DS.: (...) w momencie sprzedaży, bądź likwidacji wybranych środków trwałych, Spółka będzie miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie pomniejszonym o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi). Spółka będzie miała to prawo także w sytuacji, gdy z uwagi na odmienne stawki amortyzacji przyjęte dla potrzeb podatkowych i rachunkowych, podatkowa wartość netto będzie różnić się od księgowej wartości netto danych aktywów.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1-3 i 5 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.