Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-63/13-4/AG
z 30 kwietnia 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2013 r. (data wpływu 22 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 kwietnia 2013 r. (data wpływu 26 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3, art. 14f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia ….., Nr ….. na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W złożonym do Biura KIP w Piotrkowie Trybunalskim wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2013 r. (data wpływu 22 stycznia 2013 r.) Wnioskodawca nie wypełnił w części G., poz. 68 – „Opis stanu faktycznego (stanów faktycznych), zdarzenia przyszłego (zdarzeń przyszłych)” oraz poz. 69 – „Pytanie (pytania) przyporządkowane do stanu faktycznego (stanów faktycznych) lub zdarzenia przyszłego (zdarzeń przyszłych) przedstawionego w poz. 68”. Nie wypełnił również części H., poz. 70 – „Własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego”. W pozycjach tych umieścił adnotację „Załącznik 1”. Jednocześnie do wniosku załączył, nieopatrzony podpisem oraz datą sporządzenia „ZAŁĄCZNIK 1”, zawierający niepełny opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) oraz pytanie.

Zatem ww. wniosek nie został złożony we właściwej, prawem wymaganej formie.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 17 kwietnia 2013 r. (data doręczenia 22 kwietnia 2013 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek w dniu 26 kwietnia 2013 r. pismem z dnia 25 kwietnia 2013 r. (data nadania w polskiej placówce operatora wyznaczonego 25 kwietnia 2013 r.).

W uzupełnieniu wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W piśmie z dnia 25 kwietnia 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi działalność gospodarczą na własne nazwisko w zakresie: ośrodek szkolenia kierowców i stacja diagnostyczna (przeglądy techniczne pojazdów). Działalność gospodarcza prowadzona jest od 1996 r. i w zakresie podatku dochodowego opodatkowana jest w formie podatku liniowego - książka przychodów i rozchodów. Ponadto Wnioskodawca podlega opodatkowaniu w zakresie podatku od towarów i usług. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi od początku działalności gospodarczej, tj. od 1996 r., ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Głównym zadaniem realizowanym przez firmę jest: szkolenie kierowców i organizowanie kursów kwalifikacji wstępnej, przyspieszonej, okresowej oraz szkolenie operatorów koparek, koparko-ładowarek, ładowarek itd., szkolenia kierowców kat. A,B,C, D, E/C, E/B, T.

Siedziba firmy mieści się pod adresem zamieszkania. Aby zapewnić dalszy rozwój przedsiębiorstwa, idąc naprzeciw nowym wymogom stawianym kierowcom zawodowym, dokonał zakupu nowych terenów z myślą o przeznaczeniu ich na zagospodarowanie pod działalność gospodarczą, a konkretnie pod budowę tzw. płyty poślizgowej - celem szkolenia kierowców w zakresie nauki jazdy w warunkach ekstremalnych. W tym celu zakupione zostały 4 działki (skupione w jednym kawałku). Działki te zakupiono w 2009 r. W aktach notarialnych działki powyższe określono jako grunty rolne klasy 5 i 6 - nieużytki rolne. Na dwóch z zakupionych działek znajdował się gruz, piach, kruszywo i inne materiały, które miały służyć do wyrównania terenu. Powyższe nie zostało zaznaczone w aktach notarialnych. Ale można to udowodnić zbierając zeznania byłych właścicieli, czy innych świadków zamieszkujących te tereny.

Po wykonaniu projektu i otrzymaniu pozwolenia na budowę Wnioskodawca zaczął poszukiwania firmy, która wykonałaby prace związane z korytowaniem, wykonaniem podłoża z piachu i utwardzeniem gruzem oraz położeniem betonu i masy bitumicznej. Otrzymane oferty nie spełniały Jego wyobrażeń pod względem cenowym - oferty z podsypką i utwardzaniem oscylowały w granicach: od 70 do 90 zł netto za m²- ogólna powierzchnia placu: 18.000 tys. M².

Wnioskodawca wykonał więc podbudowę we własnym zakresie, wykorzystując materiały będące na zakupionych działkach i będące w Jego prywatnym posiadaniu (gruz i piach), ponadto korzystając ze swojego prywatnego sprzętu (koparki i samochodu ciężarowego) oraz pracy własnej. Oczywiście na powyższe brak dokumentów potwierdzających wydatek, tj. faktur lub rachunków. Na wykonanie pozostałych prac specjalistycznych, jak częściowe położenie kruszywa i masy bitumicznej otrzymał faktury dokumentujące te wydatki. W chwili obecnej płyta poślizgowa została ukończona i oddana do użytkowania. Dotychczas Wnioskodawca nie dokonał odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie:

Ponieważ udokumentowane fakturami wydatki stanowią jedynie część wartości początkowej budowli pod nazwą "płyta poślizgowa", a na pozostałą część (piach, gruz, praca sprzętu ) nie jest możliwe uzyskanie faktur, czy rachunków, to czy biorąc pod uwagę art. 22g ust. 4 i ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca może ustalić wartość początkową ww. środka trwałego w wysokości określonej przez powołanego biegłego, z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w art. 22g ust. 8 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałej sytuacji może przyjąć wartość początkową środka trwałego na podstawie wyceny biegłego, którego zamierza powołać. Posiadane rachunki nie dokumentują nawet w 50% wartości oddanej do użytkowania "płyty poślizgowej", a budowla ta musiała zostać wykonana zgodnie z projektem, pod nadzorem kierownika budowy, z zachowaniem wszelkich norm prawa budowlanego.

Powołany biegły na podstawie powyższego, biorąc pod uwagę obowiązujące ceny rynkowe, jest w stanie określić w sposób wysoce prawdopodobny rzeczywistą wartość początkową obiektu, z uwzględnieniem wartości materiałów i usług, na które Wnioskodawca nie posiada faktur i rachunków, a które musiały być wykorzystane lub poniesione przy realizacji budowy „płyty poślizgowej”.

Analizując obowiązujące przepisy podatkowe w tym zakresie, Wnioskodawca nie stwierdził przesłanek zabraniających zastosowanie procedury wynikającej z art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W taki sposób określona wartość początkowa budowli będzie najbardziej zbliżona do jej rzeczywistej wartości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zatem, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

  • faktycznego poniesienia wydatku,
  • istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,
  • braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,
  • odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Należy przy tym mieć na uwadze, iż obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 pkt 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Według art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnym i prawnymi.

W świetle ww. przepisów, amortyzacji nie podlegają grunty, natomiast budowle usytuowane na tych gruntach stanowią odrębne środki trwałe, które co do zasady mogą podlegać amortyzacji.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową, lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Przepis art. 22f ust. 1 tej ustawy stanowi, iż podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Stosownie do art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

  1. w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia,
  2. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Według art. 22g ust. 3 tej ustawy, za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 22g ust. 4 powyższej ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W świetle powyższego przepisu, w przypadku wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie, wartością początkową jest koszt wytworzenia obejmujący:

  • wartość w cenie nabycia zużytych rzeczowych składników majątku (chodzi tutaj przede wszystkim o materiały, z których został wykonany środek trwały),
  • wartość w cenie nabycia, wykorzystanych usług obcych (chodzi tutaj zarówno o usługi związane bezpośrednio z samym procesem wytworzenia, jak i usługi niezwiązane bezpośrednio z wytworzeniem, lecz niezbędne do uczynienia składnika majątku zdatnym do używania, np. niezbędne ekspertyzy obiektów budowlanych),
  • koszty wynagrodzeń wraz z narzutami,
  • inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych (np. odsetki od pożyczek i kredytów).

Wydatkami zwiększającymi koszt wytworzenia będą, np. prace geologiczne niezbędne do uzyskania pozwolenia na budowę, zakup usług projektowych, inżynierskich, doradztwa finansowego i prawnego związanych z prowadzoną inwestycją, koszty ogłoszeń w prasie, dokumentacji przetargowej, koszty rozbiórki i wyburzenia obiektów znajdujących się na gruncie przeznaczonym pod nową inwestycję, koszty wywozu gruzu i przygotowania terenu.

Stosownie do art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia, o czym stanowi treść art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Powyższe przepisy stosuje się tylko wówczas, gdy podatnik pomimo dołożenia należytej staranności, w wyniku zaistnienia obiektywnych okoliczności nie jest w stanie ustalić ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środka trwałego. Przy czym przepis art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób ma zastosowanie w przypadku wprowadzania do ewidencji środków trwałych składnika majątku prywatnego podatnika, nabytego przez niego przed dniem założenia ewidencji.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi od 1996 r. działalność gospodarczą, tj. ośrodek szkolenia kierowców i stację diagnostyczną. Od 1996 r. prowadzi ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Dla celów działalności gospodarczej, w 2009 r. nabył 4 działki, skupione w jednym kawałku, z myślą o przeznaczeniu ich pod budowę tzw. płyty poślizgowej - celem szkolenia kierowców w zakresie nauki jazdy w warunkach ekstremalnych. Według aktów notarialnych były to grunty rolne klasy 5 i 6 - nieużytki rolne. Przy czym na dwóch z zakupionych działek znajdował się gruz, piach, kruszywo i inne materiały, co nie zostało zaznaczone w aktach notarialnych, możliwe jest jednak do ustalenia na podstawie zeznań świadków.

Po wykonaniu projektu i otrzymaniu pozwolenia na budowę płyty poślizgowej, wykorzystując materiały będące na zakupionych działkach i będące w prywatnym posiadaniu Wnioskodawcy (gruz i piach), korzystając również ze swojego prywatnego sprzętu (koparki i samochodu ciężarowego) oraz pracy własnej, wykonana została płyta. Na powyższe Wnioskodawca nie posiada jednak dokumentów potwierdzających wydatek, tj. faktur lub rachunków. Fakturami udokumentowane zostało tylko poniesienie wydatków na wykonanie pozostałych prac specjalistycznych, jak częściowe położenia kruszywa i masy bitumicznej. Na dzień złożenia wniosku płyta poślizgowa został ukończona i oddana do użytkowania.

Zauważyć należy, iż w powyższym przypadku przy ustalaniu wartości początkowej ww. środka trwałego, zastosowanie znajdzie generalna zasada, określona w art. 22g ust. 1 pkt 2 oraz ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na koszt wytworzenia płyty poślizgowej składać się będą w tym przypadku wszystkie, udokumentowane wydatki poniesione w związku z prowadzoną inwestycją. Należy tu wziąć pod uwagę, iż wszystkie wydatki związane z tą inwestycją Wnioskodawca ponosił po 2009 r., czyli w okresie prowadzenia działalności gospodarczej, po dniu założenia ewidencji środków trwałych. Obowiązany był przy tym do dołożenia należytej staranności by udokumentować ponoszone koszty. To, iż do wykonania tej inwestycji wykorzystał materiały znajdujące się na zakupionych działkach i będące w Jego prywatnym posiadaniu (gruz i piach), swój prywatny sprzętu (koparki i samochodu ciężarowego) oraz własnoręcznie wykonał część robót, nie oznacza automatycznie, iż nie jest możliwe ustalenie kosztu wytworzenia płyty poślizgowej. Wnioskodawca może zaliczyć wszystkie wydatki poniesione, w toku realizacji tej inwestycji, związane z wykorzystywaniem swojego sprzętu. Nie jest jednak możliwe zaliczenie do kosztów wytworzenia wartości własnej pracy Wnioskodawcy, jego małżonka i małoletnich dzieci, oraz wydatków nieudokumentowanych, jeżeli ich brak wynika z niedołożenia należytej staranności. Nie ma zatem prawnego znaczenia, że Wnioskodawca część prac, które zwiększają wartość środka trwałego wykonał własnoręcznie. Ponadto, skoro w akcie notarialnym nabycia przedmiotowych działek, gruz, piach, kruszywo nie zostały wyodrębnione, wskazano zaś, że grunty te stanowią nieużytki rolne, to oznacza, iż Wnioskodawca w związku z ich nabyciem nie poniósł dodatkowych kosztów. Fakt, iż materiały te zostały następnie wykorzystane do budowy płyty nie spowodował zwiększenia kosztów inwestycji. W takiej sytuacji nie ulega wątpliwości, iż wartość inwestycji ustalona według cen rynkowych byłaby większa, jednakże nie stanowi to przesłanki świadczącej, iż nie jest możliwe, w wyniku zaistnienia obiektywnych okoliczności, ustalenie wysokości nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na wytworzenie ww. środka trwałego. Nie są to obiektywne okoliczności świadczące, iż Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić ceny wytworzenia płyty poślizgowej.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz cytowane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie będzie mógł ustalić wartość początkowej środka trwałego – płyty poślizgowej w wysokości określonej przez powołanego biegłego, z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Okoliczność, iż udokumentowane fakturami wydatki stanowią jedynie część wartości środka trwałego automatycznie nie oznacza, iż istnieją obiektywne okoliczności uniemożliwiające ustalenie jego wartości według kosztu wytworzenia, określonego w art. 22g ust. 4 i ust. 9 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj