Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP2.4512.187.2017.1.HW
z 16 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia – brak daty (data wpływu 21 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku należnego w trybie art. 89a ust. 4 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku należnego w trybie art. 89a ust. 4 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka Cywilna „X” (dalej Wnioskodawca), w sierpniu 2010 r. dokonała korekty podatku należnego w deklaracji VAT-7, zgodnie z art. 89 ust. 1 ustawy o podatku VAT. Korekta w kwocie 44.133,80 zł dotyczyła niezapłaconych należności przez „Y” na kwotę netto 200.607,58 zł.

Spółka z o.o. „Y”, obecnie Y Sp. z o.o. w upadłości dokonała zapłaty części należności w dniu 28 grudnia 2016 r. w kwocie 61.458,98 zł. Uregulowanie ww. należności powodowało konieczność zwiększenia podatku należnego. Jednakże z uwagi na przedawnienie zobowiązania z tytułu podatku VAT, zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej Spółka „X” s.c. nie powiększyła kwoty podatku należnego za grudzień 2016 r. o kwotę 11.492,33 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy „X” s.c. postąpiła prawidłowo nie uwzględniając kwoty podatku należnego za grudzień 2016 r., z tytułu uregulowania należności przez „Y” Sp. z o.o. w upadłości?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że od daty złożenia korekty (art. 89 ust. 1 ustawy o podatku VAT) upłynęło 5 lat zobowiązanie z tytułu podatku VAT uległo przedawnieniu – art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej. W związku z powyższym zapłata zobowiązania przez „Y” Sp. z o.o. w upadłości nie powoduje zobowiązania z tytułu podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępnie należy zauważyć, że z dniem 1 stycznia 2013 r. na podstawie art. 11 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342) uległy zmianie, będące przedmiotem niniejszej interpretacji, przepisy art. 89a i 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, przy czym art. 89a ust. 2 pkt 4 i 6 oraz art. 89b ust. 5 został uchylony.

Jednakże zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy z dnia 16 listopada 2012 r., do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie zaś z ust. 2 tegoż przepisu, art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Należy zauważyć, że w ww. wniosku Wnioskodawca wskazał, że w związku z nieuregulowaniem przez dłużnika wierzytelności Wnioskodawca dokonał korekty VAT należnego z tytułu skorzystania z ulgi na złe długi w sierpniu 2010 r.

Mając na względzie powyższą informację oraz powołany powyżej przepis art. 23 ww. ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, przedmiotowej interpretacji dokonano w oparciu o przepisy art. 89a i 89b ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

I tak, stosownie do art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Zgodnie z ust. 3 wskazanego artykułu, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W myśl art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego (art. 89a ust. 5 ustawy).

Zgodnie z ust. 6 ww. artykułu, podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Z powyżej zacytowanych przepisów wynika, że wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, to takie wierzytelności, które nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zatem status wierzytelności (jako wierzytelności o uprawdopodobnionej nieściągalności) związany jest z upływem określonego czasu od dnia upływu terminu płatności do chwili powstania uprawnienia do skorzystania z możliwości dokonania korekty. Uprawnienie to powstanie po upływie 180 dni, licząc od dnia upływu terminu płatności określonego na umowie lub fakturze. Są to wystarczające przesłanki, aby uznać nieściągalność wierzytelności za uprawdopodobnioną.

Możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych uzależniona została od spełnienia również szeregu innych warunków, które zostały wskazane w art. 89a ust. 2 ustawy, a dotyczących zarówno samej wierzytelności, warunków jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela.

Ponadto mając na uwadze przepis art. 89a ust. 4 ustawy, należy stwierdzić, że w przypadku gdy podatnik (wierzyciel) skorzystał z procedury „ulgi na złe długi” na podstawie art. 89a ustawy, a następnie wierzytelność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, to zgodnie z tym przepisem, obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany w sierpniu 2010 r. dokonał korekty podatku należnego w deklaracji VAT-7, zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy. Korekta w kwocie 44.133,80 zł dotyczyła niezapłaconych należności przez Spółkę z o.o. na kwotę netto 200.607,58 zł. Ww. Spółka z o.o. w upadłości dokonała zapłaty części należności w dniu 28 grudnia 2016 r. w kwocie 61.458,98 zł. Uregulowanie ww. należności powodowało konieczność zwiększenia podatku należnego. Jednakże z uwagi na przedawnienie zobowiązania z tytułu podatku VAT, zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej Wnioskodawca nie powiększył kwoty podatku należnego za grudzień 2016 r. o kwotę 11.492,33 zł.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Zainteresowany postąpił prawidłowo nie uwzględniając kwoty podatku należnego za grudzień 2016 r. z tytułu uregulowania należności przez Sp. z o.o. w upadłości.

Wskazać należy, że jak wynika z powołanych przepisów w sytuacji, gdy podatnik otrzyma należność, której nieściągalność została wcześniej uprawdopodobniona i względem której została dokonana korekta podatku w ramach „ulgi na złe długi”, to ma on obowiązek odpowiednio zwiększyć podatek należny. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Korekta podatku należnego nie jest zatem ostateczna. Jeśli bowiem podatnik otrzyma należność, która wcześniej została odpisana, jako nieściągalna i względem, której została dokonana korekta podatku w ramach „ulgi na złe długi”, wówczas ma on obowiązek, na mocy powołanego przepisu, odpowiednio zwiększyć podatek należny. Obowiązek zwiększenia podatku należnego, w takim przypadku, wynika wprost z przepisu art. 89a ust. 4 ustawy.

W myśl art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Istotą przedawnienia uregulowanego w przepisie art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe przestaje istnieć. Przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Przedawnieniu podlegają zarówno zobowiązania powstałe po doręczeniu decyzji ustalającej, jak i zobowiązania powstające z mocy prawa. W powyższym przepisie określony jest jeden termin przedawnienia – wynoszący 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin ten nie może być ani odroczony (art. 48 Ordynacji podatkowej) przez organ podatkowy, ani też przedłużony przez Ministra Finansów (art. 50 Ordynacji podatkowej).

W ustawie Ordynacja podatkowa wskazano także okoliczności, które zawieszają, bądź też przerywają bieg terminu przedawnienia.

W myśl art. 70 § 2 powyższej ustawy, bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:

1. od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej;
2. od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminu płatności podatku, wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do dnia upływu przedłużonego terminu.
   
   

Bieg terminu przedawnienia, zgodnie z art. 70 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego. Bieg terminu przedawnienia, zgodnie z § 4, zostaje również przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

W myśl art. 70 § 6 powyższej ustawy, bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem:

1. wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;
2. wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania;
3. wniesienia żądania ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;
4. doręczenia postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33d § 2, lub doręczenia zarządzenia zabezpieczenia w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
   
   

Stosownie do art. 5 ww. ustawy, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Jak wynika z powołanych przepisów zarówno przedawnienie, jak i przerwanie, czy zawieszenie biegu terminu przedawnienia, o którym mowa w ww. przepisach dotyczy wyłącznie zobowiązań podatkowych. Powołane terminy nie odnoszą się do obowiązków podatnika wynikających z innych przepisów podatkowych, w tym z art. 89a ust. 4 ustawy.

Powołany wyżej przepis art. 89a ust. 4 ustawy, obliguje podatnika w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, do zwiększenia podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Przepis ten ma charakter bezwzględny, bowiem nakłada na podatnika – w sytuacji, gdy po dokonaniu korekty określonej w art. 89a ust. 1 ustawy należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie – obowiązek ujęcia kwot podstawy opodatkowania oraz podatku należnego „in plus” w odpowiedniej deklaracji VAT-7, które to kwoty nie mają związku ze zobowiązaniem podatkowym, którego podstawą są faktury w niej rozliczone.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że w sierpniu 2010 r. dokonał korekty podatku należnego poprzez jego pomniejszenie wynikające z faktur, co do których skorzystał z prawa „ulgi na złe długi”. Należności wynikające z tych faktur w części zostały zapłacone w grudniu 2016 r.

W rozpatrywanej sprawie obowiązek rozliczenia w deklaracjach VAT-7 przedmiotowych (źródłowych) faktur, zgodnie z brzmieniem art. 89a ustawy, wystąpił za okres poprzedzający miesiąc dokonania korekty „in minus”, tj. przed sierpniem 2010 r. o przynajmniej 180 dni.

Wobec powyższego zobowiązanie podatkowe z tytułu wystawionych ww. faktur z mocy prawa powstało 25. dnia po okresie, za który dokonano pierwotnego rozliczenia przedmiotowych faktur, w odpowiedniej deklaracji VAT-7 i to jest zobowiązanie, którego wprost dotyczą zapisy art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa.

Odrębną sprawą nie mającą związku z powyższym zobowiązaniem podatkowym, wynikającym z przedmiotowych faktur, jest zobowiązanie podatkowe wynikające ze złożonej deklaracji VAT-7 za sierpień 2010 r., w której oprócz faktur będących podstawą jej sporządzenia ujęto kwoty „in minus” dotyczące podstawy opodatkowania oraz podatku należnego korzystając z prawa wynikającego z art. 89a ust. 1 ustawy. Deklaracja ta spowodowała powstanie zobowiązania podatkowego dotyczącego faktur rozliczonych w tej deklaracji i tylko odnośnie tego zobowiązania podatkowego jako następstwa obowiązku podatkowego, będzie miał zastosowanie art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast dokonana korekta „in minus” miała tylko wpływ na wielkość tego zobowiązania (w tym przypadku spowodowała jego zmniejszenie) w wyniku skorzystania z przywileju, jaki daje art. 89a ust. 1 ustawy. Wobec powyższego nie można odnosić art. 70 ust. 1 ustawy Ordynacja podatkowa do tej kwoty podatku należnego (w tym przypadku „in minus”) ujętej w deklaracji VAT-7 za sierpień 2010 r., która nie wynika z dokumentów źródłowych (faktur) w niej rozliczonych. Tym samym w odniesieniu do okresu rozliczeniowego, jakim jest sierpień 2010 r. zobowiązanie z tytułu podatku od towarów i usług uległo przedawnieniu – art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa, ale tylko w zakresie zobowiązania podatkowego, którego źródłem były dokumenty (faktury) ujęte w tej deklaracji VAT-7, zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego. Natomiast do innych kwot wykazanych w tej deklaracji np. korekt wynikających z art. 89a ustawy, art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa nie będzie miał zastosowania.

Odnosząc powyższe do obowiązku wynikającego z art. 89a ust. 4 ustawy, będzie on również powodował ujęcie w odpowiedniej deklaracji VAT-7 kwot podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w tym przypadku „in plus”, co do których nie będzie miał zastosowania art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa jako kwot wynikających właśnie z przepisu art. 89a ust. 4 ustawy, mającego charakter bezwzględny, a nie jako następstwa obowiązku podatkowego wynikającego z dokumentów źródłowych (faktur).

W konsekwencji przepis art. 89a ust. 1 ustawy, swoim działaniem nie wpływa na zobowiązanie podatkowe za okres rozliczeniowy, w którym była wystawiona faktura VAT, jak również za okres, w którym została dokonana korekta podatku w ramach „ulgi na złe długi”, a powoduje obowiązek dokonania korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego na bieżąco (w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana w całości lub w części).

Tym samym, w związku z uregulowaniem części należności przez Spółkę, która uprzednio została objęta korektą podatku należnego (jako wierzytelność, której nieściągalność została uprawdopodobniona), Wnioskodawca jest zobowiązany dokonać zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego, w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana, tj. w grudniu 2016 r., stosownie do zapisu art. 89a ust. 4 ustawy.

Podsumowując, w świetle analizy przywołanych przepisów i przedstawionego opisu sprawy, w odpowiedzi na zadane pytanie, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie postąpił prawidłowo nie uwzględniając kwoty podatku należnego za grudzień 2016 r. z tytułu uregulowania należności przez „Y” Spółkę z o.o. w upadłości. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Na mocy art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Należy również wskazać, że w rozpatrywanej sprawie przedmiotem analizy nie była prawidłowość korekty w sierpniu 2010 r. podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy.

Powołany przez Wnioskodawcę w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego przepis art. 89 ust. 1 ustawy nie dotyczy „ulgi na złe długi”. Jednakże z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jednocześnie wskazał na korektę podatku należnego, podstawę prawną „ art. 89 ust. 1 ustawy” uznano za oczywistą omyłkę pisarską.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.