INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28.12.2011 r. (data wpływu 17.01.2012 r.), uzupełnionym poprzez uiszczenie opłaty w dniu 16.02.201 r. na wezwanie Organu z dnia 01.02.2012 r. (doręczone w dniu 10.02.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku usług świadczonych na rzecz Agencji Zakładu Ubezpieczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.01.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku usług świadczonych na rzecz Agencji Zakładu Ubezpieczeń.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został poprzez uiszczenie opłaty w dniu 16.02.2012 r. na wezwanie Organu z dnia 01.02.2012 r. (doręczone w dniu 10.02.2012 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma H. Sp. z o.o. oferuje kompleksowy serwis w zakresie spedycji i transportu w połączeniu z pełną obsługą logistyczną i celną:

• transport i spedycja krajowa i międzynarodowa (drogowa, kolejowa i morska),
• agencje celne,
• kantory,
• bezpłatne usługi poradnictwa spedycyjnego,
• ubezpieczenie towarów i osób.
  
  

Spółka zawarła umowę o współpracy z kontrahentem, tj. podmiotem będącym agentem ubezpieczeniowym. Agent Ubezpieczeniowy działa na podstawie umowy agencyjnej z zakładem ubezpieczeń i wykonuje w ich imieniu lub na ich rzecz czynności agencyjne.

Na mocy umowy zawartej pomiędzy H. Sp. z o.o. (wnioskodawca) i Agentem Ubezpieczeniowym, Spółka przejęła od Agenta Ubezpieczeniowego czynności wykonywane przez Agenta Ubezpieczeniowego, który wykonuje te same czynności na rzecz lub w imieniu zakładu ubezpieczeń, a dotyczące zawierania oraz wykonywania umów ubezpieczeniowych. Usługi wykonywane przez Spółkę H. Sp. z o.o. w ramach Umowy o współpracę obejmują sprzedaż ubezpieczeń granicznych, w ramach której Agencja zleca wnioskodawcy dokonywanie w ich imieniu (agencji) i na ich rzecz określonych czynności - wypisywanie druków polis ubezpieczeniowych OC lub ważnego ubezpieczenia w ruchu pozagranicznym tj. Zielonej Karty.

Agent - zleceniodawca zobowiązał się w ramach umowy współpracy:

• przedstawić obowiązujące zasady ubezpieczenia, stawki ubezpieczeniowe, zorganizować dla pracowników firmy Wnioskodawcy, wykonujących czynności agencyjne szkolenie, a po jego zakończeniu egzamin. Po ukończonym egzaminie zleceniodawca dokonał rejestracji pracowników Wnioskodawcy w KNF, jako osoby wykonujące czynności agencyjne. Czynności agenta ubezpieczeniowego polegają m. in. na pozyskiwaniu klientów, zawieraniu w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela umów ubezpieczeń gospodarczych, uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia.
  
  

W umowie o współpracy zawarto następujące czynności:

1. pozyskiwanie klientów poprzez informowanie ich o dostępnych pakietach ubezpieczenia,
2. wykonywanie czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia poprzez przedstawianie klientom szczegółowych warunków oferty ubezpieczenia, zbieranie informacji o przedmiocie ubezpieczenia, pomoc w wypełnianiu formularzy ubezpieczenia,
3. wykonywanie czynności związanych z zawieraniem umów ubezpieczenia poprzez kompletowanie gotowych dokumentów ubezpieczenia - polisy oraz wydawanie ich klientom,
4. wystawianie polis.
   
   

Wskazane czynności są fizycznie wykonywane przez uprawnionych pracowników Spółki posiadających przeszkolenie co do czynności które wykonują w ramach sprzedaży ubezpieczeń.

W zamian za wykonywanie powyższych usług, Spółka otrzymuje od Agenta Ubezpieczeniowego comiesięczne wynagrodzenie. Wynagrodzenie to kalkulowane jest jako określony procent zainkasowanej składki z tytułu umów ubezpieczeniowych.

Spółka spełnia warunki uprawniające do prowadzenia działalności pośrednika ubezpieczeniowego wskazane w ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym, gdyż pracownicy Spółki są uprawnieni do zawierania umów ubezpieczeń. Spełniony jest zatem warunek podmiotowy do uznania świadczonych przez Spółkę usług za usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego. Brzmienie art. 2 ust. 2 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym wskazuje, iż działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego może być wykonywana, zasadniczo wyłącznie przez wyspecjalizowane profesjonalne podmioty, które spełniają warunki określone we właściwych przepisach.

Zakres czynności wykonywanych przez Spółkę w ramach usług świadczonych na rzecz Agenta Ubezpieczeniowego obejmuje czynności związane z zawieraniem umów ubezpieczenia w imieniu Beneficjenta, czyli działania, które wchodzą w zakres usługi wykonywanej przez pośredników ubezpieczeniowych. Bezpośrednim beneficjentem jest inny Agent Ubezpieczeniowy (który działa na podstawie umowy agencyjnej z zakładami ubezpieczeń), a nie bezpośrednio Zakład Ubezpieczeń. Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE lub Trybunał) wynika bowiem jednoznacznie, iż za usługę pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych należy uznać także usługi, które są świadczone przez podatnika pośrednio na rzecz zakład ubezpieczeń, tj. za pośrednictwem innego agenta ubezpieczeniowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu, usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Agencji Zakładu Ubezpieczeń - dotyczące oferowanych przez Zakłady Ubezpieczeń usług ubezpieczenia - będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT ...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zwolnione z VAT są usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Wskazany przepis stanowi implementację do polskich przepisów o VAT art. 135 pkt 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT), zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają z VAT transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów- ubezpieczeniowych oraz agentów ubezpieczeniowych.

Należy wskazać, iż zarówno ustawa o VAT, jak też Dyrektywa VAT nie definiują pojęć usługa pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych oraz usługa pokrewna świadczona przez brokerów ubezpieczeniowych oraz agentów ubezpieczeniowych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

• warunek podmiotowy, tj.- usługodawca powinien być podmiotem zajmującym się profesjonalnie pośrednictwem ubezpieczeniowym — pracownicy Spółki zawierają umowy ubezpieczenia posiadając upoważnienie do czynności agencyjnych w imieniu agenta ubezpieczeniowego.

2. warunek przedmiotowy, tj. zakres usług wykonywanych przez usługodawcę - powinien obejmować czynności agencyjne w zakresie wystawiania druków polis OC,
3. stosunki relacji pomiędzy Spółką a stroną umowy ubezpieczeniowej mają charakter pośredni.
   
   

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku spełnione są wszystkie wskazane warunki.

W załączeniu załączono potwierdzone za zgodność z oryginałem:

• umowa z agencją ubezpieczeń,
• upoważnienie dla pracowników Spółki do wykonywania czynności agencji ubezpieczeń.
• polisa wystawiona przez upoważnionego przez agencję pracownika.
  
  

Trybunał SUE wskazywał, iż wskazane zwolnienie z VAT znajduje zastosowanie w odniesieniu do podmiotów prowadzących profesjonalnie działalność pośrednictwa. Zakres czynności wykonywanych przez pośrednika (agenta) ubezpieczeniowego został określony szeroko i obejmuje zarówno czynności faktyczne, jak i prawne podejmowane na etapie pozyskiwania klienta oraz zawierania umowy ubezpieczeniowej, a także na późniejszym etapie jej wykonywania (administrowania).

W sytuacji Spółki należy stwierdzić; iż w ramach usług świadczonych na podstawie Umowy o współpracę z agentem ubezpieczeniowym Spółka pozostaje:

• w bezpośrednim stosunku z ubezpieczającymi (poprzez swoich pracowników),
• w pośrednim stosunku z ubezpieczycielem (świadcząc usługi na rzecz Agenta Ubezpieczeniowego, który działa w imieniu lub na rzecz ubezpieczyciela); ale w zasadzie rzeczywistym beneficjentem działań Spółki jest zawsze ostatecznie ubezpieczyciel.
  
  

Reasumując, w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku należy uznać, iż usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Agenta Ubezpieczeniowego w ramach Umowy o współpracę stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, zwolnione z VAT gruncie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchyliły załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przeniosły uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Ponadto, jak wynika z przepisu art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. W pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347.1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych. Natomiast, „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę o współpracy z podmiotem będącym agentem ubezpieczeniowym w ramach której przejął czynności wykonywane przez agenta na rzecz lub w imieniu zakładu ubezpieczeń, a dotyczące zawierania oraz wykonywania umów ubezpieczeniowych. Agent - zleceniodawca zobowiązał się w ramach umowy współpracy:- przedstawić obowiązujące zasady ubezpieczenia, stawki ubezpieczeniowe, zorganizować dla pracowników firmy Wnioskodawcy, wykonujących czynności agencyjne szkolenie, a po jego zakończeniu egzamin. Po ukończonym egzaminie zleceniodawca dokonał rejestracji pracowników Wnioskodawcy w KNF, jako osoby wykonujące czynności agencyjne. Czynności agenta ubezpieczeniowego polegają m. in. na pozyskiwaniu klientów, zawieraniu w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela umów ubezpieczeń gospodarczych, uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia.

W umowie o współpracy zawarto następujące czynności:

1. pozyskiwanie klientów poprzez informowanie ich o dostępnych pakietach ubezpieczenia,
2. wykonywanie czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia poprzez przedstawianie klientom szczegółowych warunków oferty ubezpieczenia, zbieranie informacji o przedmiocie ubezpieczenia, pomoc w wypełnianiu formularzy ubezpieczenia,
3. wykonywanie czynności związanych z zawieraniem umów ubezpieczenia poprzez kompletowanie gotowych dokumentów ubezpieczenia - polisy oraz wydawanie ich klientom,
4. wystawianie polis.
   
   

Wskazane czynności są fizycznie wykonywane przez uprawnionych pracowników Spółki posiadających przeszkolenie co do czynności które wykonują w ramach sprzedaży ubezpieczeń.

W zamian za wykonywanie powyższych usług, Spółka otrzymuje od Agenta Ubezpieczeniowego comiesięczne wynagrodzenie, kalkulowane jako określony procent zainkasowanej składki z tytułu umów ubezpieczeniowych.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie wykonuje „czynności ubezpieczeniowych”. Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia, do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Tak rozumiana „czynność ubezpieczeniowa”, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia od podatku a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, iż między Wnioskodawcą oraz ubezpieczonymi nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia. Zainteresowany nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Wnioskodawca nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek ze stron umowy, dotyczącej produktu finansowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego określone zostały w przepisach ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia. Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe może być wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych (z zastrzeżeniem art. 3 tej ustawy). Status agenta i brokera ubezpieczeniowego został natomiast szczegółowo uregulowany w dalszych przepisach wskazanej ustawy.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 4 pkt 1 wskazanej ustawy, czynności agencyjne wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego polegają na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych.

Czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (brokerskie). Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Powyższa analiza wskazuje, iż dla uznania danej usługi za usługę pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych spełnione powinny zostać następujące warunki:

• zakres usług wykonywanych przez usługodawcę powinien obejmować czynności, które nakierowane są na pozyskiwanie klientów i zawarcie umowy ubezpieczenia,
• muszą istnieć odpowiednie relacje pomiędzy usługodawcą a ubezpieczycielem, przy czym stosunki te mogą mieć charakter pośredni.
  
  

Przekładając powołane wyżej regulacje prawne na sytuację Wnioskodawcy wskazać należy, iż usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Agenta Ubezpieczeniowego w ramach umowy o współpracę stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach usług świadczonych na rzecz Agenta Ubezpieczeniowego, tj.:

1. pozyskiwanie klientów poprzez informowanie ich o dostępnych pakietach ubezpieczenia,
2. wykonywanie czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia poprzez przedstawianie klientom szczegółowych warunków oferty ubezpieczenia, zbieranie informacji o przedmiocie ubezpieczenia, pomoc w wypełnianiu formularzy ubezpieczenia,
3. wykonywanie czynności związanych z zawieraniem umów ubezpieczenia poprzez kompletowanie gotowych dokumentów ubezpieczenia - polisy oraz wydawanie ich klientom,
4. wystawianie polis

- bez wątpienia mieszczą się w zakresie przedmiotowym czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego wskazanych na gruncie orzecznictwa TSUE. Ponadto, Wnioskodawca – w ramach usług świadczonych na podstawie Umowy o współpracę – pozostaje w pośrednim stosunku z ubezpieczycielem (świadcząc usługi na rzecz Agenta Ubezpieczeniowego działającego w imieniu lub na rzecz ubezpieczyciela); rzeczywistym beneficjentem działań Spółki jest bowiem zawsze ubezpieczyciel.

Zwolnieniu z opodatkowania VAT podlegają zarówno usługi świadczone przez pośrednika działającego w charakterze agenta, jak i usługi świadczone przez subagenta tj. w przypadku, gdy pośrednika nie łączy relacja umowna z jedną ze stron umowy dotyczącej usługi ubezpieczeniowej zwolnionej z VAT. W obu przypadkach podmiot (działający jako agent lub subagent) będzie miał za zadanie stworzenie warunków do kontaktu klienta z instytucją ubezpieczeniową i zawarcia przez niego umowy na zakup produktu (ubezpieczenia).

Reasumując, usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Agenta Ubezpieczeniowego w ramach Umowy o współpracę stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, zwolnione z podatku od towarów i usług na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Organ podatkowy informuje ponadto, iż nie dokonuje analizy dokumentów załączonych do wniosku. Stosownie do treści art. 14b § 3 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Wydając niniejszą interpretację indywidualną Organ podatkowy dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.