Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP1.4512.130.2017.2.MK
z 13 maja 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 kwietnia 2017 r. (data wpływu 8 maja 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 19 kwietnia 2017 r. (doręczone w dniu 25 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględniania obrotu z tytułu udzielanych pożyczek przy wyliczeniu wartości współczynnika struktury sprzedaży – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 23 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględniania obrotu z tytułu udzielanych pożyczek przy wyliczeniu wartości współczynnika struktury sprzedaży.


Wniosek uzupełniono w dniu 26 kwietnia 2017 r. (data wpływu 8 maja 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 19 kwietnia 2017 r. (doręczone w dniu 25 kwietnia 2017 r.).


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


Wnioskodawca jest spółką Holdingową. Głównym przedmiotem działalności jest działalność Firm Centralnych (H.) i Holdingów. Ponadto przedmiot działalności Spółki stanowią również usługi pośrednictwa finansowego. Spółka udziela pożyczki głównie spółkom powiązanym. Umowa pożyczki przewiduje następujące warunki:

spółka jest oprocentowana, odsetki są wymagane jednorazowo przy spłacie kapitału zgodnie z warunkami umowy. Spółka nie wystawia faktur VAT na kwotę otrzymanych odsetek jedynie wykazuje w deklaracji VAT w pozycji sprzedaż zwolniona , korzystając ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1. pkt 1 (poz 3 załącznik 4) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, traktując udzielenie pożyczki jako usługę pośrednictwa finansowego.


Spółka udziela około 20 pożyczek rocznie różnym podmiotom z Grupy Kapitałowej.


Spółka jednak ma niewielkie przychody z działalności Holdingowej, głównie refakturowanie kosztów na spółki z Grupy oraz faktury za Zarządzanie.


Kwoty udzielonych pożyczek są wysokie, a co za tym idzie kwoty otrzymanych pożyczek są również wysokie. Gdyby spółka chciałaby ustalić proporcję zgodnie z art. 90 Ustawy o VAT sprzedaż zwolniona z tytułu otrzymanych odsetek stanowiłaby około 90 % ogólnej sprzedaży. Tak więc spółka nie miałaby możliwości w ogóle odliczenia podatku VAT naliczonego. Biorąc jednak pod uwagę, że udzielanie pożyczek nie jest podstawowym zakresem działalności utrata możliwości odliczenia podatku VAT nie byłaby uzasadniona ekonomiczne.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Spółka E. Holding SA jest spółką Holdingową oraz spółką dominującą w Grupie kapitałowej, jednym z jej rodzajów działalności jest finansowanie spółek w Grupie Kapitałowej, zatem w przyszłości również będzie udzielała pożyczek. Trudno jest natomiast określić na dzień dzisiejszy jej wielkość. Wszystko zależne jest od sytuacji gospodarczej i kondycji finansowej spółek.


Wnioskodawca w uzupełnieniu wskazał również w jakiej wysokości udzielił przedmiotowych pożyczek oraz jaką część kapitału stanowiły one w skali działalności przedsiębiorstwa:

  • W 2015 roku spółka udzieliła pożyczek w wysokości 33 566 tys. PLN, kapitał własny spółki na dzień 31 grudnia 2015 roku wynosił 320 741 tys. PLN zatem w 2015 roku udzielone pożyczki stanowiły 10,15% w kapitale własnym spółki E. Holding SA
  • W 2016 roku spółka udzieliła pożyczek w wysokości 32 841 tys. PLN , kapitał własny spółki na dzień 31 grudnia 2016 roku wynosił 316 723 tys. PLN, co stanowiło 10,34% w kapitale własnym spółki.


Należy jednak zaznaczyć, że obrót z działalności innej niż udzielanie pożyczek w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2015 wyniósł 144 tys PLN a w okresie 1 stycznia 2016 do 31 grudnia 2016 roku 399 tys. PLN. Stanowiły go głównie częściowo refaktury kosztów na spółki w Grupie oraz obciążenie za działalność zarządczą. Wprawdzie obrót z udzielonych pożyczek był znacznie wyższy niż z działalności w prezentowanym okresie to trudno określić, że VAT naliczony związany w zakupem w tym okresie ma związek z udzielonymi pożyczkami.


Wnioskodawca wskazał także, że stopień zaangażowania aktywów w zakresie świadczenia usług udzielania pożyczek w stosunku do działalności przedsiębiorstwa jest następujący:

  • Suma aktywów na dzień 31 grudnia 2015 roku wynosiła 372 105 tys. PLN, stopień zaangażowania udzielonych pożyczek stanowił 9 ,02%
  • Suma aktywów na dzień 31 grudnia 2016 roku wynosi 373 476 tys. PLN, stopień zaangażowania aktywów na dzień 31 grudnia 2016 roku stanowił 8,79 %


Jednocześnie spółka zakłada, że w przyszłości zarówno stopień zaangażowania kapitału jak i stopień zaangażowania aktywów utrzyma się na podobnym poziomie co w roku 2015 i roku 2016.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy obrót z tytułu pożyczek w wysokości objętej zwolnieniem z VAT jako transakcja sporadyczna nie będzie uwzględniana przy obliczeniu współczynnika (proporcji) zgodnie z art. 90 Ustawy o VAT?


Zdaniem Wnioskodawcy:


Spółka nie ustala proporcji gdyż zgodne z art. 90 ust. 6 Ustawy o VAT do obrotu, o którym mowa w art. 3 nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr. 4 poz. 3 w zakresie czynności które dokonywane są sporadycznie. Wprawdzie trudno odnieść się do cyfry około 20 razy w ciągu roku czy jest to sporadyczne, jednak firma kieruje się wyrokiem trybunału z dnia 29 kwietnia 2004 roku (sprawa C-77/01) Trybunał wykazał, że transakcje powinny być uznane za sporadyczne gdy angażują ograniczoną ilość towarów i usług podlegających VAT.


W przypadku udzielenia kwot pożyczek trudno mówić o angażowaniu usług podlegających VAT.


Z uwagi na fakt, że głównym przedmiotem działalności Spółki jest Zarządzanie Holdingiem a nie udzielanie pożyczek nie nosi on znamion podstawowej działalności a jedynie uzupełnienie działalności. Nie jest ona również potrzebna do prowadzenia działalności podstawowej.


Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że udzielenie pożyczek może być uznane za czynność sporadyczną bez względu na wysokość obrotu w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o podatku od towaru i usług.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn.zm.). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.


Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

  1. nabycia towarów i usług,
  2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W przypadkach, gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia VAT i nieuprawniające do tego odliczenia, i nie ma możliwości przyporządkowania ponoszonych wydatków do czynności opodatkowanych lub zwolnionych, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ustawy, który ma na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 – na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy – ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Według art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalona proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Stosownie do art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.


Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

  1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
  2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Zatem usługi udzielania pożyczek korzystające ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, mieszczą się w grupie usług wymienionych w art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT.

Ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia „charakter pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową. Dopiero, gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych.

Według internetowego słownika synonimów, synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.


Zatem transakcje pomocnicze to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem działalności. Tak więc, aby ocenić czy dana czynność może być uznana za pomocniczą należy wziąć pod uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności jednostki. Jeżeli działalność taka stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.

Interpretując termin transakcji pomocniczych należy także odwołać się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie Empresa de Desenvolvimento Mineiro (C-77/01) Trybunał rozstrzygał kwestię możliwości uznania za transakcje incydentalne (pomocnicze) w rozumieniu art. 19 ust. 2 (który był odpowiednikiem art. 174 ust. 2 w VI Dyrektywie) różnych transakcji finansowych, dokonywanych przez spółkę holdingową. Transakcje finansowe, które były przedmiotem rozważań TSUE obejmowały udzielanie pożyczek, lokowanie środków na rachunkach depozytów bankowych lub w papierach wartościowych, takich jak bony skarbowe lub certyfikaty depozytowe, przy czym wysokość wpływów z takiej działalności finansowej przewyższała wpływy z działalności operacyjnej.

W świetle powyższego wyroku, najważniejszą przesłanką uznania transakcji za pomocniczą w rozumieniu art. 174 Dyrektywy, a tym samym art. 90 ust. 6 pkt 1 i 2 ustawy, powinien być niewielki poziom wykorzystywania zasobów przedsiębiorstwa, przy czym dotyczy to generalnie tych zasobów, których nabycie wiązało się z powstaniem podatku naliczonego.

Ponadto jak wskazał Trybunał w wyroku z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie Regie Dauphinoise (C-306/94) transakcje pomocnicze w rozumieniu art. 174 Dyrektywy, a tym samym art. 90 ust. 6 pkt 1 i 2 ustawy, nie mogą być to transakcje, które stanowią bezpośrednie, stałe i konieczne rozszerzenie działalności podatnika. Jeżeli więc działalność finansowa lub związana z transakcjami nieruchomościowymi stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.


Zatem transakcje pomocnicze w rozumieniu art. 90 ust. 6 pkt 1 i 2 ustawy, to transakcje, które nie wiążą się (lub wiążą się w sposób marginalny) z wykorzystaniem składników majątkowych oraz usług, które przy zakupie podlegają opodatkowaniu.


Drugim z kryteriów ukształtowanym przez orzecznictwo TSUE jest warunek, aby nie mogły być to transakcje, które stanowią bezpośrednie, stałe i konieczne rozszerzenie działalności podatnika.


Jeżeli zatem, działalność finansowa stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze. Ani ilość udzielanego finansowania w formie poręczeń, gwarancji, pożyczek, obejmowania obligacji ani też liczba kontrahentów, którym udzielono tego finansowania, same w sobie nie świadczą o tym, czy można i należy traktować ww. czynności, jako czynności incydentalne (pomocnicze) w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy. Aby dojść do wniosku, że czynności te mają taki charakter, konieczne jest ich zestawienie według różnorakich kryteriów. Trzeba wziąć zatem pod uwagę wartość, ilość, częstotliwość czynności, stopień zaangażowania aktywów podatnika itd., na tle całokształtu jego działalności. Innymi słowy, aby ocenić, czy czynność jest incydentalna należy wziąć pod uwagę całokształt działalności podatnika. Jeśli okoliczności wskazują, że podatnik wykonuje dany typ transakcji jako element prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, wówczas należy uznać, że transakcje takie nie są pomocnicze. Transakcjami, które nie mogą być uznane za pomocnicze będą takie, które z założenia mają być wykonane jako element prowadzonej działalności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką Holdingową. Głównym przedmiotem działalności jest działalność Firm Centralnych (H.) i Holdingów. Ponadto przedmiotem działalności Spółki stanowią również usługi pośrednictwa finansowego. Spółka udziela pożyczki głównie spółkom powiązanym Umowa pożyczki przewiduje następujące warunki:

spółka jest oprocentowana, odsetki są wymagane jednorazowo przy spłacie kapitału zgodnie z warunkami umowy. Spółka nie wystawia faktur VAT na kwotę otrzymanych odsetek jedynie wykazuje w deklaracji VAT w pozycji sprzedaż zwolniona , korzystając ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1. pkt 1 (poz 3 załącznik 4) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, traktując udzielenie pożyczki jako usługę pośrednictwa finansowego.


Spółka udziela około 20 pożyczek rocznie różnym podmiotom z Grupy Kapitałowej.


Spółka jednak ma niewielkie przychody z działalności Holdingowej, głównie refakturowanie kosztów na spółki z Grupy oraz faktury za Zarządzanie.


Kwoty udzielonych pożyczek są wysokie, a co za tym idzie kwoty otrzymanych pożyczek są również wysokie. Gdyby spółka chciałaby ustalić proporcję zgodnie z art. 90 Ustawy o VAT sprzedaż zwolniona z tytułu otrzymanych odsetek stanowiłaby około 90 % ogólnej sprzedaży. Tak więc spółka nie miałaby możliwości w ogóle odliczenia podatku VAT naliczonego. Biorąc jednak pod uwagę, że udzielanie pożyczek nie jest podstawowym zakresem działalności utrata możliwości odliczenia podatku VAT nie byłaby uzasadniona ekonomiczne.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Spółka E. Holding SA jest spółką Holdingową oraz spółką dominującą w Grupie kapitałowej, jednym z jej rodzajów działalności jest finansowanie spółek w Grupie Kapitałowej, zatem w przyszłości również będzie udzielała pożyczek. Trudno jest natomiast określić na dzień dzisiejszy jej wielkość. Wszystko zależne jest od sytuacji gospodarczej i kondycji finansowej spółek


Wnioskodawca w uzupełnieniu wskazał również w jakiej wysokości udzielił przedmiotowych pożyczek oraz jaką część kapitału stanowiły one w skali działalności przedsiębiorstwa:

  • W 2015 roku spółka udzieliła pożyczek w wysokości 33 566 tys. PLN, kapitał własny spółki na dzień 31 grudnia 2015 roku wynosił 320 741 tys. PLN zatem w 2015 roku udzielone pożyczki stanowiły 10,15% w kapitale własnym spółki E. Holding SA
  • W 2016 roku spółka udzieliła pożyczek w wysokości 32 841 tys. PLN , kapitał własny spółki na dzień 31 grudnia 2016 roku wynosił 316 723 tys. PLN, co stanowiło 10,34% w kapitale własnym spółki.


Należy jednak zaznaczyć, że obrót z działalności innej niż udzielanie pożyczek w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2015 wyniósł 144 tys PLN a w okresie 1 stycznia 2016 do 31 grudnia 2016 roku 399 tys. PLN. Stanowiły go głównie częściowo refaktury kosztów na spółki w Grupie oraz obciążenie za działalność zarządczą. Wprawdzie obrót z udzielonych pożyczek był znacznie wyższy niż z działalności w prezentowanym okresie to trudno określić, że VAT naliczony związany w zakupem w tym okresie ma związek z udzielonymi pożyczkami.


Wnioskodawca wskazał także, że stopień zaangażowania aktywów w zakresie świadczenia usług udzielania pożyczek w stosunku do działalności przedsiębiorstwa jest następujący:

  • Suma aktywów na dzień 31 grudnia 2015 roku wynosiła 372 105 tys. PLN, stopień zaangażowania udzielonych pożyczek stanowił 9 ,02%
  • Suma aktywów na dzień 31 grudnia 2016 roku wynosi 373 476 tys. PLN, stopień zaangażowania aktywów na dzień 31 grudnia 2016 roku stanowił 8,79 %


Jednocześnie spółka zakłada, że w przyszłości zarówno stopień zaangażowania kapitału jak i stopień zaangażowania aktywów utrzyma się na podobnym poziomie co w roku 2015 i roku 2016.


Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy obrót z tytułu pożyczek w wysokości objętej zwolnieniem z VAT jako transakcja sporadyczna nie będzie uwzględniana przy obliczeniu współczynnika (proporcji) zgodnie z art. 90 Ustawy o VAT.


Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że okoliczności sprawy wyraźnie wskazują, że działalność polegająca na świadczeniu transakcji pożyczkowych poprzez udzielanie pożyczek spółkom z grupy kapitałowej nie jest działalnością przypadkową, incydentalną, lecz jest działalnością planowaną, stanowiącą jeden z rodzajów działalności.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że wbrew stanowisku Zainteresowanego, wykonywane czynności udzielania pożyczek spółkom z grupy kapitałowej będą związane z zasadniczą działalnością Wnioskodawcy. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie są czynnościami ,,pomocniczymi” w stosunku do działalności gospodarczej Spółki, usługi te noszą cechy powtarzalności, jest to działalność planowana, a nie przypadkowa i występuje na podstawie współpracy ze spółkami z grupy kapitałowej.

Czynność udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczek innemu podmiotowi jest działaniem, które generuje przychody u Wnioskodawcy. Udostępniając kapitał, Spółka może uzyskać odsetki, a zatem uzyskać dodatkowe finansowanie swojej działalności. Pomoc finansowa udzielana spółkom powiązanym, ma wpływ na dobre funkcjonowanie tych spółek, a to z kolei przekłada się na sferę działalności Wnioskodawcy. Zatem finansowanie spółek powiązanych kapitałowo, nie stanowi działalności marginalnej dla całokształtu działań Wnioskodawcy. Wykonywane przez Zainteresowanego transakcje finansowe nie mają charakteru „pomocniczego” i są wykonywane jako element prowadzonej działalności gospodarczej.

Również udział zaangażowania aktywów Wnioskodawcy w udzielone pożyczki nie świadczy o „pomocniczym” charakterze transakcji, lecz o znaczącym ich udziale w działalności podatnika. Potwierdzają to zaprezentowane przez Wnioskodawcę w opisie sprawy dane liczbowe dotyczące udzielanych pożyczek: w 2015 r. udzielone pożyczki stanowiły 10,15% w kapitale własnym Spółki, a w 2016 r. stanowiły 10, 34 % w kapitale własnym Spółki. Natomiast stopień zaangażowania udzielonych pożyczek w 2015 r. wyniósł 9,02%, a w 2016 r. wyniósł 8,79%.

Zatem przedstawione dane dowodzą, że udzielane pożyczki wymagały znacznego zaangażowania majątku Wnioskodawcy, co w świetle powołanego orzecznictwa TSUE nie pozwala na uznanie tych czynności za pomocnicze. Dodatkowo z wniosku wynika, że Wnioskodawca, w przyszłości również będzie udzielał pożyczek.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że skoro za „pomocnicze” należy uznać te transakcje, które nie będą stanowiły bezpośredniego, stałego i koniecznego uzupełnienia podstawowej działalności podatnika, nie będą wymagały nadmiernego zaangażowania aktywów podatnika, będą występowały rzadko, to czynności polegających na udzielaniu pożyczek, będących konsekwencją świadomego i zaplanowanego działania, nie będzie można, w ocenie tut. Organu, uznać za transakcje dokonywane „pomocniczo” w znaczeniu przepisu art. 90 ust. 6 ustawy.

Jak wynika z przytoczonego orzecznictwa TSUE, przy bardzo nieostrych granicach wykładni pojęcia „incydentalnych” (pomocniczych) transakcji finansowych, nie powinien decydować jeden wskaźnik, czy też jedno kryterium, ale ich całokształt wyznaczający miejsce, znaczenie i zakres danych transakcji w całokształcie działalności gospodarczej podatnika. Jak już wskazano, aby ocenić, czy dane czynności mogą być uznane za „pomocnicze” konieczne jest ich zestawienie według różnych kryteriów (wartości, ilości, częstotliwości, wielkości zaangażowanych środków itd.) z całokształtem działalności Wnioskodawcy.

Podsumowując, wykonywane przez Wnioskodawcę zamierzone, celowe i niejednokrotne czynności w zakresie udzielania pożyczek nie będą stanowiły czynności o charakterze pomocniczym w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy. Zatem, w świetle obowiązującego stanu prawnego wartość obrotu uzyskanego z tytułu świadczonych usług udzielenia pożyczek powinna być uwzględniona w obrocie, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj