Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.43.2017.1.TR
z 8 maja 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2017 r. (data wpływu 29 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest:

  • nieprawidłowe – w odniesieniu do ilości lat podatkowych podlegających korekcie;
  • prawidłowe – w odniesieniu do pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Mąż Zainteresowanej pracuje w Republice Czeskiej, tam płaci podatki i tam skorzysta z przysługujących mu ulg, w tym z ulg na dzieci. Mąż nie pracuje w Polsce i nie osiąga w Polsce żadnych dochodów.

Zainteresowana natomiast pracuje w Polsce i tutaj płaci podatki od dochodów.

Małżonkowie nie rozliczają się w Polsce z podatków wspólnie. Jako że z ulgi na dzieci może skorzystać tylko jedno z rodziców lub dwoje, ale w proporcjonalnych jej częściach, Wnioskodawczyni chciałaby się dowiedzieć, czy może odliczyć całą ulgę na dzieci od swoich podatków, zapłaconych w Polsce. Jak już wspomniała, mąż w Polsce nie pracuje, nie osiąga w Polsce dochodów i nie płaci w Polsce podatków, co za tym idzie, nie odliczy w Polsce od podatków ulgi na dzieci.

Zainteresowana nadmieniła, że nigdzie nie znalazła przepisów mówiących o tym, że nie może z ulgi na dzieci skorzystać w Polsce, nawet jeśli mąż skorzysta z podobnej ulgi w Republice Czeskiej. Jeśli jednak istnieją takie przepisy, poprosiła o ich wskazanie, ponieważ nie chce popełnić jakiegoś błędu odliczając ulgę na dzieci od swojego podatku. Dodała, że tylko ona pracuje w Polsce i tylko ona w Polsce płaci podatki.

Rozliczenie ulgi prorodzinnej dotyczy dwójki dzieci, nad którymi małżonkowie w pełni wykonywali władzę rodzicielską.

Pierwsze dziecko urodzone w 1996 roku, kontynuuje naukę na studiach wyższych dziennych i nie uzyskuje żadnych dochodów. Drugie dziecko kontynuuje naukę w szkole podstawowej w trybie dziennym i również nie osiąga żadnych dochodów. Wobec powyższego, Zainteresowana poprosiła o odpowiedź, czy kwalifikuje się, żeby na wszystkie dzieci skorzystać przez nią z ulgi prorodzinnej w Polsce. Jednocześnie poinformowała, że ma możliwość skorzystania z ulgi na dzieci w Polsce, ponieważ cały rok 2016 oraz poprzednie 7 lat pracowała w Polsce i odprowadzała podatek. Mąż, pracujący cały rok w Czechach, nawet nie będzie się starał o tę ulgę w Polsce, ponieważ nie pracuje w Polsce i nie płaci w Polsce żadnych podatków, i nie rozlicza się w Polsce. Wnioskodawczyni nigdzie nie znalazła przepisów, które zabraniałyby skorzystania w takim przypadku przeze nią z ulgi na dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy Zainteresowana jako podatnik pracujący w Polsce może skorzystać z ulgi na dzieci, jeśli jako jedyny rodzic płaci w Polsce podatki, a drugi rodzic – jej mąż nie płaci w Polsce podatków i nie skorzysta w Polsce z ulgi na dzieci?
  2. Czy Zainteresowana może skorzystać z ulgi na dzieci w Polsce rozliczając się z urzędem skarbowym, jeśli z podobnej ulgi skorzysta mąż w Republice Czeskiej?
  3. Do ilu lat Zainteresowana może zrobić korektę w zaistniałej sytuacji, aby skorzystać z ulgi na dzieci, ponieważ przez ostatnie 7 lat nie korzystała z takiej ulgi?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako podatnik pracujący w Polsce i tutaj odprowadzający podatki, ma możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej za rok 2016 oraz za lata poprzednie, gdyż z takiej ulgi nie korzystała, a jej mąż pracuje od 7 lat w Republice Czeskiej i tam płaci podatki, i korzysta z przysługującej mu ulgi w Republice Czeskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

  • nieprawidłowe – w odniesieniu do ilości lat podatkowych podlegających korekcie;
  • prawidłowe – w odniesieniu do pozostałej części.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

  1. wykonywał władzę rodzicielską;
  2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
  3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Stosownie do art. 27f ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Treść art. 27f ust. 6 w zw. z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

  • bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  • do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej – w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, przedmiotowy wniosek dotyczy dwójki dzieci Zainteresowanej, które spełniają ww. ustawowe przesłanki skorzystania z tzw. ulgi prorodzinnej. Mąż Zainteresowanej pracuje w Republice Czeskiej, tam płaci podatki i tam skorzysta z przysługujących mu ulg, w tym z ulg na dzieci. Mąż nie pracuje w Polsce i nie osiąga w Polsce żadnych dochodów. Mąż, pracujący cały rok w Czechach, nawet nie będzie się starał o tę ulgę w Polsce, ponieważ nie pracuje w Polsce i nie płaci w Polsce żadnych podatków, i nie rozlicza się w Polsce.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z przywołanego wcześniej art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ulga przysługuje obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską. Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W tej sytuacji, gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dziecka są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym powinni oni ustalić, w jakiej kwocie i które z nich korzysta z odliczenia ulgi na dziecko. Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie.

Z powyższego wynika, że ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka.

Zatem – skoro za rok podatkowy 2016 mąż Wnioskodawczyni nie rozliczy się w Polsce i nie odliczy w Polsce ulgi prorodzinnej, a małżonkowie ustalili, że ulgę rozliczy Zainteresowana – Wnioskodawczyni będzie przysługiwało za tenże rok prawo do dokonania odliczeń w ramach ww. ulgi prorodzinnej na dzieci w pełnej wysokości.

Należy przy tym zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczeń z tytułu możliwości skorzystania z ww. ulgi, ze względu na to, że małżonek pracuje za granicą i w innym państwie korzysta z ulgi na dzieci. W tej sytuacji nie ma miejsca podwójne rozliczenie ulgi przez małżonków, gdyż w Polsce ulga prorodzinna jest rozliczana tylko przez jednego z małżonków.

Zgodnie z przepisem art. 5 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Stosownie natomiast do art. 6 Ordynacji podatkowej, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

W myśl art. 51 § 1 ww. ustawy, zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.

Natomiast pojęcie nadpłaty zostało określone w art. 72 § 1 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za nadpłatę uważa się kwotę:

  1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
  2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
  3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
  4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Z powyższego przepisu wynika, że nadpłatą jest kwota nadpłaconego i nienależnie zapłaconego podatku. Podatek zapłacony nienależnie to kwota uiszczona przez podatnika w sytuacji, gdy nie było ustawowego obowiązku jej zapłacenia albo obowiązek ten istniał, ale wygasł. Nadpłata powstaje m.in. z dniem złożenia zeznania rocznego – dla podatników podatku dochodowego (art. 73 § 2 Ordynacji podatkowej).

Stosownie do art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej, jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Zgodnie z art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz wniosku o zwrot nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe przewidują inny tryb zwrotu podatku.

W myśl natomiast art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Z ww. przepisu wynika zatem, że co do zasady zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Oznacza to, że po upływie ww. terminu przedawnienia, podatnik nie może domagać się zwrotu nadpłaty. Co do zasady, obowiązek uregulowania należnego zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za dany rok podatkowy upływa z dniem 30 kwietnia następnego roku podatkowego. Tym samym, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty (i korekty zeznania) wygasa z upływem 5 lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym należało zapłacić podatek za poprzedni rok podatkowy, gdyż z tym dniem następuje również przedawnienie zobowiązania podatkowego.

Stosownie do art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Prawo do złożenia korekty istnieje, dopóki zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).

Należy wskazać, że korekta jest jednym z uprawnień podatników, w związku z czym każdy podatnik ma prawo złożyć korektę deklaracji, nawet kilkukrotnie.

Korektę deklaracji składa się wówczas, gdy następują – w wyniku jakichkolwiek zdarzeń gospodarczych – zmiany w zakresie danych wykazanych w tych deklaracjach (np. po stronie przychodów, kosztów ich uzyskania, zwolnień, odliczeń, wysokości podatku należnego).

W odniesieniu do powyższych wskazań oraz braku uprawnień organu interpretacyjnego do ograniczania prawa do korekty deklaracji stwierdza się, że istnieją przesłanki do złożenia przez Wnioskodawczynię korekty zeznań podatkowych dotyczących ulgi prorodzinnej.

Jednak zbadanie zasadności takiej korekty, a także ewentualny zwrot powstałej w jej wyniku nadpłaty, należą do kompetencji organu podatkowego właściwego rzeczowo dla Wnioskodawczyni.

Reasumując: na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego Zainteresowanej przysługuje prawo do skorygowania zeznań podatkowych za lata: 2011, 2012, 2013, 2014 i 2015, a nie za ostatnie 7 lat.

Prawo do złożenia korekty zeznania (i wniosku o stwierdzenie nadpłaty) wygasa bowiem z upływem 5 lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym należało zapłacić podatek za poprzedni rok podatkowy, gdyż z tym dniem następuje również przedawnienie zobowiązania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj