Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.57.2017.1.AB
z 27 czerwca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 8 maja 2017 r. (data wpływu 15 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych korzystania przez menedżerów z zasobów i składników majątku Spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych korzystania przez menedżerów z zasobów i składników majątku Spółki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, Wnioskodawca zobowiązany był zawrzeć z członkami organu zarządzającego kontrakty menedżerskie (dalej: „menedżerami”).

Strony umowy/kontraktu zgodnie postanowiły, że niezależnie od postanowień umowy, łączy je stosunek korporacyjny Spółki, którego źródłem jest powołanie menedżera jako osoby fizycznej w skład Zarządu. Stosunek korporacyjny Spółki stanowi przyczynę zawarcia niniejszej umowy. Wolą Spółki, a zarazem obowiązkiem menedżera, który menedżer przyjmuje, jest wykonywanie postanowień niniejszej umowy z uwzględnieniem zasad obowiązujących w Spółce dotyczących pełnienia funkcji w Zarządzie.

Menedżer jest członkiem ww. organu zarządzającego (członkiem Zarządu Spółki). Zgodnie z zawartym kontraktem menedżerskim, menedżer zobowiązuje się do prowadzenia spraw Spółki w stosunkach wewnętrznych i zewnętrznych, co obejmuje w szczególności:

  1. racjonalne gospodarowanie majątkiem Spółki i zapewnienie jego ochrony;
  2. podejmowanie czynności sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem spraw Spółki;
  3. współdziałanie z pozostałymi organami Spółki i wykonywanie ich uchwał, wiążących dla Zarządu na podstawie obowiązujących przepisów prawa lub Statutu;
  4. współdziałanie z pozostałymi członkami Zarządu, w tym z uwzględnieniem wewnętrznego podziału obowiązków;
  5. podejmowanie właściwych działań zarządczych w celu wdrażania strategii oraz proponowanie jej zmiany w każdym uzasadnionym przypadku;
  6. prowadzenie racjonalnej i zgodnej z przyjętymi założeniami polityki kadrowej;
  7. dbanie o terminowość regulowania przysługujących Spółce wierzytelności oraz regulowanie zobowiązań Spółki.

Zgodnie z umową menedżer wykonuje obowiązki w siedzibie Spółki oraz w razie potrzeby w innych miejscach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i poza jej granicami, przy czym realizacja umowy poza siedzibą Spółki nie może zakłócać jej płynnego funkcjonowania. Jak wynika z umowy menedżer zobowiązuje się do wykonywania umowy osobiście, bez względu na to czy działa w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. W umowie określono m.in. zasady wypłaty wynagrodzeń menedżerowi, które składa się z wynagrodzenia stałego i wynagrodzenia zmiennego. Wynagrodzenie stałe za dany miesiąc będzie wypłacane przez Spółkę nie później niż w ciągu 14 dni od doręczenia Spółce prawidłowo wystawionego rachunku. Wynagrodzenie zmienne menedżera wynosi do 50% wynagrodzenia stałego w poprzednim roku obrotowym, dla którego dokonywane jest obliczenie wysokości przysługującego wynagrodzenia zmiennego. Wynagrodzenie zmienne przysługuje Menedżerowi wyłącznie po spełnieniu następujących przesłanek:

  1. zatwierdzenia sprawozdania finansowego oraz sprawozdania Zarządu z działalności Spółki za rok obrotowy, za który wynagrodzenie przysługuje;
  2. udzielenia przez Walne Zgromadzenie członkowi Zarządu absolutorium z wykonania przez niego obowiązków za poprzedni rok obrotowy, przedłożenie przez Zarząd sprawozdania z wykonania celów zarządczych;
  3. podjęcia przez Radę Nadzorczą uchwały w sprawie wykonania celów zarządczych i ustalenia wysokości należnej wypłaty wynagrodzenia zmiennego.

Ponadto, Spółka zobowiązała się udostępnić menedżerowi, jako członkowi Zarządu odpowiednią infrastrukturę, a menedżer zobowiązuje się korzystać z powierzonych mu środków i udostępnionej infrastruktury zgodnie z wymaganiami Spółki. Obowiązkiem Spółki jest udostępnienie na koszt Spółki:

  • infrastruktury biurowej i organizacyjnej zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce dla członków Zarządu Spółki;
  • środków komunikacji elektronicznej umożliwiających porozumiewanie się na odległość (w tym telefon komórkowy i przenośny komputer, a także inne niezbędne urządzenia elektroniczne);
  • środków transportu, w tym samochodu służbowego;
  • innych narzędzi/zasobów, niezbędnych do realizacji niniejszej umowy.

Zgodnie z umową pokrywanie przez Spółkę kosztów, o których mowa powyżej, nie stanowi wynagrodzenia menedżera, ani innego rodzaju świadczeń na rzecz menedżera, lecz stanowi koszt Spółki, wynikający z obowiązku pokrywania kosztów pełnienia przez menedżera funkcji członka Zarządu z tytułu stosunku korporacyjnego Spółki, o którym mowa powyżej. Menedżer w celu wykonywania umowy uprawniony jest do korzystania z gabinetu wyposażonego w sprzęt biurowy oraz obsługi sekretarskiej i sali konferencyjnej, przeznaczonej dla członków Zarządu.

Ponadto, Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy z tytułu nieodpłatnego udostępnienia menedżerowi infrastruktury biurowej i organizacyjnej oraz składników majątkowych, tj. telefonu, laptopa, samochodu (itp.) Wnioskodawcy po stronie menedżerów powstaje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu i Spółka zobowiązana będzie z tego tytułu do pobrania zaliczki na podatek dochody od osób fizycznych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego menedżerowie poza wynagrodzeniem podstawowym uzyskują nieodpłatnie od Spółki, dla której w ramach kontraktu świadczą swoje usługi, świadczenia niepieniężne, tj. zapewnienie infrastruktury biurowej i organizacyjnej zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce dla członków Zarządu Spółki. Spółka zobowiązana jest zapewnić menedżerom środki komunikacji elektronicznej umożliwiające porozumiewanie się na odległość (w tym telefon komórkowy i przenośny komputer, a także inne niezbędne urządzenia elektroniczne); środki transportu, w tym samochód służbowy oraz inne narzędzia niezbędne do realizacji umowy.

Infrastruktura przedsiębiorstwa Spółki (telefony, komputery, pomieszczenia biurowe wraz z ich wyposażeniem oraz samochód służbowy), którym zarządza menedżer, nie jest przez niego wykorzystywana do jego celów osobistych, a wyłącznie do celów służbowych. Otrzymując możliwość korzystania z samochodu, komputera, telefonu lub innego składnika majątkowego, udostępnionego przez zarządzaną Spółkę, menedżer jest jednocześnie zobowiązany do wykonywania określonych czynności (zadań) w imieniu i na rzecz Spółki.

W odniesieniu do okoliczności towarzyszących realizacji funkcji zarządzania Spółką przez menedżera na terenie biura Spółki i poza nim, z wykorzystaniem infrastruktury wchodzącej w skład przedsiębiorstwa tej Spółki, tak długo, dopóki omawiana infrastruktura wykorzystywana jest wyłącznie w toku działalności i na potrzeby Spółki, nie można mówić o powstaniu przychodu po stronie menedżera.

Zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm., dalej: „updof”), do przychodów z działalności wykonywanej osobiście zalicza się przychody uzyskane m.in. na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej (…).

Jednocześnie art. 11 ust. 1 updof stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 oraz art. 20 ust. 3 ustawy (winno być: art. 19, art. 25b i art. 30f,), są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z literalnej wykładni ostatniego z powołanych przepisów, aby wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń stanowiła przychód, świadczenia te muszą zostać faktycznie otrzymane przez osobę, na rzecz której są dokonywane.

Taką interpretację potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 lutego 1997 r., sygn. akt SA/Sz 1191/1996, zgodnie z którym „z redakcji przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.) wynika, że do świadczeń w naturze odnosi się wyłącznie pojęcie „otrzymanych”. Zatem przychodem, w rozumieniu art. 11 ust. 1 będą wyłącznie wartości otrzymanych świadczeń w naturze, a nie - jak wymaga tego przepis w stosunku do pieniędzy i wartości pieniężnych - również postawionych do dyspozycji podatnika.”

Identyczne stanowisko zostało wyrażone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 września 2009 r., sygn. akt II FSK 536/08.

W interpretacji indywidualnej z 2 lipca 2013 r., nr IPPB2/415-353/13-2/MG, czytamy, że „dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.”

Powyższe stanowisko zostało w pełni podzielone również w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 30 czerwca 2008 r., nr IPPB1/415-379/08-2/AJ. Minister Finansów, działając za pośrednictwem organu upoważnionego - Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, wyraźnie stwierdził w powołanej interpretacji, że „wartość wydatków ponoszonych przez Spółkę związanych z udostępnieniem menedżerowi składników majątkowych (w celu realizacji zadań służbowych) oraz ich eksploatacją nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu Ustawy o PIT.” Stanowisko to Minister Finansów argumentował w następujący sposób:

„W przedstawionym stanie faktycznym, infrastruktura przedsiębiorstwa Spółki (w tym komputery, telefony, samochody, pomieszczenia biurowe wraz z ich wyposażeniem), którym zarządza Prezes Zarządu nie jest przez niego wykorzystywana dla jego celów osobistych (jest wykorzystywana do celów służbowych). Wnioskodawca otrzymując możliwość korzystania z samochodu, komputera, telefonu lub innego składnika majątkowego, udostępnionego przez zarządzaną spółkę, jednocześnie zobowiązany jest do wykonywania określanych czynności (zadań) w imieniu i na rzecz Spółki. Wobec powyższego uznać należy, iż Wnioskodawca nie uzyskuje przychodów z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani z tytułu udostępnienia przez Spółkę przedmiotowych składników majątkowych, ani tytułu pokrycia kosztów eksploatacyjnych (związanych z nabyciem paliwa do samochodu, usług telekomunikacyjnych itp.), ani też usług sekretarskich.”

W świetle powołanych wyroków i interpretacji stwierdzić należy, że na gruncie przepisu art. 11 ust. 1 updof, podstawową przesłanką powstania przychodu jest fakt otrzymania świadczenia. Konsekwentnie zaś, stawianie tezy o powstaniu przychodu z tytułu świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń u podatnika, który nie jest beneficjentem tych świadczeń (tzn. nie odnosi w ich rezultacie wymiernych korzyści finansowych), nie znajduje żadnych podstaw prawnych. Nie jest zatem dopuszczalna wykładnia art. 11 ust. 1 updof, zgodnie z którą osoba fizyczna, zarządzająca przedsiębiorstwem osoby prawnej na podstawie stosownej umowy, uzyskuje przychód z tytułu korzystania z majątku zarządzanego przedsiębiorstwa, tym bardziej, że obowiązek zapewnienia tych świadczeń wynika wprost z ustawy.

Wobec powyższego uznać należy, że menedżer nie uzyskuje przychodów z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu updof, ani z tytułu udostępnienia przez Spółkę przedmiotowych składników majątkowych, ani z tytułu pokrycia kosztów eksploatacyjnych, czy usług sekretarskich, czy kancelaryjnych.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że czynności menedżera wykonywane w ramach powierzonych mu zadań, w związku z realizowaniem kontraktu menedżerskiego, świadczone z wykorzystaniem infrastruktury Spółki, nie skutkują powstaniem przychodu po stronie menedżera, a zatem Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od w/w świadczeń nieodpłatnych.

Powyższe stanowisko zostało również zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z 30 czerwca 2010 r., nr ITPB2/415-337/10/RS oraz z 3 grudnia 2015 r., nr IPPB1/4511-1225/15-2/EC. W przywołanej interpretacji organ podatkowy wyjaśnił: „Wobec powyższego uznać należy, że w przypadku użytkowania do celów służbowych składników przedsiębiorstwa Spółki, tj. powierzchni biurowej wraz z wyposażeniem, w tym przenośnym komputerem z bezprzewodowym dostępem do Internetu, telefonu komórkowego oraz stacjonarnego (w tym również np. usługi kancelaryjnej i sekretarskiej), Wnioskodawca nie uzyskuje przychodów z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu udostępnienia przez Spółkę ww. składników majątkowych.”

Powyższe należy odnieść do wyroku z 8 lipca 2014 r. Trybunału Konstytucyjnego (oceniając przepis art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b updof przez pryzmat ich zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej). Trybunał Konstytucyjny uznał, że „za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

  • po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
  • po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
  • po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).”

Co prawda, powyższe orzeczenie dotyczy nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, niemniej jednak ma ono również zastosowanie do świadczeń otrzymywanych przez osoby zatrudnione na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem - o których mowa w art. 13 pkt 9 updof.

Uwzględniając powyższe ustalenia Trybunału Konstytucyjnego, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 19 września 2014 r., sygn. akt II FSK 2280/12 stwierdził, że „jakkolwiek skorzystanie ze świadczenia w postaci noclegu wykupionego przez pracodawcę niewątpliwie następuje za zgodą pracownika, niemniej świadczenie to nie jest spełnione w jego interesie, ale w interesie pracodawcy obowiązanego do właściwego zorganizowania pracy.”

Z kolei w wyroku z 2 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2387/12, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że „obowiązek zapewnienia prawidłowej organizacji pracy nie może być utożsamiany tylko z zapewnieniem biurka, materiałów biurowych czy pokryciem kosztów eksploatacji samochodu służbowego czy kosztów zużytej energii elektrycznej. Ten obowiązek należy i trzeba odnosić i analizować w kontekście konkretnych obowiązków pracowniczych i wynikających z tych obowiązków oczekiwań pracodawcy. Skoro więc prawidłowe i efektywne wykonywanie obowiązków pracowniczych wymaga od pracownika nocowania w hotelu, aby w określonym czasie wynikającym z kontaktów handlowych pracodawcy i kontrahenta dotrzeć do kontrahenta, to zapewnienie tej możliwości przez pracodawcę nie jest korzyścią pracownika, ale właśnie wypełnieniem przez pracodawcę ustawowego obowiązku prawidłowego organizowania pracy, tak aby była ona wydajna i należytej jakości. Zapewnienie możliwości nocnego wypoczynku odpowiada także obowiązkowi pracodawcy organizowania pracy w sposób zmniejszający uciążliwość pracy (...).”

Przyjąć zatem należy, że pomimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 13 pkt 9 i art. 11 updof, nie każde świadczenie spełnione przez świadczeniodawcę na rzecz zleceniobiorcy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że zapewnienie (bezpośrednie przekazanie) odpowiedniej infrastruktury, w szczególności udostępnienie na koszt Spółki:

  • infrastruktury biurowej i organizacyjnej, zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce dla członków Zarządu Spółki;
  • środków komunikacji elektronicznej umożliwiających porozumiewanie się na odległość (w tym telefon komórkowy i przenośny komputer, a także inne niezbędne urządzenia elektroniczne);
  • środków transportu, w tym samochodu służbowego;
  • innych narzędzi/zasobów, niezbędnych do realizacji umowy

potrzeba której jest bezpośrednio związana z czynnościami służbowymi wykonywanymi przez tego menedżera należy traktować po stronie menedżera jako narzędzia służące prawidłowemu wykonaniu przez niego obowiązków służbowych. W konsekwencji, wartość tych świadczeń nie stanowi jego przychodu z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 9 updof. Po stronie ww. osób nie występuje przysporzenie majątkowe podlegające opodatkowaniu. Spółka nie jest zatem zobowiązana do pobrania zaliczki w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnego udostępnienia menedżerowi ww. świadczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm., dalej „updof”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 updof, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 2 i 3 tego przepisu:

  • działalność wykonywana osobiście (pkt 2),
  • pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).

W myśl art. 13 pkt 9 updof, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Oznacza to, że przychody uzyskane z tych tytułów stanowią zawsze przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeśli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie (tj. pkt 7 art. 13 ), dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej. W takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 updof. Powołanie, bowiem podatnika np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje tylko zmianę kwalifikacji przychodu, jednakże są to również przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Reasumując, przychody uzyskane na podstawie kontraktu menedżerskiego dla celów podatku dochodowego należy zawsze kwalifikować jako przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Jednocześnie, ogólne pojęcie przychodu ustawodawca definiuje w art. 11 updof. Definicja przychodu w art. 11 updof, a także określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 updof, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy uznać tym samym każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne − to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu − przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2 updof, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła z członkiem Zarządu kontrakt menedżerski i zobowiązała się na swój koszt udostępnić menedżerowi:

  • infrastrukturę biurową i organizacyjną, zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce dla członków Zarządu Spółki;
  • środki komunikacji elektronicznej umożliwiające porozumiewanie się na odległość (w tym telefon komórkowy i przenośny komputer, a także inne niezbędne urządzenia elektroniczne);
  • środki transportu, w tym samochód służbowy;
  • inne narzędzia/zasoby, niezbędne do realizacji niniejszej umowy.

Zgodnie z umową pokrywanie przez Spółkę kosztów, o których mowa powyżej, nie stanowi wynagrodzenia menedżera, ani innego rodzaju świadczeń na rzecz menedżera, lecz stanowi koszt Spółki, wynikający z obowiązku pokrywania kosztów pełnienia przez menedżera funkcji członka Zarządu. Menedżer w celu wykonywania umowy uprawniony jest do korzystania z gabinetu wyposażonego w sprzęt biurowy oraz obsługi sekretarskiej i sali konferencyjnej, przeznaczonej dla członków Zarządu.

Należy wskazać, że istotą kontraktu menedżerskiego jest odpłatne i stałe zarządzanie przedsiębiorstwem zleceniodawcy w jego imieniu i na jego rzecz. Składniki majątku przedsiębiorstwa wykorzystywane przez menedżera do celów służbowych mają ułatwić menedżerowi zarządzanie i kierowanie przedsiębiorstwem. Wykorzystanie pozostawionego do dyspozycji menedżera majątku firmy nie może być uznane za nieodpłatne świadczenie na jego rzecz w sytuacji, gdy owe składniki majątku są wykorzystane jedynie do celów służbowych służących realizacji zawartego kontraktu menedżerskiego. Umożliwienie menedżerowi korzystania ze składników majątku Spółki, w której jest on zatrudniony na podstawie kontraktu menedżerskiego, należy traktować jako formę zabezpieczenia przez Spółkę realizacji umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem.

W związku z powyższym, nie można przyjąć, że osoba zatrudniona w firmie na podstawie kontraktu menedżerskiego – oprócz przychodu wynikającego z odpłatności za czynności wykonywane w ramach kontraktu – uzyskuje dodatkowy przychód z nieodpłatnych świadczeń z tytułu korzystania z majątku należącego Spółki. Dopiero w sytuacji, w której majątek Spółki byłby wykorzystywany przez menedżera dla celów osobistych, można mówić o nieodpłatnym świadczeniu i powstaniu przysporzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, uznać należy, że użytkowanie bezpośrednio do celów służbowych wymienionych w opisie stanu faktycznego składników majątku Spółki, nie spowoduje u menedżera powstania przychodu w rozumieniu przepisów updof. Wydatki ponoszone są bowiem w interesie Spółki, a co za tym idzie menadżer nie otrzyma jakiegokolwiek nieodpłatnego świadczenia stanowiącego przysporzenie majątkowe.

W konsekwencji, Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się natomiast do powołanych orzeczeń (WSA, NSA) należy wskazać, że wyrok sądu jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się zawęża. Podobnie interpretacje indywidualne dotyczą konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym i w tej danej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice - w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj